14 luty 2020 pl

1. Rzym, 14 lutego 2020
Kochane Siostry!
Wciąż zachowujemy w naszych sercach radość
z tego, że mogłyśmy przekazać dar neo-misjonarek
różnym inspektoriom. Dziękujemy Panu za siostry, które
wypowiedziały swoje TAK, oraz za inspektorie
z których pochodzą i które wspierały je na tej drodze.
Mamy nadzieję, że propozycje Sektora
Misyjnego w tym roku Kapituły – spotkanie z Matką
Mazzarello i jej listy do misjonarek – wzbudzą
entuzjazm i dynamizm misyjny we wszystkich
wspólnotach. Kto wie, ile kolejnych FMA odpowie
jeszcze na wezwanie Pana! Potrzeby Zgromadzenia
i prośby ze strony Kościoła są wciąż ogromne ...
W moim styczniowym przesłaniu
przypomniałam Wam o wielkim pragnieniu
Matki Mazzarello, aby pojechać na misje,
wyrażanym wielokrotnie w listach do księdza
Cagliero! Nie tylko ona miała to pragnienie ...
W pierwszej wspólnocie w Mornese marzenie
misyjne było w sercu wszystkich FMA,
a także wielu dziewcząt.
Dzisiaj proponuję Wam przeczytać i przemyśleć List 17 – Do siostry Angeli Vallese,
dyrektorki domu w Montevideo-Villa Colón, napisanym z Mornese w grudniu 1878 roku. Jest to
pierwszy list Matki Mazzarello do misjonarek, napisany rok po ich wyjeździe (14 listopada 1877).
W liście Matka napomina i doradza siostrom oraz przedstawia im pierwszą Wizytatorkę domów
założonych w Ameryce, siostrę Magdalenę Martini.
Matka Mazzarello jest bardzo konkretna w tym, co pisze, ponieważ jest konkretna w swoim
codziennym życiu. Siostrom z Montevideo-Villa Colón mówi o czasie, który szybko mija, zachęca
je, by wzrastały w cnocie i „były gotowe, gdy Pan Bóg nas wezwie”. Mówi o radości, pracy,
modlitwie, a także, choć nie wprost, o życiu wspólnotowym, dobrych relacjach, animacji
i zarządzaniu! Wystarczy uważnie przeczytać dwa pierwsze akapity.
Jako doświadczona chłopka wskazuje, że dobrze jest zwracać uwagi i upominać, aby wady
nie zapuściły korzeni. Z drugiej strony wie, że wszystko w naturze potrzebuje czasu ... dlatego nikt
nie musi bać się swoich wad, ale musi z nimi walczyć – „mając dobrą wolę, zwalczysz je
stopniowo”. Jednak sama dobra wola nie wystarczy: potrzeba „odwagi i wielkiej ufności w Bogu”.
Jak we wszystkich listach, które Matka Mazzarello napisała do misjonarek w Ameryce,
również i w tym przekazuje trochę wiadomości rodzinnych, ale niewiele… ponieważ obszerniejsze
wiadomości przywiozą misjonarki drugiej wyprawy misyjnej, które już przygotowują się do
wyjazdu. Nastąpi on 1 stycznia 1879 roku.
1

2. W liście 17 Matki Mazzarello znajduje się wyrażenie, które uważam za szczególny klejnot:
„Cieszy mnie, że tamtejsze siostry są dobre i pracują. Do nas należy starać się, aby wzrastały
w cnotach, a musimy to czynić przede wszystkim przykładem, gdyż to, czego nauczymy własnym
przykładem, zostaje bardziej utrwalone w sercu i przynosi więcej dobra. Potem musimy starać
się o to także słowami”.
Możemy powiedzieć – bez żadnego naciągania – że Matka Mazzarello była przekonana
o wielkiej skuteczności prostego świadectwa życia. Chociaż w tym liście odwołuje się konkretnie
do dobrego przykładu dyrektorki wobec sióstr, to możemy pójść dalej i pomyśleć o wyzwaniach
ewangelizacji.
Żyjemy w świecie, w którym ludzie, aby uwierzyć, muszą zobaczyć, dotknąć własnymi
rękami... Ludzie patrzą na nas i oceniają nasze gesty, postawy, nasze wybory, nasz sposób życia
razem...
W adhortacji apostolskiej Evangelii Nuntiandi (1975) św. Paweł VI pisze: „W Kościele za
pierwszy środek ewangelizowania należy uważać świadectwo życia prawdziwie
chrześcijańskiego… Człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli;
a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami” (EN 41).
Matka Yvonne, w Liście zwołującym XXIV KG, podkreśla: „Wierność Słowu Bożemu
i Konstytucjom jest gwarancją przyszłości ponieważ rodzi wierność. Wspólnota radosna,
zakorzeniona w Chrystusie, autentyczna, pomimo swoich słabości, zaraża tych, którzy żyją obok,
tak jak to działo się na Valdocco czy w Mornese”.
Również Przełożony Generalny w Wiązance 2020 wyraził się w ten sposób: „Synod
poświęcony młodzieży dobitnie ukazał, że tym, czego młode pokolenia oczekują od tych, którzy
całkowicie poświęcili swoje życie Panu, jest, by byli oni «świadkami wyrazistymi
i konsekwentnymi»”.
Drogie Siostry, niech każda z nas poczuje się zachęcona do ewangelizowania bardziej
życiem, niż słowami. Niech każdej z nas Matka Mazzarello powie: „Pozostawiam Cię w Sercu
Jezusa i proszę Go, aby uczynił Was wszystkie swoją własnością i aby zachował Was zawsze
radosnymi i zjednoczonymi między sobą. [...] Odwagi, odwagi, moje dobre córeczki!”.
W ramach przygotowań do XXIV KG módlmy się wspólnie: Maryjo, pierwsza uczennico
Jezusa, napełnij nasze stągwie winem zgodności życia i świadectwa ewangelicznego.
Trwajmy w komunii poprzez wzajemną modlitwę.
Z siostrzanym pozdrowieniem
Radna ds. Misji
2