Hapin geeft drie keer per jaar een nieuwsbrief uit: de HapiNieuws. Donateurs krijgen de nieuwsbrief kosteloos toegezonden.

1. hapinieuws
maart 2012 | jaargang 32 nr13
Feest in huize Hapin! Onze stichting bestaat dit jaar veertig
jaar. Al vier decennia lang zien de Papua’s zich door u gesteund.
Dat vieren we met een jubileumeditie van de nieuwsbrief. Hierin
gaan we terug in de geschiedenis, naar hoe het allemaal begon.
Welke enthousiaste vrijwilligers stonden er aan de wieg van Hapin
en wat waren hun drijfveren? Ook hebben we oud-directeur
Wietse Tolsma bereid gevonden om te schrijven over een project
dat hem in alle jaren dat hij werkzaam was voor Hapin het meest
is bijgebleven.
Dit jaar is het ook vijftig jaar geleden dat zo’n honderd tot
tweehonderd Papua’s uit Nederlands Nieuw-Guinea wegvlucht-
ten en naar Nederland kwamen. De Papua-gemeenschap bestaat
inmiddels uit zo’n drie generaties die geruisloos zijn geïntegreerd
in de Nederlandse samenleving, maar een sterke band met hun
thuisland hebben. Verschillende in Nederland wonende Papua’s
hebben een platform opgericht om dit gegeven niet ongemerkt
voorbij te laten gaan. U leest er alles over in deze nieuwsbrief.
Veertig jaar Hapin
Jubileumeditie
Foto:FokkevanSaane

2. Op 23 februari 1972 werd in het Zeeuwse Veere de stich-
ting Hulp aan Papua’s in Nood opgericht. Dat gebeurde
in de huiskamer van Thera Beun-Voorstad die samen
met Nicolaas Padding en Nicolaas Jouwe de drijvende
kracht achter Hapin was. Nu, veertig jaar later,
kijkt ze terug op die tijd.
“Ik heb vele jaren met veel plezier in en voor Nieuw-Guinea
gewerkt. Destijds was ik er van overtuigd dat de Papua’s op weg
naar zelfstandigheid werden geholpen. Des te groter was de schok
toen in 1969 de Act of Free Choice werd gehouden. Ik woonde
toen al weer een hele tijd in Nederland, maar had sterk het gevoel
dat we iets moesten doen. Een afvaardiging van Papua’s was naar
New York gegaan om voor het gebouw van de VN te demonstre-
ren. Op die manier probeerden ze de overdracht aan Indonesië
tegen te houden. Wij wilden hen een hart onder de riem steken,
dus gingen we aan de slag. In een recordtempo wisten we 155.000
handtekeningen en 80.000 gulden in te zamelen.”
Vanuit dit initiatief is Hapin geboren. In 1972 was de stichting
officieel een feit. In de akte van oprichting staat de doelstelling als
volgt omschreven. “Het behartigen van het welzijn van de in nood
verkerende autochtone bevolking van het voormalige Nederlands
Nieuw-Guinea, door haar alle mogelijke financiële, materiële en
morele steun te verlenen.” Die steun kwam er uit alle uithoeken
van het land. “We zamelden spullen in en stuurden die naar
Uit de oude doos
“ We zamelden
spullen in en
stuurden die naar
Papua. Kleding,
linnengoed,
speelgoed
en medicijnen.”
Papua. Kleding, linnengoed, lesmateriaal, speelgoed en medi-
cijnen. Ze hadden daar niets. We schreven al onze kennissen
aan en zetten advertenties in kranten. Op een gegeven moment
gingen we zelfs het telefoonboek nabellen op zoek naar nieuwe
donateurs.”
Het geld werd aanvankelijk gestoken in weeshuizen en inter-
naten, maar ging ook naar vluchtelingen. Later breidde de
projecthulp zich uit en kregen studenten financiële steun. In die
dagen werd er ook flink gelobbyd. Politici en journalisten in bin-
nen- en buitenland werden opgeroepen om zich het lot van de
Papua’s aan te trekken. Ook de contacten met Papua’s over de
hele wereld werden warm gehouden. “We waren altijd bezig met
het schrijven van brieven”, zegt mevrouw Beun-Voorstad. “Dat
was soms echt nachtwerk. Onze gezinnen hebben er misschien
wel eens onder geleden, maar we voelden die noodzaak. Dat is
nu niet anders. Nog steeds denk ik dat de Papua’s in vrijheid
hun eigen keuzes moeten kunnen maken, en nog steeds denk ik
dat ze onze steun en hulp daarbij verdienen.”

3. “De Papua’s zijn geruisloos in de Nederlandse samenleving
opgegaan”, zegt mede-initiatiefnemer Vien Sawor. “Anders dan
de Molukkers waren we niet met velen, en daardoor vrij onzicht-
baar. Ik denk dat veel mensen in Nederland niet eens weten dat
er in ons land Papua’s wonen.” Toch is het een hechte groep,
met een sterke identiteit die altijd dichtbij de wortels is geble-
ven. “Of het nu mensen zijn die politiek actief zijn, of mensen
die via dans en muziek vasthouden aan hun cultuur, Papua is
nooit ver weg.”
Met 50jPiN wordt niet alleen teruggekeken, maar ook vooruit.
“Natuurlijk, we delen een geschiedenis waar veel verdriet in
zit”, zegt Sawor. “Maar we zijn ook een sterke groep die samen
wil werken, trots is op zijn afkomst en dat uitdraagt.” Vanaf mei
worden verschillende activiteiten georganiseerd, die gedurende
het jaar verder worden uitgewerkt. Van lezingen, debatten en de
uitgave van een boek tot flashmobs, dansvoorstellingen en een
sportdag. Ook komt er een speciale uitgave van de West Papua
Courier, het opinieblad over Papua. Dat staat voor de gelegen-
heid helemaal in het teken van Papua’s in Nederland, en zal
voor een groot deel over identiteit gaan.
Voor meer informatie over 50jPiN en de precieze agenda kunt
u de website www.papuasinnederland.nl raadplegen of hou
www.hapin.nl in de gaten.
Niet langer onzichtbaar
Donateur van het eerste uur gezocht!
Paradijsvogels
in de polder
In het kader van 50jPiN brengt Nancy Jouwe een fotoboek
uit met bijzondere portretten en verhalen van Papua’s in
Nederland. In Paradijsvogels in de Polder worden drie genera-
ties Papua’s belicht, in de hoop zo een einde te maken aan de
onzichtbaarheid van deze bevolkingsgroep. Het boek komt in
mei uit. Tegelijkertijd wordt in het stadhuis van Utrecht een
tentoonstelling ingericht met de fotoportretten uit het boek,
gemaakt door fotografe Bodil Anaïs.
U kunt Paradijsvogels in de Polder bestellen via KIT Publishers
(020-5688272 of publishers@kit.nl).
In 2012 is het vijftig jaar geleden dat een paar honderd Papua’s om
politieke redenen vanuit Nieuw-Guinea naar Nederland vluchtten.
Om dat te herdenken én te vieren heeft een aantal actieve Papua’s een
platform in het leven geroepen. Onder de noemer ‘50 jaar Papua’s
in Nederland’ (50jPiN) worden gedurende het hele jaar activiteiten
georganiseerd.
Bent u een donateur van het eerste uur en steunt u Hapin al veertig jaar? Dan zijn we erg benieuwd naar uw fascinatie
met Papua. Als u het leuk vindt om in de HapiNieuws uw verhaal te doen, komen we graag met u in contact.
Dat kan telefonisch (030-2340012) of via een mailtje (hapin@hapin.nl).

4. HapiNieuws is het informatieblad van
Hapin voor (toekomstige) donateurs en
andere belangstellenden en verschijnt
3x per jaar.
Redactie: Marl Pluijmen, Sophie Schreurs
Foto’s: Hapin, Fokke van Saane
Vormgeving: Beeldspraak, Zwolle
Bestuur
Mw. W. Inggamer, voorzitter
Mw. Drs. M.M. te Rietmole, secretaris
Dr. R. v.d. Lustgraaf, penningmeester
Dr. G. Benedictus, Dr. A. Ipenburg,
D. Itaar, W. Westerbaan, leden
Mw. Th. Beun-Voorstad, erevoorzitter
Kantoor Hapin
Programme Communication Manager/
Waarnemend directeur Sophie Schreurs
Financial Controller Reinier de Lang
Acceptgiro voor de adressering
De acceptgiro wordt gebruikt als adres-
drager. Uw gift vinden wij niet vanzelf-
sprekend maar is wel bijzonder welkom.
Stichting Hulp Aan Papua’s In Nood
Niasstraat 1, 3531 WR Utrecht
T 030 234 00 12
e-mail: hapin@hapin.nl
website: www.hapin.nl
Rekeningnummer: 44.40.72.470
t.n.v. Hapin te Utrecht
Een van die initiatieven die op mij grote in-
druk maakte was de Muliamaschool in Asolo-
gaima (Baliemvallei). Middenin de weidsheid
van de vallei trof ik in 2007 een enthousiaste
gemeenschap van betrokken ouders, leerlin-
gen en docenten met een ideaal: de Papua-
kinderen te helpen ontwikkelen volgens hun
eigen individuele aanleg en talenten en met
respect voor hun medemens. Uniek voor
Indonesië, uniek voor Papua. Directeur
Willem Wetipo is een man met visie en durf.
De gesloten en veilige gemeenschap van de
stam, kampong en adat staat steeds meer on-
der druk van de opdringende markteconomie.
Geld, kennis en macht zijn nodig om staande
te blijven. De Papua’s van het bergland lijken
weerloos. Begrippen als ‘vooruitgang’, ‘veran-
dering’ en ‘ontwikkeling’ passen nog moeilijk
in hun wereldbeeld. Die processen vereisen
een lange adem en veel geduld en kunnen al-
leen verder ontwikkelen zolang ze ingebed zijn
in de plaatselijke gemeenschappen zelf. In het
huidig onderwijssysteem van Papua hebben
de leerlingen vaak geen idee waar het over
gaat en waar het toe dient.
Wetipo haalde in 1994 de leerlingen vanuit
de omringende dorpen naar zijn school
‘onder de bomen’ en bracht een voor
Indonesië nieuw schoolconcept in praktijk:
het persoonlijk welbevinden en de mentale
groei als een belangrijke voorwaarde voor
de intellectuele ontwikkeling van het kind.
Kortom: ontwikkeling van hart, hoofd en
handen. Daarom wordt er onderwijs gegeven
in de lokale stamtaal in plaats van het voor de
kinderen onbegrijpelijke Indonesisch. Kennis
staat niet op zichzelf, het moet ook kunnen
worden toegepast. In de filosofie van de school
is daarom het aanleren van vaardigheden een
prioriteit in plaats van het doelloze stampen
van feitjes zoals in het onderwijs in Indonesië
nog zo vaak het geval is. Daarom laat de direc-
teur de band met het Indonesische curriculum
bewust los.
Wetipo wil het onderwijs op Muliama dienst-
baar maken aan en laten aansluiten op de
tradities en waarden waarmee de kinderen
opgroeien. Dat wordt herkend door de ouders.
Ze weten zich betrokken en verantwoordelijk
en betalen in natura door het personeel van
eten te voorzien en de was te doen. Wetipo
heeft grootse plannen met zijn school. Zijn
ideaal is een brede scholengemeenschap met
een hogere beroepsopleiding. ‘De studenten
moeten hier kunnen doorleren en niet in het
verre Java. Daar raken ze helemaal vervreemd
van hun wortels’.
De leerlingen hebben het zichtbaar naar hun
zin op Muliama, er zijn nauwelijks drop-outs
en de resultaten zijn verbluffend. Hapin
financierde vele jaren de salarissen van enkele
leerkrachten, die directeur Wetipo zo veel als
mogelijk uit de regio recruteert. De anderen
werken op vrijwillige basis en krijgen een
onkostenvergoeding. De school maakt ook
gebruik van zonnepanelen, die gefinancierd
werden door Hapin. Onlangs is er een nieuwe
aanvraag binnengekomen voor nog meer
panelen waar ze onder meer computers op
kunnen laten draaien. Daar gaan we graag
mee aan de slag! Muliama, een school die het
verschil maakt.
Muliama – een ándere
school op Papua
Door oud-directeur Wietse Tolsma
Hapin heeft in haar strategie en projectenbeleid altijd voorrang gegeven aan de
wensen en behoeften van de Papua’s zelf. Het adagium was dan ook om aansluiting
te zoeken bij veelbelovende initiatieven die al vanuit de lokale gemeenschappen
waren opgestart. Met uw steun en de bijdragen van externe fondsen als die van
NOVIB, zijn in de loop der jaren tientallen van deze projecten verder uitgerold.