Hapin geeft drie keer per jaar een nieuwsbrief uit: de HapiNieuws. Donateurs krijgen de nieuwsbrief kosteloos toegezonden.

1. hapinieuws
mei 2010 | jaargang 30 nr 2
Net als Nederland, had Indonesië de wens om het wereldkam-
pioenschap voetbal van 2018 of 2022 te organiseren. Hierop
ontstond een discussie op internet. Iemand vroeg zich af of ze in
Indonesië wel wisten wat voetbal was. Die vraag riep de volgende
reactie op: ‘Haha, sorry maar voetbal leeft in Indonesië veeeeel
meer dan hier in Nederland. Alleen al als Oranje speelt, zitten de
cafés en winkelcentra ‘s nachts (!) stampvol. Bij nationale wed-
strijden zitten er soms wel 60.000 mensen.’
Indonesië is voetbalgek en daarom is ook zo mooi dat het aandeel
Papua’s in het Indonesische voetbal zo groot is. Papua’s kunnen
goed voetballen. Hoewel slechts één procent van de Indonesische
bevolking in Papua woont, won Persipura, de club van hoofdstad
Jayapura, vorig jaar de nationale competitie. Sterspeler Boaz Sa-
lossa is een nationale beroemdheid. De voetballers van Persipura
worden liefkozend de mutiara hitam, de zwarte parels, genoemd.
Bij het ter perse gaan van deze HN stond de ploeg tweede in de
competitie.
Dat WK zal overigens niet door Indonesië worden georganiseerd.
Ze hadden niet op tijd alle documenten ingeleverd bij de FIFA...
De Zwarte Parels uit Papua

2. Kunst van Papua-student te koop
Dit is Robbi. Met behulp van een studiebeurs van Hapin heeft hij zijn studie Schone
Kunsten kunnen afronden. Om zijn kunst nog beter te begrijpen, wil hij nu graag
Antropologie gaan studeren, maar om dat te kunnen bekostigen heeft hij geld no-
dig. Via Hapin verkoopt hij enkele van zijn schilderijen. Als u geïnteresseerd bent
in deze unieke werken, kunt u contact met ons opnemen.
Urbanisatie - IDR 1.000.000 ( € 85,-)
exclusief verzendkosten
Paradijsvogel - IDR 2.000.000 (€ 170,-)
exclusief verzendkosten
Hapin gaat internationaal!
Dankzij de inspanningen van onze vrijwilligers is onze website vanaf 1 juni ook in het Engels en Indonesisch te
lezen. Hapin wil deze vrijwilligers ontzettend bedanken voor hun inzet, tijd en enthousiasme. Mocht u tijdens
het bezoeken van onze site op fouten stuiten, dan vragen wij u ons hier op te attenderen. U kunt ons ook vin-
den op de bekende sociale media zoals twitter, hyves, youtube, flickr en facebook.
Rainer en Heidi Scheu-
nemann wonen al negen
jaar in Papua. Rainer
is predikant en Heidi
houdt zich veel bezig
met het ontwikkelen
van kleinschalig onder-
nemerschap in Papua.
Vanwege haar ervaring hebben wij Heidi in 2008 gevraagd om
onze projecten in de Baliemvallei te evalueren (zie in deze HN het
verhaal van Sietske). Heidi: ‘Toen wij in Papua kwamen wonen
bleken we twee hobby’s te hebben die ons bij de Papua’s meteen
populair maakten: zingen en voetbal.’ Rainer en Heidi hebben
allebei een voetbaltrainersdiploma en Rainer was voetbalcom-
mentator bij de radio.
Het gegeven dat Papua’s iets wat heel populair is heel goed kun-
nen is belangrijk. Als je niet voor vol wordt aangezien en je wordt
gemarginaliseerd in je eigen land dan kan succes in voetbal het
gevoel van eigenwaarde enorm verhogen. Dat geldt dubbel voor
meisjes en vrouwen, die immers ook nog eens een achtergestelde
positie hebben ten opzichte van jongens en mannen. De Scheune-
manns zien hier een kans om te benutten.
Het is Heidi’s droom om een vrouwenvoetbalinternaat op te rich-
ten. De meiden krijgen dan een voetbalopleiding, terwijl er ook
op wordt toegezien dat ze hun schoolcarrière voortzetten. Heidi:
‘Ik ben ervan overtuigd dat met een goede opleiding het nationaal
Indonesisch vrouwenelftal voor minstens de helft uit Papua-vrou-
wen kan bestaan.’ Ook zonder internaat trainen ze met een groep
meiden. Ze verslaan mannen elftallen al overtuigend.
Hapin steunt bij voorkeur geen internaten meer, omdat die voor
een jarenlange financiële verplichting zorgen en daarom voor bei-
de partijen risicovol zijn. We vinden dat de lokale overheid voor
dergelijke faciliteiten moet zorgen. Non-formeel onderwijs zoals
deze voetbaltraining steunen we echter graag, en daar hebben we
uw hulp bij nodig. Ook gaan we andere organisaties vragen om
hieraan mee te doen. Wie weet komt de droom van de Scheune-
manns uit en kunnen ze in Indonesië juichen voor ook vrouwelijke
zwarte parels uit Papua.

3. U schenkt aan Hapin, de fiscus betaalt
Hoe werkt het?
Bepaal hoeveel u netto wilt schenken. Vul vervolgens het in-
schrijfformulier in dat u kunt downloaden vanaf onze website
(of neem telefonisch contact op en wij sturen u het formulier
toe). Print dit en stuur het samen met een kopie van een legi-
timatiebewijs naar Stichting Hapin. Wij laten dan de notariële
akte opmaken en nemen de kosten op ons als uw schenking
minimaal honderd euro per jaar is. Vanzelfsprekend krijgt u
een afschrift van de notariële akte. U ontvangt het voor u gel-
dende bedrag automatisch terug van de Belastingdienst, mits u
bij de jaarlijkse belastingaangifte de schen-
kingsbijdrage opgeeft. Mocht u nog vragen
hebben dan kunt u telefonisch of via e-mail
contact met ons opnemen.
In de mei-editie van HapiNieuws van vorig jaar stelden wij u op de hoogte van de mogelijkheid van ‘periodiek
schenken’. Als u vijf jaar achter elkaar een vast bedrag schenkt, betaalt de Belastingdienst tot 52 procent van de
gift terug. Zeker tien donateurs hebben zich hiervoor aangemeld via onze website. Vanwege deze positieve reac-
ties willen wij deze manier van schenken nog eens onder de aandacht brengen.
Pt. Hapin is gevestigd en geregistreerd in Jayapura. Pt. staat
voor Perkumpulan terbatas, een vereniging met beperkt
lidmaatschap. In Indonesië een stichting oprichten, zoals
wij die kennen, is tegenwoordig een dure en tijdrovende
aangelegenheid. Dat geldt nog niet voor een Pt, terwijl het
dezelfde functie als een stichting kan vervullen. De mensen
die al voor ons werkten in Papua, zoals Phile Bonay en Jaap
van der Werf, vormen nu het bestuur van de vereniging.
Het is een uitvoerend bestuur met dezelfde Hapinmensen
in Papua, waarbij de werkzaamheden, het zo goed mogelijk
ondersteunen van Papua initiatieven, gewoon op dezelfde
voet doorgaan. Echter, de mensen zijn nu werkzaam bij een
Indonesische organisatie, en dat heeft een aantal belangrijke
voordelen:
Ten eerste hadden de mensen die in Papua voor ons werkten
geen rechtspositie. Dat betekende voor hen: geen arbeids-
contract, geen loon maar een vergoeding, geen ziektekosten-
verzekering en geen pensioenopbouw. Normale zaken zoals
wij die kennen, die als die niet geregeld zijn, leiden tot het
verlies van mensen met kennis en ervaring. Bovendien liep
Hapin in Nederland hiermee een mogelijk financieel risico
als een lokale medewerker ziek zou worden.
Ten tweede maakt dit het mogelijk dat bepaalde werkzaam-
heden kunnen worden uitgevoerd door lokale mensen. En
dat is goedkoper. Ook is het veel beter dat de verantwoorde-
lijkheden en bevoegdheden in Papua zelf komen te liggen.
De mensen van Pt. Hapin kennen de lokale omstandigheden
goed en kunnen ter plekke snel contacten leggen en zaken re-
gelen zonder dat daar eerst ruggespraak met Nederland voor
nodig is. En laten we eerlijk zijn, daar gaat het ook om: dat
de Papua’s zelf het heft in handen nemen. Gelukkig zijn er
door uw steun aan studenten nu meer Papua’s die ook deze
verantwoordelijkheid op zich kunnen nemen. In de komende
tijd gaan we afgestudeerden benaderen die zich willen inzet-
ten voor Pt. Hapin.
Ten derde kan Pt. Hapin als Papua organisatie zelf fondsen
gaan werven. De oprichting van een lokale zusterorganisatie
schept meer kansen voor het werven van fondsen binnen
Indonesië, in Australië en Oost-Azië. U begrijpt dat het voor
Aziatische fondsen maar een rare situatie is om centen te
geven aan een Nederlandse organisatie 13.000 kilometer
verderop die het vervolgens weer terugsluist naar Papua. Dat
lukte dan ook niet, merkten we. In feite hebben we met de
twee Hapins onze fondsenwervende capaciteit verdubbeld.
De financiële steun aan activiteiten in Papua die wij belang-
rijk vinden zal minder kwetsbaar zijn dan voorheen. We
streven ernaar dat de twee uiteindelijk gelijkwaardige zus-
terorganisaties worden. Het is de plicht van de Nederlandse
Hapin om Pt. Hapin volop te steunen in haar ontwikkeling
naar een goedlopende en gezonde organisatie.
Met al deze initiatieven streven we er naar dat Pt. Hapin
zichzelf kan bedruipen. Steun aan Papua die we zo belangrijk
vinden zal op deze manier beter gewaarborgd zijn.
Pt. Hapin, Onze Zusterorganisatie
In de vorige HapiNieuws deelden we al mee dat op 23 februari, op de 38ste ver-
jaardag van Hapin, onze zusterorganisatie Pt. Hapin is opgericht. Een heugelijk
feit en een logische actie! We hebben hiertoe besloten, omdat het de steun aan
Papua een stevigere basis geeft en omdat het nieuwe mogelijkheden van fondsen-
werving schept.

4. HapiNieuws is het informatieblad van
Hapin voor (toekomstige) donateurs en
andere belangstellenden en verschijnt
4x per jaar.
Redactie: Marl Pluijmen, Jeroen Overweel
Foto’s: Hapin
Vormgeving: Beeldspraak, Zwolle
Bestuur
Mw. W. Inggamer, voorzitter
Mw. Drs. M.M. te Rietmole, secretaris
Dr. R. v.d. Lustgraaf, penningmeester
Dr. G. Benedictus, Dr. A. Ipenburg,
D. Itaar, W. Westerbaan, leden
Mw. Th. Beun-Voorstad, erevoorzitter
Kantoor Hapin
Directeur/Programma-coördinator
Drs. Jeroen Overweel
Hoofd bedrijfsbureau Reinier de Lang
Studiebeurzen/webmanager Drs. Sophie
Schreurs
Acceptgiro voor de adressering
De acceptgiro wordt gebruikt als adres-
drager. Uw gift vinden wij niet vanzelf-
sprekend maar is wel bijzonder welkom.
Stichting Hulp Aan Papua’s In Nood
St. Jacobsstraat 203, 3511 BP Utrecht
T 030 234 00 12 F 030 236 90 55
e-mail: hapin@hapin.nl
website: www.hapin.nl
Rekeningnummer: 44.40.72.470
t.n.v. Hapin te Utrecht
SGS-COC-003882
Begin oktober trok ik de stoute schoenen aan en stapte ik in het vliegtuig om te beginnen aan
mijn reis naar Papua. Met Hapin had ik afgesproken dat ik hier enkele maanden zou verblijven
om onderzoek te doen naar de mogelijkheden voor microkrediet voor Hapin in de Baliem Vallei.
Dit onderzoek zou tevens mijn afstudeerstage zijn voor mijn studie Internationale Betrekkingen
en Organisaties aan de Universiteit van Groningen. In ruil betaalde Hapin mijn vliegticket.
Mijn avontuur begon met een talenschool in Jogjakarta. Twee weken lang leerde ik hier het
Bahasa en daarmee ook veel over de Indonesische cultuur. Toen die beginselen onder de knie
waren, kon het echte werk beginnen. Op naar Papua!
In Wamena, de plek waar ik mijn stageonderzoek zou doen, kwam ik terecht bij een lief jong
gastgezin dat me liet meedraaien in de familie. Ik kreeg de mooie plekken van de omgeving te
zien, beleefde samen met hen oud en nieuw en zat geregeld met ze in de kerk. De kinderen speel-
den dagelijks in mijn kamer, ik hoefde me nooit te vervelen en kreeg van dichtbij een kijkje in de
Papua -cultuur. Alleen al dat maakte het een hele bijzondere tijd.
Goed en wel gesetteld in de Baliem Vallei kon ik doen waar ik voor was gekomen. De interna-
tionale ontwikkelingssector in Wamena bleek een kleine kring van voornamelijk Nederlandse
missionarissen. Zo kwam ik snel met veel mensen in contact. Ik interviewde een breed scala aan
expats en lokale ontwikkelingswerkers, van internationale experts tot pastoors. We discussieer-
den over de situatie van de inheemse kleine ondernemer en over de vraag of microkrediet van
Hapin uitkomst kon bieden.
Ik bracht ook een bezoek aan verscheidene kleine ondernemers in de omgeving. Mijn Indone-
sisch werd zwaar op de proef gesteld als ik weer op de stoep stond voor een kiosk. Soms werd ik
maar argwanend aangekeken, andere keren voelde men zich de koning te rijk met mijn blanke
verschijning op visite. Een enkele keer was ik zelfs de eerste blanke vrouw die over de vloer was
geweest.
Drie maanden gingen voorbij. Ik was net gewend geraakt aan de driemaal daagse portie rijst, de
kerkmuziek die door de intercom over de straten schalde en de mannen die in peniskoker voorbij
wandelden. Ik begon mijn plek te vinden in deze unieke cultuur. Toen ik de informatie voor het
onderzoek verzameld had, was het tijd om afscheid te nemen van alle mensen die ik had leren
kennen en de mooie omgeving. Er kwam een einde aan een hele bijzondere tijd waardoor ik nu
terugkijk op een zeer interessante stage en een hele leerzame ervaring rijker ben.
Graag wil ik dan ook via deze weg Hapin bedanken, dat ik deze mooie kans heb gekregen!
Stage in Wamena
Sietske Goettsch