1. Masterproef:
Binnen mijn masterproef zal ik mij bezighouden met het ontwikkelen van een
alternatieve stijl voor 2D sidescroller games. Hiervoor ga ik visueel een sidescroller uitwerken
die gebaseerd zal zijn op een oorspronkelijke vertelversie van een sprookje, m.a.w. een
ongecensureerde versie die voor volwassen bedoeld was. Ik ga voor een stijl die vrijer en
kunstzinniger is omdat we deze nog niet vaak tegenkomen binnen dit genre. De stijl zal zich
verwijderen van de realistische vormgeving omdat onder ander de Uncanny Valley theorie
aantoont dat realistischer niet altijd voor een betere spelervaring zorgt, in tegendeel soms.
Waarom zoveel tijd en geld in een hyperrealistisch game steken als een andere stijl ook voor een
goede spelervaring kan zorgen. Daarom zal ik in mijn scriptie, waaronder het proces en de
resultaten van mijn onderzoek komen in te staan, mij ook bezig houden met het uitwerken van
de vraag “Hoe kan het afwijken van de (hyper)realistische vormgeving een meerwaarde vormen
binnen games?”
Binnen mijn masterproef ga ik ook spelen met het spel van 2D naar 3D, wat steeds gebeurd bij
het maken van een spel, dit door middel van maquettes die telkens die het verhaal visueel weten
te vertellen. Deze maquettes zullen concept art voor een sidescroller op een andere manier
presenteren dan we gewoon zijn zoals via trailers, kartonnen plakaten in de winkels…
Het gaat bij mij om het ontwikkelen van een stijl en niet om het ontwikkelen van een helemaal
uitgewerkt game, daarom dat ik me niet zo zeer ga verdiepen in de gameplay of me bezig houden
met de sound, en andere aspecten van games…. Ik ga geen effectief game maken maar om toch
een goed beeld mee te geven hoe het er mogelijk zou kunnen uitzien zet ik mijn artwork in
Aftereffects. Daarnaast ga ik mijn uiteindelijke artwork in een sprookjesboekvorm gieten
waarbij ik rekening zal moeten houden met het spel tussen beeld en tekst.
Masterstudio:
Om mijn masterproef door te trekken naar mijn masterstudio ga ik het volgende probleem
onderzoeken: Hoe komt het dat de 2D concept art van een game vaak meer kracht en eigenheid
bezit dan de uiteindelijke versie in 3D die we te zien krijgen in het uiteindelijk bespeelbaar
game? Hoe komt dit verlies aan kracht en hoe kunnen we dit tegengaan? Hieruit vloeit mijn
onderzoeksvraag binnen masterstudio: “ Hoe komt het dat concept art aan kracht verlies
wanneer deze getransponeerd word naar 3D?”
Planning:
Binnen en tussen de periodes van studio 6, 7, 8 en 9 verricht ik onderzoek naar sidescrollers en
vergelijk ik deze met ander gamegenres + onderzoeken waar de concept art aan kracht verliest
bij omzetting naar 3D. Waarvan ik de resultaten zal gebruiken in de uitwerking van mijn stijl.
In de periode van de studio 10, 11 en 12 ga ik me bezig houden met het ontwikkelen van een stijl
die perfect aansluit aan de stijl van de sidescrollers waarbij ik gebruik maak van de elementen
die ik in november heb onderzocht. Zodat mijn onderzoek rond geraakt tegen de laatste studio
13 die bestaat uit de presentatie van dit alles.
Interessante link van een voorbeeld van een 2D sidescroller:
Hieronder vind je een link naar de officiële trailer van de 2D siderscroller Limbo. Het is een game
dat me wist te boeien door zijn eenvoud in de uitwerking. De uitwerking in zwart-wit vervoerd
je mee in de donkere wereld van het hoofdpersonage en zorgt voor een goede spelervaring. Ik
haal dit game aan omdat het een stijl is binnen dit genre dat vernieuwend, anders is in plaats van
de typische sidescrollers met kitscherige schreeuwerige kleuren. En het game is tenslotte een
groot succes geworden en heeft al veel gamers kunnen plezieren.
Korte uitleg over het verhaal en de gameplay : In Limbo word je wakker in een duister woud. Je
bent een klein jongentje die op zoek gaat naar zijn vermiste zusje, maar op jouw tocht kom je
allerhande wezens en mensen tegen. De wezens zijn angstaanjagend voor dit kleine kereltje,
maar wie denkt dat de mensen beter zijn, denk snel iets anders. Het weinige aantal mensen die
jouw pad kruisen zijn vijandig, laten weinig zien en lopen weg of zijn dood. Aan alles komt een
einde dus komt de protagonist uiteindelijk uit het woud recht in een stad terecht. Deze stad lijkt

2. echter bouwvallig te zijn… De gameplay van
Limbo is opmerkelijk. Oké, het is maar een
side-scroller, zoals de Rayman-games, maar het
is niet zomaar een platform game. Het is een
duister spel met lugubere taferelen. Hoewel de
game zwart-wit is en weinig details laat zien, is
Limbo tegelijk entertaining en tegelijk gestoord
om naar te kijken. Het gevaar bevindt zich niet
ver weg en dit zul je zeker geweten hebben.
Van een reusachtige spin die jou op één van
zijn poten rijgt, kijken we niet meer op. Alsook van het vieze slijm dat tevoorschijn komt
wanneer we als een slordige dokter al diens poten uittrekken. Kortom, onderschat Limbo niet en
geniet van de griezilige taferelen en puzzels, die je zeker en vast na een gruwelijke dood enkele
keren opnieuw zal mogen doen. Eens je weet wat je moet doen, is het redelijk gemakkelijk, maar
we mogen niet vergeten dat sommige puzzels moeilijk zijn. De monsters en mensen maken het
er niet gemakkelijker op.
Link: http://www.youtube.com/watch?v=irBwfZ8iAYU