Жан-Жак Руссо́ (фр. Jean-Jacques Rousseau; 28 июня 1712, Женева — 2 июля 1778, Эрменонвиль, близ Парижа) — франко-швейцарский (родился в республике Женева) философ, писатель и мыслитель эпохи Просвещения. Также музыковед, композитор и ботаник[3]. Виднейший представитель сентиментализма. Его называют предтечей Великой французской революции. Проповедовал «возврат к природе» и призывал к установлению полного социального равенства.
Содержание
1 Биография
1.1 Детство
1.2 Зрелость
1.3 Работа лакеем
1.4 Работа домашним наставником
1.5 Работа домашним секретарём
1.6 Жена и дети
1.7 Знакомство с энциклопедистами
1.8 «Дикарь» стал «модным человеком»
1.9 Дача «Эрмитаж»
1.10 Разрыв с энциклопедистами
1.11 Издание романов
1.12 Вынужденная ссылка
1.13 Отношения с Вольтером
1.14 В Англии по приглашению Юма
1.15 Возвращение в Париж
1.16 Смерть
2 Философия Жан-Жака Руссо
2.1 «Новая Элоиза»
2.2 Вольтер о философии Руссо
3 Личность Руссо
4 Сочинения Жан-Жака Руссо
4.1 Обличение века
4.2 Наставления
4.3 Философия истории согласно Жан-Жаку Руссо
4.4 О театральных зрелищах
5 Жан-Жак Руссо как композитор и музыковед
6 Память
7 Документальные фильмы
8 Примечания
9 Литература
10 Ссылки
Биография
Систематик живой природы
Автор наименований ряда ботанических таксонов. В ботанической (бинарной) номенклатуре эти названия дополняются сокращением «Rousseau».
Список таких таксонов на сайте IPNI
Персональная страница на сайте IPNI
Детство
Дом, где родился Руссо
Франко-швейцарец по происхождению, впоследствии за идеализацию республиканских порядков своей родины известен как «Женевский гражданин», «защитник вольностей и прав» (А. С. Пушкин)[4] Руссо был уроженцем протестантской Женевы, сохранившей до XVIII в. свой строго кальвинистский и муниципальный дух. Мать, Сюзанна Бернар, дочь женевского пастора, умерла при родах[5]. Отец —Исаак Руссо (1672—1747), часовщик и учитель танцев, остро переживал потерю жены. Жан-Жак был любимым ребёнком в семье, уже с семи лет зачитывался вместе с отцом до утренней зари «Астреей» и жизнеописаниями Плутарха; воображая себя античным героем Сцеволой, он обжёг себе руку над жаровней[3].
Из-за вооружённого нападения на согражданина его отец Исаак был вынужден бежать в соседний кантон и там вступил во второй брак. Жан-Жак, оставленный в Женеве под опекой дяди по линии матери, 1723—1724 годы провёл в протестантском пансионе Ламберсье, потом был отдан в учение к нотариусу, а в 1725 году — к гравёру. В это время он много читал, даже во время работы, за что подвергался суровому обращению. Как он пишет в своей книге «Исповедь», из-за этого он привык лгать, притворяться, красть. Уходя по воскресеньям за город, он не раз возвращался, когда ворота уже были заперты, и ему приходилось ночевать под открытым небом. В 16 лет, 14 марта 1728 года, он решился покинуть город[6].
1. ТҰЛҒА
ПСИХОЛОГИЯСЫ
Орындағандар: 1 курс Магистрант Физика
(білім) Физика-техникалық Факультеті
Амиркожанова Мира
Асылбекова Айнұр
Базлуова Перизат
Мукалиева Нургуль
2. ТҰЛҒА ЖӘНЕ ИНДИВИДУАЛДЫЛЫҚ
Тұлға — жеке адамның өзіндік адамгершілік, әлеуметтік,
психологиялық қырларын ашып, адамды саналы іс-әрекет
иесі және қоғам мүшесі ретінде жан-жақты сипаттайтын
ұғым. Aдамның әлеуметтік қасиеттерінің жиынтығы,
қоғамның даму жемісі және белсенді қызмет ету мен
қарым-қатынас орнату арқылы жеке адамды әлеуметтік
қатынастар жүйесіне енгізудің жемісі.
Тұлға психологияда өзінің өмір жолын белгілей алатын,
қайталанбас даралық ерекшелігін сезінетін субъект. Яғни,
белгілі бір мәнді іспен айналысатын, азды-көпті білімі,
өмірлік тәжірибесі, дүниетанымы мен сенімі бар адамды
тұлға деп атайды. Тұлға бойындағы адамгершіліктің
көрінісі ар-ұятқа кір келтірмеуінен, намысын жоғары
ұстауынан байқалады.
Индивидуалдық – бұл әр адамның өзіне ғана тән жекедара қасиеттерінің жиынтығы, яғни бір адамның екінші
адамнан айырмашылығы.
3. ТҰЛҒА БЕЛСЕНДІЛІК СУБЪЕКТІСІ
РЕТІНДЕ
Мәселен, философия тұлғаны таным мен творчествоның,
іс-әрекеттің субъектісі ретінде қарастырса, психология
оны психикалық қасиеттер мен процестердің: мінезқұлық, темперамент, қабілет, т.б. тұрақты жиынтығы
ретінде зерттейді. Осы аталған және басқа да
ғылымдардың ғылыми мәліметтеріне сүйене отырып,
әлеуметтану ғылымы тұлғаны әлеуметтік өмірге белсеңді
түрде араласатын, әлеуметтік қатынастардың субъектісі
ретінде қарастырады. Тұлға - әлеуметтанудың өзекті
проблемаларының бірі, өйткені қоғамдағы болып жататын
әлеуметтік құбылыстар мен процестердің, сол сияқты
жекелеген адамдар мен әлеуметтік топтардың ісәрекеттерінің себептерін, мәнін жеке тұлғалардың мәнді
сипатты белгілері арқылы түсінуге болады.
4. ТҰЛҒАНЫҢ БАҒЫТТЫЛЫҒЫ
Тұ лғ аның бағ ыттылығ ы - тұлғаның іс-әрекетін
бағдарлайтын және нақты бар жағдаяттан біршама
тәуелсіз, орнықты түрткі-ниеттер жиынтығы.
Тұлғаның бағыттылығы оның мүлделерімен,
бейімдерімен, сенімдерімен, мұраттарымен
сипатталады және бұлар арқылы адамның
дүниетанымы білінеді. Тұлғаның дамуы — білім
беру міндеттері тұрғысынан екі мағынаға ие:
1) тұлғаны қоғамдық өмірдің әр түрлі саласына
жауапкершілікпен қатысуға тәрбиелейді;
2) жеке адамның жан-жақты үйлесімді дамуы, ақыл-ойы,
еркі, сезімі мен оңтайлы логикалық- эмоциялықпсихологиялық сапалары мен көзқарастары.
5. ИНДИВИД, ТҰЛҒА,
ИНДИВИДУАЛДЫЛЫҚ
Индивид – бұл адамдардың психологиялық
сипаттамаларының физикалық алып жүрушісі.
Нақты субьектіні әлеуметтік топтан ажырату үшін
«әлеуметтік индивид» түснігін қолданылады.
Индивид тұлғаның ерекшеліктерінің алғы
шарттарын қалыптастырады, бірақ тегі бойынша
әлеуметтік – мәдениленген салаларын ережеге сай
детерминациялай алмайды. Ал тұлға ( А.Н.
Леонтьевтің анықтамасына сәйкес) – мәдени –
тарихи даму барысында белсенділік, субьектілік,
құмарлылық, және сапалылық қасиеттерін шегеріп
оны қалыптастырған жүйелі қасиеттері. Бұл
анықтама логикасына сәйкес кез келген индивид
тұлғаға айналып, тұлға өз кезегінде әрқашан
анатомды – физиологиялық алғы шартармен бір
мәнді анықталып жатпайды.
6. ИНДИВИД, ТҰЛҒА,
ИНДИВИДУАЛДЫЛЫҚ
Индивид пен тұлғаның өзара әрекеттесуін жалпы
алғанда тарихта әр түрлі шешілген дене мен
рухтың мәселесін көрсетеді, мысалы дене – бұл
тағдыр деп тұжырымдай келе Фрейд тұлғаның
биологиялық іргетасына адам өмірінде шешуші
рөлін берді, ал отандық психологияда керісінше
бірнеше он жыл бұрын тұлға болып қалыптасуы:
кім олай атамады, кім тек индивид болып қала
береді деген шарттары кең талқыланды. Бұл
қарама – қарсылық даралық айырмашылық
психологияның психофизиологиялық жағын
жақтаушылар мойындаған идеологиялық мағғна
сияқты ғылыми мағнада болмады.
7. ИНДИВИД, ТҰЛҒА,
ИНДИВИДУАЛДЫЛЫҚ
Индивид пен тұлғаның сипаттамаларын біріктіру
үшін В. С. Мерлин интегралды даралық түснігін
енгізіп, оның атымен белгілей отырып, ондағы
барлық табиғи және әлеуметтік сапаларды тығыз
байланыстырды. А. Н. Леонтьевке қарағанда В. С.
Мерлин индивидті және жеке тұлғалық қырларды бір
– біріне қарсы қоймай, оларды бағындыруға
тырысты.
Индивидтілік индивидуалдылықта болады.
Индивидуалдылық – бұл өздігінен дамитын және
өздігінен реттелетін автономдық ерекше және
қайталанбайтын биоәлеуметтік жүйе.
Индивидуалдылық ты индивид, тұлға және олардың
арасындағы байланыстар деп айтуға даболады.