3. Ρούμπι Μπρίτζες: Η πρώτη μαύρη μαθήτρια
που κατάφερε να μπει σε σχολείο λευκών – Η
απίθανη ιστορία του παιδιού που έγινε σύμβολ
Η Ρούμπι Μπρίτζες (Ruby Nell Bridges Hall
όπως είναι ολόκληρο το όνομά της) είναι μια
Αμερικανή ηρωίδα. Σε ηλικία έξι ετών, η
γενναιότητα της Ruby βοήθησε να ανοίξει ο
δρόμος για τα Πολιτικά Δικαιώματα στον
Αμερικανικό Νότο. Η Ruby γεννήθηκε στις 8
Σεπτεμβρίου 1954 από τους Abon και Lucille
Bridges στο Tylertown του Μισισιπή. Ήταν η
μεγαλύτερη από τα πέντε παιδιά. Όταν η
Ρούμπι ήταν 2 ετών, η οικογένεια μετακόμισε
στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα αναζητώντας
καλύτερες ευκαιρίες.
Όταν επρόκειτο να φοιτήσει στο δημοτικό, η
σχολική περιφέρεια της Ρούμπι έκανε
εισαγωγικές εξετάσεις για Αφροαμερικανούς
μαθητές. Αυτές οι εξετάσεις καθόρισαν αν οι
Αφροαμερικανοί μαθητές θα μπορούσαν να
διαγωνιστούν ακαδημαϊκά σε ένα σχολείο για
λευκούς. Η Ρούμπι και άλλοι πέντε μαθητές
πέρασαν το τεστ. Δύο μαθητές αποφάσισαν να
μείνουν στο σχολείο τους. Οι άλλοι,
συμπεριλαμβανομένης της Ruby, στάλθηκαν σε
“λευκό” Δημοτικό.
4. Στις 14 Νοεμβρίου, η Ρούμπι και η μητέρα της
συνοδεύτηκαν στο δημοτικό σχολείο William Frantz
από τέσσερις ομοσπονδιακούς στρατάρχες. Αυτή η
συνοδεία συνεχίστηκε όλο το χρόνο. Παρά τις φυλετικές
προσβολές, τα πλήθη που φώναζαν και μόνο έναν
δάσκαλο πρόθυμο να τη δεχτεί, η Ρούμπι δεν έχασε
ούτε μια μέρα στο σχολείο. Ένας από τους στρατάρχες
που συνόδευσε τη Ρούμπι είπε “Έδειξε πολύ θάρρος.
Ποτέ δεν έκλαψε. Δεν κλαίει. Απλώς προχώρησε σαν
στρατιώτης και είμαστε όλοι πολύ περήφανοι γι’ αυτήν.”
Η κοινότητα διχάστηκε. Κάποιες οικογένειες στήριξαν τη
γενναιότητα της. Κάποιοι βόρειοι έστειλαν χρήματα για
να βοηθήσουν την οικογένειά της. Άλλοι
διαμαρτυρήθηκαν. Όλη η οικογένεια “υπέφερε” για τη
γενναιότητα της. Ο πατέρας της, Abon Bridges έχασε τη
δουλειά του. Τα παντοπωλεία αρνήθηκαν να
πουλήσουν στη Λουσίλ. Οι παππούδες της
εκδιώχθηκαν από το αγρόκτημα όπου είχαν
καλλιεργήσει για ένα τέταρτο του αιώνα.
Τελικά, εγγράφηκαν και άλλοι Αφροαμερικανοί μαθητές
σε σχολεία λευκών. Η Ρούμπι αποφοίτησε από ένα
γυμνάσιο χωρίς διαχωρισμό, έγινε ταξιδιωτικός
πράκτορας, παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερις γιους.
Σήμερα, η Ruby συνεχίζει να είναι ακτιβίστρια για τα
πολιτικά δικαιώματα. Ίδρυσε το The Ruby Bridges
Foundation για να βοηθήσει στην προώθηση της
ανεκτικότητας και στη δημιουργία αλλαγής μέσω της
εκπαίδευσης.
5.
6. Η Γκουέρνικα, είναι μία
κωμόπολη στη βόρεια Ισπανία,
κοντά στο Μπιλμπάο.Η ιστορία
της είναι επιβαρημένη με ένα
από τα πιο δραματικά γεγονότα
που σημάδεψαν τον ισπανικό
εμφύλιο, δηλ. τον εμφύλιο
ανάμεσα στους μαχητές που
υπερασπίζονταν τη δημοκρατικά
εκλεγμένη κυβέρνηση και τους
ακροδεξιούς στρατιωτικούς που,
υπό την ηγεσία του Φρανσίσκο
Φράνκο, αποφάσισαν να
εγκαθιδρύσουν δικτατορία. Τον
Απρίλιο του 1937, η Γκουέρνικα
βομβαρδίστηκε και
καταστράφηκε ολοσχερώς από
την αεροπορία του Αδόλφου
Χίτλερ, ο οποίος υποστήριζε τον
Φράνκο.
7. Ο Πικάσο, εξαιρετικά
επηρεασμένος από την
καταστροφή της
Γκουέρνικα, δημιούργησε
μια αινιγματική σύνθεση, με
ακρωτηριασμένες μορφές
ανθρώπων και ζώων σε
μαύρο, άσπρο και γκρίζο. Ο
πίνακας είναι μεγαλύτερος
από έναν τοίχο ενός
συνηθισμένου δωματίου.
Αυτή η τεράστια σύνθεση
αποτελεί φόρο τιμής στη
μικρή πόλη που
βομβαρδίστηκε ανελέητα
από τις δυνάμεις του
φασισμού.
8. O Πικάσο χρησιμοποιεί μόνο δύο
χρώματα και τις αποχρώσεις
τους. Αυτά είναι το μαύρο, το
άσπρο και οι ενδιάμεσες
αποχρώσεις του γκρι. Δε
χρησιμοποιεί άλλα χρώματα,
γιατί, ενώ αυτά βάζουν έστω μια
στοιχειώδη ομορφιά στον πίνακα,
εκείνος ήθελε να δείξει
καταχνιά, απογοήτευση, πόνο,
δυστυχία.
9. Ύστερα, όσον αφορά τις μορφές: άνθρωποι
και ζώα σε πλήρη ακαταστασία. Άσπρες
φιγούρες με μάτια που δείχνουν φόβο, πόνο,
απελπισία, με στόματα ορθάνοιχτα που
φωνάζουν για έλεος, που ουρλιάζουν από
τον πόνο και τη δυστυχία. Οι περισσότερες
μορφές δεν έχουν συγκεκριμένη δομή.
Αλλού τα μάτια, αλλού τα χέρια. Έτσι
φαίνονται κυρίως τα αποτελέσματα ενός
βομβαρδισμού αλλά και η ψυχολογική τους
κατάσταση. Μία από τις τραγικότερες
μορφές είναι η μάνα που κρατάει το νεκρό
παιδί της.
Μέσω των μορφών δημιουργούνται ήχοι:
ζώα και άνθρωποι έχουν ανοιχτά στόματα
από όπου βγαίνει ένα ‘βουβό’ ουρλιαχτό.
Αυτό τονίζεται καλύτερα στις εκφράσεις
των μορφών που δείχνουν ξεκάθαρα την
πανωλεθρία και τη δυστυχία που φέρνει ο
πόλεμος.
10. Στη Γκουέρνικα το φως έρχεται από μία
παγωμένη σκέτη ηλεκτρική λάμπα που οι
ακτίνες της, μυτερές σαν δόντια, κάθε άλλο
παρά ελπίδα δίνουν. Αυτές οι ακτίνες
δίνουν στον πίνακα μια αγριότητα, μία
σκληρότητα και το αδίστακτα παράλογο του
πολέμου.
Παρόλα αυτά ο ζωγράφος έχει βάλει στον
πίνακά του δύο εστίες Ελπίδας
φανερώνοντας έτσι πως, ακόμα και στις πιο
σκοτεινές εποχές, μπορεί να υπάρξει
ελπίδα για κάτι καλύτερο. Επίσης δείχνει
την επιθυμία του Πικάσο να λήξει ο
πόλεμος. Αυτές οι εστίες είναι ένα κερί,
που κρατάει ένα χέρι, και ρίχνει το δικό του
γλυκό φως που έρχεται σε αντίθεση με τη
λάμπα. Το άλλο είναι μια μικρή πόρτα ή
παράθυρο που δίνει στις μορφές του πίνακα
την ελπίδα να ξεφύγουν από τις συμφορές
τους.
