1. Ciclo da materia
• A materia é o vehículo da transferencia de enerxía, que se transforma continuamente
mediante reaccions químicas de OXIDO-REDUCCIÓN.
• Cando a materia se reduce, almacena ENERXÍA QUÍMICA e cando se oxida, a libera
en forma de ENERXÍA QUÍMICA ou CALOR.
• A diferencia da Enerxía, a Materia pode circular no ecosistema.
• La circulación consiste na transferencia dende os medios inertes onde adoita estar
OXIDADA, ata os seres vivos onde aparece REDUCIDA e de novo aos medios
inertes.
• Os procesos implicados nestas transformacions son A FOTOSÍNTESIS e a
RESPIRACIÓN.
• A circulación da materia nos ecosistemas é abierta, xa que sempre hai saida e entrada
de organismos, fixación de gases, pérdidas por erosión, precipitación, gasificación,
lixiviados...
• Nembargantes, si tenemos en conta o sistema TERRA, o CICLO da materia pode
considerarse PECHADO, ainda que alguns materiais poden quedar fora do circuito
durante moito tempo, permanecendo en xacementos.
3. Fluxo de enerxía
Nos ecosistemas, a enerxía flue dun nivel trófico a outro de forma unidireccional, non
forma un ciclo pechado como o da materia. Da enerxía solar que chega á superficie
dun ecosistema so se aproveita un 1 % aproximadamente e se almacena mediante a
fotosíntesis.
No mesmo ecosistema hai pérdida de enerxía, porque cerca da metade da producción
primaria é gastada polos productores no seu metabolismo e se perde como calor, e só a
outra metade está dispoñible para os consumidores como alimento (carbohidratos,
celulosa, lignina, grasas, proteínas, etc.).
Na cadena trófica, ao pasar dun eslabón a outro, hai máis pérdida de enerxía a través
da respiración e os procesos metabólicos dos individuos, porque o manter vivo a un
organismo implica gastar, en forma de calor, parte da enerxía captada; as sustancias
non dixeribles, que son excretadas ou regurxitadas e descompostas polos detritívoros;
e a morte de individuos, que ocasiona pérdidas, pero a enerxía é devolta, en parte,
polos desintegradores.
4. Suponse que dun nivel trófico a
outro non pasa máis dun 10% da
enerxía do nivel anterior, e por iso as
cadeas tróficas non poden ter mais
de 4 ou 5 alos.
Nunha cadea trófica, a enerxía que entra é igual a acumulada en forma de materia
orgánica en cada nivel maís a desprendida en forma de calor, logo a enerxía se
conserva.
5. Fluxo de enerxía no ecosistema
Enerxía
solar
Calor Productores
Descomponedores
Calor Consumidores
primarios
Calor
Calor Consumidores
secundarios
Calor
Consumidor final
6. No fluo de enerxía e de nutrintes inorgánicos, é posible facer
algunhas xeneralizacions:
oA fonte primaria (na maioría dos ecosistemas) de enerxía é o
sol.
oO destino final da enerxía nos ecosistemas é perderse como
calor.
oA enerxía e os nutrintes pasan dun organismo a outro a través
da cadea alimenticia a medida que un organismo se come a
outro.
oOs descompoñedores extraen a enerxía que permanece nos
restos dos organismos.
oOs nutrintes inorgánicos son reciclados pero a enerxía non.
19. Os brotes máis grandes
de lagostas do deserto
ocorreron entre 1987 e
1989. É tal a voracidade
deste insecto que unha
parte moi reducida da
nube (ao redor dunha 1 t
de lagostas) é capaz de
consumir nun día a
mesma cantidade de
alimentos que 10
VIDEO elefantes ou 2.500
persoas
20. Os Pulgóns actúan
cravando un pico
chupador e absorbendo a
savia das follas. Causan
así importantes danos.
Tamén prexudica ao
impedir a fotosíntesis.
Os Pulgóns son os
principais transmisores
de virus. Pican nunha
planta infectada e ao
picar noutra sa,
inxéctanlle o virus.
21. Esta enfermidade está
causada polo fungo
Plasmopara vitícola que
apareceu en España 1880
en Barcelona.
Actúa como parásito
obrigado, polo que parte do
seu desenvolvemento ten
que realizarse no interior
das células dos tecidos dun
hóspede.
Cando os danos afectan aos
racimos prodúcense
importantes perdas na
colleita.
