3. Rewalidacja – to system wychowania, nauczania i terapii
dzieci i młodzieży upośledzonej. To dążenie do
przywrócenia zdrowia osobnikom pozbawionym go w
jednym lub wielu tych zakresach.
Rewalidację można określić jako wychowanie specjalne
jednostek upośledzonych, zmierzające do najpełniejszego
ich rozwoju.
4. Zasady rewalidacji wg Lipkowskiego:
1) zasada akceptacji - polega na kształtowaniu stosunku
społeczeństwa do jednostek upośledzonych umysłowo, aby
uznając trudności rozwojowe tych osób nie zaniedbywano
wszelkich form opieki i pomocy dla nich, czyli aby
obowiązki społeczne były podejmowane w pełni gotowości w
stosunku do potrzeb osób odchylonych od normy;
5. 2) zasada pomocy - to dbałość o aktywizację sił
biologicznych wychowanka, usamodzielnienie go;
kształtowanie właściwej atmosfery i odpowiednich
warunków wychowawczych w środowisku;
6. 3) zasada indywidualizacji - dostosowanie nauczania do
indywidualnych właściwości dziecka oraz uwzględnienie
jego własnego celu kształcenia;
4) zasada terapii pedagogicznej - czyli najpierw poznanie
dziecka i opracowanie diagnozy, następnie wspólna praca ze
środowiskiem, aby polepszyć sytuację;
7. 5) zasada współpracy z rodziną - zasada wspólnego,
uzgodnionego działania szkoły i domu, aby wspomagać
każdy wysiłek dziecka na drodze ku usprawnianiu i
rozwojowi.
8. Zasady rewalidacji wg Dykcika:
1. personalizacji traktowanie osoby niepełnosprawnej
podmiotowo
2. wczesnej diagnozy i normalizacji życia wczesne wykrycie
choroby i zastosowanie specjalnych metod i środków (aby
osoba żyła normalnie) np. specjalna dieta u chorych na
fenyloketonurię
9. 3. odpowiedzialności osoby powinny być samodzielne, ale
także odpowiedzialne za swoje wybory
4. pomocniczości pomoc w samorealizacji, pobudzanie, ale
nie wyręczanie
10. 5. poszerzania autonomii osoba niepełnosprawna ma prawo
do intymności, dokonywania wyborów; jest niezależna od
wpływów zewnętrznych
6. indywidualizacji dostosowywania pozytywnych postaw i
działań dydaktyczno - wychowawczych do kategorii
upośledzeń i charakteru osób wychowywanych
12. Cztery drogi rewalidacji:
Kompensacja - to wyrównywanie braków w danej dziedzinie;
prowadzi do zredukowania przeszkody utrudniającej rozwój
osobowości i doprowadzenie osoby niepełnosprawnej do
usamodzielnienia i adaptacji społecznej:
biologiczna - przejmowanie funkcji mniej sprawnego organu
przez drugi
13. psychiczna - mechanizmy obronne, aby zaakceptować swoją
niepełnosprawność, np. poprzez hobby, rozwój
zainteresowań; mechanizmy ucieczki, np. zaprzeczenie,
obwinianie innych
14. społeczna - nauczanie innego dostępnego zawodu osobę
niepełnosprawna
samorzutna - organizm sam sobie radzi
zewnątrzpochodna - szukanie bodźców zastępujących
potrzebne bodźce
techniczna - noszenie okularów, aparatów słuchowych,
specjalne samochody, protezy
15. Korektura - poprawianie poprzez zabiegi lecznicze zaburzeń
funkcji organicznej, psychicznej, psychofizycznej np.
operacje chirurgiczne, mowę poprzez ćwiczenia
logopedyczne, wady wzroku, słuchu itd.
16. Usprawnianie: ćwiczenie i doskonalenie
Wzmacnianie dynamizmu adaptacyjnego jednostki:
wzbudzanie motywacji i chęci do osiągania sukcesów
dawanie przykładów pozytywnych
praca własna jednostki nad sobą, aby sama chciała się
zmienić
przykład innych osób w podobnej sytuacji (filmy, programy)
ważna rola otoczenia, środowiska
18. Podstawy fizjologiczne rewalidacji:
związane są ze znajomością fizjologii i anatomii człowieka,
prawidłowego rozwoju organizmu
dobra znajomość specyfiki danej niepełnosprawności
etiologia - poznanie przyczyn
19. Podstawy psychologiczne rewalidacji: zależą od tego, jaki
osoba niepełnosprawna posiada obraz siebie i innych ludzi:
obraz siebie - czy jest prawdziwy czy nie, czy obniżony czy
nie
obraz innych - ludzi są różni, nie ma tylko złych i tylko
dobrych, stereotypowe myślenie, przewrażliwienie na temat
swojej osoby (wszyscy się na mnie patrzą, wyśmiewają).
