As funcións sociais da lingua

3. O esquema expositivo que imos seguir será o seguinte:
- As funcións sociais da lingua: tipos e uso.
- O conflito lingüistico e a diglosia.
- Estereotipos e prexuizos lingüísticos, repercusión nos usos
dunha lingua.

4. A sociolingüística é unha rama da
filoloxía que estuda o emprego dunha
lingua dentro dun territorio e os
distintos factores políticos, sociais e
económicos que a impulsan ou
prexudican.

5.  Función de identidade: É
a que realiza cada individuo
coa finalidade de
articulación do pensamento.
 Función familiar: É a
empregada dentro da
familia como medio de
relación.
 Función laboral: Relativo
ao entorno de traballo.

6.  Función local: É a presente nas
relacións da vida social.
 Función institucional: É a empregada
nas relacións administrativas, políticas e
sociais.
 Función cultural: Desenvólvese como
forma de expresión científica,
tecnolóxica e artística.

7. SÉCULO XX
ESPAÑOL GALEGO
cultural institucional local laboral familiar identidade internacional
0
20
40
60
80
100
 Función internacional:
Utilizada nas relacións
internacional.

8.  O conflito lingüístico defínese como a tensión
que xorde en sociedades nas que existen
dúas ou máis comunidades de falantes. Esta
tensión ven dada pola diferenza de número
de falantes de ambas linguas, así como do
prestixio que teñan estas.
 O conflito lingüistico é un proceso
amplamente estudado pola sociolingüistica e
que sempre deriva na substitución lingüística
ou na normalización.

10. › -Implantación dunha lingua exterior
dentro dun territorio cunha lingua propia.
› -Situación de bilingüismo social entre as
dúas linguas, recibindo unha destas un
maior prestixio fronte á outra (bilingüismo
diglósico). A lingua foránea é a que gaña
prestixio fronte á autóctona.
› -Abandono dunha das linguas do
territorio, que é totalmente substituída en
tódolos campos.

13.  A diglosia é a superposición dunha lingua
sobre outra nunha situación de bilingüismo,
pasando a ser hexemónica e minorizada
respectivamente.
 Nesta situación, a lingua hexemónica pasa a
desenvolver as funcións de maior
importancia social (cultural, institucional e
internacional), mentres que a minorizada
queda relegada ás funcións máis básicas.

14.  ¿Qué é un estereotipo?
› Un estereotipo é unha xeneralización
empregada para simplificar un tema e
baseada nun razonanmento inductivo ou
en tópicos sociais. Poden ser tanto
positivos coma negativos.

15.  ¿Qué é un prexuizo?
› Valoracións baseadas en
estereotipos
› que teñen en consecuenci
unha actitude negativa cara
un colectivo.
› A súa forma de transimisión é
basicamente mediante a
sociedade, pero tamén influen
a familia e o ambiente cotián.

16.  Existen diversas categorías de
prexuízos entre as que se destacan as
seguintes:

17. Están baseados na valoración subxectiva
da eufonía ou cacofonía (beleza formal)
dunha lingua.
Existen diversos tipos, entre os que
destacan os fonolóxicos e os formais.
Exemplos:
“A gheada sona moi bruta”
“O alemán é un idioma moi complexo”
Fonolóxico
Formal

18.  Son aqueles que asignan a cada lingua
un determinado estatus económico.
› Exemplos:
 “Se sabes inglés traballas en
calquer parte”
 “O galego é a lingua dos pobres”

19.  Son os que califican unha lingua
como mellor ou peor vehículo de
transmisión da cultura. Na actualidade
este tipo de prexuizos teñen menos
vixencia.
› Exemplos:
 “Nunca se consolidará o rock en galego”
 “É de mala educación contestar en galego
cando che falan en castelán”

20.  Son os relacionados coa política,
administración e a lexislación do
territorio.
› Exemplos:
 “O que non se pode é impoñer o galego”

21.  Son aqueles que teñen a súa raíz na
condición histórica dunha lingua.
› Exemplos:
 “O galego é propio do ambito rural”
 “O castelán é a clave do progreso”

22.  Son aqueles que teñen que ver coa
situación actual dunha lingua e con
fenómenos característicos da
sociedade globalizada actual.
 Destácanse 3 tipos:

23.  1. Prexuízos sobre as políticas
lingüisticas actuais. Estos pretenden
defender á lingua hexemónica fronte á
minorizada, aludindo á súa maior
relevancia social. Son estes os
responsables do fracaso dalgunhas
políticas de defensa lingüística.

24.  2. Prexuízos cara os neofalantes,
principalmente dirixidos cara o seu
perfil social e competencias
lingüisticas. Este prexuízo é en esencia
o responsable do fracaso das políticas
de revitalización lingüística.

25.  3. Prexuízos persoais contra as propias
competencias lingüisticas. Estes
prexuízos tenden a calificar (de
maneira incorrecta) os rasgos
dialectais da lingua oral como
incorreccíóns lingüisticas.

28.  As linguas son códigos para expresarse creados
polo home, que contan con varias funcións
secundarias.
 Estas, na súa coexistencia, tenden a intentar
abarcar o maior prestixio social e numero de
falantes posible, dando lugar ó conflito
lingüistico.
 Tanto os conflitos lingüísticos como os prexuízos
existentes na sociedade tenden a facer as
linguas minorizadas desaparecer, o que só pode
remediarse mediante a normalización.