2. Relacións entre o Biótopo
e a Biocenose:
Condicións
do
Biótopo
Pluviosidade
Temperatura
Luz
Tipo de terreo
como
Biocenose
Determinan
os seres
vivos da
Ecosistema
3. Por iso, os seres vivos presentan diversas
adaptacións ao biótopo.
Algunhas delas
son moi
evidentes, pero
outras non se
observan a simple
vista.
4. A actividade dos seres vivos que compoñen
a biocenose pode modificar algunhas das
condicións do biótopo.
5. Todas as especies poden vivir nun ambiente
que posúa unhas características concretas
para as que están adaptadas.
Algunhas especies só poden
vivir nun hábitat concreto
(oso panda= bosques de bambú)
Outros poden ocupar hábitats
diferentes (pombas, ratas e
moitos insectos).
Hábitat
(desa especie)
forman
6. Cando describimos o modo de vida dun
Determinado ser vivo, estamos detallando
o seo Nicho Ecolóxico.
Inclue a alimentación, comportamento, relación
con outros seres vivos e as consecuencias que
as súas actividades teñen sobre o medio.
Por exemplo, o nicho ecolóxico dos esquíos é o dos
animais que habitan nas árbores e se alimentan de
froitos secos.
7.
8. A especialización en determinadas formas de
alimentación ou en determinados hábitos permite
que especies con formas de vida e de alimentación
semellantes non interfiran entre sí e poidan ocupar
un nicho ecolóxico distinto.
9. As formas de alimentación:
Os seres vivos que forman a biocenose dun
ecosistema pódense clasificar segunda a forma
en que obteñen o alimento:
Productores.
Consumidores.
Descompoñedores.
10. Productores:
Elaboran o seu propio alimento a partir de
substancias simples que toman do medio.
Tamén se denominan Autótrofos.
Plantas Algas Algunhas
bacterias
13. A materia e a enerxía van pasando dun
nivel a outro.
Para representar este flujo utilízase a chamada
Cadea Trófica.
Nas cadeas tróficas, as frechas parten do
organismo que é comido e apuntan ao organismo
que come.
14.
15.
16. As Pirámides Tróficas
Ao longo da súa vida, un herbívoro,
como un saltón, consome gran
cantidade de plantas.
Un carnívoro, como a cóbrega, pode
Cazar moitos ratos.
Cada elo dunha cadea trófica necesita que haxa
disponible unha cantidade grande de seres vivos
pertencentes ao alo anteior da cadea.
17.
18. Para representar gáficamente a relacións que
existen entre os diferentes alos dunha cadea
trófica utilízanse as pirámides tróficas.
21. As RedesTróficas
Nin as pirámides tróficas nin as cadeas tróficas
representan con exactitude as relacións alimentarias
que se dan na biocenose dun ecosistema.
Isto prodúcese xa que os consumidores poden en
realidade alimentarse de diversas formas, e non
dunha soa.
As redes tróficas son representacións gráficas que
tratan de mostrar esas relacións de forma máis
completa.
22.
23.
24. Relacións
As relacións no ecosistema:
Todos os seres vivos que forman a biocenose dun
ecosistema están relacionados entre sí.
Estas relacións existen xa que estes seres vivos
aliméntanse uns dos outros.
Pero tamén hai outros tipos de relación, que non
teñen que ver directamente coa forma de alimentarse.
Intraespecíficas
Interespecíficas
47. O equilibrio nos ecosistemas:
Cando nun lugar existen recursos suficientes, os
individuos dunha especie reprodúcense con éxito
e a súa poboación pode aumentar.
Pero nun ecosistema existen factores limitantes
que impiden o aumento indefinido das poboaciones
que o forman.
Dicimos entón que o ecosistema está Equilibrio.
48. Un ecosistema encóntrase en
equilibrio cando todas as
poboacións da súa biocenose
están limitadas por factores
naturais.
49. O equilibrio entre productores,
depredadores e presas:
Durante moito tempo o lobo, a donicela, o raposo
e moitos outros carnívoros foron cazados ou
eliminados mediante trampas e velenos.
Considerábase que eran un problema porque
atacaban o gando e buscaban o seu alimento
nas granxas.
50. A drástica reducción do seu número produciu
verdadeiras pragas de roedores, como os ratos,
cortas, esquío e ratas, que a súa vez causaban
grandes danos nas colleitas e mais nos almacéns
de alimentos.
Actualmente, estes depredadores impiden que as
poboacións de herbívoros aumenten de forma
descontrolada.
Esta interacción dos depredadores e as presas é
unha das formas en que os ecosistemas manteñen
en equilibrio as súas poboacións.
51.
52. Factores desencadeantes de
desequilibrios:
Existen diversos procesos naturais que poden alterar
o equlibrio dun ecosistema (inundacións, corrementos
de terra, etc).
Actualmente, moitas destas alteracións están causadas,
directa ou indirectamente, pola actividade humana.
Exemplos: incendios forestais, introducción de especies
exóticas, contaminación, perda de especies.
53.
54.
55.
56.
57.
58.
59.
60.
61.
62.
63.
64.
65.
66. A conservación do medio
ambiente:
O ser humano ten unha enorme capacidade para
producir modificacións no medio natural.
En moitos casos estas modificacións producen un
impacto negativo, pero outras producen tamén un
impacto positivo sobre o medio ambiente.
A xentión ambiental busca minimizar os impactos
negativos e conservar o medio ambiente.
67.
68.
69.
70.
71.
72.
73.
74. Os espazos naturais protexidos
de Galicia:
Son territorios en que se limita legalmente o tipo de
actividades e usos que se poden realizar debido a
importancia ecolóxica dos seus ecosistemas.
Non se poden construir novas edificacións, cazar
ou molestar a fauna e estragar a flora.
Calquera tipo de vertedura ou impacto ambiental está
máis penalizado ca nun espazo non protexido.
75. En cambio, si se poden desenvolver actividades
tradicionais como a pesca, a agricultura, a recollida
de froitos e algas, etc.
76. A principal finalidade é a conservación dos
ecosistemas e da biodiversidade, promover a
educación ambiental e o desenvolvemento
económico da zona protexida.
Tamén se permiten actividades como o turismo
respetuoso e as rutas e actividades educativas.
Existen distintas categorías ou niveis de protección:
Parques Nacionais Parques Naturais
77.
78. Rede Natura
A Unión Europea creou a Rede Natura 2000 para
preservar os espazos representativos de cada rexión.
Para isto recoñeceu como singulares os denominados:
LIC: lugar de importancia comunitaria.
ZEPAS: zonas de especial protección para as aves.
Galicia posue zonas LIC e ZEPAS únicas a nivel
europeo.
79. Galicia forma parte da Rexión Bioxeográfica
Atlántica Europea xunto con Irlanda, Países Bajos,
Reino Unido e partes de Bélxica, Dinamarca, Francia,
Alemaña, Portugal e España.
Galicia conta con algún tipo de protección ambiental
no 11% do seu territorio.
A política dos gobernos galego, español e europeo
é procurar aumentar área territorial protexida.
