Ζωγράφου Λιλή

1. 1
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Β. Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (Α) – Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ
Α. Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ
«Σ’ όλα της τα ποιήματα υπήρχε απαραίτητα ο Εκείνος, η Εκείνη,
συγκλονιστικό ερωτικό πάθος και μόνιμο φινάλε ο θάνατος.
Κάποτε η μητέρα της τη ρώτησε:
- Δε θα ‘τανε πιο όμορφο το τραγούδι σου, Μαρία, αν άφηνες
τους ήρωές σου να ζήσουνε και να χαρούνε την τόση αγάπη
τους;
- Για να γίνει το τραγούδι, απαντούσε, πρέπει να πεθάνουνε.»
Λ.Ζωγράφου, Καρυωτάκης- Πολυδούρη, Η εποχή της αμφισβήτησης, σ. 103

2. 2
Λ.Ζωγράφου, Καρυωτάκης- Πολυδούρη, Η εποχή της αμφισβήτησης, σ. 45-46,48

3. 3
Γ. Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ (Β) – ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ
{{ Ένα απόγευμα τον παρασέρνει να πάνε περίπατο ως
το Φάληρο. Έξω από τον Αη- Σώστη, τους παίρνει το μάτι ενός
χωροφύλακα να περπατούν αγκαλιασμένοι. «Αυτό, τα χρόνια
εκείνα», μου εξηγεί ο Σακελλαριάδης [σημ: φίλος και βιογράφος
του Καρυωτάκη], «ήταν προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το Τμήμα
Ηθών επαγρυπνούσε και αλίμονο σ’ όποιο ζευγάρι συλλαμβανόταν
χωρίς να κρατά μαζί του το … πιστοποιητικό του γάμου του. Ο
χωροφύλακας τους κάλεσε να τον ακολουθήσουν στο Τμήμα . Ο
Καρυωτάκης πάνιασε και ισχυρίστηκε πώς έπρεπε να πάρουν ένα
μόνιππο, γιατί ήταν πολύ μακριά. Ο χωροφύλακας δέχτηκε.
Κάθισε αυτός δίπλα στον αμαξά και το ζευγάρι πίσω. “Χαθήκαμε”,
ψιθυρίζει στη Μαρία, μόλις το μόνιππο ξεκίνησε. “Και τι να
κάνουμε;”, τον ρώτησε εκείνη. Αλλά βλέπει το κατάχλωμο
πρόσωπό του και τα γεμάτα αγωνία μάτια του και του λέει
αποφασιστικά: “Τότε άντε, πήδα”. Κάποια στιγμή που το αμάξι
σιγάνεψε, ο Καρυωτάκης πήδηξε και την άφησε μόνη. Ο
χωροφύλακας άφρισε από το κακό του σα φτάσανε στο Τμήμα και
διαπίστωσε πως μετέφερε μόνο εκείνη» }}
Λ.Ζωγράφου, Καρυωτάκης- Πολυδούρη, Η εποχή της αμφισβήτησης, σ. 51