SlideShare a Scribd company logo
‫سسپينس سان ڀرپور النگ اسڪرين پلي جي مڪمل ڪهاڻي‬

                                 ‫مامتا ۽ موت‬




                                ‫تحرير، مڪالما ۽ منظر ڪشي‬
                                                ‫ُ‬

                          ‫عبدالرزاق ميمڻ‬
‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫1 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫ايڪٽ پهريون.‬
  ‫امير ترين بيواه شائسته منگي مري چڪي هئي، هن جي وفات ڪنهن الِء به تعجب‬
                                  ‫ُ‬   ‫ُ‬
    ‫جو باعث بڻيل نه هئي ڇو جو هوَء گذشسته ٻن هفتن کان هڪ اسپتال ۾ زندگيَء ۽‬
                                                ‫ُ‬         ‫ُ‬
   ‫موت جي ڪشمڪش ۾ هئي، تقريبن ڇهه مهنا پهرئين پوندڙ اوچتي دل جي دوري‬
                                                    ‫ُ‬
   ‫مان اهو اندازو ٿي پئي سگهيو ته هاڻ هن وقت زنده رهڻ الِء ڪي گهڙيون ئي باقي‬
    ‫بچيل آهن. دل جا فيملي ڊاڪٽر ته کيس ٻه مهنا پهرئين ئي ٻڌائي چڪا هئا ته ٻيو‬
             ‫ُ‬   ‫ُ‬     ‫ُ‬
                   ‫پوندڙ دل جو دورو هن جي باقي زندگيَء الِء هاڃيڪار بڻجي سگهي ٿو.‬
                                ‫ايڪٽ ٻيون (ڪٽ) فليش بيڪ پهريون‬
  ‫شائسته منگي پهرئين پوندڙ دوري مان بچي ته وئي هئي پر سندس شان ۽ شوڪت،‬
                        ‫ُ‬
‫داٻ ۽ دٻدٻي سان سندس ڳالهه ڳالهه تي چڻڻ ۽ چڙو چڙو انداز اڃا به باقي هو. هن ان‬
        ‫وڏائپيَء جي ڪري پنهنجي پوري زندگي ڪنهن کي به ڪجهه نه سمجهيو هو ۽‬
                          ‫ُ‬
 ‫هميشه ٻين کي حقير ڄاتوهو. هوِء پنهنجي ماحول ۾ رهندڙن ۽ ارد گرد جي عورتن‬
                            ‫۾ هميشه بددماغ ۽ نڪ چڙهي مغرور عورت سمجهي ويندي هئي.‬
                               ‫ُ‬
                                          ‫فليش بيڪ پهريون ختم‬
                               ‫ايڪٽ ٽيون (انٽرڪٽ) فليش بيڪ ٻيون‬
    ‫ٻه هفتا پهرئين هن کي وري هڪ ٻيو دورو پيو هو، جڏنهن هوَء ان وقت پنهنجي‬
   ‫قانوني مشيرن جي آفيس ۾ موجود هئي، اُتي ئي سندس حالت بگڙجي وئي هئي ۽‬
       ‫ُ‬                                 ‫ُ‬
‫اُهي ئي کيس اسپتال ۾داخل ڪرائڻ آيا هئا. شائسته جي اسپتال داخل ٿيندي ئي هاڻ‬
                                      ‫ُ‬
‫سندس چوگرد جي ماڻهن ۾ اهو چوٻول هو ته هو سگهوئي اهي لفظ ٻڌندا ته (شائسته‬
               ‫ُ‬
                                                                                                  ‫گبول مري وئي).‬


 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬     ‫2 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ڪي ستم ظريف ته اُهي به هوا جيڪي سندس زندگيَء ۾ ئي اسپتال جي بيڊ تي ليٽيل‬
                                                ‫ُ‬
 ‫ڏسي چئي چڪا هوا ته هوَء بس مري چڪي آهي، پر ڪن خوش اُميد مائٽن جو اهو‬
                                                               ‫ُ‬
    ‫خيال هو ته هوَء ان ٻئي جان مار دل جي دوري کي به سهي ويندي. خوش اميدون‬
                                                                 ‫ُ‬
   ‫لڳائڻ وارن جو اميدون مٽي َء ۾ مليا ميٽ ٿيون يا نه ، ان باري ۾ ڪير به ڪجهه نٿي‬
          ‫ُ‬
 ‫چئي سگهيو، ڇو جو هن دفعي سندس وفات جو ڪارڻ دل جو بيهڻ ڪونه هو بلڪه‬
                                                                     ‫هن جو موت زهر کائڻ ڪري ٿيو هو.‬
                                            ‫فليش بيڪ ٻيون ختم‬
     ‫هيَء هڪ اهڙي پرولي هئي، جنهن تي ڪوبه يقين نه پئي ڪري سگهيو، يقينن ان‬
                                                     ‫ُ‬
   ‫معاملي ۾ ڪٿي ڪنهن کان ڪا غلطي پئي ٿي يا شايد اسپتال وارن ڪا غلط رپورٽ‬
  ‫جاري ڪري ڇڏي هجي. ڇو جو هن دُنيا ۾ آخر اُهو ڪير هو جيڪو شائسته منگيَء‬
                                                         ‫ُ‬
‫کي زهر ڏئي ماري ڇڏڻ جي خواهش رکندڙ هو جڏنهن ته هوَء اڳ ئي موت ۽ زندگيَء‬
‫جي وچ۾ بيڊ تي پئي هئي، اهڙيَء حالت ۾ هن کي زهر ڏئي مارڻ ته ائين ئي هو ته ڄڻ‬
                                                        ‫ُ‬
‫ڪو پاڻهين پنهنجي ڳچيَء ۾ ڦندو وجهي، ڦاسي کائي پنهنجو پاڻ آپگهات ڪرائي.‬


   ‫ماڻهون ته هڪ ٻئي سان بس اهو ئي تبصرو ڪندا پئي رهيا ته ( شائسته منگي ۽ ان‬
      ‫جو موت زهر کائڻ سان؟... ناممڪن! نهايت عجيب و غريب ۽ هرگز نه مڃڻ واري‬
                                                                                                    ‫ڳالهه هئي)‬
                                                                                                       ‫ُ‬
                                          ‫ايڪٽ چوٿون (انٽرڪٽ)‬
 ‫بس ٻي ان کان سواِء ڪا ڳاله يا هن خاص خبر تي ڪوبه شخص يقين ڪرڻ الِء ئي تيار‬
    ‫نه هو ته شائسته منگي! مرڻ کان پهرئين ٽهڪ ڏئي کِلي رهي هئي، وڏي آواز وارا‬
                      ‫ُ‬
  ‫ُ‬
‫ٽهڪ!، هيجاني يا چرين ماڻهن جيان وڏا ٽهڪ! جنهن ۾ خوف به هو ته پاگل پن به. اها‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫3 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫عورت جنهن عمر ڀر نه ڪنهن سان کلي ڳالهايو يا مسڪرايو هو، اُن عورت مرڻ وقت‬
 ‫ٽهڪ پئي ڏنا! پر اها حقيقت هئي ڇو جو اهو بيان انهن نرسن جو هو جن پنهنجي‬
                  ‫ُ‬                         ‫ُ‬
  ‫ڊيوٽي چيمبر ۾ شائسته منگيَء جا هيجاني ڪيفيت وارا ٽهڪ پاڻين ڪن ٻڌا هئا.‬
     ‫ُ ُ‬
                              ‫ُ‬    ‫ُ‬                        ‫ُ‬
‫بس اها ڳالهه الجهي هڪ ڳجهارت بڻجي چڪي هئي ته شائسته منگيَء جو موت زهر‬
  ‫کائڻ سان ۽ مرڻ کان پهرئين اهي ٽهڪڙا؟ هن کي زهر ڪنهن ڏنو هوندو؟ ڇو ڏنو‬
‫هوندو جڏنهن هوَء مرڻ واري هئي! هي هئا اهي سوال جنهن جو جواب گهربو هو ۽‬
                                           ‫ُ‬
                                                                                                 ‫موضوع به بڻيل هو.‬
                                         ‫(فليش بيڪ ٽيون شروع)‬
                                                 ‫ايڪٽ پنجون‬
 ‫شهرو اسپتال ۾ داخل ٿيندي رسپنشسٽ کان شائسته منگيَء جي وي آِء پي ڪمري‬‫ُ‬
              ‫ُ‬
‫جو نمبر معلوڪ ڪيو ۽ ان طرف وڌڻ لڳي. ڪمري جو دروازو ٿورڙو کليل هو ۽ ان تي‬
  ‫(نو وزيٽرز) جو بورڊ لٽڪيل هو پر ان هدايت تي عمل ڪرائڻ وارو ڪو به شخص يا‬
      ‫وارڊ بُواِء موجود نه هو، تنهنڪري شهرو بغير ڪنهن روڪ ٽوڪ يا رڪاوٽ جي‬
             ‫ُ‬                       ‫َ ُ‬
                                               ‫ڪمري جو در پورو کولي اندر داخل ٿي وئي. (ڪٽ)‬
                                                  ‫ايڪٽ ڇهون‬
  ‫شائسته! ڏس آئون توالِء تنهنجي پسند چاڪليٽ ڪريم بسڪيٽ کڻي آئي آهيان.‬
         ‫ڏس ڪريم ۾ بهترين قسم جو چاڪليٽ مڪس ڪري بسڪٽ ٺاهيو ويو آهي.‬
                                                                  ‫تُهنجي پسند جا چاڪليٽي بسڪيٽ!‬


 ‫شهروَء شائسته کي گهڻا ئي ڀيرا مخاطب ٿي چيو پر هن کي ڪوما جهڙي ڪيفيت ۾‬
                 ‫ُ‬                                                  ‫َ ُ‬
‫ليٽيل شائسته طرفان ڪو به جواب نه مليو ۽ هوَء خاموش ۽ ستل هئي، هڪ لمحي الِء‬
                ‫ُ‬   ‫ُ‬

‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬        ‫4 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫شهروَء سوچيو به ته هن کي جنجهوڙي جاڳائي مگر سگهوئي هن سوچي اهڙي ارادي‬
                  ‫ُ‬                                                ‫َ ُ‬
   ‫کان پاڻ کي باز رکيو ۽ چاڪليٽي بسڪيٽ جو پڙو کولي سندس ڀرسان واري ٽيبل‬
                               ‫ُ‬
                                                                     ‫تي رکي ڪمري کان ٻاهر نڪرڻ لڳي.‬
                                                   ‫ايڪٽ ستون‬
     ‫شهروَء جي ٻاهر نڪرڻ شرط ئي شائسته ۾ ڄڻ ته ڪرنٽ اچي ويو، هن پنهنجون‬
               ‫ُ‬                                                    ‫َ ُ‬
     ‫ُ‬
  ‫اکيون کوليون، ليٽندي ليٽندي، ڇت کي گهوريندي ئي، هن هڪ هٿ وڌائي کليل‬
                                 ‫ُ‬
  ‫بسڪيٽ جي دٻي کي ڳولڻ لڳي ۽ دٻو هٿ ۾ اچڻ کان پوِء هن بنا نهارڻ جي ان دٻي‬
‫مان هڪ بسڪٽ ٻاهر ڪڍي ورتو ۽ سامهون آڻي، ان جي ٻنهين پڙن کي ٻنهين هٿن‬
               ‫ُ‬
 ‫سان ٻه اڌ ڪري ،ان ۾ پيل چاڪليٽي ڪريم وري حصي جي چاڪليٽ کي هڙپ هڙپ‬
                                                                                        ‫ڪري چٽڻ شروع ڪيو.‬
                                                    ‫ايڪٽ اٺون‬
         ‫ٻاهر نڪرڻ واري دروازي وٽ ويندڙ شهرو وڃڻ کان پهرئين دروازي وٽ بهي‬
                                       ‫َ ُ‬
   ‫جهاتي پائي اهو چٽڻ جو منظر ڏٺو ۽ مسڪرائي ڏسي واپس هلي وئي. هوَء شائسته‬
                                       ‫ُ‬
‫جي ٻارن وانگر حرڪت مان گهڻي واقف هئي ۽ هن کي خوب اندازو هو ته ٻار ۽ وڏي‬
                                     ‫ُ‬
‫عمر وارا پوڙها فطري طور تي هڪ جهڙي هوندا آهن ما سواِء بدني واڌ جي. هوَء انهي‬
 ‫سوچن سان گهر پهتي ۽ پنهنجي روزمره جي گهرولي مصروفيتن ۾ مشغول ٿي وئي.‬
                                                       ‫ُ‬
                                 ‫(فليش بيڪ ٽيون ختم) ايڪٽ نائون‬
      ‫ٻئي ڏينهن، رات جو شهرو پنهنجي ڪچن ۾ ڊنر تيار ڪري رهي هئي ته سندس‬
                ‫ُ‬                                ‫َ ُ‬
 ‫اپارٽمينٽ جو ڊور بيل وڄڻ لڳو.(هن وقت ڪهڙي مصيبت اچي وئي؟ ) هن پاڻ سان‬
 ‫بُڙبُڙائيو! هو ڊنر ٺاهڻ وقت ڪنهنجي مداخلت برداشت ڪانه ڪندي هئي ۽ مانيَء‬
   ‫وقت ڪنهنجو گهر ۾ اچڻ سمجهندي هئي، هن کي خطرو هو ته ضرور ان وقت هن‬
                                      ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫5 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫جي ڪا واند پاڙي واري هوندي جنهن ٽائيم پاس ڪرڻ الِء هن جو بيل وڄايو هوندو،‬
 ‫۽ پوِء االئي ڪيتري دير رات تائين هو ان جو مٿو کائيندي رهندي ۽ هوَء ايترو وقت‬
              ‫ُ‬                            ‫ُ‬
‫ڊنر ڪرڻ کان محروم رهجي ويندي. بحر هال افسوس ۽ پرشانيَء جو پاڻ سان اظهار‬
                  ‫ڪري هوَء نه چاهيندي به اپارٽمينٽ جو دروازو کولڻ الِء اڳتي وڌڻ لڳي.‬
                                                                               ‫ُ‬
                                                  ‫ايڪٽ ڏهون‬
   ‫دروازو کوليندي ئي هن کي هڪ سپاهي در تي بيٺل نظر آيو، اها هن الِء بلڪل غير‬
        ‫معمولي ڳالهه هئي، هوَء ته اهو ڪڏنهن به سوچي نٿي سگهي ته ڪو پوليس وارو‬
                                                               ‫ُ‬
                                     ‫ڪڏنهن اچي هن جي اپارٽمينٽ جي در تي اچي سگهي ٿو.‬
                              ‫ايڪٽ يارهون (فليش بيڪ چوٿون شروع)‬
  ‫شهروَء هن سپاهيَء کي اڪثر گهر جي ٻاهران ڀاڄي وڪڻندڙن يا گاڏن تي فروٽ‬
                                                                   ‫ُ‬
  ‫وڪڻڻ وارن کان روزانون ڏهه رپيئن جو ڀتو وٺندي ڏسندي پئي آئي ۽ سودو خريد‬
                                             ‫ُ‬
                                                       ‫ڪندي هن ان سپاهيَء تي ڇوهه به ڪڍي هئي.‬
                                                          ‫ُ‬
                                                     ‫انٽر ڪٽ‬
                                  ‫جي! (شهروَء تعجب ۽ ڪرڙي اکين سان سپاهيَء پچڻ لڳيس)‬
                                          ‫ُ‬                     ‫ُ‬           ‫ُ‬
  ‫ميڊم! ڇا توهان ئي ڪجهه دير پهرئين مسز شائسته منگي صاحبه سان ملڻ اسپتال‬
        ‫ويا هئا؟ جي ها ته ان حوالي سان مان توهان کان ڪجهه سوال پڇڻ چاهيان ٿو.‬
                     ‫ُ‬         ‫ُ‬                                        ‫ُ‬
      ‫(هن نهايت ئي موئدبانه اندز ۾ شهروَء کان در تي ئي بيٺي پڇا شروع ڪري ڏني).‬
                       ‫ُ‬

    ‫هن جي سوال ڪرڻ جي جواب ۾ شهروَء سوچ ۾ هن کان اهو پڇڻ ٿي چاهيو ته (ڇا‬
                      ‫ُ‬
‫هاڻ ڪنهن بيمار جي اسپتال ۾ عيادت ڪرڻ به ڪو قانوني ڏوه آهي؟) ڇو جو هن کي‬
    ‫ته اهوئي علم هو ته بيمارن جي عيادت ڪرڻ جو حڪم ته رب پاڪ ڏنو آهي، پر هن‬
                               ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫6 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ڪجهه نه چيو ۽ خاموشيَء سان دروازي ۾ بيٺل سپاهيَء کي گهوريندي رهي.‬
                                                                           ‫ُ‬

‫هن کي خاموش انداز ۾گهوريندو ڏسي ويچارو سپاهي به نروس ٿي ويو هو ۽ نروس‬
 ‫کي لڪائڻ الِء هو پنهنجي جسم جي وزن کي ڪڏنهن هڪ ٽنگ تي ته ڪڏنهن ٻئي‬
 ‫ٽنگ تي شفٽ ڪندو رهيو، ڄڻ ته شهروَء سان ڳالهائڻ الِ ڪي مناسب لفظ ڳوليندو‬
                 ‫ُ‬
  ‫هجي. (ميڊم در حقيقت ڳالهه اها آهي ته... مان ٻڌائڻ آيو هوس ته ..) هو گڙٻڙائجي‬
                                 ‫ُ‬                                           ‫ُ‬
    ‫ويو هو. (درحقيقت توهان کي اسپتال جي رسپشنسٽ کان سواِء ڪنهن به مامور‬
‫نرس ته واضح طور تي سڃاتو ته ڪونهين پر رسپشنسٽ جو خيال آهي ته توهان ئي‬
     ‫اسپتال اچي ،کائنس ميڊم شائسته منگيَء جي ڪمري جو نمبر پڇيو هو ۽ ان ئي‬
                   ‫ُ‬
                                                                          ‫توهانکي ٻاهر ويندي ڏٺو به هو.)‬
   ‫شهروَء جي اکين ۾ سوال ۽ هن جي تمسخر واريَء ڳالهه، سپاهيَء کي وري بوکالئي‬
                                                         ‫ُ‬              ‫َ ُ‬
  ‫وڌو هو. (ڀال اهو ته ٻڌاِء ته ٺيلهي وارن کان ڏهه ڏهه رپيا اوڳاڙي ڪندي ڪندي، تو‬
                          ‫ُ‬                               ‫ُ‬
   ‫هاڻ بيمار ماڻهن جي تيماداري ڪرڻ وارن جي نگراني ڪڏنهن کان شروع ڪري‬
                                                                                                    ‫ڏني آهي؟‬
 ‫نه! نه!..... بيگم صاحبه! ..... اهڙي ڪا ڳالهه ڪانهين (سپاهي گهٻراهٽ ۾ جلديَء سان‬
    ‫چئي ويٺو) توهانکي به خبر هوندي ته ميڊم شائسته منگيَء کي اسپتال ۾ ڪو زهر‬
‫ڏئي ويو آهي ۽ ڊاڪٽر چون ٿا ته اهو زهر، انهن ئي بسڪيٽن ۾ پيل هو جيڪو هن الِء‬
                                                                   ‫ڪو تيماداري ڪرڻ وارو کڻي آيو هو.‬


‫جي پوليس وارو شهروَء کي اهو چئي ڏي ها ته دُنيا جو خاتمو ويجهو پهچي ويو آهي‬
           ‫ُ‬
 ‫۽ چند گهڙين کان پوِء قيامت پئي اچي تڏنهن به شهروَء کي شايد ايڏي حيرت ئي نه‬
                            ‫َ ُ‬

‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫7 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫ٿئي ها جيتري اهي جمال ٻڌي ٿي .‬
                                                                                ‫ُ‬

‫(ڪهڙي فضول قسم جي بڪواس پيو ڪرين؟ ) شهرو ڄڻ ته هٿن مان نڪتي پئي وئي!‬
                             ‫َ ُ‬
                                                                    ‫ُ‬
 ‫هن غرائيندڙ انداز اپنائي پوليس واري تي چڙهت ڪري ڏني ۽ اهڙيَء طرح ان طرف‬
    ‫وڌي، ڄڻ ته سرڻ وانگر المارو هو ۽ اجهو هوَء هاڻ سپاهيَء جي گريبان کي ٻنهي‬
                                     ‫ُ‬
                                                                                        ‫هٿن سان جهلڻ وٺندي.‬


      ‫هن جي ان غير توقع عمل سان پوليس وارو به خوفزده ٿي ٻه قدم پٺتي ٿيڻ لڳو ته‬
                    ‫ُ‬
‫پويان رکيل هڪ گملي سان ٽڪرائجي پيو. (مم... مونکي افسوس آهي ميڊم صاحبه..)‬
  ‫هن گملي سان ٽڪرائيندي چيو، (مهنجو مطلب اوهان کي اجايو پريشان ڪرڻ جو‬
                                        ‫ُ‬
    ‫ڪونه هو، مان ته بس پنهنجي ڊيوٽي پيو ڪريان ،ائين چئي هو، تيزيَء سان پوئتي‬
                                                                              ‫موٽي تڪڙو تڪڙو نڪري ويو.‬
                                                 ‫ايڪٽ ٻارهون‬
               ‫َ ُ‬                          ‫ُ‬
‫پوليس وارو ته اهو پڙهو گهمائي اتان نڪري هليو ويو پر پوِء شهرو هڪ وڏي عذاب ۾‬
                                                  ‫ُ‬
‫مبتال ٿي چڪي هئي، اهو بلڪل صحيح هو ته هوَء ئي اهوچاڪليٽي ڪريم بسڪيٽ‬
                            ‫ُ‬                        ‫ُ‬   ‫ُ‬        ‫ُ‬
   ‫جو پيڪٽ شائسته منگيَء جي الِء ٽيبل تي رکي آئي هئي، ۽ هن سوچڻ شروع ڪيو!‬
                          ‫ُ‬

‫پر کيس اهو پيڪٽ ته شائسته منگيَء جي ڌيَء زينب منگيَء ئي ڏنو هو. جنهن کي ئي‬
    ‫اها خبر هئي ته شائسته منگيَء کي ئي ان برانڊ جا چاڪليٽي ڪريم وارا بسڪيٽ‬
                                                                 ‫ُ‬
    ‫ڏاڍا وڻندا آهن. اها ته اهلل جي مهرباني يا شيطان جي بدقسمتي هئي ته مون اهي‬
                 ‫ُ‬
 ‫بسڪيٽ پاڻ ڪونه کاڌا هئا، نه ته هن وقت پنهنجي ساهڙي شائسته منگيَء جي جاِء‬
                                                    ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫8 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫تي مهنجي ئي ڪفن دفن جو بندوبست پئو ٿئي ها! معنيٰ ته در حقيقت زينب‬
                                                                     ‫ُ‬
                                                         ‫منگيَء هن کي ئي زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو!‬
                                                 ‫ايڪٽ تيرهون‬
‫هاڻ هن کان ڊنر ٺاهڻ به وسري وئي هئي ۽ هوَء ڪچن بدران البيَء ڏانهن وڌي سوچڻ‬
                                         ‫ُ‬
‫لڳي ته (آخر ڪهڙي ڳالهه هئي جو زينب منگي هن کي زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟ ڇا‬
                                                ‫ُ‬
‫ان الِء ته اسپتال جي بيڊ تي اچي پوڻ واري سندس ماُء پنهنجي ڌيُء جي هٿان ڪجهه‬
   ‫ُ‬
    ‫به وٺي کائڻ پيڻ نه پئي چاهيو؟ ڇا ان الِء ته مسز شائسته منگيَء کي پنهنجي ڌيَء‬
        ‫زينب منگيَء کان شديد نفرت ٿيڻ لڳي هئي؟ ۽ ان حالت ۽ مجبوريَء ۾ هن کي‬
                                        ‫ُ‬
  ‫پنهنجي غريب جاڙي ڀيڻ شهرو جي گهرج هئي؟ ۽ اها شائسته جي خواهش هئي ته‬
       ‫ُ‬                          ‫ُ‬   ‫ُ‬      ‫َ ُ‬
 ‫هن جي ڪنهن به مصيبت ۾ پوڻ وقت ديک بال سندس ڌيَء زينب بجاِء صرف جاڙي‬
  ‫ڀيڻ شهرو ئي ڪري؟ هون! ته کيس زهر ڏيڻ جو مطلب ئي اهو هو نه ته زينب منگيَء‬
                                                                   ‫َ ُ‬
‫کي اهائي ڪاوڙ ۽ ساڙ ٿيو ته متان سندس ماُء ان خدمت جي بدلي پوري ملڪيت جو‬
 ‫وارث ڌيَء زينب بجاِء ڀيڻ شهروَء کي نه ڪري ڇڏي؟ هون ! سمجهي ويس! ته اهو ئي‬
                   ‫سبب هو جو هن زهر ڏئي مونکي پنهنجي رستي تان هٽائڻ پئي چاهيو.‬
                                                          ‫ِ‬
                                                ‫ايڪٽ چوڏهون‬
       ‫هن جي دل چاهيو پئي ته هوَء هيئنر جو هيئنر ئي زينب جي اپارٽمينٽ ۾ وڃي‬
   ‫سندس ڇنڊ ڪڍي اچي، پر وصيت موجب ڀيڻ جي وفات کان پوِء، الش جي پوسٽ‬
 ‫مارٽم ۽ پوليس انڪوائريَء کان پوِء ملڻ جي انتظار ۽ سندس ماُء جي وفات جي رک‬
‫رکاُء جي ڪري، هن سوچيو ته ڀاڻيجيَء وٽ هن حالت ۾ وڃڻ بجاء هو َء کيس موبائل‬
‫تي ئي ڇو نه اڳواٽ ست سريون ٻڌائي، اهو سوچي هن موبائل تي زينب جو نمبر مالئڻ‬
                                              ‫ُ‬     ‫ُ‬
                                                                                                  ‫شروع ڪيو. (ڪٽ)‬
                                                                                                               ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬       ‫9 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ايڪٽ پنڌرهون‬
 ‫ٻئي طرف غم ۾غلطان، اکين ۾ ڳوڙهن سان ڀريل، سڻهنگون ڏيندڙ زينب منگي فون‬
                           ‫ُ‬
            ‫جو نمبر ڏسي شان سان ڏکدار انداز ۾ جواب ڏنو، (جي ماسي!) انٽرڪٽ‬
                                   ‫ُ ُ‬
    ‫(تو جيڪي مونکي بسڪيٽ کائڻ الِء ڏنا هئا انهن ۾ زهر ڀريل هو) زينب جو آواز‬
      ‫ٻڌندي شهروَء کيس زهرآلود لفظن سان اطالع ڪري هڪدم سيٽ کي بند ڪري‬
                                                                    ‫ُ‬
   ‫ڇڏيو. هن پنهنجي زندگيَء ۾ ڪڏنهن به اهڙيَء طرح ڳالهه ڪندي فون بند ڪون‬
  ‫ڪيو هو پر زينب جي ان حرڪت هن کي اهڙي روش رکڻ تي مجبور ڪري وڌو هو.‬
       ‫سيل هڪ پاسي رکي هوَء جاڙي امير ڀيڻ جي ياد ۾ ڳوڙها ڳاڙي روئيندي رهي ۽‬
      ‫پنهنجي منهن ڳالهائڻ لڳي. (مونکي اها ڳالهه ٿاڻي تي وڃي ٻڌائڻ گهرجي جي‬
            ‫ُ‬      ‫ُ‬                                              ‫ُ‬
‫زينب اها حرڪت مونکي مارڻ الِء ڪئي هئي ته مون کي به هن جو ڪو خيال نه ڪرڻ‬
                                    ‫ُ‬
 ‫گهرجي ۽ هن کي ان جو بدلو ضرور ملي، ڪافي دير سوچڻ کان پوِء هن ان ڳالهه کي‬
  ‫منتقي انجام تائين پهچائڻ جو فيصلو ڪري وڌو پر وري سگهوئي پاڻ کي فلحال‬
                                                   ‫ُ‬
   ‫ئين ڪرڻ کان باز رکيائين ۽ سوچيائين ته ڏسان ڳالهه ڪيستائين ٿي پهچي، جي‬
          ‫ُ‬
‫پوليس بسڪيٽ ڪري کيس انوالو ڪيو ته هوَء حقيقت تان پڙدو کڻندي.(انٽرڪٽ)‬
                                                ‫ايڪٽ سورهون‬
  ‫ٻئي طرف بند ٿيل سيٽ تي هلو! هلو!... ماسي!.. ماسي! سڏيندي زينب بند سيٽ کي‬
  ‫هٿ ۾ رکي حيرت ۽ اچرج سان گهوريندي رهي. سندس زندگيَء ۾ اهو پهرون ڀيرو‬
                                           ‫ُ‬
‫ٿيو هو جو ماسي شهروَء هڪ جملو چئي ، اهو به هن غمن جي گهڙيَء ۾ فون بند ڪري‬
‫ڇڏيو هجي. هوَء سوچڻ لڳي ته اهو بلڪل صحيح آهي ته اهو بسڪيٽن جو پڙو هن ئي‬
    ‫ُ‬   ‫ُ‬                                                   ‫ُ‬    ‫ُ‬
 ‫ماسيَء کي کائڻ الِء ڏنو هو، هوُء سوچڻ لڳي ته اهو بسڪيٽن جو پڙو ته کيس سندس‬
               ‫ُ‬
‫پٽ جاويد جي زال ڪنول کائڻ الِء ڏنو هو! (ان جو مطلب ٿيو ته سندس نُنهن ڪنول‬
                                                                        ‫ُ‬

‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫01 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫کيس زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟) هوَء پنهنجي ماضيَء ۾ هلي وئي.‬
                             ‫ايڪٽ سترهون (فليش بيڪ پنجون شروع)‬
          ‫جڏنهن زينب جي پٽ ، جاويد منگيَء، ڪنول شيخ سان شادي ڪرڻ جو ارادو‬
                                                          ‫ُ‬
     ‫ڏيکاريو هو ته زينب کي ڪنول شيخ هرگز ڏسندي نه وڻي هو ذهني طور تي کيس‬
‫نُنهن ڪرڻ ۾ تيار نه هئي ان ڪري هن کيس رسمي طور به ڀليڪار ڪانه ڪئي جڏنهن‬
                                       ‫ُ‬          ‫ُ‬
   ‫جاويد کيس ماَء سان مالئڻ آيو هو، هن جا گهڻائي سبب ٿي سگهيا ٿي، وڏي ۾ وڏو‬
‫سبب اهو هو ته جڏنهن کان ڪنول شيخ جاويد جي زندگيَء ۾ قدم رکيو هو، هوَء پٽ‬
 ‫ُ‬
‫کان جدا ٿي چڪي هئي ۽ ڪنول شيخ جي گهروارن جاويد ۽ ڪنول کي علحده فليٽ‬
                                                   ‫ُ‬   ‫ُ‬      ‫ُ‬
‫وٺي رهڻ تي ئي شاديَء الِء آماد هوا نه تهو ماُء سان گڏ رهندو هو. هن جو پنهنجو ڌار‬
                                                ‫ُ‬
  ‫ڪاروبار هو ۽ هو هڪ بهترين زندگي گُذاري رهيا هئا جنهن ڪري هن ماُء شائسته‬
                            ‫ُ‬                                     ‫ُ‬
      ‫منگيَء کي به درگُذر ڪري ڇڏيو هو، جاويد جي پيُء جي وفات ٿي چڪي هئي ان‬
           ‫ُ‬   ‫ُ‬
   ‫ڪري هن جو خيال هو ته پٽ کي بيوه ماُء جو خيال رکندي جوائنٽ فيمليَء ۾ رهڻ‬
                                                    ‫ُ‬                ‫ُ‬
                                                        ‫کپندو هو ۽ هن جو اپارٽمينٽ به ڪشادو هو.‬
                                                                ‫ُ‬

        ‫زينب کي ڪنول جو نالو به ڪون وڻندو هو، هوَء سوچي سوچي پاڻ کي پريشان‬
     ‫ڪندي رهندي هئي ته (ڪنول!) مائي! ڀال اهو به ڪو نالو آهي، اهڙا ناال ته پرائمري‬
                                                                     ‫ُ‬
 ‫اسڪول جي ٻارن جي بيتن ۾ استعمال ٿيندا آهن، هوَء ڪنول جي مائٽن کي به گهٽ‬
     ‫وڌ ڳالهائيندي رهي ته جن پنهنجي ڌيَء جو اهڙو بيهوده قسم جو نالو رکيو ها،‬
       ‫عائشه رکن ها، نسرين رکن ها، ڪي سٺا ناال کُٽا هوا ڇا؟ انهن سڀني خيالن جي‬
                                  ‫ُ‬
 ‫باوجود به ڪي سندن تعلقات ايترا خراب ڪون هئا. اڳئين هفتي جي ته ڳالهه هئي‬
   ‫ُ‬                           ‫ُ‬
                         ‫جو ڪنول پنهنجي سس کي گهر ۾ گهرائي سندس ماني ڪئي هئي.‬
                            ‫ُ‬                   ‫ُ‬            ‫َ ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫11 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ايڪٽ ارڙهون‬
‫ماُء، پٽ ۽ نُنهن جي هن مانيَء جي دعوت به ان رات کي خوشگوار بڻائي ڇڏيو هو اها‬
 ‫دعوت هڪ باربي ڪيو ۾ هڪ پرائيويٽ ڪمري ۾ ٿي هئي ۽ ماني به واه جي ٿي هئي ،‬
     ‫ُ‬                       ‫ُ‬
          ‫ٽيبل تي ميڻ بتين جي روشنيَء ۾ ماني کاڌي پئي وئي، ڪنول به پاڻ سان هڪ‬
      ‫خوبصورت بُڪي به کڻي آئي هئي، زينب جو خيال هو ته مانيَء ختم ٿيڻ کان پوِء‬
                                                    ‫ُ‬
                                     ‫ُ‬
           ‫ڪنول اهو بُڪي کيس پيش ڪندي، پر برخالف ان جي هن پنهنجي سس کي‬
                ‫َ ُ‬
‫چاڪليٽ ڪريم جو هڪ بسڪيٽ جو پڙو پيش ڪيو ۽ ويندي مهل بُڪي کڻي ڪنهن‬
                                    ‫ُ‬
   ‫ساهڙيَء جي سالگره ۾ وڃڻ جو ارادو ڏيکاري کيس ۽ جاويد کي الوداع ڪري ٻاهر‬
                                                                                                    ‫نڪري وئي.‬
                                                ‫ايڪٽ اوڻيهون‬
 ‫چاڪليٽي بسڪيٽ جو اهو پٺڙو به پراڻو پئي لڳو، ڇو جو ان جي پيڪنگ به صحيح‬
                                        ‫ُ‬      ‫ُ‬
     ‫نه پئي لڳي، ڪنول کيس اهو بسڪيٽ جو پڙو ائين پيش ڪيو هوڄڻ ته کيس ڪو‬
                                   ‫ُ‬
            ‫دُهريَء جو سيٽ پيش پئي ڪري، ڪنول جي وڃڻ کان پوِء گهر اچي هوَء پاڻ‬
    ‫کي.تسلي ڏئي سمجهائيندي رهي، هوَء شيخ فيمليَء جي ماڊرن طور طريقن ۽ پاڻ‬
  ‫پڏائي اهميت وٺڻ جي اهميت کان ايتري واقف نه هئي. ۽ هاڻ کيس ماسيس شهروَء‬
                            ‫ُ‬
‫جو فون ٻڌي سمجهه ۾ اچي ويو هو ته ان دعوت ، ۽ کيس ڇڏي وڃڻ يا سڙيل بسڪيٽ‬
                                                              ‫ُ‬
‫جي پڙي ڏيڻ جو اصل مقصد ڇا هو، هن جي هڪدم وڃڻ جو به شايد اهو ڪارڻ هو ته‬
                                                                  ‫ُ‬
 ‫زينب متان اتي ئي بسڪيٽ جو دٻو ڏسي جاويد چکڻ الِء گهري يا هوَء پاڻ کولي پٽ‬
  ‫ُ‬                    ‫ُ‬
                                                                                            ‫يا کيس کائڻ الِء ڏي!‬
      ‫آخر ڪنول مونکي زهر ڏئي ڇو ٿي مارڻ چاهيو؟ (هوَء سوچي سوچي پريشان ٿي‬
 ‫چڪي هئي ) ۽ پوَء غور ڪرڻ کان پوِء هوَء سمجهي وئي ته ڪنول، ان دولت ۽ جائداد‬
                                                                      ‫ُ‬   ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬    ‫21 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫هٿ ڪرڻ الِء جيڪي هن جي نالي تي ماُء طرفان صرف کيس ڏنل هئي، شاديَء کان‬
                ‫ُ‬
  ‫پوَء جاويد ڪنول کي جنهن فليٽ ۾ وڃي رهايو هو اهو ننڍو هو ۽ هن کي به جاويد‬
‫سان پيار جي شادي زبردستي ڪرڻ تي مائٽن کان به ڪجهه ڪونه مليو هو. جڏنهن ته‬
                          ‫ُ‬
   ‫زينب وٽ مڙس جي دولت جو اضافي حصو به هو. بقول هن جي يقيبن اها ڳالهه به‬
                          ‫ُ‬                                    ‫ُ‬
  ‫هئي، الڙڪاڻي جي ڪنهن ڳوٺ کان لڏي ڪرچي ايندڙ اها ڇڇوري ،ڄٽ ، ڳوٺاڻي‬
    ‫فيملي ، سندس پٽ کي پيار ۾ ڦاسائي پٽ ذريعي سندس دولت ۽ جائداد تي قبضو‬
                                      ‫ُ‬
                                                                                                  ‫ڪرڻ ٿي چاهي.‬
 ‫مان هاڻ ان ڇوري ڪنول کي هرگز نه ڇڏينيديس! ڇا ٿي سمجهي پاڻ کي، مون ڪي‬
   ‫چوڙيون پاتيون آهن؟ (هوَء خودڪالمي انداز ۾ پاڻ سان ڳالهائڻ لڳي) مان هاڻ هن‬
‫کي نه ڇڏينديس، هن ڄٽڻ مونکي!.. مونکي!.. مارڻ جي ڪوشش ڪئي آهي؟ هاڻ اڳتي‬
‫جو ڪنديسانس، اهو ته پنهنجي جڳهه ته پوِء ڪنديس، فلحال کيس ٻڌائي ته ڇڏيان‬
             ‫ُ‬
    ‫ته، ڪميڻي ڇوري! آئون تُهنجي سازش کان واقف ٿي چڪي آهيان، تو مونکي زهر‬
                          ‫ُ‬
  ‫ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي آ! اهو اهلل جو شڪر آ ته آئون ذري گهٽ بچي وئي آهيان اهو‬
‫خيال اينديئي هن پنهنجي پرس مان موبائل ٻاهر ڪڍي،ڪنول جو نمبر ماليو.(ڪٽ)‬
                                                  ‫ايڪٽ ويهون‬
        ‫ڪنول فون نمر ڏسي خوشگوار موڊ ۾ اٽينڊ ڪرڻ ۾ دير ڪانه لڳائي ۽ پنهنجي‬
              ‫روائتي انداز ۾ فون اٽينڊ ڪيو، (يئس ڪنول شيخ اسپيڪنگ) (انٽر ڪٽ)‬


  ‫زينب منگيَء کي ڪنول جو اهو انداز بلڪل ڪونه وڻيو هو خاص طور جڏنهن هوَء‬
   ‫هاڻ منگي فيملي ۾ پڻجي آئي هئي، ته کيس ڪنول منگي چوڻ گهربو هو. (آخر هو‬
                                             ‫ُ‬
    ‫ٻين وانگر هيلو ڇو نٿي چوي) ضروري آهي ته هر ڪال تي ماڻهن کي پنهنجو نالو‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬     ‫31 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ٻڌائجي (هن فون جي مائڪ تي هٿ رکي پنهنجي پاڻ سان ڳالهايو) زينب ڪنهن به‬
                                                                     ‫ُ‬
  ‫ڳالهائڻ جي رسمي پروٽوڪول کي نظر انداز ڪري سڌو سئون پڇڻ لڳيس. (ڪنول!‬
                 ‫ُ‬
 ‫هن وقت آئون گهڻي اپ سيٽ آهيان! ڇو جو مونکي هاڻ ئي هاڻ خبر پئي آهي ته تو‬
   ‫مونکي اهي سڙيل زهريال چاڪليٽ بسڪٽ ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟ زينب اهو چئي‬
 ‫ڪنول جي جواب ٻڌڻ جو انتظار ڪرڻ لڳي! پر ائين رونما نه ٿيو ۽ ٻئي طرفان اهڙو‬
                                                            ‫ُ‬
  ‫سناٽو ٿيو ڄڻ ته ڪنول کي نانگ سونگهي ويو آهي. زينب ڪافي وقت تائين سيل‬
      ‫ڪن تي رکي جواب ٻڌڻ جي توقع ۾ انتظار ڪرڻ لڳي، جنهن سان ڪنول جي راز‬
                                                       ‫ُ‬
    ‫ظاهر ٿيڻ جي ڪيفيت جو اندازو ٿي سگهي پر، خاموشي! کيس وڌيڪ چڙائيندي‬
      ‫رهي ۽ هن صوفي تي پنهنجو سيٽ آف ڪري ڪاوڙ ۾ اُڇالئي ڇڏيو. (انٽر ڪٽ)‬
                                                ‫ايڪٽ ايڪيهون‬
   ‫ڪنول ، جنهن امتحاني پيپر پئي چيڪ ڪيا ،پنهنجو سيل بند ڪري ڀرسان ٽيبل‬
‫تي رکيو، جتي امتحاني ڪاپين جو ڍير لڳو پيو هو، هوَء اسڪول ٽيچر هئي ۽ اسڪول‬
          ‫ُ‬
   ‫جي ٻارن جا پيپر گهر کڻي اچي چيڪ ڪندي هئي، هن کي پنهنجي ڪرائي واري‬
                                 ‫ُ‬
                                           ‫ُ‬
   ‫فليٽ ۾ اچي رهڻ ۾ مس هڪ هفتو گذريو هو، هن جو گهر به اڃا پوريَء طرح سيٽ‬
‫ٿيل نه هو، ٽٽل ڦٽل، پراڻو ۽ ميرو فرنيچر، پراڻو قالين، پراڻا درين تي ٽنگيل پڙدا ۽‬
 ‫وڏي ڳالهه ته هڪ پراڻي طرز رهائش جو فليٽ هو جتي ڪنول پنهنجي مڙس جاويد‬
         ‫ُ‬
        ‫منگيَء شاديَء کان پوِء ساڻس رهڻ آئي هئي. ۽ ان جر برخالف زينب منگيَء جو‬
                                         ‫ُ‬
                                              ‫عاليشان اپارٽمينٽ مان هر وڏيرپائي ظاهر پئي ٿي.‬


    ‫ڪنول کي به احساس هو ته هن جي ۽ سندس سس جي وچ۾ طبقن جي حيثيت جي‬
                             ‫َ ُ‬
 ‫واضح فرق کان عالوه ٻيون گهڻيون شيون به حائل هيون، جنهنجي ڪري زينب جو‬
                        ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫41 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫سلوڪ ۽ رويو ڪنول سان بهتر نه رهيو هو. ان ۾ به ڪو شق نه هو ته هن جو ڪاروباري‬
                                                                          ‫ُ‬
   ‫ڪٽنب ، نه صرف ڌاڙيلن جي ڊپ ، پر اتر سنڌ ۾ ڪاروباري ماڻهن جي اغوا، وڏيرن‬
                                                                         ‫ُ‬
 ‫جي بگڙيل اوالد جي عورتن ۽ اسڪولي ڇوڪرين سان بيحرمتيَء جي وڌندڙ واقعن‬
  ‫ڪري هو ڪنهن ڳوٺ مان لڏي، اچي ڪراچي رهيا هيا، نه ته ڪير هو جو ابن ڏاڏن‬
                              ‫ُ‬
    ‫جا ڪک ڇڏي پاڻ کي دهشتگردن جي چنبي ۾ اچي وجهي ها. هن مائٽن جو هٿ‬
                 ‫ُ‬
 ‫وڌائڻ الِء محنت ڪري ماستري ورتي هئي، عام ۽ سادو ماني ڪنو ڪرڻ ته ڄاڻندي‬
                 ‫ُ‬                    ‫ُ‬
     ‫هئي پر شهري طريقن جي انگريزي يا چائني کاڌن ٺاهڻ مان اڃا وقف ڪانه هئي.‬
        ‫ُ‬                                                                ‫ُ‬
 ‫جاويد سان پيار جو پرڻو ڪري به جاويد اڪثر کيس ٻاهر هوٽلن تي ماني کائڻ الِء يا‬
      ‫گهمائڻ الِء وٺي ويندو هو. اهوئي سبب هو جو هن جو گهڻو وقت سس زينب سان‬
                ‫َ ُ‬                                                     ‫ُ‬
‫ڪونه گذريو هو، جنهن جي ڪري انهن ۾ گهڻي رفاقت پئدا نه ٿي سگهي هئي، تنهن‬
        ‫ُ‬
‫هوندي به جڏنهن زينب منگي پٽ ۽ نُنهن کي پنهنجي شاندار اپارٽمينٽ ۾ ڊنر ڏني‬
                                              ‫ُ‬
      ‫هئي ته هن به چاهيو ٿي ته پنهنجي اسڪولي ڪمائيَء سان هو به سس کي هوٽل ۾‬
                 ‫َ ُ‬                                                      ‫ُ‬
  ‫دعوت ڏي ڇو جو سس زينب کي ننڍن ۽ زبون پرڻن فليٽن ۾ وڃڻ ڪان نفرت هئي.‬
     ‫ُ‬                         ‫ُ‬                      ‫َ ُ‬
       ‫هن ڪوشش ڪئي هئي ته هو سس جي پسند جو لباس پائي جيڪو هن پنهنجي‬
                                            ‫َ ُ‬       ‫ُ‬
          ‫ساهڙيَء کان عارضي طور ورتو هو ۽ رچ ميڪ اپ ڪرائي سس اڳيان آئي هئي.‬
             ‫ُ‬            ‫َ ُ‬

   ‫ڪنول انتهائي خوبصورت هئي، هو هلڪو ميڪ اپ ڪندي هئي ،هن تي هر لباس‬
                    ‫ُ‬                        ‫ُ‬
  ‫ٺهي ايندو هو ۽ شايد اهوئي سبب هو جو اسڪول ويندي هن تي جاويد منگيَء جي‬
       ‫نظر پوندي هئي ۽ هو ڪالڪن جا ڪالڪ اسڪول جي ٻاهران کيس ڏسڻ الِء بهي‬
                                                             ‫ُ‬
    ‫رهندو هو بلڪل آخر ٻنهين ۾ پيار ٿي پيو ۽ هنن پيار جو پرڻو ڪيو.باربي ڪيو ۾‬
‫اهو پهريون ڀيرو ٿيو هو جو زينب منگيَء ان ڊنر تي خوشگوار ماحول روا رکيو هو ۽‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫51 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ڪنول کي جاويد به ٻڌايو هو ته سندس ماُء پنهنجي نانيَء وانگر چاڪليٽي ڪريم‬
                                                       ‫ُ‬
 ‫وارا بسڪيٽ پسند ٿي ڪري، ان ڪري جڏنهن اهڙا بسڪيٽ کيس مليا ته هن سس‬
   ‫َ ُ‬
                                          ‫جو پيار حاصل ڪرڻ ان الِء رکيا هوا.‬
                                             ‫ُ‬
                              ‫ايڪٽ ٻاويهون‬
                                                       ‫ُ‬
‫ڪنول هڪ اصول پرست استاد هئي، هن کي تُحفا ڏيڻ ته وڻندو هو پر هن ڪڏنهن به‬
                                               ‫ُ‬
   ‫پنهنجي شاگردن کان يا انهن جي مائٽن کان تحفا وٺڻ ڪونه وڻندا هئا حاالنڪه‬
             ‫ُ‬
‫اسڪول جون اڪثر ماسترياڻيون ٻارن تي تحفن آڻڻ الِء بهانن سان زور به ڀرينديون‬
                                                       ‫هيون پر ڪنول انهن کان بلڪل مختلف هئي.‬
                                                          ‫ُ‬     ‫ُ‬

    ‫عجيب اتفاق هو ته هن دفعي پنهنجي اصول ۽ طبيعت جي برخالف هن پنهنجي‬
    ‫هڪ شاگرد ظفر جي انتهائي زور ڀرڻ تي چاڪليٽ ڪريمي بسڪيٽ جو اهو پڙو‬
      ‫ُ‬
     ‫تحفي طور قبول ڪيو هو ۽ هن ان ڪري به عار محسوس ڪونه ڪيو جو اهو ڪو‬
‫قيمتي تحفو نه پر هڪ بسڪيٽ جو پڙو هو. شايد ظفر کان سواِء ٻيو ڪو شاگرد کيس‬
                                          ‫ُ‬
                                            ‫اهو تحفو ڏي ها ته هوَء ان کي هرگز قبول نه ڪري ها.‬
                                               ‫ايڪٽ ٽيويهون‬
          ‫ظفر سندس اسڪول تي تمام هونهار شاگردن مان هڪ هو، جنهن کي ڪنول‬
  ‫پنهنجي محنت جي مسلسل بازي لڳائي ان مقام تي پهچايو هو. ظفر جڏنهن هن‬
                        ‫ُ‬
‫جي ڪالس ۾ آيو هو ته هو هڪ ناالئق ترين شاگرد هو، شرارت ۾ ماهر، هن ڪنول کي‬
          ‫به گهڻا دفٿا تنگ ڪيو هو، بس هاڻ ظفر ڪنول الِء ڄيلينج بڻجي ڄڪو هو.‬
                ‫ُ‬
‫(ڏس ظفر ! توکي محنت ڪري وڏو ماڻهون ٿيڻو آ ! توکي پنهنجي ماُء پيُء جي عزت‬
‫۽ ننڍين ڀيڻن جو سهارو بڻجڻو آ، جيئن تون پڙهي وڏو ماڻهون بڻجي هنن جا هٿ‬

‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫61 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫ميندي رنگا ڪري سگهين) شايد اها نصيحت ظفر کي سمجهه م اچي وئي هئي ۽ هو‬
       ‫ُ‬
                 ‫محنت ڪري ٿورڙي عرصي ۾ ئي ڪالس جو بهترين شاگرد بڻجي ويو هو.‬


      ‫پر هاڻ ڪنول کي ظفر کان نفرت اچڻ لڳي ۽ اها نفرت ڪراهيت ۾ بدلجي وئي،‬
       ‫ڪنول کي سمجهه ۾ ئي نه پئي آيو ته آخر اهو ڪهڙو سبب هو جو اوچتو ظفر کي‬
‫کائنس نفرت ٿيڻ لڳي ۽ هو کيس زهر ڏئي مارڻ تي تيار ٿي ويو. هن کي جيڪا ڳالهه‬
‫سمجهه ۾ اچي سگهي، اها بس اهائي هئي ته (ڪتي جو پائيپ ۾ وڌل پڇ، سئو سال کان‬
              ‫ُ‬                  ‫ُ‬       ‫ُ‬
  ‫پوِء ڪڍڻ تي به ٽيڙي جو ٽيڙو !) يا شيطان شيطان ئي هوندو آهي ۽ هن کيس انسان‬
  ‫بنائڻ ٿي ڄاهيو پر هوَء ڪامياب نه ٿي سگهي !.هاڻ ظفر ڪنول جي نظرن ۾ ناقابل‬
                                                       ‫ُ‬
   ‫اصالح بُرائيَء جي عالمت بڻجي ويو هو، جنهن هن کي بسڪيٽ ۾ زهر وجهي مارڻ‬
                                 ‫ُ‬
                ‫جي سازش ڪئي هئي پر اهلل جو شڪر جو هوَء گٿيَء تان بچي وئي.‬
                                             ‫ُ‬              ‫ُ‬
                                                ‫ايڪٽ چوويهون‬
   ‫اها رات ڪنول پنهنجي هنڌ تي بيچينيَء سان پاسا بدالئيندي گُذاري، سڄي رات‬
   ‫بس اهوئي سوچيندي رهي ته جي هو اهو زهريلو بسڪيٽ کائي ڇڏي ها ته هن جي‬
‫پيٽ ۾ هن سان گڏ، ٻن مهنن جو ٻار، دُنيا ۾ اچڻ کان پهرئين مري وڃي ها. ۽ هوَء ظفر‬
‫جي غلط حرڪت جي ڪري هاڻ پنهنجي سس زينب منگيَء جي نظرن ۾ به ڪري پئي،‬
                                   ‫َ َ‬
                                               ‫جنهن کي راضي رکڻ جا هن گهڻائي جتن ڪيا هئا.‬
                                                  ‫ُ‬
                                               ‫ايڪٽ پنجويهون‬
                                                     ‫ُ‬
 ‫وڏي مشڪل سان رات گذري ۽ هوَء تڙ تڪڙ ۾ تيار ٿي سڌو اسڪول هلي وئي، هن جو‬
‫پنهنجي اعصابن کي قابوَء ۾ رکڻ مشڪل پئي ٿيو، اهو ته شڪر هو جو هن کي جيڪو‬
                   ‫ُ‬
                                               ‫پهريون پيرڊ وٺڻو هو اهو به ظفر جي ڪالس جو هو.‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫71 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ڊيسڪ تي ويـٺل مسڪرائي ڏسندڙ ظفر تي نظر پوندي ئي هن جو جسم ڪنهن باه‬
 ‫وانگر تپڻ لڳو. هن جي دل چاهيو پئي ته هوَء پوري ڪالس اڳيان ظفر جي اهڙي خبر‬
       ‫وٺي ۽ پوِء پڇيس ته (احسان فراموش ! تو اهي زهر وارا چيڪليٽي بسڪيٽ ڇو‬
                                                              ‫ُ‬
      ‫مونکي آڻي ڏئي مارڻ چاهيو، جڏنهن ته مون توکي شيطان مان انسان ٺاهڻ جي‬
                                                                                                  ‫ڪوشش ڪئي؟)‬


  ‫پر حيرت انگيز طور تي هن پنهنجي جذابتن تي قابوَء ڪري ورتو هو ۽ انتهائي پر‬
   ‫ُ‬                                                ‫ُ‬
      ‫سڪون لفظن ۾، ظفر جي ويجهو پهچي سرگوشيَء ۾ چوڻ لڳي ! (ظفر ! تو جيڪي‬
                                             ‫ُ‬                        ‫ُ‬
                                                    ‫ُ ُ‬
          ‫مونکي بسڪيٽ ڏنا هئا اهي زهريال هوا !) جواب ۾ بس ظفر خاموش بهي‬
                                           ‫ُ‬
‫مسڪرائيندو کيس تڪيندو رهيو. هن مان اندزو پئي ٿيو ته شايد هو ڪنول کان ٻيو‬
                                                                       ‫ُ‬
‫ڪجهه به ٻڌڻ ٿو چاهي، پر ڪنول طرفان به خاموشي هئي، ٻئي منتظر نظرن سان هڪ‬
                         ‫ُ‬                                    ‫ُ‬       ‫ُ‬
‫ٻئي کي ڏسندا رهيا ۽ پوِء آهستي آهستي، ظفر جي چهري جا تاثر بدلجڻ لڳا ۽ هن ۾‬
   ‫اهوئي ضدي ٻار وارو چهرو ڏسڻ ۾ آيو جيڪو ڪنول کي شروع ۾ ڏسڻ ۾ ايندو هو.‬ ‫ُ‬
‫انهن ڏينهن ۾ هو انتهائي بدتميز، لکڻ پڙهڻ کان عاجزي ۽ ڪنول جو چيو نه مڃندڙ‬
                                                               ‫ُ‬
 ‫شاگرد هو جيڪو ڳالهه ڳالهه ته انڪار ڪري ڇڏيندو هو. ڪي لمحه ائين ئي گُذريا ۽‬
                                                                 ‫ُ‬
 ‫پوِء هو اٿيو ۽ پنهنجي ڪتابن جي بيگ کي ڪلهن تي وجهڻ لڳو ۽ بيپرواهيَء سان‬
                                                       ‫ُ‬
                        ‫پنهنجا ٻئي ڪنڌ ڌوڻي ڪالس روم مان ٻاهر نڪري ويو.‬


                                                ‫ايڪٽ ڇوويهون‬
 ‫روئڻڪهار ظفر،گهر پهچڻ سان ماُء تي تکائي سان مخاطب ٿيو (تو جيڪي بسڪٽ‬
                       ‫ُ‬                          ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬    ‫81 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫مونکي ڏنا هوا اُهي زهريال هئا) ائين چئي هو سڌو وڃي کٽ تي وڇيل بستر تي‬
                                                 ‫ُ‬               ‫ُ‬
                                                           ‫اونڌو ليٽيي سسڪيون ڏئي رئڻ لڳو. (ڪٽ)‬
                                                                       ‫ُ‬
                                               ‫ايڪٽ ستاويهون‬
       ‫طفرجا تُرش ۽ تکا بدتميزيَء وارا لفظ سندس ماُء سڪينه الِء تڪليف جو باعث‬
                                      ‫ُ‬
‫بڻجي ويا ! هن پنهنجي منهن بُڻ بُڻ ڪئي (ڪهڙي اجائي بڪواس پيو ڪري؟ ته اهي‬
                                                 ‫ُ‬
                        ‫بسڪيٽ زهريال هئا !) هوَء حيرت ۽ فڪر سان سوچ ۾ ٻڏي وئي هئي.‬
                           ‫ُ‬       ‫ُ‬                                ‫ُ‬
                                                ‫ايڪٽ اٺاويهون‬
        ‫سڪينه سيٺياڻين جي گهرن ۾ پورهو ڪري پنهنجي زندگي بسر ڪندي هئي ،‬
            ‫ُ‬
 ‫سندس مالڪياڻيون اڪثر کيس بچيل کاڌو، پراڻا لٽا، جوتا يا ڪي شيون ڏينديون‬
                                  ‫ُ‬
    ‫هيو ، هن جي هڪ مالڪياڻي باجي شازيه ته سندس گهڻو خيال ڪندي هئي ، اهي‬
            ‫ُ‬                                                         ‫ُ‬
‫بسڪيٽ به کيس باجي شازيه ڏنا هئا، هي اهي بسڪيٽ گهر کڻي آئي ۽ سندس ارادو‬
                                         ‫ُ‬
                           ‫ُ‬
   ‫انهن کي کائڻ جو هو پر گهر ۾ پهچڻ شرط ئي ظفر اهي بسڪيٽ سندس هٿ مان‬
                                            ‫ُ‬
         ‫زوريَء ڇنندي پئي چيو ته (هي بسڪيٽ جو پڙو آئون پنهنجي مس ڪنول کي‬
                                  ‫ُ‬
  ‫ڏيندس). سڪينه ان تي اعتراض ڪونه ڪيو، ڇو جو هوِء سمجهندي هئي ته هن جو‬
             ‫ُ‬                                                    ‫ُ‬
                                                        ‫پٽ ظفر پنهنجي مس کي گهڻو چاهيندو هو.‬
                                                                                           ‫ُ‬
                                               ‫ايڪٽ اوڻٽيهون‬
  ‫سڪينه علي پور پنجاب مان ڪراچي پورهيو ڪرڻ آئي هئي، سندس مڙس بيڪار ۽‬
            ‫ُ‬         ‫ُ‬
 ‫واندو هو، هوڪو به ڪم ڪون ڪندو هو بس حقو کنيو گهر جي ٻاهران مڇين کي‬
         ‫ُ‬                                                   ‫ُ‬
                                        ‫ُ‬
‫تاُء ڏئي جهوپڙين سامهون روڊ جي فٽ پاٿ تي پلٿي ماري ويٺو هوندو هو. مڙس کي‬
‫ٻار ڄڻڻ جو گهڻو شوق هوندو هو ۽ غربت ڪري سڪينه ٻار ڪيرائيندي آئي هئي، پر‬
      ‫ُ‬
 ‫تمام ڪوششن ۽ رٿا بندين هوندي به ظفر پئدا ٿي ويو هن سوچيو هو ته هو ظفر کي‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫91 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ڪنهن بي اوالد کي وڪڻي ايندي، پر ظفر جي دنيا ۾ اچڻ سان سندس مامتا جوش‬
 ‫هنيو ۽ هن نه چاهيندي به ظفر جي پرورش ۾ ڪا به روڪ نه رکي سگهي. ظفر هن جو‬
                                                                                      ‫چوٿون ۽ آخري پٽ هو،‬
                                                                                           ‫ُ‬
                                                 ‫ايڪٽ ٽيهون‬
 ‫روڊن تي رلندڙ ۽ گهٽين ۾ ليٿندڙن ماسين جي ٻين ٻارن وچ مان اُڀري نروار ٿيندڙ‬
                                                                  ‫ُ‬
     ‫ظفر پنهنجي راند روند فليٽ جي ڇوڪرن سان ڪندو هو ۽ هو صاف سٿرو هو،‬
            ‫ُ‬
  ‫شرارتي هوندي به هو سڪينه جي اکين جو تارو ۽ اوڙي پاڙي وارن جي عزت ڪندڙ‬
 ‫هو، ويتر جو اسڪول ۾ مس ڪنول جهڙي استاد مليس ته هو وڌيڪ نڪري نروار ٿي‬
         ‫ويو، جي ڪو سندس پيچو ڪري کيس جهوپڙين وارن گهن ۾ ويندو نه ڏسي ته‬
                                                          ‫ُ‬
‫سمجهي ته هو ڪنهن مالزمت ڪندڙ سٺي فيمليَء جو ٻار آهي. هن ڪڏنهن به ماُء کي‬
                                          ‫ُ‬
‫تنگ نه ڪيو، سواِء ان جي جو شروع شروع ۾ پڙهڻ کان وڌ ڪرڪيٽ راند ۾ دلچسپي‬
    ‫هوند هيس ۽ آخر اها خرابي به مس ڪنول جي اسڪول ۾ ماسترياڻي لڳڻ کان پوِء‬
                                                                   ‫ُ‬
                                                                                                 ‫ختم ٿي وئي هيس.‬
                                                                                                    ‫ُ‬
                                                   ‫(انٽر ڪٽ)‬
                                              ‫ايڪٽ ايڪٽيهون‬
‫سڪينه اندر وڃي کٽ تي اونڌو ليٽيل ظفر کي پيار ڪرڻ لڳي جيڪو سسڪين ۾ پيو‬
          ‫ُ‬
       ‫هو ، ڪنڌ مٿي ڪري ماُء کي ڪاوڙ ۽ تيش ۾ اچي شڪايت ڪرڻ لڳو (تو جيڪي‬
                                     ‫ُ‬          ‫ُ‬
                           ‫مونکي بسڪيٽ آڻي ڏنا هئ ! اهي زهريال هوا امان !)‬
                                                     ‫ُ‬
‫(پٽ ! قسم سان، مونکي پاڻ اها خبر ڪونه هئي ته اهي بسڪيٽ زهريال هوندا، مان ته‬
                                    ‫ُ‬                                    ‫ُ‬
     ‫اهي پاڻ پئي کائڻ لڳيس پر تون مونکان زوريَء جهپٽي وئين !) اهو چئي کيس به‬
‫خوف وڪوڙي ويو ! هوَء سوچڻ لڳي ته جي هوَء اهي بسڪيٽ کائي وجهي ها ته هيئنر‬

‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬       ‫02 ‪Page‬‬
                                          ‫پيشڪش‬
‫هن دُنيا ۾ نه هجي ها. هوَء وڌيڪ سوچڻ لڳي ته آخر باجي شازيه جي هن سان ڪهڙي‬
                                                           ‫ُ‬
        ‫دُشمني هئي جنهن هن کي اهي زهريال بسڪيٽ کارائي ماريو ٿي، هوَء جڏنهن‬
                                                                  ‫ُ‬
   ‫پنجاب ڇڏي ڪراچي پئي آئي ته هن کي خبردار ڪيو ويو هو ته ڪراچيَء وارن بچ‬
‫بچاُء ڪري هلي جو ڪهڙي خبر، ڪنهن ڳالهه تي هو ناراض ٿي سندس، مڙس ۽ ٻارن‬
         ‫ُ‬
     ‫جي الشن کي ٻوري ۾ وجهي ٽرين ذريعي پنجاب موڪلي ڇڏين. هو سوچڻ لڳي ته‬
                                                 ‫ايڪٽ ٻٽيهون‬
  ‫جڏنهن شازيه باجيَء جو سونو هار وڃائجي ويو هو ۽ کيس نه مليو هو ته هن سڪينه‬
 ‫تي ئي چوريَء جو الزام هنيو هو ۽ ڌمڪيون به ڏنيون هيون . ڇا اڃا به باجي سڪينه‬
                           ‫ُ‬
      ‫کي شق آهي ته هن جو اهو هار مون ئي چورايو هو؟ ۽ هن بدلو وٺڻ الِء اهي زهريال‬
    ‫بسڪيٽ مونکي ڏنا هئا ! جڏنهن ته پوِء خبر پئي ته سندس ڌيَء کيس ٻڌائڻ بنان‬
             ‫ُ‬                                            ‫ُ‬
‫پائي ڪاليج وئي هئي ۽ ڪٿي بس ۾ ئي ڪيرائي آئي هئي. اهو سوچيندي سندس پارو‬
                         ‫ُ‬                            ‫ُ‬
‫به چڙهڻ لڳو چوڻ لڳي (غريب ضرور آهيون پر محنت ڪري کائون ٿا) بهرحال هن پٽ‬
 ‫ُ‬
      ‫کي کٽ تي روئيندو ڇڏي، ڪاوڙ ۾ حساب ڪتاب ڪرڻ الِء باجي شازيه جي گهر‬
                                                                                                  ‫روانو ٿي وئي.‬
                                                ‫ايڪٽ ٽيٽيهون‬
     ‫باجي شازيه سڪينه کي ڪڏنهن به ايتري ڪاوڙ ۾ ڪونه ڏٺو هو هوَء ڪاوڙ ۾ کيس‬
       ‫گهوري رهي هئي، هن جو انداز شازيه باجيَء الِء بلڪل نئون هو جنهن تي کيس‬
                                                                 ‫ُ‬        ‫ُ‬
  ‫حيرت ٿي رهي هئي. هن پڇيس (ڇا ڳالهه آهي سڪينه ! تنهني طبيعت ته ٺيڪ آهي‬
                                                  ‫ُ‬       ‫ُ‬
 ‫نه؟ ) بيگم صاحبه ! تُهنجو ڪهڙو خيال آهي ! منهجي طبيعت کي ٺيڪ هئڻ گهرجي‬
         ‫ُ‬                  ‫ُ‬
                                                                                                             ‫ها نه؟‬
                      ‫ُ‬
 ‫تون ڇا پئي چئين ؟ سڪينه ! هي اڄ تون مهنجي سوالن جا ابتا جواب ڇو پئي ڏين ؟‬
                                     ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬    ‫12 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫(شازيه حيرت ۾ پئجي پڇڻ لڳس) تو کا آخر ٿيو ڇا آهي؟‬
                                                                      ‫ُ‬

 ‫اڃا ته ڏسين پئي بيگم صاحبه ! ڪجهه به ناهي ٿيو ! پر گهڻو ڪجهه ٿي به سگهيو ٿي‬
                   ‫ُ‬                          ‫ُ‬
 ‫(سڪينه طنزيه انداز ۾ چيو) هو ڇورو ته خوش هو ته اڄ پنهنجي مس کي هڪ تُحفو‬
‫پيو ڏي، پر هن چرئي کي ڪهڙي خبر هئي ته هو تُحفو نه موت جو رسو هو، جنهن کي‬
              ‫َ‬                         ‫ُ‬                       ‫ُ‬
                                          ‫هن پنهنجي مس جي ڳلي ۾ پئي ٻڌو !‬
 ‫ڪهڙو ڇورو؟ سڪينه اڄ مونکي تُهنجون ڳالهيون سمجهه ۾ ئي نه پيون اچن ! (شازيه‬
                                                       ‫الجهن جو اظاهر ڪيو)‬‫ُ‬
                                                                               ‫ظفرو ! ٻيو ڪير بيگم صاحبه !‬
                                                          ‫ڪير ظفرو ؟ (شازيه نه سمجهندي وري پڇيو)‬
                                                              ‫ُ‬
   ‫مهنجو پٽ ظفرو بيگم صاحبه ! سڀني ٻارن کان ننڍو پٽ ! (سڪينه وضاحت ڪئي)‬
                        ‫ُ‬                                       ‫ُ‬     ‫ُ‬
 ‫اوه ! مان سمجهي ويس ! اهو نه جيڪو ڪڏنهن ڪڏنهن توسان هتي به ايندو هو؟ ها‬
                                          ‫ته! ڇا ٿيو آهي تُنهنجي پٽ ظفروَء کي ؟ خير ته آهي نه ؟‬
                                                                       ‫ُ‬
‫ها! ها! خير آهي خير بيگم صاحبه ! اهو ته رب جو شان ۽ شڪر آهي جو اسان ٻئي ماُء‬
                       ‫ُ‬
     ‫پٽ صحيح سالمت آهيون، نه تو تو بيگم صاحبه ! اسانکي مارڻ ۾ ڪا ڪسر ٿوڙي‬
                                                                        ‫ُ‬
                                                                                                    ‫ڇڏي هئي.‬
                                                                                                       ‫ُ‬
                  ‫سڪينه ! تُهجو دماغ ته پنهنجي جاِء تي آهي نه ؟ (شازيه گرم ٿيندي چيو)‬
‫مون توکي تڏنهن ئي چئي ڇڏيو هو بيگم صاحبه، ته تُهنجي چوري ٿيڻ واري هار جي‬
    ‫مونکي ڪابه خبر ڪانه هئي، پر اميرن کي غريبن جي ڳالهه تي ڪڏنهن اعتبار آيو‬
                                                      ‫ُ‬
 ‫آهي؟ (سڪينه زهريلي لهجن ۾ چوندي وئي) تو ته بيگم صاحبه بس اهو ظاهر ڪيو ته‬
 ‫توکي مهنجي ڳالهه تي يقين اچي ويو هو، ڇو جو تُهنجو هار مون نه پر تُهنجي ڌيُء‬
                                                                      ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫22 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫ئي کنيو هو! االهي سچ يا ڪڙ! پر تو ئي ته اهو ٻڌايو هو! پوِء هاڻ اهي زهر وارا‬
                                         ‫ُ‬                   ‫ُ‬
                             ‫بسڪيٽ ڏئي مون ان چوري ٿيندڙ هار جو بدلو ٿي وٺڻ چاهيو؟‬


‫شازيه حيرت سان سڪڏل ڳالهيون ٻڌندي پئي وئي ، جڏنهن سڪينه خاموش ٿي وئي‬
                                       ‫ُ‬
            ‫ته هن چوڻ شروع ڪيو (سڪينه يقين ڪر مونکي خبر ئي نه هئي ته ڪي انهن‬
                         ‫ُ‬
‫بسڪيٽن ۾ زهر پيل هو يا سڙي زهريال ٿي ويا هئا. اهي بسڪيٽ نه ئي مون خريد ڪيا‬
                                ‫ُ‬
‫هئا ۽ نه ئي پاڻ ٺاهي رکيا هئا پر مونکي به اهي ڪنهن ڏنا هئا. هاڻ جيئن ته توکي به‬
                       ‫ُ‬                            ‫ُ‬                         ‫ُ‬
 ‫ٻڌي اهو صدمون پيو پهچي ته اهي بسڪيٽ زهريال هئا، ۽ خدا نه خواسته مون توکي‬
                             ‫ُ‬                        ‫ُ‬                 ‫ُ‬
‫مارڻ الِء توکي ڏنا هئا !ان کان وڌيڪ مونکي به صدمون پيو رسي ته شايد هوَء مهنجي‬
    ‫ُ‬                                                    ‫ُ‬
      ‫ڪڍ لڳل هئي ۽ هن ڄاڻي ٻجهي مون کي هن بسڪيٽن سان زهر ڏيڻ ٿي چاهيو.‬
                                                ‫ُ‬             ‫ُ‬

  ‫هاڻ سڪينه به وات ۾ گندي وجهي کيس حيرت ۾ ڏٺو (هان ! بيگم صاحبه !) تون سچ‬
                                                         ‫ُ‬
                  ‫پئي چئين ؟ ڪير هو اهو جنهن توکي مارڻ الِء اهو زهر پئي ڏنو؟‬
               ‫شازيه ڪوبه جواب نه ڏنو ۽ خاموش نظرن سان سڪينه کي تڪيند ي وئي ..‬
                                                ‫ايڪٽ چوٽيهون‬
     ‫سوچن ۾ پاڻ کي چئي رهي هئي (ته ڇا هاڻ مونکي پنهنجي عزيز ساهيڙي شائسته‬
                                                  ‫ُ‬
                     ‫منگيَء جي گهر هن جي جنازي جو آخري ديدار ڪرڻ وڃڻ گهرجي ؟)‬


  ‫شائسته منگيِء سان هن جا تعلقات گهڻي عرصي کان خراب هئا، اُهي وڃي تڏنهن‬
                    ‫ُ‬                               ‫ُ‬
‫بحال ٿيا هوا جڏنهن شائسته منگيَء کي پهريون دل جو دورو پيو هو، هن ٻنهين جي‬
                                                               ‫ُ‬
  ‫دوستي به مثالي هئي ته دُشمني به، سببب هو هن جي سهڻي ڌيَء جنهن سان شائسته‬
                          ‫ُ‬                               ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫32 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫منگي پنهنجي اڪيلي پٽ جي شادي ڪرائڻ پئي چاهي. پر سندس ڌيَء ڪلثوم ٻئي‬
                                                 ‫ُ‬
‫ڪنهن ڪالسميٽ سان پيار ڪندي هئي ۽ ان سان ئي شادي ڪرڻ پئي چاهيائين. هن‬
                                        ‫ُ‬
       ‫به دوست شائسته منگيَء جي زور ڀرڻ تي گهڻو ڌيُء کي سمجهايو، سندس دولت‬
‫جيڪا هن جي اڪيلي پٽ جي نالي تي هئي جي اللچ پڻ ڏنائين پر ڪلثوم کي شائسته‬
                                       ‫ُ‬             ‫ُ‬
 ‫منگيَء جو پٽ اختر منگي وڻندو ئي ڪونه هو، شادي جي انڪار ٻڌڻ کان پوِء اختر‬
                 ‫ُ‬                                            ‫ُ‬
   ‫منگي دُنيا سان رشتا ئي ٽوڙي ڇڏيا، هن جي هڪ طرف جي پيار هن کي انڌو ڪري‬
  ‫ڇڏيو هو ۽ هڪ ڏينهن هن پاڻ کي گهر جي پکي ۾ ٻڌي خودڪشي ڪري ڇڏي. بس‬
    ‫ان کان پوِء شائسته منگيَء جو خيال هو ته سندس پٽ جي خودڪشيَء ۾ شازيه جو‬
                            ‫ُ‬
‫هٿ آهي، جنهن پنهنجي ڌيُء تي سندس پٽ سان شادي ڪرڻ تي زور ئي نه ڀريو هو ۽‬
                                     ‫ُ‬
                                                     ‫هن پيار ۾ ناڪاميَء تي پنهنجو انت آڻي ڇڏيو.‬


     ‫آخر جڏنهن شائسته کي دل جو دئورو پيو ۽ ڊاڪٽرن به چيس ته ٻيو دورو هن جي‬
‫زندگيَء الَء هاڃيڪار ثابت ٿيندو ته هن آخري وقت ۾ اچي پنهنجي دلگهري ساهڙي‬
       ‫شازيه سان واپس دوستي ڪئي، پنهنجي ماضيَء جي ناراضگيَء تي اسسوس جو‬
    ‫اظهار ڪيو ۽ گهڻن اجائي ڪيل زيدتين جي معافي ورتي ۽ شازيه به هن کي معاف‬
                                                                                                  ‫ڪري ڇڏيو.‬


‫شائسته دل جي پهرئين دوري پوڻ کان پوَء مسلسل شازيه وٽ اچڻ وڃڻ لڳي ۽ ساڻس‬
‫الِء پنهنجي پسند جو چاڪليٽي ڪريم بسڪيٽن جو دٻو به وٺي آئي، شازيه کي به خبر‬
       ‫هئي ته اهي سندن پسنديده ۽ مزيدار بسڪيٽ آهن ۽ هوَء ان کي بهترين تحفو‬
                                                                         ‫ُ‬
       ‫سمجهي تمام گهڻي خوش ٿي وئي. (مهنجي طرفان محبتن جو هي حقير تُحفو‬
                            ‫ُ‬           ‫ُ‬

 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫42 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬
‫شازيه! اميد ته تون هن ۾ مهنجو خلوص ۽ پيار به تالش ڪنديئن)‬
                                                              ‫ُ‬

                                              ‫ايڪٽ پنجٽيهون.‬


‫هوَء سوچن مان ٻاهر نڪري آئي ته سندس عزيز ساهڙي مرڻ کان پهرئين پنهنجي پٽ‬
   ‫جي خودڪشيَء جو بدلو کيس زهر ڏئي پئي ورتو، اها ته سندس خوشقسمتي هئي‬
     ‫ُ‬
 ‫جو هن اهو بسڪيٽن جو پڙو رحم کائي ڪم واري کي ڏئي ڇڏيو هو ۽ هوَء بچي وئي‬
                                                  ‫ُ‬
                       ‫نه شائسته منگي بدران هن جي ڪفن دفن جو بندوبست پيو ٿئي ها.‬


  ‫هي اُهو ئي زهريلي بسڪيٽن جو پڙو هو جيڪو گهمندو گهمندو اصل مالڪ تائين‬
                                         ‫ُ‬
  ‫وڃي پهتو ۽ جنهن کي کائڻ کان پوِء، وات مان رت ايندي ئي هن پڙي کي ڦولي ڏٺو‬
                ‫ُ‬                                                    ‫ُ‬
        ‫هو ۽ سڃاڻي موت مهل وڏا وڏا ٽهڪ ڏنا هئا. شائسته منگي مري چڪي هئي ۽‬
            ‫ُ‬   ‫ُ‬                    ‫ُ‬                             ‫ُ‬
 ‫سندس موت جو سبب به پوسٽ مارٽم ۾ اهوئي زهريلو چاڪليٽ هو، جنهن کي هوَء‬
                                                                ‫کائڻ وقت هٻڇين وانگر چٽيندي هئي.‬
                                                                   ‫ُ‬




                                          ‫ڄاڻي‬ ‫پُ‬


 ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬   ‫52 ‪Page‬‬
                                           ‫پيشڪش‬

More Related Content

Viewers also liked

Sollywood production house
Sollywood production houseSollywood production house
Bibi sahiba
Bibi sahibaBibi sahiba
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
قصو موسي عليه والسلام
قصو موسي عليه والسلامقصو موسي عليه والسلام
Bad ram or ddr
Bad ram or ddrBad ram or ddr

Viewers also liked (8)

پنهنجي ويب سائيٽ سنڌيءَ ۾ پڙهي ٺاهيو ۽ ٻين کي ٺاهڻ به سيکاريو
پنهنجي ويب سائيٽ سنڌيءَ ۾ پڙهي ٺاهيو ۽ ٻين کي ٺاهڻ به سيکاريوپنهنجي ويب سائيٽ سنڌيءَ ۾ پڙهي ٺاهيو ۽ ٻين کي ٺاهڻ به سيکاريو
پنهنجي ويب سائيٽ سنڌيءَ ۾ پڙهي ٺاهيو ۽ ٻين کي ٺاهڻ به سيکاريو
 
Sollywood production house
Sollywood production houseSollywood production house
Sollywood production house
 
Bibi sahiba
Bibi sahibaBibi sahiba
Bibi sahiba
 
Macromedia flash
Macromedia flashMacromedia flash
Macromedia flash
 
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play (هاءِ مُهنجي ڪار مزڊا ٿائوزنڊ) By: Abdul Razzaque Memon
 
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen play(وڃايل پيچرا) By: Abdul Razzaque Memon
 
قصو موسي عليه والسلام
قصو موسي عليه والسلامقصو موسي عليه والسلام
قصو موسي عليه والسلام
 
Bad ram or ddr
Bad ram or ddrBad ram or ddr
Bad ram or ddr
 

More from Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh

بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمنYajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻSamjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Kunwari ses ( ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
Kunwari ses (  ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque MemonKunwari ses (  ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
Kunwari ses ( ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA) لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
گُلو ان ڪراچي
گُلو ان ڪراچيگُلو ان ڪراچي
Educate sindh
Educate sindhEducate sindh
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMONSINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh
 
اسانجي سنڌي ٻولي
اسانجي سنڌي ٻولياسانجي سنڌي ٻولي

More from Sollywood Production Publication research center New Saidabad Sindh (20)

بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
بالڪ (Puhinja Sujatum Howa Dhariyan Sa Dharey Mey)
 
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمنYajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
Yajooj & majooj ( فتنه ياجوج و ماجوج) تحرير و تحقيق : عبدالرزاق ميمن
 
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻSamjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
Samjhoto hik rah (سمجهوتو هڪ راه ) تحرير، مُڪالما ۽ منظر ڪشي : عبدالزاق ميمڻ
 
Kunwari ses ( ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
Kunwari ses (  ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque MemonKunwari ses (  ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
Kunwari ses ( ڪنواري سَسُ) Writer : Abdul Razzaque Memon
 
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
Birthday & deathday of MUHAMMAD (SALALAHU ALLEH WASALM) Proved historically &...
 
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
A COMPLETE (SOLO PLAY's) MAKING DIRECTIVES > FROM THE FIRST STEP TOWARD LAST ...
 
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
General knowledge about prophets of islam in sindhi (educate sindh)
 
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
Tenses course in sindhi language (EDUCATE SINDH)
 
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
حضرت مُحمد مُصطفيٰ صلي الله عليه وسلم THE LAST MESSENGER OF ISLAM (PBUH)
 
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
حضرت علي مُرتضيٰ رضيه ALI MURTAZA (R.A) THE 4TH & FINAL HEAD OF (KHILAFAT E R...
 
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA) لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
لمحن جو پاڇو SCREEN PLAY n SINDHI (LAMHAN JA PACHA)
 
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
اي سنڌ جا دانشورئو A QUESTIONNAIRE FOR SINDHI SCHOLARS, EDUCATORS, WRITERS, P...
 
گُلو ان ڪراچي
گُلو ان ڪراچيگُلو ان ڪراچي
گُلو ان ڪراچي
 
Educate sindh
Educate sindhEducate sindh
Educate sindh
 
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMONSINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
SINDHI SCREEN PLAY پاڪباز BY: ABDUL RAZZAQ MEMON
 
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play(ڪوڙڪي )By Abdul Razzaque Memon
 
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
ڪوڙڪي (SINDHI TELE FILM / SERIAL SCRIPT) on SOCIAL ISSUES (PART-1)
 
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play/Tele Film (پاپا ) By: Abdul Razzaque Memon
 
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque MemonSindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
Sindhi Screen Play ( هڪ لاوارث ٻار ) By Abdul Razzaque Memon
 
اسانجي سنڌي ٻولي
اسانجي سنڌي ٻولياسانجي سنڌي ٻولي
اسانجي سنڌي ٻولي
 

Sindhi Screen Play (مامتا ۽ موت) By: Abdul Razzaque Memon

  • 1. ‫سسپينس سان ڀرپور النگ اسڪرين پلي جي مڪمل ڪهاڻي‬ ‫مامتا ۽ موت‬ ‫تحرير، مڪالما ۽ منظر ڪشي‬ ‫ُ‬ ‫عبدالرزاق ميمڻ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫1 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 2. ‫ايڪٽ پهريون.‬ ‫امير ترين بيواه شائسته منگي مري چڪي هئي، هن جي وفات ڪنهن الِء به تعجب‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جو باعث بڻيل نه هئي ڇو جو هوَء گذشسته ٻن هفتن کان هڪ اسپتال ۾ زندگيَء ۽‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫موت جي ڪشمڪش ۾ هئي، تقريبن ڇهه مهنا پهرئين پوندڙ اوچتي دل جي دوري‬ ‫ُ‬ ‫مان اهو اندازو ٿي پئي سگهيو ته هاڻ هن وقت زنده رهڻ الِء ڪي گهڙيون ئي باقي‬ ‫بچيل آهن. دل جا فيملي ڊاڪٽر ته کيس ٻه مهنا پهرئين ئي ٻڌائي چڪا هئا ته ٻيو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫پوندڙ دل جو دورو هن جي باقي زندگيَء الِء هاڃيڪار بڻجي سگهي ٿو.‬ ‫ايڪٽ ٻيون (ڪٽ) فليش بيڪ پهريون‬ ‫شائسته منگي پهرئين پوندڙ دوري مان بچي ته وئي هئي پر سندس شان ۽ شوڪت،‬ ‫ُ‬ ‫داٻ ۽ دٻدٻي سان سندس ڳالهه ڳالهه تي چڻڻ ۽ چڙو چڙو انداز اڃا به باقي هو. هن ان‬ ‫وڏائپيَء جي ڪري پنهنجي پوري زندگي ڪنهن کي به ڪجهه نه سمجهيو هو ۽‬ ‫ُ‬ ‫هميشه ٻين کي حقير ڄاتوهو. هوِء پنهنجي ماحول ۾ رهندڙن ۽ ارد گرد جي عورتن‬ ‫۾ هميشه بددماغ ۽ نڪ چڙهي مغرور عورت سمجهي ويندي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫فليش بيڪ پهريون ختم‬ ‫ايڪٽ ٽيون (انٽرڪٽ) فليش بيڪ ٻيون‬ ‫ٻه هفتا پهرئين هن کي وري هڪ ٻيو دورو پيو هو، جڏنهن هوَء ان وقت پنهنجي‬ ‫قانوني مشيرن جي آفيس ۾ موجود هئي، اُتي ئي سندس حالت بگڙجي وئي هئي ۽‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫اُهي ئي کيس اسپتال ۾داخل ڪرائڻ آيا هئا. شائسته جي اسپتال داخل ٿيندي ئي هاڻ‬ ‫ُ‬ ‫سندس چوگرد جي ماڻهن ۾ اهو چوٻول هو ته هو سگهوئي اهي لفظ ٻڌندا ته (شائسته‬ ‫ُ‬ ‫گبول مري وئي).‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫2 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 3. ‫ڪي ستم ظريف ته اُهي به هوا جيڪي سندس زندگيَء ۾ ئي اسپتال جي بيڊ تي ليٽيل‬ ‫ُ‬ ‫ڏسي چئي چڪا هوا ته هوَء بس مري چڪي آهي، پر ڪن خوش اُميد مائٽن جو اهو‬ ‫ُ‬ ‫خيال هو ته هوَء ان ٻئي جان مار دل جي دوري کي به سهي ويندي. خوش اميدون‬ ‫ُ‬ ‫لڳائڻ وارن جو اميدون مٽي َء ۾ مليا ميٽ ٿيون يا نه ، ان باري ۾ ڪير به ڪجهه نٿي‬ ‫ُ‬ ‫چئي سگهيو، ڇو جو هن دفعي سندس وفات جو ڪارڻ دل جو بيهڻ ڪونه هو بلڪه‬ ‫هن جو موت زهر کائڻ ڪري ٿيو هو.‬ ‫فليش بيڪ ٻيون ختم‬ ‫هيَء هڪ اهڙي پرولي هئي، جنهن تي ڪوبه يقين نه پئي ڪري سگهيو، يقينن ان‬ ‫ُ‬ ‫معاملي ۾ ڪٿي ڪنهن کان ڪا غلطي پئي ٿي يا شايد اسپتال وارن ڪا غلط رپورٽ‬ ‫جاري ڪري ڇڏي هجي. ڇو جو هن دُنيا ۾ آخر اُهو ڪير هو جيڪو شائسته منگيَء‬ ‫ُ‬ ‫کي زهر ڏئي ماري ڇڏڻ جي خواهش رکندڙ هو جڏنهن ته هوَء اڳ ئي موت ۽ زندگيَء‬ ‫جي وچ۾ بيڊ تي پئي هئي، اهڙيَء حالت ۾ هن کي زهر ڏئي مارڻ ته ائين ئي هو ته ڄڻ‬ ‫ُ‬ ‫ڪو پاڻهين پنهنجي ڳچيَء ۾ ڦندو وجهي، ڦاسي کائي پنهنجو پاڻ آپگهات ڪرائي.‬ ‫ماڻهون ته هڪ ٻئي سان بس اهو ئي تبصرو ڪندا پئي رهيا ته ( شائسته منگي ۽ ان‬ ‫جو موت زهر کائڻ سان؟... ناممڪن! نهايت عجيب و غريب ۽ هرگز نه مڃڻ واري‬ ‫ڳالهه هئي)‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ چوٿون (انٽرڪٽ)‬ ‫بس ٻي ان کان سواِء ڪا ڳاله يا هن خاص خبر تي ڪوبه شخص يقين ڪرڻ الِء ئي تيار‬ ‫نه هو ته شائسته منگي! مرڻ کان پهرئين ٽهڪ ڏئي کِلي رهي هئي، وڏي آواز وارا‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ٽهڪ!، هيجاني يا چرين ماڻهن جيان وڏا ٽهڪ! جنهن ۾ خوف به هو ته پاگل پن به. اها‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫3 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 4. ‫عورت جنهن عمر ڀر نه ڪنهن سان کلي ڳالهايو يا مسڪرايو هو، اُن عورت مرڻ وقت‬ ‫ٽهڪ پئي ڏنا! پر اها حقيقت هئي ڇو جو اهو بيان انهن نرسن جو هو جن پنهنجي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڊيوٽي چيمبر ۾ شائسته منگيَء جا هيجاني ڪيفيت وارا ٽهڪ پاڻين ڪن ٻڌا هئا.‬ ‫ُ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫بس اها ڳالهه الجهي هڪ ڳجهارت بڻجي چڪي هئي ته شائسته منگيَء جو موت زهر‬ ‫کائڻ سان ۽ مرڻ کان پهرئين اهي ٽهڪڙا؟ هن کي زهر ڪنهن ڏنو هوندو؟ ڇو ڏنو‬ ‫هوندو جڏنهن هوَء مرڻ واري هئي! هي هئا اهي سوال جنهن جو جواب گهربو هو ۽‬ ‫ُ‬ ‫موضوع به بڻيل هو.‬ ‫(فليش بيڪ ٽيون شروع)‬ ‫ايڪٽ پنجون‬ ‫شهرو اسپتال ۾ داخل ٿيندي رسپنشسٽ کان شائسته منگيَء جي وي آِء پي ڪمري‬‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جو نمبر معلوڪ ڪيو ۽ ان طرف وڌڻ لڳي. ڪمري جو دروازو ٿورڙو کليل هو ۽ ان تي‬ ‫(نو وزيٽرز) جو بورڊ لٽڪيل هو پر ان هدايت تي عمل ڪرائڻ وارو ڪو به شخص يا‬ ‫وارڊ بُواِء موجود نه هو، تنهنڪري شهرو بغير ڪنهن روڪ ٽوڪ يا رڪاوٽ جي‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ڪمري جو در پورو کولي اندر داخل ٿي وئي. (ڪٽ)‬ ‫ايڪٽ ڇهون‬ ‫شائسته! ڏس آئون توالِء تنهنجي پسند چاڪليٽ ڪريم بسڪيٽ کڻي آئي آهيان.‬ ‫ڏس ڪريم ۾ بهترين قسم جو چاڪليٽ مڪس ڪري بسڪٽ ٺاهيو ويو آهي.‬ ‫تُهنجي پسند جا چاڪليٽي بسڪيٽ!‬ ‫شهروَء شائسته کي گهڻا ئي ڀيرا مخاطب ٿي چيو پر هن کي ڪوما جهڙي ڪيفيت ۾‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ليٽيل شائسته طرفان ڪو به جواب نه مليو ۽ هوَء خاموش ۽ ستل هئي، هڪ لمحي الِء‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫4 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 5. ‫شهروَء سوچيو به ته هن کي جنجهوڙي جاڳائي مگر سگهوئي هن سوچي اهڙي ارادي‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫کان پاڻ کي باز رکيو ۽ چاڪليٽي بسڪيٽ جو پڙو کولي سندس ڀرسان واري ٽيبل‬ ‫ُ‬ ‫تي رکي ڪمري کان ٻاهر نڪرڻ لڳي.‬ ‫ايڪٽ ستون‬ ‫شهروَء جي ٻاهر نڪرڻ شرط ئي شائسته ۾ ڄڻ ته ڪرنٽ اچي ويو، هن پنهنجون‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫اکيون کوليون، ليٽندي ليٽندي، ڇت کي گهوريندي ئي، هن هڪ هٿ وڌائي کليل‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽ جي دٻي کي ڳولڻ لڳي ۽ دٻو هٿ ۾ اچڻ کان پوِء هن بنا نهارڻ جي ان دٻي‬ ‫مان هڪ بسڪٽ ٻاهر ڪڍي ورتو ۽ سامهون آڻي، ان جي ٻنهين پڙن کي ٻنهين هٿن‬ ‫ُ‬ ‫سان ٻه اڌ ڪري ،ان ۾ پيل چاڪليٽي ڪريم وري حصي جي چاڪليٽ کي هڙپ هڙپ‬ ‫ڪري چٽڻ شروع ڪيو.‬ ‫ايڪٽ اٺون‬ ‫ٻاهر نڪرڻ واري دروازي وٽ ويندڙ شهرو وڃڻ کان پهرئين دروازي وٽ بهي‬ ‫َ ُ‬ ‫جهاتي پائي اهو چٽڻ جو منظر ڏٺو ۽ مسڪرائي ڏسي واپس هلي وئي. هوَء شائسته‬ ‫ُ‬ ‫جي ٻارن وانگر حرڪت مان گهڻي واقف هئي ۽ هن کي خوب اندازو هو ته ٻار ۽ وڏي‬ ‫ُ‬ ‫عمر وارا پوڙها فطري طور تي هڪ جهڙي هوندا آهن ما سواِء بدني واڌ جي. هوَء انهي‬ ‫سوچن سان گهر پهتي ۽ پنهنجي روزمره جي گهرولي مصروفيتن ۾ مشغول ٿي وئي.‬ ‫ُ‬ ‫(فليش بيڪ ٽيون ختم) ايڪٽ نائون‬ ‫ٻئي ڏينهن، رات جو شهرو پنهنجي ڪچن ۾ ڊنر تيار ڪري رهي هئي ته سندس‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫اپارٽمينٽ جو ڊور بيل وڄڻ لڳو.(هن وقت ڪهڙي مصيبت اچي وئي؟ ) هن پاڻ سان‬ ‫بُڙبُڙائيو! هو ڊنر ٺاهڻ وقت ڪنهنجي مداخلت برداشت ڪانه ڪندي هئي ۽ مانيَء‬ ‫وقت ڪنهنجو گهر ۾ اچڻ سمجهندي هئي، هن کي خطرو هو ته ضرور ان وقت هن‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫5 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 6. ‫جي ڪا واند پاڙي واري هوندي جنهن ٽائيم پاس ڪرڻ الِء هن جو بيل وڄايو هوندو،‬ ‫۽ پوِء االئي ڪيتري دير رات تائين هو ان جو مٿو کائيندي رهندي ۽ هوَء ايترو وقت‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڊنر ڪرڻ کان محروم رهجي ويندي. بحر هال افسوس ۽ پرشانيَء جو پاڻ سان اظهار‬ ‫ڪري هوَء نه چاهيندي به اپارٽمينٽ جو دروازو کولڻ الِء اڳتي وڌڻ لڳي.‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ ڏهون‬ ‫دروازو کوليندي ئي هن کي هڪ سپاهي در تي بيٺل نظر آيو، اها هن الِء بلڪل غير‬ ‫معمولي ڳالهه هئي، هوَء ته اهو ڪڏنهن به سوچي نٿي سگهي ته ڪو پوليس وارو‬ ‫ُ‬ ‫ڪڏنهن اچي هن جي اپارٽمينٽ جي در تي اچي سگهي ٿو.‬ ‫ايڪٽ يارهون (فليش بيڪ چوٿون شروع)‬ ‫شهروَء هن سپاهيَء کي اڪثر گهر جي ٻاهران ڀاڄي وڪڻندڙن يا گاڏن تي فروٽ‬ ‫ُ‬ ‫وڪڻڻ وارن کان روزانون ڏهه رپيئن جو ڀتو وٺندي ڏسندي پئي آئي ۽ سودو خريد‬ ‫ُ‬ ‫ڪندي هن ان سپاهيَء تي ڇوهه به ڪڍي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫انٽر ڪٽ‬ ‫جي! (شهروَء تعجب ۽ ڪرڙي اکين سان سپاهيَء پچڻ لڳيس)‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ميڊم! ڇا توهان ئي ڪجهه دير پهرئين مسز شائسته منگي صاحبه سان ملڻ اسپتال‬ ‫ويا هئا؟ جي ها ته ان حوالي سان مان توهان کان ڪجهه سوال پڇڻ چاهيان ٿو.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫(هن نهايت ئي موئدبانه اندز ۾ شهروَء کان در تي ئي بيٺي پڇا شروع ڪري ڏني).‬ ‫ُ‬ ‫هن جي سوال ڪرڻ جي جواب ۾ شهروَء سوچ ۾ هن کان اهو پڇڻ ٿي چاهيو ته (ڇا‬ ‫ُ‬ ‫هاڻ ڪنهن بيمار جي اسپتال ۾ عيادت ڪرڻ به ڪو قانوني ڏوه آهي؟) ڇو جو هن کي‬ ‫ته اهوئي علم هو ته بيمارن جي عيادت ڪرڻ جو حڪم ته رب پاڪ ڏنو آهي، پر هن‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫6 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 7. ‫ڪجهه نه چيو ۽ خاموشيَء سان دروازي ۾ بيٺل سپاهيَء کي گهوريندي رهي.‬ ‫ُ‬ ‫هن کي خاموش انداز ۾گهوريندو ڏسي ويچارو سپاهي به نروس ٿي ويو هو ۽ نروس‬ ‫کي لڪائڻ الِء هو پنهنجي جسم جي وزن کي ڪڏنهن هڪ ٽنگ تي ته ڪڏنهن ٻئي‬ ‫ٽنگ تي شفٽ ڪندو رهيو، ڄڻ ته شهروَء سان ڳالهائڻ الِ ڪي مناسب لفظ ڳوليندو‬ ‫ُ‬ ‫هجي. (ميڊم در حقيقت ڳالهه اها آهي ته... مان ٻڌائڻ آيو هوس ته ..) هو گڙٻڙائجي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ويو هو. (درحقيقت توهان کي اسپتال جي رسپشنسٽ کان سواِء ڪنهن به مامور‬ ‫نرس ته واضح طور تي سڃاتو ته ڪونهين پر رسپشنسٽ جو خيال آهي ته توهان ئي‬ ‫اسپتال اچي ،کائنس ميڊم شائسته منگيَء جي ڪمري جو نمبر پڇيو هو ۽ ان ئي‬ ‫ُ‬ ‫توهانکي ٻاهر ويندي ڏٺو به هو.)‬ ‫شهروَء جي اکين ۾ سوال ۽ هن جي تمسخر واريَء ڳالهه، سپاهيَء کي وري بوکالئي‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫وڌو هو. (ڀال اهو ته ٻڌاِء ته ٺيلهي وارن کان ڏهه ڏهه رپيا اوڳاڙي ڪندي ڪندي، تو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هاڻ بيمار ماڻهن جي تيماداري ڪرڻ وارن جي نگراني ڪڏنهن کان شروع ڪري‬ ‫ڏني آهي؟‬ ‫نه! نه!..... بيگم صاحبه! ..... اهڙي ڪا ڳالهه ڪانهين (سپاهي گهٻراهٽ ۾ جلديَء سان‬ ‫چئي ويٺو) توهانکي به خبر هوندي ته ميڊم شائسته منگيَء کي اسپتال ۾ ڪو زهر‬ ‫ڏئي ويو آهي ۽ ڊاڪٽر چون ٿا ته اهو زهر، انهن ئي بسڪيٽن ۾ پيل هو جيڪو هن الِء‬ ‫ڪو تيماداري ڪرڻ وارو کڻي آيو هو.‬ ‫جي پوليس وارو شهروَء کي اهو چئي ڏي ها ته دُنيا جو خاتمو ويجهو پهچي ويو آهي‬ ‫ُ‬ ‫۽ چند گهڙين کان پوِء قيامت پئي اچي تڏنهن به شهروَء کي شايد ايڏي حيرت ئي نه‬ ‫َ ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫7 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 8. ‫ٿئي ها جيتري اهي جمال ٻڌي ٿي .‬ ‫ُ‬ ‫(ڪهڙي فضول قسم جي بڪواس پيو ڪرين؟ ) شهرو ڄڻ ته هٿن مان نڪتي پئي وئي!‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫هن غرائيندڙ انداز اپنائي پوليس واري تي چڙهت ڪري ڏني ۽ اهڙيَء طرح ان طرف‬ ‫وڌي، ڄڻ ته سرڻ وانگر المارو هو ۽ اجهو هوَء هاڻ سپاهيَء جي گريبان کي ٻنهي‬ ‫ُ‬ ‫هٿن سان جهلڻ وٺندي.‬ ‫هن جي ان غير توقع عمل سان پوليس وارو به خوفزده ٿي ٻه قدم پٺتي ٿيڻ لڳو ته‬ ‫ُ‬ ‫پويان رکيل هڪ گملي سان ٽڪرائجي پيو. (مم... مونکي افسوس آهي ميڊم صاحبه..)‬ ‫هن گملي سان ٽڪرائيندي چيو، (مهنجو مطلب اوهان کي اجايو پريشان ڪرڻ جو‬ ‫ُ‬ ‫ڪونه هو، مان ته بس پنهنجي ڊيوٽي پيو ڪريان ،ائين چئي هو، تيزيَء سان پوئتي‬ ‫موٽي تڪڙو تڪڙو نڪري ويو.‬ ‫ايڪٽ ٻارهون‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫پوليس وارو ته اهو پڙهو گهمائي اتان نڪري هليو ويو پر پوِء شهرو هڪ وڏي عذاب ۾‬ ‫ُ‬ ‫مبتال ٿي چڪي هئي، اهو بلڪل صحيح هو ته هوَء ئي اهوچاڪليٽي ڪريم بسڪيٽ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جو پيڪٽ شائسته منگيَء جي الِء ٽيبل تي رکي آئي هئي، ۽ هن سوچڻ شروع ڪيو!‬ ‫ُ‬ ‫پر کيس اهو پيڪٽ ته شائسته منگيَء جي ڌيَء زينب منگيَء ئي ڏنو هو. جنهن کي ئي‬ ‫اها خبر هئي ته شائسته منگيَء کي ئي ان برانڊ جا چاڪليٽي ڪريم وارا بسڪيٽ‬ ‫ُ‬ ‫ڏاڍا وڻندا آهن. اها ته اهلل جي مهرباني يا شيطان جي بدقسمتي هئي ته مون اهي‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽ پاڻ ڪونه کاڌا هئا، نه ته هن وقت پنهنجي ساهڙي شائسته منگيَء جي جاِء‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫8 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 9. ‫تي مهنجي ئي ڪفن دفن جو بندوبست پئو ٿئي ها! معنيٰ ته در حقيقت زينب‬ ‫ُ‬ ‫منگيَء هن کي ئي زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو!‬ ‫ايڪٽ تيرهون‬ ‫هاڻ هن کان ڊنر ٺاهڻ به وسري وئي هئي ۽ هوَء ڪچن بدران البيَء ڏانهن وڌي سوچڻ‬ ‫ُ‬ ‫لڳي ته (آخر ڪهڙي ڳالهه هئي جو زينب منگي هن کي زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟ ڇا‬ ‫ُ‬ ‫ان الِء ته اسپتال جي بيڊ تي اچي پوڻ واري سندس ماُء پنهنجي ڌيُء جي هٿان ڪجهه‬ ‫ُ‬ ‫به وٺي کائڻ پيڻ نه پئي چاهيو؟ ڇا ان الِء ته مسز شائسته منگيَء کي پنهنجي ڌيَء‬ ‫زينب منگيَء کان شديد نفرت ٿيڻ لڳي هئي؟ ۽ ان حالت ۽ مجبوريَء ۾ هن کي‬ ‫ُ‬ ‫پنهنجي غريب جاڙي ڀيڻ شهرو جي گهرج هئي؟ ۽ اها شائسته جي خواهش هئي ته‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫هن جي ڪنهن به مصيبت ۾ پوڻ وقت ديک بال سندس ڌيَء زينب بجاِء صرف جاڙي‬ ‫ڀيڻ شهرو ئي ڪري؟ هون! ته کيس زهر ڏيڻ جو مطلب ئي اهو هو نه ته زينب منگيَء‬ ‫َ ُ‬ ‫کي اهائي ڪاوڙ ۽ ساڙ ٿيو ته متان سندس ماُء ان خدمت جي بدلي پوري ملڪيت جو‬ ‫وارث ڌيَء زينب بجاِء ڀيڻ شهروَء کي نه ڪري ڇڏي؟ هون ! سمجهي ويس! ته اهو ئي‬ ‫سبب هو جو هن زهر ڏئي مونکي پنهنجي رستي تان هٽائڻ پئي چاهيو.‬ ‫ِ‬ ‫ايڪٽ چوڏهون‬ ‫هن جي دل چاهيو پئي ته هوَء هيئنر جو هيئنر ئي زينب جي اپارٽمينٽ ۾ وڃي‬ ‫سندس ڇنڊ ڪڍي اچي، پر وصيت موجب ڀيڻ جي وفات کان پوِء، الش جي پوسٽ‬ ‫مارٽم ۽ پوليس انڪوائريَء کان پوِء ملڻ جي انتظار ۽ سندس ماُء جي وفات جي رک‬ ‫رکاُء جي ڪري، هن سوچيو ته ڀاڻيجيَء وٽ هن حالت ۾ وڃڻ بجاء هو َء کيس موبائل‬ ‫تي ئي ڇو نه اڳواٽ ست سريون ٻڌائي، اهو سوچي هن موبائل تي زينب جو نمبر مالئڻ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫شروع ڪيو. (ڪٽ)‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫9 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 10. ‫ايڪٽ پنڌرهون‬ ‫ٻئي طرف غم ۾غلطان، اکين ۾ ڳوڙهن سان ڀريل، سڻهنگون ڏيندڙ زينب منگي فون‬ ‫ُ‬ ‫جو نمبر ڏسي شان سان ڏکدار انداز ۾ جواب ڏنو، (جي ماسي!) انٽرڪٽ‬ ‫ُ ُ‬ ‫(تو جيڪي مونکي بسڪيٽ کائڻ الِء ڏنا هئا انهن ۾ زهر ڀريل هو) زينب جو آواز‬ ‫ٻڌندي شهروَء کيس زهرآلود لفظن سان اطالع ڪري هڪدم سيٽ کي بند ڪري‬ ‫ُ‬ ‫ڇڏيو. هن پنهنجي زندگيَء ۾ ڪڏنهن به اهڙيَء طرح ڳالهه ڪندي فون بند ڪون‬ ‫ڪيو هو پر زينب جي ان حرڪت هن کي اهڙي روش رکڻ تي مجبور ڪري وڌو هو.‬ ‫سيل هڪ پاسي رکي هوَء جاڙي امير ڀيڻ جي ياد ۾ ڳوڙها ڳاڙي روئيندي رهي ۽‬ ‫پنهنجي منهن ڳالهائڻ لڳي. (مونکي اها ڳالهه ٿاڻي تي وڃي ٻڌائڻ گهرجي جي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫زينب اها حرڪت مونکي مارڻ الِء ڪئي هئي ته مون کي به هن جو ڪو خيال نه ڪرڻ‬ ‫ُ‬ ‫گهرجي ۽ هن کي ان جو بدلو ضرور ملي، ڪافي دير سوچڻ کان پوِء هن ان ڳالهه کي‬ ‫منتقي انجام تائين پهچائڻ جو فيصلو ڪري وڌو پر وري سگهوئي پاڻ کي فلحال‬ ‫ُ‬ ‫ئين ڪرڻ کان باز رکيائين ۽ سوچيائين ته ڏسان ڳالهه ڪيستائين ٿي پهچي، جي‬ ‫ُ‬ ‫پوليس بسڪيٽ ڪري کيس انوالو ڪيو ته هوَء حقيقت تان پڙدو کڻندي.(انٽرڪٽ)‬ ‫ايڪٽ سورهون‬ ‫ٻئي طرف بند ٿيل سيٽ تي هلو! هلو!... ماسي!.. ماسي! سڏيندي زينب بند سيٽ کي‬ ‫هٿ ۾ رکي حيرت ۽ اچرج سان گهوريندي رهي. سندس زندگيَء ۾ اهو پهرون ڀيرو‬ ‫ُ‬ ‫ٿيو هو جو ماسي شهروَء هڪ جملو چئي ، اهو به هن غمن جي گهڙيَء ۾ فون بند ڪري‬ ‫ڇڏيو هجي. هوَء سوچڻ لڳي ته اهو بلڪل صحيح آهي ته اهو بسڪيٽن جو پڙو هن ئي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ماسيَء کي کائڻ الِء ڏنو هو، هوُء سوچڻ لڳي ته اهو بسڪيٽن جو پڙو ته کيس سندس‬ ‫ُ‬ ‫پٽ جاويد جي زال ڪنول کائڻ الِء ڏنو هو! (ان جو مطلب ٿيو ته سندس نُنهن ڪنول‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫01 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 11. ‫کيس زهر ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟) هوَء پنهنجي ماضيَء ۾ هلي وئي.‬ ‫ايڪٽ سترهون (فليش بيڪ پنجون شروع)‬ ‫جڏنهن زينب جي پٽ ، جاويد منگيَء، ڪنول شيخ سان شادي ڪرڻ جو ارادو‬ ‫ُ‬ ‫ڏيکاريو هو ته زينب کي ڪنول شيخ هرگز ڏسندي نه وڻي هو ذهني طور تي کيس‬ ‫نُنهن ڪرڻ ۾ تيار نه هئي ان ڪري هن کيس رسمي طور به ڀليڪار ڪانه ڪئي جڏنهن‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جاويد کيس ماَء سان مالئڻ آيو هو، هن جا گهڻائي سبب ٿي سگهيا ٿي، وڏي ۾ وڏو‬ ‫سبب اهو هو ته جڏنهن کان ڪنول شيخ جاويد جي زندگيَء ۾ قدم رکيو هو، هوَء پٽ‬ ‫ُ‬ ‫کان جدا ٿي چڪي هئي ۽ ڪنول شيخ جي گهروارن جاويد ۽ ڪنول کي علحده فليٽ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫وٺي رهڻ تي ئي شاديَء الِء آماد هوا نه تهو ماُء سان گڏ رهندو هو. هن جو پنهنجو ڌار‬ ‫ُ‬ ‫ڪاروبار هو ۽ هو هڪ بهترين زندگي گُذاري رهيا هئا جنهن ڪري هن ماُء شائسته‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫منگيَء کي به درگُذر ڪري ڇڏيو هو، جاويد جي پيُء جي وفات ٿي چڪي هئي ان‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڪري هن جو خيال هو ته پٽ کي بيوه ماُء جو خيال رکندي جوائنٽ فيمليَء ۾ رهڻ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫کپندو هو ۽ هن جو اپارٽمينٽ به ڪشادو هو.‬ ‫ُ‬ ‫زينب کي ڪنول جو نالو به ڪون وڻندو هو، هوَء سوچي سوچي پاڻ کي پريشان‬ ‫ڪندي رهندي هئي ته (ڪنول!) مائي! ڀال اهو به ڪو نالو آهي، اهڙا ناال ته پرائمري‬ ‫ُ‬ ‫اسڪول جي ٻارن جي بيتن ۾ استعمال ٿيندا آهن، هوَء ڪنول جي مائٽن کي به گهٽ‬ ‫وڌ ڳالهائيندي رهي ته جن پنهنجي ڌيَء جو اهڙو بيهوده قسم جو نالو رکيو ها،‬ ‫عائشه رکن ها، نسرين رکن ها، ڪي سٺا ناال کُٽا هوا ڇا؟ انهن سڀني خيالن جي‬ ‫ُ‬ ‫باوجود به ڪي سندن تعلقات ايترا خراب ڪون هئا. اڳئين هفتي جي ته ڳالهه هئي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جو ڪنول پنهنجي سس کي گهر ۾ گهرائي سندس ماني ڪئي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫11 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 12. ‫ايڪٽ ارڙهون‬ ‫ماُء، پٽ ۽ نُنهن جي هن مانيَء جي دعوت به ان رات کي خوشگوار بڻائي ڇڏيو هو اها‬ ‫دعوت هڪ باربي ڪيو ۾ هڪ پرائيويٽ ڪمري ۾ ٿي هئي ۽ ماني به واه جي ٿي هئي ،‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ٽيبل تي ميڻ بتين جي روشنيَء ۾ ماني کاڌي پئي وئي، ڪنول به پاڻ سان هڪ‬ ‫خوبصورت بُڪي به کڻي آئي هئي، زينب جو خيال هو ته مانيَء ختم ٿيڻ کان پوِء‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڪنول اهو بُڪي کيس پيش ڪندي، پر برخالف ان جي هن پنهنجي سس کي‬ ‫َ ُ‬ ‫چاڪليٽ ڪريم جو هڪ بسڪيٽ جو پڙو پيش ڪيو ۽ ويندي مهل بُڪي کڻي ڪنهن‬ ‫ُ‬ ‫ساهڙيَء جي سالگره ۾ وڃڻ جو ارادو ڏيکاري کيس ۽ جاويد کي الوداع ڪري ٻاهر‬ ‫نڪري وئي.‬ ‫ايڪٽ اوڻيهون‬ ‫چاڪليٽي بسڪيٽ جو اهو پٺڙو به پراڻو پئي لڳو، ڇو جو ان جي پيڪنگ به صحيح‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫نه پئي لڳي، ڪنول کيس اهو بسڪيٽ جو پڙو ائين پيش ڪيو هوڄڻ ته کيس ڪو‬ ‫ُ‬ ‫دُهريَء جو سيٽ پيش پئي ڪري، ڪنول جي وڃڻ کان پوِء گهر اچي هوَء پاڻ‬ ‫کي.تسلي ڏئي سمجهائيندي رهي، هوَء شيخ فيمليَء جي ماڊرن طور طريقن ۽ پاڻ‬ ‫پڏائي اهميت وٺڻ جي اهميت کان ايتري واقف نه هئي. ۽ هاڻ کيس ماسيس شهروَء‬ ‫ُ‬ ‫جو فون ٻڌي سمجهه ۾ اچي ويو هو ته ان دعوت ، ۽ کيس ڇڏي وڃڻ يا سڙيل بسڪيٽ‬ ‫ُ‬ ‫جي پڙي ڏيڻ جو اصل مقصد ڇا هو، هن جي هڪدم وڃڻ جو به شايد اهو ڪارڻ هو ته‬ ‫ُ‬ ‫زينب متان اتي ئي بسڪيٽ جو دٻو ڏسي جاويد چکڻ الِء گهري يا هوَء پاڻ کولي پٽ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫يا کيس کائڻ الِء ڏي!‬ ‫آخر ڪنول مونکي زهر ڏئي ڇو ٿي مارڻ چاهيو؟ (هوَء سوچي سوچي پريشان ٿي‬ ‫چڪي هئي ) ۽ پوَء غور ڪرڻ کان پوِء هوَء سمجهي وئي ته ڪنول، ان دولت ۽ جائداد‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫21 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 13. ‫هٿ ڪرڻ الِء جيڪي هن جي نالي تي ماُء طرفان صرف کيس ڏنل هئي، شاديَء کان‬ ‫ُ‬ ‫پوَء جاويد ڪنول کي جنهن فليٽ ۾ وڃي رهايو هو اهو ننڍو هو ۽ هن کي به جاويد‬ ‫سان پيار جي شادي زبردستي ڪرڻ تي مائٽن کان به ڪجهه ڪونه مليو هو. جڏنهن ته‬ ‫ُ‬ ‫زينب وٽ مڙس جي دولت جو اضافي حصو به هو. بقول هن جي يقيبن اها ڳالهه به‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هئي، الڙڪاڻي جي ڪنهن ڳوٺ کان لڏي ڪرچي ايندڙ اها ڇڇوري ،ڄٽ ، ڳوٺاڻي‬ ‫فيملي ، سندس پٽ کي پيار ۾ ڦاسائي پٽ ذريعي سندس دولت ۽ جائداد تي قبضو‬ ‫ُ‬ ‫ڪرڻ ٿي چاهي.‬ ‫مان هاڻ ان ڇوري ڪنول کي هرگز نه ڇڏينيديس! ڇا ٿي سمجهي پاڻ کي، مون ڪي‬ ‫چوڙيون پاتيون آهن؟ (هوَء خودڪالمي انداز ۾ پاڻ سان ڳالهائڻ لڳي) مان هاڻ هن‬ ‫کي نه ڇڏينديس، هن ڄٽڻ مونکي!.. مونکي!.. مارڻ جي ڪوشش ڪئي آهي؟ هاڻ اڳتي‬ ‫جو ڪنديسانس، اهو ته پنهنجي جڳهه ته پوِء ڪنديس، فلحال کيس ٻڌائي ته ڇڏيان‬ ‫ُ‬ ‫ته، ڪميڻي ڇوري! آئون تُهنجي سازش کان واقف ٿي چڪي آهيان، تو مونکي زهر‬ ‫ُ‬ ‫ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي آ! اهو اهلل جو شڪر آ ته آئون ذري گهٽ بچي وئي آهيان اهو‬ ‫خيال اينديئي هن پنهنجي پرس مان موبائل ٻاهر ڪڍي،ڪنول جو نمبر ماليو.(ڪٽ)‬ ‫ايڪٽ ويهون‬ ‫ڪنول فون نمر ڏسي خوشگوار موڊ ۾ اٽينڊ ڪرڻ ۾ دير ڪانه لڳائي ۽ پنهنجي‬ ‫روائتي انداز ۾ فون اٽينڊ ڪيو، (يئس ڪنول شيخ اسپيڪنگ) (انٽر ڪٽ)‬ ‫زينب منگيَء کي ڪنول جو اهو انداز بلڪل ڪونه وڻيو هو خاص طور جڏنهن هوَء‬ ‫هاڻ منگي فيملي ۾ پڻجي آئي هئي، ته کيس ڪنول منگي چوڻ گهربو هو. (آخر هو‬ ‫ُ‬ ‫ٻين وانگر هيلو ڇو نٿي چوي) ضروري آهي ته هر ڪال تي ماڻهن کي پنهنجو نالو‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫31 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 14. ‫ٻڌائجي (هن فون جي مائڪ تي هٿ رکي پنهنجي پاڻ سان ڳالهايو) زينب ڪنهن به‬ ‫ُ‬ ‫ڳالهائڻ جي رسمي پروٽوڪول کي نظر انداز ڪري سڌو سئون پڇڻ لڳيس. (ڪنول!‬ ‫ُ‬ ‫هن وقت آئون گهڻي اپ سيٽ آهيان! ڇو جو مونکي هاڻ ئي هاڻ خبر پئي آهي ته تو‬ ‫مونکي اهي سڙيل زهريال چاڪليٽ بسڪٽ ڏئي مارڻ پئي چاهيو؟ زينب اهو چئي‬ ‫ڪنول جي جواب ٻڌڻ جو انتظار ڪرڻ لڳي! پر ائين رونما نه ٿيو ۽ ٻئي طرفان اهڙو‬ ‫ُ‬ ‫سناٽو ٿيو ڄڻ ته ڪنول کي نانگ سونگهي ويو آهي. زينب ڪافي وقت تائين سيل‬ ‫ڪن تي رکي جواب ٻڌڻ جي توقع ۾ انتظار ڪرڻ لڳي، جنهن سان ڪنول جي راز‬ ‫ُ‬ ‫ظاهر ٿيڻ جي ڪيفيت جو اندازو ٿي سگهي پر، خاموشي! کيس وڌيڪ چڙائيندي‬ ‫رهي ۽ هن صوفي تي پنهنجو سيٽ آف ڪري ڪاوڙ ۾ اُڇالئي ڇڏيو. (انٽر ڪٽ)‬ ‫ايڪٽ ايڪيهون‬ ‫ڪنول ، جنهن امتحاني پيپر پئي چيڪ ڪيا ،پنهنجو سيل بند ڪري ڀرسان ٽيبل‬ ‫تي رکيو، جتي امتحاني ڪاپين جو ڍير لڳو پيو هو، هوَء اسڪول ٽيچر هئي ۽ اسڪول‬ ‫ُ‬ ‫جي ٻارن جا پيپر گهر کڻي اچي چيڪ ڪندي هئي، هن کي پنهنجي ڪرائي واري‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫فليٽ ۾ اچي رهڻ ۾ مس هڪ هفتو گذريو هو، هن جو گهر به اڃا پوريَء طرح سيٽ‬ ‫ٿيل نه هو، ٽٽل ڦٽل، پراڻو ۽ ميرو فرنيچر، پراڻو قالين، پراڻا درين تي ٽنگيل پڙدا ۽‬ ‫وڏي ڳالهه ته هڪ پراڻي طرز رهائش جو فليٽ هو جتي ڪنول پنهنجي مڙس جاويد‬ ‫ُ‬ ‫منگيَء شاديَء کان پوِء ساڻس رهڻ آئي هئي. ۽ ان جر برخالف زينب منگيَء جو‬ ‫ُ‬ ‫عاليشان اپارٽمينٽ مان هر وڏيرپائي ظاهر پئي ٿي.‬ ‫ڪنول کي به احساس هو ته هن جي ۽ سندس سس جي وچ۾ طبقن جي حيثيت جي‬ ‫َ ُ‬ ‫واضح فرق کان عالوه ٻيون گهڻيون شيون به حائل هيون، جنهنجي ڪري زينب جو‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫41 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 15. ‫سلوڪ ۽ رويو ڪنول سان بهتر نه رهيو هو. ان ۾ به ڪو شق نه هو ته هن جو ڪاروباري‬ ‫ُ‬ ‫ڪٽنب ، نه صرف ڌاڙيلن جي ڊپ ، پر اتر سنڌ ۾ ڪاروباري ماڻهن جي اغوا، وڏيرن‬ ‫ُ‬ ‫جي بگڙيل اوالد جي عورتن ۽ اسڪولي ڇوڪرين سان بيحرمتيَء جي وڌندڙ واقعن‬ ‫ڪري هو ڪنهن ڳوٺ مان لڏي، اچي ڪراچي رهيا هيا، نه ته ڪير هو جو ابن ڏاڏن‬ ‫ُ‬ ‫جا ڪک ڇڏي پاڻ کي دهشتگردن جي چنبي ۾ اچي وجهي ها. هن مائٽن جو هٿ‬ ‫ُ‬ ‫وڌائڻ الِء محنت ڪري ماستري ورتي هئي، عام ۽ سادو ماني ڪنو ڪرڻ ته ڄاڻندي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هئي پر شهري طريقن جي انگريزي يا چائني کاڌن ٺاهڻ مان اڃا وقف ڪانه هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫جاويد سان پيار جو پرڻو ڪري به جاويد اڪثر کيس ٻاهر هوٽلن تي ماني کائڻ الِء يا‬ ‫گهمائڻ الِء وٺي ويندو هو. اهوئي سبب هو جو هن جو گهڻو وقت سس زينب سان‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڪونه گذريو هو، جنهن جي ڪري انهن ۾ گهڻي رفاقت پئدا نه ٿي سگهي هئي، تنهن‬ ‫ُ‬ ‫هوندي به جڏنهن زينب منگي پٽ ۽ نُنهن کي پنهنجي شاندار اپارٽمينٽ ۾ ڊنر ڏني‬ ‫ُ‬ ‫هئي ته هن به چاهيو ٿي ته پنهنجي اسڪولي ڪمائيَء سان هو به سس کي هوٽل ۾‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫دعوت ڏي ڇو جو سس زينب کي ننڍن ۽ زبون پرڻن فليٽن ۾ وڃڻ ڪان نفرت هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫هن ڪوشش ڪئي هئي ته هو سس جي پسند جو لباس پائي جيڪو هن پنهنجي‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ساهڙيَء کان عارضي طور ورتو هو ۽ رچ ميڪ اپ ڪرائي سس اڳيان آئي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ڪنول انتهائي خوبصورت هئي، هو هلڪو ميڪ اپ ڪندي هئي ،هن تي هر لباس‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ٺهي ايندو هو ۽ شايد اهوئي سبب هو جو اسڪول ويندي هن تي جاويد منگيَء جي‬ ‫نظر پوندي هئي ۽ هو ڪالڪن جا ڪالڪ اسڪول جي ٻاهران کيس ڏسڻ الِء بهي‬ ‫ُ‬ ‫رهندو هو بلڪل آخر ٻنهين ۾ پيار ٿي پيو ۽ هنن پيار جو پرڻو ڪيو.باربي ڪيو ۾‬ ‫اهو پهريون ڀيرو ٿيو هو جو زينب منگيَء ان ڊنر تي خوشگوار ماحول روا رکيو هو ۽‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫51 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 16. ‫ڪنول کي جاويد به ٻڌايو هو ته سندس ماُء پنهنجي نانيَء وانگر چاڪليٽي ڪريم‬ ‫ُ‬ ‫وارا بسڪيٽ پسند ٿي ڪري، ان ڪري جڏنهن اهڙا بسڪيٽ کيس مليا ته هن سس‬ ‫َ ُ‬ ‫جو پيار حاصل ڪرڻ ان الِء رکيا هوا.‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ ٻاويهون‬ ‫ُ‬ ‫ڪنول هڪ اصول پرست استاد هئي، هن کي تُحفا ڏيڻ ته وڻندو هو پر هن ڪڏنهن به‬ ‫ُ‬ ‫پنهنجي شاگردن کان يا انهن جي مائٽن کان تحفا وٺڻ ڪونه وڻندا هئا حاالنڪه‬ ‫ُ‬ ‫اسڪول جون اڪثر ماسترياڻيون ٻارن تي تحفن آڻڻ الِء بهانن سان زور به ڀرينديون‬ ‫هيون پر ڪنول انهن کان بلڪل مختلف هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫عجيب اتفاق هو ته هن دفعي پنهنجي اصول ۽ طبيعت جي برخالف هن پنهنجي‬ ‫هڪ شاگرد ظفر جي انتهائي زور ڀرڻ تي چاڪليٽ ڪريمي بسڪيٽ جو اهو پڙو‬ ‫ُ‬ ‫تحفي طور قبول ڪيو هو ۽ هن ان ڪري به عار محسوس ڪونه ڪيو جو اهو ڪو‬ ‫قيمتي تحفو نه پر هڪ بسڪيٽ جو پڙو هو. شايد ظفر کان سواِء ٻيو ڪو شاگرد کيس‬ ‫ُ‬ ‫اهو تحفو ڏي ها ته هوَء ان کي هرگز قبول نه ڪري ها.‬ ‫ايڪٽ ٽيويهون‬ ‫ظفر سندس اسڪول تي تمام هونهار شاگردن مان هڪ هو، جنهن کي ڪنول‬ ‫پنهنجي محنت جي مسلسل بازي لڳائي ان مقام تي پهچايو هو. ظفر جڏنهن هن‬ ‫ُ‬ ‫جي ڪالس ۾ آيو هو ته هو هڪ ناالئق ترين شاگرد هو، شرارت ۾ ماهر، هن ڪنول کي‬ ‫به گهڻا دفٿا تنگ ڪيو هو، بس هاڻ ظفر ڪنول الِء ڄيلينج بڻجي ڄڪو هو.‬ ‫ُ‬ ‫(ڏس ظفر ! توکي محنت ڪري وڏو ماڻهون ٿيڻو آ ! توکي پنهنجي ماُء پيُء جي عزت‬ ‫۽ ننڍين ڀيڻن جو سهارو بڻجڻو آ، جيئن تون پڙهي وڏو ماڻهون بڻجي هنن جا هٿ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫61 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 17. ‫ميندي رنگا ڪري سگهين) شايد اها نصيحت ظفر کي سمجهه م اچي وئي هئي ۽ هو‬ ‫ُ‬ ‫محنت ڪري ٿورڙي عرصي ۾ ئي ڪالس جو بهترين شاگرد بڻجي ويو هو.‬ ‫پر هاڻ ڪنول کي ظفر کان نفرت اچڻ لڳي ۽ اها نفرت ڪراهيت ۾ بدلجي وئي،‬ ‫ڪنول کي سمجهه ۾ ئي نه پئي آيو ته آخر اهو ڪهڙو سبب هو جو اوچتو ظفر کي‬ ‫کائنس نفرت ٿيڻ لڳي ۽ هو کيس زهر ڏئي مارڻ تي تيار ٿي ويو. هن کي جيڪا ڳالهه‬ ‫سمجهه ۾ اچي سگهي، اها بس اهائي هئي ته (ڪتي جو پائيپ ۾ وڌل پڇ، سئو سال کان‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫پوِء ڪڍڻ تي به ٽيڙي جو ٽيڙو !) يا شيطان شيطان ئي هوندو آهي ۽ هن کيس انسان‬ ‫بنائڻ ٿي ڄاهيو پر هوَء ڪامياب نه ٿي سگهي !.هاڻ ظفر ڪنول جي نظرن ۾ ناقابل‬ ‫ُ‬ ‫اصالح بُرائيَء جي عالمت بڻجي ويو هو، جنهن هن کي بسڪيٽ ۾ زهر وجهي مارڻ‬ ‫ُ‬ ‫جي سازش ڪئي هئي پر اهلل جو شڪر جو هوَء گٿيَء تان بچي وئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ چوويهون‬ ‫اها رات ڪنول پنهنجي هنڌ تي بيچينيَء سان پاسا بدالئيندي گُذاري، سڄي رات‬ ‫بس اهوئي سوچيندي رهي ته جي هو اهو زهريلو بسڪيٽ کائي ڇڏي ها ته هن جي‬ ‫پيٽ ۾ هن سان گڏ، ٻن مهنن جو ٻار، دُنيا ۾ اچڻ کان پهرئين مري وڃي ها. ۽ هوَء ظفر‬ ‫جي غلط حرڪت جي ڪري هاڻ پنهنجي سس زينب منگيَء جي نظرن ۾ به ڪري پئي،‬ ‫َ َ‬ ‫جنهن کي راضي رکڻ جا هن گهڻائي جتن ڪيا هئا.‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ پنجويهون‬ ‫ُ‬ ‫وڏي مشڪل سان رات گذري ۽ هوَء تڙ تڪڙ ۾ تيار ٿي سڌو اسڪول هلي وئي، هن جو‬ ‫پنهنجي اعصابن کي قابوَء ۾ رکڻ مشڪل پئي ٿيو، اهو ته شڪر هو جو هن کي جيڪو‬ ‫ُ‬ ‫پهريون پيرڊ وٺڻو هو اهو به ظفر جي ڪالس جو هو.‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫71 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 18. ‫ڊيسڪ تي ويـٺل مسڪرائي ڏسندڙ ظفر تي نظر پوندي ئي هن جو جسم ڪنهن باه‬ ‫وانگر تپڻ لڳو. هن جي دل چاهيو پئي ته هوَء پوري ڪالس اڳيان ظفر جي اهڙي خبر‬ ‫وٺي ۽ پوِء پڇيس ته (احسان فراموش ! تو اهي زهر وارا چيڪليٽي بسڪيٽ ڇو‬ ‫ُ‬ ‫مونکي آڻي ڏئي مارڻ چاهيو، جڏنهن ته مون توکي شيطان مان انسان ٺاهڻ جي‬ ‫ڪوشش ڪئي؟)‬ ‫پر حيرت انگيز طور تي هن پنهنجي جذابتن تي قابوَء ڪري ورتو هو ۽ انتهائي پر‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫سڪون لفظن ۾، ظفر جي ويجهو پهچي سرگوشيَء ۾ چوڻ لڳي ! (ظفر ! تو جيڪي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ ُ‬ ‫مونکي بسڪيٽ ڏنا هئا اهي زهريال هوا !) جواب ۾ بس ظفر خاموش بهي‬ ‫ُ‬ ‫مسڪرائيندو کيس تڪيندو رهيو. هن مان اندزو پئي ٿيو ته شايد هو ڪنول کان ٻيو‬ ‫ُ‬ ‫ڪجهه به ٻڌڻ ٿو چاهي، پر ڪنول طرفان به خاموشي هئي، ٻئي منتظر نظرن سان هڪ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ٻئي کي ڏسندا رهيا ۽ پوِء آهستي آهستي، ظفر جي چهري جا تاثر بدلجڻ لڳا ۽ هن ۾‬ ‫اهوئي ضدي ٻار وارو چهرو ڏسڻ ۾ آيو جيڪو ڪنول کي شروع ۾ ڏسڻ ۾ ايندو هو.‬ ‫ُ‬ ‫انهن ڏينهن ۾ هو انتهائي بدتميز، لکڻ پڙهڻ کان عاجزي ۽ ڪنول جو چيو نه مڃندڙ‬ ‫ُ‬ ‫شاگرد هو جيڪو ڳالهه ڳالهه ته انڪار ڪري ڇڏيندو هو. ڪي لمحه ائين ئي گُذريا ۽‬ ‫ُ‬ ‫پوِء هو اٿيو ۽ پنهنجي ڪتابن جي بيگ کي ڪلهن تي وجهڻ لڳو ۽ بيپرواهيَء سان‬ ‫ُ‬ ‫پنهنجا ٻئي ڪنڌ ڌوڻي ڪالس روم مان ٻاهر نڪري ويو.‬ ‫ايڪٽ ڇوويهون‬ ‫روئڻڪهار ظفر،گهر پهچڻ سان ماُء تي تکائي سان مخاطب ٿيو (تو جيڪي بسڪٽ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫81 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 19. ‫مونکي ڏنا هوا اُهي زهريال هئا) ائين چئي هو سڌو وڃي کٽ تي وڇيل بستر تي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫اونڌو ليٽيي سسڪيون ڏئي رئڻ لڳو. (ڪٽ)‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ ستاويهون‬ ‫طفرجا تُرش ۽ تکا بدتميزيَء وارا لفظ سندس ماُء سڪينه الِء تڪليف جو باعث‬ ‫ُ‬ ‫بڻجي ويا ! هن پنهنجي منهن بُڻ بُڻ ڪئي (ڪهڙي اجائي بڪواس پيو ڪري؟ ته اهي‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽ زهريال هئا !) هوَء حيرت ۽ فڪر سان سوچ ۾ ٻڏي وئي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ اٺاويهون‬ ‫سڪينه سيٺياڻين جي گهرن ۾ پورهو ڪري پنهنجي زندگي بسر ڪندي هئي ،‬ ‫ُ‬ ‫سندس مالڪياڻيون اڪثر کيس بچيل کاڌو، پراڻا لٽا، جوتا يا ڪي شيون ڏينديون‬ ‫ُ‬ ‫هيو ، هن جي هڪ مالڪياڻي باجي شازيه ته سندس گهڻو خيال ڪندي هئي ، اهي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽ به کيس باجي شازيه ڏنا هئا، هي اهي بسڪيٽ گهر کڻي آئي ۽ سندس ارادو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫انهن کي کائڻ جو هو پر گهر ۾ پهچڻ شرط ئي ظفر اهي بسڪيٽ سندس هٿ مان‬ ‫ُ‬ ‫زوريَء ڇنندي پئي چيو ته (هي بسڪيٽ جو پڙو آئون پنهنجي مس ڪنول کي‬ ‫ُ‬ ‫ڏيندس). سڪينه ان تي اعتراض ڪونه ڪيو، ڇو جو هوِء سمجهندي هئي ته هن جو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫پٽ ظفر پنهنجي مس کي گهڻو چاهيندو هو.‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ اوڻٽيهون‬ ‫سڪينه علي پور پنجاب مان ڪراچي پورهيو ڪرڻ آئي هئي، سندس مڙس بيڪار ۽‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫واندو هو، هوڪو به ڪم ڪون ڪندو هو بس حقو کنيو گهر جي ٻاهران مڇين کي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫تاُء ڏئي جهوپڙين سامهون روڊ جي فٽ پاٿ تي پلٿي ماري ويٺو هوندو هو. مڙس کي‬ ‫ٻار ڄڻڻ جو گهڻو شوق هوندو هو ۽ غربت ڪري سڪينه ٻار ڪيرائيندي آئي هئي، پر‬ ‫ُ‬ ‫تمام ڪوششن ۽ رٿا بندين هوندي به ظفر پئدا ٿي ويو هن سوچيو هو ته هو ظفر کي‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫91 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 20. ‫ڪنهن بي اوالد کي وڪڻي ايندي، پر ظفر جي دنيا ۾ اچڻ سان سندس مامتا جوش‬ ‫هنيو ۽ هن نه چاهيندي به ظفر جي پرورش ۾ ڪا به روڪ نه رکي سگهي. ظفر هن جو‬ ‫چوٿون ۽ آخري پٽ هو،‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ ٽيهون‬ ‫روڊن تي رلندڙ ۽ گهٽين ۾ ليٿندڙن ماسين جي ٻين ٻارن وچ مان اُڀري نروار ٿيندڙ‬ ‫ُ‬ ‫ظفر پنهنجي راند روند فليٽ جي ڇوڪرن سان ڪندو هو ۽ هو صاف سٿرو هو،‬ ‫ُ‬ ‫شرارتي هوندي به هو سڪينه جي اکين جو تارو ۽ اوڙي پاڙي وارن جي عزت ڪندڙ‬ ‫هو، ويتر جو اسڪول ۾ مس ڪنول جهڙي استاد مليس ته هو وڌيڪ نڪري نروار ٿي‬ ‫ويو، جي ڪو سندس پيچو ڪري کيس جهوپڙين وارن گهن ۾ ويندو نه ڏسي ته‬ ‫ُ‬ ‫سمجهي ته هو ڪنهن مالزمت ڪندڙ سٺي فيمليَء جو ٻار آهي. هن ڪڏنهن به ماُء کي‬ ‫ُ‬ ‫تنگ نه ڪيو، سواِء ان جي جو شروع شروع ۾ پڙهڻ کان وڌ ڪرڪيٽ راند ۾ دلچسپي‬ ‫هوند هيس ۽ آخر اها خرابي به مس ڪنول جي اسڪول ۾ ماسترياڻي لڳڻ کان پوِء‬ ‫ُ‬ ‫ختم ٿي وئي هيس.‬ ‫ُ‬ ‫(انٽر ڪٽ)‬ ‫ايڪٽ ايڪٽيهون‬ ‫سڪينه اندر وڃي کٽ تي اونڌو ليٽيل ظفر کي پيار ڪرڻ لڳي جيڪو سسڪين ۾ پيو‬ ‫ُ‬ ‫هو ، ڪنڌ مٿي ڪري ماُء کي ڪاوڙ ۽ تيش ۾ اچي شڪايت ڪرڻ لڳو (تو جيڪي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫مونکي بسڪيٽ آڻي ڏنا هئ ! اهي زهريال هوا امان !)‬ ‫ُ‬ ‫(پٽ ! قسم سان، مونکي پاڻ اها خبر ڪونه هئي ته اهي بسڪيٽ زهريال هوندا، مان ته‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫اهي پاڻ پئي کائڻ لڳيس پر تون مونکان زوريَء جهپٽي وئين !) اهو چئي کيس به‬ ‫خوف وڪوڙي ويو ! هوَء سوچڻ لڳي ته جي هوَء اهي بسڪيٽ کائي وجهي ها ته هيئنر‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫02 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 21. ‫هن دُنيا ۾ نه هجي ها. هوَء وڌيڪ سوچڻ لڳي ته آخر باجي شازيه جي هن سان ڪهڙي‬ ‫ُ‬ ‫دُشمني هئي جنهن هن کي اهي زهريال بسڪيٽ کارائي ماريو ٿي، هوَء جڏنهن‬ ‫ُ‬ ‫پنجاب ڇڏي ڪراچي پئي آئي ته هن کي خبردار ڪيو ويو هو ته ڪراچيَء وارن بچ‬ ‫بچاُء ڪري هلي جو ڪهڙي خبر، ڪنهن ڳالهه تي هو ناراض ٿي سندس، مڙس ۽ ٻارن‬ ‫ُ‬ ‫جي الشن کي ٻوري ۾ وجهي ٽرين ذريعي پنجاب موڪلي ڇڏين. هو سوچڻ لڳي ته‬ ‫ايڪٽ ٻٽيهون‬ ‫جڏنهن شازيه باجيَء جو سونو هار وڃائجي ويو هو ۽ کيس نه مليو هو ته هن سڪينه‬ ‫تي ئي چوريَء جو الزام هنيو هو ۽ ڌمڪيون به ڏنيون هيون . ڇا اڃا به باجي سڪينه‬ ‫ُ‬ ‫کي شق آهي ته هن جو اهو هار مون ئي چورايو هو؟ ۽ هن بدلو وٺڻ الِء اهي زهريال‬ ‫بسڪيٽ مونکي ڏنا هئا ! جڏنهن ته پوِء خبر پئي ته سندس ڌيَء کيس ٻڌائڻ بنان‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫پائي ڪاليج وئي هئي ۽ ڪٿي بس ۾ ئي ڪيرائي آئي هئي. اهو سوچيندي سندس پارو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫به چڙهڻ لڳو چوڻ لڳي (غريب ضرور آهيون پر محنت ڪري کائون ٿا) بهرحال هن پٽ‬ ‫ُ‬ ‫کي کٽ تي روئيندو ڇڏي، ڪاوڙ ۾ حساب ڪتاب ڪرڻ الِء باجي شازيه جي گهر‬ ‫روانو ٿي وئي.‬ ‫ايڪٽ ٽيٽيهون‬ ‫باجي شازيه سڪينه کي ڪڏنهن به ايتري ڪاوڙ ۾ ڪونه ڏٺو هو هوَء ڪاوڙ ۾ کيس‬ ‫گهوري رهي هئي، هن جو انداز شازيه باجيَء الِء بلڪل نئون هو جنهن تي کيس‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫حيرت ٿي رهي هئي. هن پڇيس (ڇا ڳالهه آهي سڪينه ! تنهني طبيعت ته ٺيڪ آهي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫نه؟ ) بيگم صاحبه ! تُهنجو ڪهڙو خيال آهي ! منهجي طبيعت کي ٺيڪ هئڻ گهرجي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ها نه؟‬ ‫ُ‬ ‫تون ڇا پئي چئين ؟ سڪينه ! هي اڄ تون مهنجي سوالن جا ابتا جواب ڇو پئي ڏين ؟‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫12 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 22. ‫(شازيه حيرت ۾ پئجي پڇڻ لڳس) تو کا آخر ٿيو ڇا آهي؟‬ ‫ُ‬ ‫اڃا ته ڏسين پئي بيگم صاحبه ! ڪجهه به ناهي ٿيو ! پر گهڻو ڪجهه ٿي به سگهيو ٿي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫(سڪينه طنزيه انداز ۾ چيو) هو ڇورو ته خوش هو ته اڄ پنهنجي مس کي هڪ تُحفو‬ ‫پيو ڏي، پر هن چرئي کي ڪهڙي خبر هئي ته هو تُحفو نه موت جو رسو هو، جنهن کي‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هن پنهنجي مس جي ڳلي ۾ پئي ٻڌو !‬ ‫ڪهڙو ڇورو؟ سڪينه اڄ مونکي تُهنجون ڳالهيون سمجهه ۾ ئي نه پيون اچن ! (شازيه‬ ‫الجهن جو اظاهر ڪيو)‬‫ُ‬ ‫ظفرو ! ٻيو ڪير بيگم صاحبه !‬ ‫ڪير ظفرو ؟ (شازيه نه سمجهندي وري پڇيو)‬ ‫ُ‬ ‫مهنجو پٽ ظفرو بيگم صاحبه ! سڀني ٻارن کان ننڍو پٽ ! (سڪينه وضاحت ڪئي)‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫اوه ! مان سمجهي ويس ! اهو نه جيڪو ڪڏنهن ڪڏنهن توسان هتي به ايندو هو؟ ها‬ ‫ته! ڇا ٿيو آهي تُنهنجي پٽ ظفروَء کي ؟ خير ته آهي نه ؟‬ ‫ُ‬ ‫ها! ها! خير آهي خير بيگم صاحبه ! اهو ته رب جو شان ۽ شڪر آهي جو اسان ٻئي ماُء‬ ‫ُ‬ ‫پٽ صحيح سالمت آهيون، نه تو تو بيگم صاحبه ! اسانکي مارڻ ۾ ڪا ڪسر ٿوڙي‬ ‫ُ‬ ‫ڇڏي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫سڪينه ! تُهجو دماغ ته پنهنجي جاِء تي آهي نه ؟ (شازيه گرم ٿيندي چيو)‬ ‫مون توکي تڏنهن ئي چئي ڇڏيو هو بيگم صاحبه، ته تُهنجي چوري ٿيڻ واري هار جي‬ ‫مونکي ڪابه خبر ڪانه هئي، پر اميرن کي غريبن جي ڳالهه تي ڪڏنهن اعتبار آيو‬ ‫ُ‬ ‫آهي؟ (سڪينه زهريلي لهجن ۾ چوندي وئي) تو ته بيگم صاحبه بس اهو ظاهر ڪيو ته‬ ‫توکي مهنجي ڳالهه تي يقين اچي ويو هو، ڇو جو تُهنجو هار مون نه پر تُهنجي ڌيُء‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫22 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 23. ‫ئي کنيو هو! االهي سچ يا ڪڙ! پر تو ئي ته اهو ٻڌايو هو! پوِء هاڻ اهي زهر وارا‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽ ڏئي مون ان چوري ٿيندڙ هار جو بدلو ٿي وٺڻ چاهيو؟‬ ‫شازيه حيرت سان سڪڏل ڳالهيون ٻڌندي پئي وئي ، جڏنهن سڪينه خاموش ٿي وئي‬ ‫ُ‬ ‫ته هن چوڻ شروع ڪيو (سڪينه يقين ڪر مونکي خبر ئي نه هئي ته ڪي انهن‬ ‫ُ‬ ‫بسڪيٽن ۾ زهر پيل هو يا سڙي زهريال ٿي ويا هئا. اهي بسڪيٽ نه ئي مون خريد ڪيا‬ ‫ُ‬ ‫هئا ۽ نه ئي پاڻ ٺاهي رکيا هئا پر مونکي به اهي ڪنهن ڏنا هئا. هاڻ جيئن ته توکي به‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ٻڌي اهو صدمون پيو پهچي ته اهي بسڪيٽ زهريال هئا، ۽ خدا نه خواسته مون توکي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫مارڻ الِء توکي ڏنا هئا !ان کان وڌيڪ مونکي به صدمون پيو رسي ته شايد هوَء مهنجي‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ڪڍ لڳل هئي ۽ هن ڄاڻي ٻجهي مون کي هن بسڪيٽن سان زهر ڏيڻ ٿي چاهيو.‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هاڻ سڪينه به وات ۾ گندي وجهي کيس حيرت ۾ ڏٺو (هان ! بيگم صاحبه !) تون سچ‬ ‫ُ‬ ‫پئي چئين ؟ ڪير هو اهو جنهن توکي مارڻ الِء اهو زهر پئي ڏنو؟‬ ‫شازيه ڪوبه جواب نه ڏنو ۽ خاموش نظرن سان سڪينه کي تڪيند ي وئي ..‬ ‫ايڪٽ چوٽيهون‬ ‫سوچن ۾ پاڻ کي چئي رهي هئي (ته ڇا هاڻ مونکي پنهنجي عزيز ساهيڙي شائسته‬ ‫ُ‬ ‫منگيَء جي گهر هن جي جنازي جو آخري ديدار ڪرڻ وڃڻ گهرجي ؟)‬ ‫شائسته منگيِء سان هن جا تعلقات گهڻي عرصي کان خراب هئا، اُهي وڃي تڏنهن‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫بحال ٿيا هوا جڏنهن شائسته منگيَء کي پهريون دل جو دورو پيو هو، هن ٻنهين جي‬ ‫ُ‬ ‫دوستي به مثالي هئي ته دُشمني به، سببب هو هن جي سهڻي ڌيَء جنهن سان شائسته‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫32 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 24. ‫منگي پنهنجي اڪيلي پٽ جي شادي ڪرائڻ پئي چاهي. پر سندس ڌيَء ڪلثوم ٻئي‬ ‫ُ‬ ‫ڪنهن ڪالسميٽ سان پيار ڪندي هئي ۽ ان سان ئي شادي ڪرڻ پئي چاهيائين. هن‬ ‫ُ‬ ‫به دوست شائسته منگيَء جي زور ڀرڻ تي گهڻو ڌيُء کي سمجهايو، سندس دولت‬ ‫جيڪا هن جي اڪيلي پٽ جي نالي تي هئي جي اللچ پڻ ڏنائين پر ڪلثوم کي شائسته‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫منگيَء جو پٽ اختر منگي وڻندو ئي ڪونه هو، شادي جي انڪار ٻڌڻ کان پوِء اختر‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫منگي دُنيا سان رشتا ئي ٽوڙي ڇڏيا، هن جي هڪ طرف جي پيار هن کي انڌو ڪري‬ ‫ڇڏيو هو ۽ هڪ ڏينهن هن پاڻ کي گهر جي پکي ۾ ٻڌي خودڪشي ڪري ڇڏي. بس‬ ‫ان کان پوِء شائسته منگيَء جو خيال هو ته سندس پٽ جي خودڪشيَء ۾ شازيه جو‬ ‫ُ‬ ‫هٿ آهي، جنهن پنهنجي ڌيُء تي سندس پٽ سان شادي ڪرڻ تي زور ئي نه ڀريو هو ۽‬ ‫ُ‬ ‫هن پيار ۾ ناڪاميَء تي پنهنجو انت آڻي ڇڏيو.‬ ‫آخر جڏنهن شائسته کي دل جو دئورو پيو ۽ ڊاڪٽرن به چيس ته ٻيو دورو هن جي‬ ‫زندگيَء الَء هاڃيڪار ثابت ٿيندو ته هن آخري وقت ۾ اچي پنهنجي دلگهري ساهڙي‬ ‫شازيه سان واپس دوستي ڪئي، پنهنجي ماضيَء جي ناراضگيَء تي اسسوس جو‬ ‫اظهار ڪيو ۽ گهڻن اجائي ڪيل زيدتين جي معافي ورتي ۽ شازيه به هن کي معاف‬ ‫ڪري ڇڏيو.‬ ‫شائسته دل جي پهرئين دوري پوڻ کان پوَء مسلسل شازيه وٽ اچڻ وڃڻ لڳي ۽ ساڻس‬ ‫الِء پنهنجي پسند جو چاڪليٽي ڪريم بسڪيٽن جو دٻو به وٺي آئي، شازيه کي به خبر‬ ‫هئي ته اهي سندن پسنديده ۽ مزيدار بسڪيٽ آهن ۽ هوَء ان کي بهترين تحفو‬ ‫ُ‬ ‫سمجهي تمام گهڻي خوش ٿي وئي. (مهنجي طرفان محبتن جو هي حقير تُحفو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫42 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬
  • 25. ‫شازيه! اميد ته تون هن ۾ مهنجو خلوص ۽ پيار به تالش ڪنديئن)‬ ‫ُ‬ ‫ايڪٽ پنجٽيهون.‬ ‫هوَء سوچن مان ٻاهر نڪري آئي ته سندس عزيز ساهڙي مرڻ کان پهرئين پنهنجي پٽ‬ ‫جي خودڪشيَء جو بدلو کيس زهر ڏئي پئي ورتو، اها ته سندس خوشقسمتي هئي‬ ‫ُ‬ ‫جو هن اهو بسڪيٽن جو پڙو رحم کائي ڪم واري کي ڏئي ڇڏيو هو ۽ هوَء بچي وئي‬ ‫ُ‬ ‫نه شائسته منگي بدران هن جي ڪفن دفن جو بندوبست پيو ٿئي ها.‬ ‫هي اُهو ئي زهريلي بسڪيٽن جو پڙو هو جيڪو گهمندو گهمندو اصل مالڪ تائين‬ ‫ُ‬ ‫وڃي پهتو ۽ جنهن کي کائڻ کان پوِء، وات مان رت ايندي ئي هن پڙي کي ڦولي ڏٺو‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫هو ۽ سڃاڻي موت مهل وڏا وڏا ٽهڪ ڏنا هئا. شائسته منگي مري چڪي هئي ۽‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫سندس موت جو سبب به پوسٽ مارٽم ۾ اهوئي زهريلو چاڪليٽ هو، جنهن کي هوَء‬ ‫کائڻ وقت هٻڇين وانگر چٽيندي هئي.‬ ‫ُ‬ ‫ڄاڻي‬ ‫پُ‬ ‫س ا ل ي وُ و ڊ پ ر و ڊ ڪ ش ن ، پ ب ل ي ڪ ي ش ن ۽ ر ي س ر چ س ي ن ٽ ر ن ي و س ع ي د آ ب ا د ج ي‬ ‫52 ‪Page‬‬ ‫پيشڪش‬