2. Марко кања кова
Марко коња кова,на мрак на
зајсонце,шо обуш му клава,плочи
оканици,клинци стодрамници.Коњот му
говори:- Марко мој стопане,шо толку ме
ружиш,за дека ме спремаш?- Коњу мое
добро,јазе ќе да одапо млада невеста.-
Марко мој стопане,ти нели ме
знаешлоша сопка имам,јазе ќе се
сопна,невеста ќе падне.
4. Марковата ќерка
• О, чујте и почујте, богови и
граѓани, денес е празник на радост и
среќа, свадба се прави Марковата
ќерка.
• Момче таа одбра,во годината божја,да
биде
бериќетна,плодоносна, родна.Машко
да се роди, родот да се плоди,среќа
да го води,по небесни своди.Дедо
Марко,во скутот внукот држи,а тоа во
рацете од дренот копјето стерн,и
светот на дланка го чува,тоа не е
шега,Марковата ќерка.
5. Марко и димна гора
• Најмал ми се левен Марко,Да ми вардит Димна гораДимна гора и
зелена.Ha вечер ја обидваше,A нa утро је оптиваше:„Ајти тебе
зелена горо,Што си, горо, подгорила?Аљ те оган изгорело? Се јунаци
посвршени;Втори синџир што помина,Се девојки прстенвати;A
трекиот што помина,Се вдоици с луди деца.”Тога велит левен
Марко:„А к'де cu отидое?”Димна гора одгоори:„Бргу трага ке им
наиш,Сега рано поминae.”Ce наљути левен Марко,И си зеде брза
коња,Што пособра дробна војскаДробна војска се Арапи;Cи
прифтаса три синџира, Cи посече зулумкари, Cи испyшти младо
робје, От синџири 'и истаи, И даруа с добро азно, И испушти на
вилеет.
• Три синџири младо робје,Под ноѕе ме изгазиеCo с'лзи ме
попарие.Аљ те слана посланила?”„Левен Марко, a стопане!He ме
оган изгорило,Ни ме слана посланила,Туку жаљба ми
паднала;Поминае три синџириПрви синџир што помина,
6. Крале марко во народната
поезија
• Крале Марко бил последниот крал во напознат
јунак на епското народно творештво не само
на Македонците, туку и пошироко.
Изработиле:
Иле
Евгенија
Симона
Елена 7-2