Newsletter

1. hapinieuws
april 2016 | jaargang 37 nr 1
Een van de doorlopende projecten van Hapin is het microkrediet project. Georganiseerde
groepjes vrouwen ontvangen kleine leningen en investeren dat in (kleinschalig)
ondernemerschap. Met de behaalde winsten worden ook de leningen weer terugbetaald.
Dit project begon in 2010 met twee mama’s op de markt in Abepura. Dit werd zo’n
groot succes dat inmiddels 58 vrouwen en twee mannen worden ondersteund op
drie verschillende markten in de regio Jayapura (hoofdstad van Papua). Een van de
voorwaarden om deel te nemen aan dit programma is het volgen en afronden van een
cursus boekhouden. Vijf jaar later is een duidelijke groei zichtbaar van de bedrijfjes en zijn
de ondernemers zelfs in staat om te sparen en met kleine stappen vervolginvesteringen te
doen.
Hulp voor visverkoopsters in Abepura
Visverkoopster in Abepura
(vervolg zie binnenzijde)

2. Na zijn middelbare school wilde Timo
dolgraag naar de universiteit maar hij
werd helaas niet geselecteerd voor de
opleiding van zijn keuze, accountancy,
omdat deze vol zat. Hij besloot een jaar
te werken, meldde zich aan bij de poli-
tieopleiding maar werd hiervoor helaas
afgewezen. Timo benutte zijn vrije tijd
ondertussen goed door computerlessen
te volgen.
Na een jaar onderging hij dezelfde selec-
tieprocedure voor de universiteit en nu
met succes. Timo studeert accountancy
aan de Yapis universiteit in Jayapura.
In zijn vrije tijd geeft hij les aan kinde-
ren van de zondagsschool en helpt hij bij
het bereiden van de lunch. Na twee jaar
lesgeven ontmoette hij Hapin-Papua me-
dewerkster Donna. Zij vroeg hem voor
Hapin te komen werken als incasseerder
voor de microkrediet projecten van Ha-
pin. Hij bewondert deze marktvrouwen
vanwege hun doorzettingsvermogen,
toewijding en energie. Na een paar uur
slaap staan ze de volgende dag weer op
de markt om hun waar te verkopen.
Naast dit bijbaantje ontvangt Timo ook
een studiebeurs van Hapin. Hierdoor
hoeft hij zich geen zorgen te maken dat
hij zijn schoolgelden niet meer kan be-
talen. Hij hoopt uiteindelijk zijn droom
waar te kunnen maken door zelfstandig
ondernemer te worden.
Om haar kansen op de arbeidsmarkt te vergroten
zou Saveria graag over een computer beschikken en
ook een cursus Engels willen volgen. Haar doel is
om mensen in de dorpen bewust te maken van hun
rechten en hen te wijzen op de instanties die ze daarop
moeten aanspreken. Vooral op het terrein van de
landrechten wordt op grote schaal misbruik gemaakt
van de onwetendheid van de lokale bevolking.
Een deskundige als Saveria, die voortkomt uit de
bevolking zelf, zou uitstekende diensten kunnen
bewijzen om de mensen op weg te helpen hun recht
te zoeken.
Waarschijnlijk zien we haar in de toekomst terug. Ze
wil graag iets doen voor Hapin omdat het onderwijs
aan kansarme kinderen hoge prioriteit geeft.
Wisuda voor Saveria
Timotius Yoafifi, ofwel Timo, is 21 jaar en enig kind. Dat is ongewoon
in Papua. Zijn vader werkt als zelfstandig ondernemer en zijn moeder
is huisvrouw. Ze wonen in Dox IX in Jayapura. Toen hij naar de
basisschool ging, woonde hij bij zijn oma omdat de school te ver van zijn
ouderlijk huis verwijderd was.
Vorig jaar studeerde GrantGesture student Saveria Nunggut af in de rechten. Zij
kon dat doen door een groots gebaar van Hapin-donateur Hans Goote, die haar
financieel adopteerde en zo haar studie mogelijk maakte. Na het beëindigen van
haar studie keerde Saveria terug naar de Asmat waar haar ouders en familie wonen.
Er is nu een aanvraag binnengeko-
men van een aantal visverkoopsters
op de markt. Zij verkopen gerookte
vis maar willen graag steun bij het
ontwikkelen van een methode om de
gerookte vis langer te conserveren
en de verkoop een beetje aantrekke-
lijker te maken. Het roken van vis is
oorspronkelijk ontstaan als conser-
veringsmethode. In sommige landen
droogde men de vis in de buitenlucht
maar in Papua doen ze dit boven een
vuurtje. Het oog wil echter ook wat.
De vis wordt momenteel verpakt in
krantenpapier en de dames zitten op
de grond met hun koopwaar. Ze wil-
len graag een bijdrage voor de aan-
schaf van zes gekoelde vitrinekasten
en een ander soort verpakkingsmate-
riaal. Daarnaast moet er een logistie-
ke dienst ontwikkeld worden die de
vitrinekasten van en naar de markt
brengt. Ze vragen aan Hapin een bij-
drage van € 5.100,-. Met dit bedrag
hopen ze hun omzet te verdubbelen
en de klantenkring uit te breiden.
Student in beeld
(vervolg voorkant)

3. Op 6 februari kwamen zo’n 100 mensen naar de Papoea Solidariteitsdag in
Amersfoort. Het thema was deze keer Menswaardig Samenleven in Papua.
Betty Ireeuw-Kasiëpo trad, evenals vorige jaren, als dagvoorzitter op.
Like us! Pt. Hapin heeft een fanpage op Facebook. Als u deze
pagina ‘liket’ wordt u automatisch op de hoogte gesteld van alle activitei-
ten van Hapin in Papua.
Ga naar onze website, of bezoek: http://tinyurl.com/ns2e42b
Volg ons!
Twitter:
twitter.com/hapinpapua
Papoea Solidariteitsdag
2016 - een terugblik
Unieke schilden
uit Asmat te koop
De kunstenaars Andrias Birgabi en Rubeal Rambay laten
hun vakmanschap vol trots in beeld brengen: 2 originele
schilden, uitgevoerd in prachtig houtsnijwerk, uit het
Asmat-gebied in Papua. En nu zijn ze in Nederland en te
koop. De opbrengst van de verkoop komt ten goede aan
onze projecten en studiebeurzen. Heeft u belangstelling,
dan kunt u de schilden altijd bij ons op kantoor komen
bekijken. De schilden kosten € 250,- per stuk.
Dominee Abraham Ungirwalo van de GKI-
kerk uit de regio Wamena sprak zijn zorgen
uit over de slechte staat van het onderwijs,
de gezondheidszorg en de veiligheid in
Papua. De spanningen in de samenleving
lijken groter en groter te worden. De ker-
ken zijn actief op het gebied van de sociale
hulpverlening, maar worden daarom ook
vaak gewantrouwd door de autoriteiten.
Dat maakt het werken ten behoeve van de
bevolking er niet gemakkelijker op.
Norman Voss van het West Papua Net-
zwerk en de International Coalition for
Papua (ICP) signaleerde eveneens toene-
mende spanning tussen de bevolkings-
groepen van Papua en hekelde de rol van
de veiligheidsdiensten. Het jaarlijkse rap-
port van het ICP ‘Human Rights in West
Papua 2015’ (nog enkele exemplaren bij
Hapin verkrijgbaar), laat zien dat het met
de mensenrechten op Papua niet de goede
kant op gaat.
Naast deze beide bijdragen was er een aan-
tal workshops, van o.a. Leonie Tanggahma
over de United Liberation Movement For
West Papua (ULMWP), Iko Zijlstra over
een cacao-project in Sentani, Jantinus
Weggemans over waterleidingprojecten
van de Drentse Waterleiding Maatschappij
Drenthe in Biak, Sorong en Merauke en tot
slot bestuurslid David Itaar over de rol van
HAPIN.
Na de lunch werd er uitgebreid en levendig
in groepssessies gediscussieerd over de ge-
boden informatie.
De discussie maakte weer opnieuw duide-
lijk hoe urgent de situatie momenteel op
Papua is en hoe groot de zorgen zijn over
Andrias Birgabi Rubeal Rambay
de nabije toekomst. Maar er was ook
hoop te putten uit de intense betrok-
kenheid van alle deelnemers bij de
Papoea’s. Bijeenkomsten als deze zijn
belangrijk om te netwerken, betrouw-
bare informatie te verstrekken en naar
buiten te brengen en een groter publiek
te mobiliseren voor de zaak van Papua.

4. HapiNieuws is het informatieblad van
Hapin voor (toekomstige) donateurs en
andere belangstellenden en verschijnt
3x per jaar.
Redactie: Sophie Wijsenbeek-Schreurs,
Wietse Tolsma
Foto’s: Hapin, Fokke van Saane
Vormgeving: bldsprk, Zwolle
Bestuur
D. Itaar, voorzitter
Dr. R. van de Lustgraaf, penningmeester
Dr. G. Benedictus, W. Inggamer, leden
Mw. Th. Beun-Voorstad, erevoorzitter
Kantoor Hapin
Programme & Communication Manager
Sophie Wijsenbeek-Schreurs
Financial Controller Reinier de Lang
Acceptgiro voor de adressering
De acceptgiro wordt gebruikt als adres-
drager. Uw gift vinden wij niet vanzelf-
sprekend maar is wel bijzonder welkom.
Stichting Hulp Aan Papua’s In Nood
Joseph Haydnlaan 2A,
3533 AE Utrecht
Postadres: Postbus 5038,
3502 JA Utrecht
T 030 234 00 12
e-mail: hapin@hapin.nl
website: www.hapin.nl
Rekeningnummer:
NL37 RABO 0444 0724 70
t.n.v. Hapin te Utrecht
Donateur in beeld
‘Ik ben mijn hele leven al geïnteresseerd in
de zending en de zendingsverhalen. Papua
kwam bij mij binnen vooral door het boek
“Jungle Pimpernel” van Anthony van Kam-
pen en door een prauw van het Sentanimeer
die in de gang stond van de kweekschool
‘Marienburg’ in Leeuwarden.
Op 15 juli 1960 vertrok ik naar Serui op het
eiland Japen. Ik werkte er aan een christe-
lijke lagere school. Na drie jaar keerde ik
terug naar Nederland en ben ik de verpleeg-
stersopleiding aan het Academisch Zieken-
huis van de VU in Amsterdam gaan doen.
In 1969 kwam ik in dienst van de zending
van de Ned. Hervormde Kerk (Oegstgeest)
en werd ik uitgezonden naar het ziekenhuis
‘Effatha’ van de GKI-kerk in Angguruk in
de Yalimo-vallei. Ik werkte veertien jaar in
het ziekenhuis en de omringende dorpen en
hield me bezig met de Moeder- en Kindzorg.
Weer terug in Nederland volgde ik een korte
opleiding tot wijkverpleegster. Even daarna
vertrok ik opnieuw naar Papua. Ik werd
uitgezonden door de Vereinte Evangelische
Mission in Wuppertal (Dld) naar Polimo in
de Baliemvallei. Daar werkte ik samen met
Käthe Glücks, een vroedvrouw, en had de
opdracht de vrouwen in de dorpen te hel-
pen wegwijs te worden in de moderne tijd,
die steeds meer invloed kreeg in de dorpen.
Sinds 1998 is er een Vrouwencentrum annex
Meisjesinternaat, dat geleid wordt door zo-
wel vrouwen uit de Yalimo- als de Baliem-
vallei, de kust en uit Sumatra. Op 25 juni
2002 sloot ik na achttien jaar mijn werk in
Polimo af’.
Een leven lang in dienst van de Papoea’s.
Trijntje vertrok ooit met de gedachte dat zij
de Papoea’s moest helpen. Na veertig jaar
bekent ze dat de Papoea’s háár juist hebben
geleerd wat helpen is. Over het werk van Ha-
pin is ze beslist:
‘Ik hoop zo dat Hapin nooit de moed zal ver-
liezen om steeds maar weer te investeren in
de jeugd van Papua, ook al mislukt er wel
eens wat. Blijf doorgaan, houd persoonlijk
contact, zoek de jeugd op die op straat leeft,
die plotseling ophoudt met hun studie. Zoek
de mensen in de kampong op waar de school,
de poli onbemand is en vraag waarom de
guru en de mantri niet op hun post zijn. En
probeer dan als Hapin, samen met de dorps-
bevolking iets op poten te zetten waarbij ze
wél op hun post willen blijven. Hapin moet
het blijven gaan om degenen die zonder hulp
van de overheid hun leven beter willen ma-
ken, dus met hun lijf, hun eigen handen, hun
eigen hoofd, eerlijk en oprecht. Dankzij Ha-
pin is dat bij veel Papoea’s gelukt!’.
Met Trijntje Huistra introduceren we niet een doorsnee donateur, maar een
vrouw die Papua goed kent. Ze werkte - met een korte onderbreking - bijna
veertig jaar lang als onderwijzeres en verpleegkundige onder de Papoea’s.