Cooperative Learning

1. “
”
ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΤΟΜΕΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
«Δημιουργία ψηφιακού υλικού για τη διδασκαλία και τη μάθηση»
Κριβάσης Χρήστος(216360)
Κουφάκη Αφροδίτη(216359)
Μουρίκη Κατερίνα(216365)
COOPERATIVE LEARNING
Διδάσκων μαθήματος:
κ. Μουζάκης Χαράλαμπος

3. Cooperative Learning Activity
https://www.youtube.com/watch?v=O9EQ-oehoFI

4.  Σύμφωνα με τον Slavin (1985) «συνεργατικοί μέθοδοι μάθησης είναι οι δομημένες,
συστηματικές, εκπαιδευτικές στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε
οποιοδήποτε βαθμίδα και για τα περισσότερα σχολικά μαθήματα. Όλες οι μέθοδοι
περιλαμβάνουν τον χωρισμό των μαθητών, από το δάσκαλο, σε τετραμελείς έως και
εξαμελείς ομάδες, που αποτελούνται από μαθητές με υψηλές, κανονικές και χαμηλές
επιδόσεις, αγόρια και κορίτσια, μαύρους, Αγγλοσάξονες και Ισπανόφωνους μαθητές, καθώς
και μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ενταγμένους σε κανονικές τάξεις. Με άλλα
λόγια, κάθε ομάδα αποτελεί ένα μικρόκοσμο της τάξης ως προς το ακαδημαϊκό επίπεδο, το
φύλο και την εθνικότητα» (σελ.6).

5.  Σύμφωνα με την Cohen (1994) ως συνεργατική μάθηση ορίζεται η μαθησιακή διαδικασία
κατά την οποία «οι μαθητές εργάζονται από κοινού σε μια ομάδα αρκετά μικρή ώστε ο
καθένας να μπορεί να συμμετέχει σε ένα συλλογικό έργο που έχει, με σαφήνεια, ανατεθεί.
Επιπλέον, οι μαθητές αναμένεται να φέρουν εις πέρας την εργασία τους χωρίς την άμεση
επίβλεψη του δασκάλου. Η μελέτη στη συνεργατική μάθηση δεν πρέπει να συγχέεται με αυτή
στις μικρές ομάδες που συχνά δημιουργούνται από τους δασκάλους, με σκοπό την εντατική
και άμεση διδασκαλία, όπως για παράδειγμα, στις ομάδες ανάγνωσης» (σελ.3).

6.  Σύμφωνα με τους Brody και Davidson (1998) «η συνεργατική μάθηση συνηθέστερα
ορίζεται ως μια μέθοδος διδασκαλίας, που οργανώνει τους μαθητές, ώστε να εργάζονται μαζί
σε ομάδες για ένα κοινό σκοπό ή να μοιράζονται ένα κοινό πρόβλημα ή θέμα με τέτοιο
τρόπο που μπορούν να τον ολοκληρώσουν αποτελεσματικά μέσα από συμπεριφορές
αλληλεξάρτησης, διατηρώντας ταυτόχρονα την ατομική συνεισφορά και ευθύνη της
προσπάθειας» (σελ.8) .

7.  Η συνεργατική μάθηση υφίσταται όταν οι μαθητές εργάζονται μαζί για την επίτευξη κοινών
μαθησιακών στόχων (Johnson & Johnson, 1999).
 Οι Fischer et al. (2007) όρισαν τη συνεργατική μάθηση ως τη μάθηση σε μικρές ομάδες όπου οι
ομάδες δρουν ανεξάρτητα από τον εκπαιδευτικό και έχουν ως στόχο την απόκτηση γνώσεων ή
δεξιοτήτων, την υποστήριξη της κοινωνικής διάδρασης και την ενθάρρυνση της γνωστικής
διαδικασίας των μαθητών.

8.  Σύμφωνα με τους Johnson & Johnson (2009), πέντε βασικά στοιχεία που συμβάλλουν στην
αποτελεσματικότητα της συνεργατικής μάθησης είναι :
1) η αλληλεπίδραση πρόσωπο με πρόσωπο,
2) οι ομαδικοί σκοποί,
3) η ατομική ευθύνη,
4) οι δεξιότητες συνεργασίας,
5) η επεξεργασία από την ομάδα.

9.  Σύμφωνα με τον Ματσαγγούρα (2000), «κυρίαρχο χαρακτηριστικό του ομαδοσυνεργατικού κινήματος
είναι ότι χρησιμοποιεί τη μαθητική μικρο-ομάδα για τη διεξαγωγή μέρους ή όλων των διδακτικών και
μαθησιακών δραστηριοτήτων μέσα σε πλαίσιο συνεργατικών σχέσεων. Απώτερος σκοπός των
συνεργαζόμενων μαθητών είναι να προωθήσουν την ατομική τους μάθηση, καθώς επίσης να
συμβάλουν και στη μάθηση των υπόλοιπων μελών της ομάδας τους» (σελ.15-16).
 Όπως αναφέρει ο Χαραλάμπους (2000) «συνεργατική μάθηση είναι ένα σύστημα μεθόδων μάθησης,
στο οποίο οι μαθητές εργάζονται με αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση μέσα σε μικρές
ανομοιογενείς ομάδες για την επίτευξη κοινών στόχων» (σελ.61).

10.  Brody, C., & Davidson, N. (1998). Professional Development for Cooperative Learning. Albany, New Jersey: Suny
Press.
 Cohen, E. (1994, March 4). Restructuring the classroom. Review of Educational Research, σσ. 1-35.
 Fischer, F., Kollar, I., Mandl, H., & Haake, J. (2007). Scripting Computer-Supported Collaborative Learning. USA:
Springer US.
 Johnson, D., & Johnson, R. (1999). Making Cooperative Learning Work. Theory Into Practice, 38(2), 67-73. Retrieved
from http://www.jstor.org/stable/1477225
 Johnson, D.W., & Johnson R,T. (2009). An Educational Psychology Success Story- Social Interdependence Theory and
Cooperative Learning. Educational Researcher, 38, (5), 365-377.
 Slavin, R., Sharan, S., Kagan, S., Hertz-Lazarowitz, R., Webb, C., & Schmuck, R. (1985). Learning to Cooperate,
Cooperating to Learn. New York: Plenum Press.
 Ματσαγγούρας, Η. (2000). Ομαδοσυνεργατική Διδασκαλία και Μάθηση. Αθήνα: Γρηγόρης.
 Χαραλάμπους, Ν. (2000). Συνεργατική µάθηση: από τη θεωρία στην πράξη. ∆ιήµερο Επιστηµονικό Συµπόσιο: Η
εφαρµογή της οµαδοκεντρικής διδασκαλίας-Τάσεις και εφαρµογές (σσ. 59-67). Θεσσαλονίκη: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
Κύπρου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ