Niewidomi są wśród nas. Tę prezentację warto zobaczyć. Nieraz zastanawiamy się jak możemy pomóc takim osobom? Ta prezentacja wyjaśnia wiele o ich życiu. Polecam :)

3.  Za osoby niewidome uznaje się chorych
o umiarkowanym i znacznym stopniu
niepełnosprawności, a zatem także tych,
którzy mają niewielkie możliwości
widzenia. Osoby o zawężonym polu
widzenia mogą bardzo dobrze
funkcjonować w codziennym życiu.

5. 
Osoby z dysfunkcją wzroku to niewidomi i ociemniali. Niewidomi
zwykle mają tę niepełnosprawność od urodzenia lub utracili wzrok w
bardzo wczesnym dzieciństwie i nie pamiętają wrażeń wzrokowych.
Natomiast ludzie ociemniali stracili wzrok w późniejszym wieku.
Wrodzona ślepota może być wynikiem niewykształcenia się nerwu
wzrokowego lub konsekwencją chorób kobiety w okresie ciąży:
różyczki lub opryszczki narządów płciowych. Zdarzają się także
przypadki, gdy dziecko rodzi się z zaćmą, którą jednak można
operować w ciągu pierwszych 3 lat życia.
Utrata lub znaczne osłabienie wzroku w późniejszym wieku mogą być
wywołane różnego rodzaju chorobami i urazami. Wymienić należy
choroby oczu: jaskrę, zaćmę czy choroby siatkówki. Pewne choroby
ogólnoustrojowe, np. cukrzyca, mogą prowadzić do utraty wzroku, w
wyniku ogólnego osłabienia organizmu. Ślepota wywołana jest
często także chorobami neurologicznymi: stwardnieniem rozsianym
lub guzami mózgu, które powodują nacisk na nerw wzrokowy.
Upośledzenie wzroku może powstać także po urazach
mechanicznych.
Wielka Encyklopedia Medyczna PZWL

6.  Szacuje się, że około 85 proc. informacji
zdobytych niewerbalnie przyswajamy,
obserwując otoczenie. Utrata wzroku
oznacza zatem brak niezwykle cennego
źródła wiedzy, a lukę, która wówczas
powstaje, można zrekompensować
pozostałymi zmysłami tylko do pewnego
stopnia. W społecznej świadomości
powszechna jest opinia, że zmysły osób
niewidomych, zwłaszcza słuch i dotyk,
wyostrzone są w sposób daleko
wybiegający poza możliwości ludzi
widzących. Jest to mit wykreowany przede
wszystkim przez media, mający niewiele
wspólnego z rzeczywistością.

7.  "Ludzie zdrowi na ogół nie wiedzą, jak
zachować się w stosunku do osoby
niewidomej, co wynika z zupełnego braku
zrozumienia jej możliwości i ograniczeń. W wielu
przypadkach osoby niewidome postrzegane
są jako zupełnie bezradne, skazane na pomoc
osób widzących. W rzeczywistości niewidomi
zazwyczaj doskonale funkcjonują samodzielnie:
podróżują komunikacją miejską, poruszają się
po ulicach, pracują itd., co nie wyklucza
sporadycznej pomocy osób widzących. Należy
jednak wówczas zapytać osobę niewidomą, w
jaki sposób można jej pomóc."
Ewa Sadło, psycholog, osoba niewidoma

8.  Wzrost zaangażowania osób
niepełnosprawnych w życie
społeczeństw wielu krajów świata oraz
znikanie barier: psychologicznej i
architektonicznej spowodowały, że
coraz częściej spotykamy te osoby na co
dzień. Uważa się, że postawa ludzi zwykle
jest uprzejma i pełna dobrej woli. Nieraz
jednak niespodziewanie stajemy przed
problemem - jak zachować się, jak
pomóc.

9.  Pamiętaj, że stopień inwalidztwa wzroku może być różny,
więc mogą oni postrzegać osoby i przedmioty w sposób
indywidualny i często dla osoby widzącej niezrozumiały.
 Witając się z osobą niewidomą lub niedowidzącą
przedstawiaj siebie i osoby towarzyszące. Będąc w grupie
zawsze staraj się używać swego imienia lub nazwiska dla
lepszego zorientowania się w prowadzonym dialogu.
Zawsze zaakcentuj chęć zakończenia rozmowy, a przede
wszystkim chęć oddalenia się od osoby niewidomej.
 Zawsze przy spotkaniu z osobą z dysfunkcją wzroku,
również słownie wyrażaj swoje gesty np. chęć podania
ręki przy powitaniu (nie łap wcześniej gwałtownie za rękę).
 Uprzedź słownie chęć pomocy, a po uzyskaniu aprobaty
wybierz zaproponowany przez niewidomego sposób
pomocy, nie krępując ruchów niewidomego. Uprzedzaj
słownie o przeszkodach. Informuj o zmianie kierunku. Nie
oferuj swojej pomocy, gdy się spieszysz, abyś inwalidy
wzroku nie musiał zostawić w pół drogi.

10.  Podając niewidomemu krzesło nie staraj się go na
nim posadzić. Zupełnie wystarczy, jeżeli położysz jego
rękę na oparciu. W większym gronie osób możesz
dyskretnie zapewnić mu towarzystwo, nie rób tego
ostentacyjnie.
 Przy robieniu zakupów podziel pieniądze wg
nominałów informując niewidomego o kolejności
ułożenia.
 Przy posiłkach poinformuj swojego podopiecznego o
formie ułożenia potraw wg wskazówek na tarczy
zegarowej.
 Niedomknięte drzwi są często przyczyną bolesnych
wypadków. Jeżeli zmieniasz ustawienie mebli, nie
odstawisz na miejsce krzesła lub otworzysz okno,
staraj się o tym uprzedzić niewidomego.

11.  Wchodząc z niewidomym do pokoju, biura itp.
Poinformuj go, kto lub co się w nim znajduje.
 Jeśli niewidomemu towarzyszy przewodnik, kieruj
swoje wypowiedzi wprost do niewidomego, nie
zwracaj się do niego za pośrednictwem przewodnika.
 Przeprowadzając niewidomego przez jezdnię pozwól
mu się ująć pod rękę. Wyczuwa on wtedy dobrze
ruchy twego ciała i łatwiej przewiduje przeszkodę niż
w przypadku, gdy ty go trzymasz pod ramię.
Jednocześnie staraj się go nieznacznie wyprzedzać,
zwalniając nieco w momencie, gdy wchodzisz lub
schodzisz z krawężnika.
 Nie udzielaj niewidomemu wskazówek, z których
mogą skorzystać jedynie widzący (np. duży biały
dom).

12.  Niewidomego oczekującego na przystanku
tramwajowym lub autobusowym zapytaj o numer
pojazdu, na który czeka. Jeśli będziesz wchodził z nim
razem do tramwaju (autobusu), idź z przodu podając
mu swoje ramię.
 Jeśli zauważysz, że niewidomy stoi bezradnie na ulicy,
podejdź i zapytaj, czy potrzebuje twojej pomocy.
 W tramwaju lub w autobusie, do których niewidomy
ma prawo wchodzić przednim wejściem, ustąp mu
miejsca, zapewnisz mu w ten sposób spokojny dojazd
do docelowego przystanku. Jeśli nie ma wolnego
miejsca, naprowadź jego rękę na najbliższy uchwyt.

17. Wykonała : Mariola Płaczek & Róża Nowak