1. Ramón Piñeiro
Galeguista, filósofo e activista político-cultural
Naceu en Armeá - Láncara (Lugo) en 1915
Estuda o bacharelato en Lugo e despois regresa a
Armeá, onde permanece ata 1930. A lectura de El
Pueblo Gallego esperta nel un grande interese polo
movemento político e cultural de Galicia. En 1932
3ª.SEMANA CULTURAL
regresa a Lugo e se relaciona con xoves galeguistas
lucenses. En 1933 asiste ás Asembleas do Partido
LETRAS GALEGAS
Galleguista, celebradas en Santiago e coñece a
Castelao, Alexandre Bóveda e outros. En 1936 é
2009
elixido secretario do Comité Provincial para o
plebiscito do Estatuto de Autonomía. Co comezo da
guerra civil presentáronse varias denuncias contra
el, pero o azar e a axuda dalgunhas persoas fixeron
que non fose detido. Logo incorporouse a filas.
Acabada a Guerra, comeza os seus estudos
universitarios en Santiago. En 1943 participa
clandestinamente na reorganización do galeguismo
e viaxa a París, onde permanece exiliado o goberno
republicano. Ó volver de París é detido en Madrid e
condenado a 6 anos de cárcere. En 1950 fundou en
Santiago a editorial Galaxia da que Ramón Piñeiro
sería o director. En 1967 ingresa na Real Academia
Gallega co importante discurso quot;A lingoaxe i as
lingoasquot;. En 1983 convértese no primeiro Presidente
da Cultura Galega.
Nos anos 50 publica varios ensaios, como
quot;Significado metafísico da Saudadequot; (1951), quot;A
saudade en Rosalíaquot; (1952), quot;Para unha filosofía de
saudadequot; (1953). Invitado por diversas
universidades participa en congresos, coloquios e
conferencias. En 1984, estas obras foron integradas
con quot;A Filosofía e o Homequot; e quot;Saudade e Sociedadequot;
nun só volume baixo o título quot;A Filosofía da
Saudadequot;. En 1951 traduce ó galego con Celestino
Fernández de la Vega, o quot;Cancioneiro da Poesía
Célticaquot; de Julius Pokorny.
A luz eléctrica.
No comedor había unha luz colgada do teito que
non era un candil nin unha vela, as dúas luces
C.E.I.P.
que eu coñecía.Como eu a ollaba , explicáronme
que era luz eléctrica, que non se acendía con
ELADIA MARIÑO
lume e non se apagaba soprando.Foi para min
unha grande sorpresa, e permitíronme comprobar CABANAS
esas características acendendo e apagando eu
mesmo coa chave que estaba a carón da porta.
Ramón Piñeiro, Da miña ardanza.Ed.Galaxia