4. Οι Σπαρτιάτες δεν ήταν πρόθυμοι να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον των Περσών. Είχαν
πολλά προβλήματα στο ίδιο τους το κράτος, αλλά και στην Πελοπόννησο. Πολλές πόλεις
τότε, για να αντιμετωπίσουν τον περσικό κίνδυνο, ζήτησαν βοήθεια από την Αθήνα. O
ισχυρός της στόλος αποτελούσε γι' αυτές μεγάλη ασφάλεια. Έτσι έγινε η Α' Αθηναϊκή
συμμαχία (478 π. Χ.), στην οποία έλαβαν μέρος πολλές παραθαλάσσιες και νησιωτικές
πόλεις.
5. Ο Αριστείδης ως αρχηγός του αθηναϊκού στόλου έπλευσε στην Κύπρο και την Μικρά
Ασία, όπου με πολιτική επιδεξιότητα κατάφερε να προσελκύσει τους
δυσαρεστημένους Ίωνες στην Α' Αθηναϊκή Συμμαχία.
Ο Αριστείδης ανέλαβε και τον ρόλο του καθορισμού του χρηματικού ποσού που κάθε
μέλος της Συμμαχίας έπρεπε να συνεισφέρει για την άμυνα εναντίον των Περσών
(477 π.Χ.), επιβεβαιώνοντας ακόμη μια φορά τον χαρακτηρισμό του δίκαιου
αξιωματούχου.
6. Οι αντιπρόσωποι των πόλεων συνεδρίαζαν στο ιερό νησί της Δήλου και
γι΄ αυτό η συμμαχία ονομάστηκε Δηλιακή.
Τα χρήματα τα διαχειρίζονταν 10 Αθηναίοι που ονομάζονταν ελληνοταμίες.
9. Ο Περικλής ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ.,
γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ
των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, δόξα και η φήμη
την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού
Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή
μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή».
10. Οι κάτοικοι της Αθήνας ήταν χωρισμένοι
σε 3 κατηγορίες:
οι Αθηναίοι πολίτες
οι μέτοικοι
οι δούλοι
11. Ο λόφος της Πνύκας
Στην Εκκλησία του Δήμου συμμετείχαν οι Αθηναίοι πολίτες οι οποίοι
έπαιρναν σημαντικές αποφάσεις.
Μεγάλη εξουσία είχαν οι 10 στρατηγοί που εκλέγονταν από τους πολίτες
για ένα χρόνο.
12. Οι ελεύθεροι κάτοικοι των Αθηνών, που δεν ανήκαν στο σώμα των
αθηναίων αστών, αλλά διέμεναν μόνιμα στην πόλη, αποτελούσαν
την κατηγορία των μετοίκων. H πλειοψηφία των μετοίκων
απαρτιζόταν από ξένους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την
οικονομική άνθηση της Αθήνας έρχονταν για να κερδίσουν
χρήματα, κατά κανόνα ασχολούμενοι με εμπορικές δραστηριότητες.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι πηγές δεν αντιπαραθέτουν
στους μέτοικους τούς πολίτες, αλλά τους αστούς. Ένας μικρός μόνο
αριθμός μετοίκων προερχόταν από πρώην δούλους, που μετά την
απελευθέρωσή τους επέλεξαν να παραμείνουν στην Αθήνα.
13. Οι δούλοι διακρίνονταν σε κατηγορίες ανάλογα με την εργασία που προσέφεραν.
Έτσι διαμορφώνονται οι εξής κατηγορίες: οικιακοί δούλοι, εργάτες μεταλλείων,
"χωρίς οικούντας", δημόσιοι δούλοι.
O δούλος θεωρούνταν απόκτημα, κτήμα έμψυχο, που -όπως κάθε κινητό αγαθό-
αγοράζεται και πωλείται, ενοικιάζεται, κληροδοτείται ή δωρίζεται. Άτομο χωρίς
νομική υπόσταση, πρωτοβουλίες και γνώμη, ο δούλος ήταν προσκολλημένος στον
κύριό του, αποτελούσε -όπως χαρακτηριστικά γράφει στα Πολιτικά ο Αριστοτέλης-
μέρος του κυρίου, κατά κάποιον τρόπο έμψυχο μέρος του σώματός του, αλλά
ξεχωριστό..
15. Οι Αθηναίοι ήταν άνθρωποι χαρούμενοι και φρόντιζαν
κάθε στιγμή να περνούν καλά. Τις ελεύθερες ώρες τους
τις περνούσαν στα γυμναστήρια ή στην Αγορά, όπου
συζητούσαν τα καθημερινά προβλήματα.
Τα γυμναστήρια αρχικά ήταν χώροι αναψυχής και άθλησης των
νέων καθώς περιβάλλονταν από άλση και φυσική βλάστηση.
Αργότερα απέκτησαν και κτιριακές εγκαταστάσεις.
24. Ο Παρθενώνας, ναός χτισμένος προς τιμήν της Αθηνάς, προστάτιδας
της πόλης της Αθήνας, υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας
σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα.
Οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και
πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου.
25. Η περιοχή του Ερεχθείου ήταν η ιερότερη όλης της
Ακρόπολης. Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο μαρμάρινο
κτήριο, λαμπρό δείγμα του ώριμου ιωνικού ρυθμού.
28. Ο Θουκυδίδης (περίπου 460 -398 π.Χ.) ήταν
αρχαίος Έλληνας στρατηγός και ιστορικός,
παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της
Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Πρόκειται για ένα κλασικό ιστορικό έργο, το
πρώτο στο είδος του, που αφηγείται τα
γεγονότα του πολέμου μεταξύ της Αθήνας και
της Σπάρτης (Πελοποννησιακός Πόλεμος, 431
- 404 π.Χ.).
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
29. ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Ο Σωκράτης έζησε στην Αθήνα (το
470 π.Χ. ή 469 π.Χ. - 399 π.Χ.) ήταν
Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και
μία από τις σημαντικότερες
φυσιογνωμίες του ελληνικού και
παγκόσμιου πνεύματος και
πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές
της Δυτικής φιλοσοφίας .
30. ΗΡΟΔΟΤΟΣ
Ο Ηρόδοτος (485 - 421/415 π.Χ.)
ήταν αρχαίος Έλληνας
περιηγητής, γεωγράφος και
ιστορικός του 5ου αιώνα π. Χ..
Έγραψε για τους Περσικούς
Πολέμους (ανάμεσα στους
Έλληνες και τους Πέρσες) καθώς
και περιγραφές για διάφορα μέρη
και πρόσωπα που συνάντησε στα
ταξίδια του. Ο Ηρόδοτος
χαρακτηρίστηκε για πρώτη φορά
από τον Κικέρωνα ως Πατέρας
της Ιστορίας. Στο έργο του
φέρεται επίσης ν' ασχολήθηκε με
τη Γεωλογία, τη Βοτανική, τη
Χημεία και την Ιατρική.
31. Μεγάλη ανάπτυξη είχε το θέατρο, όπου παίζονταν τραγωδίες και κωμωδίες.
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝYΣΟΥ
ΜΑΣΚΕΣ
Η Αθήνα γίνεται «σχολειό της Ελλάδας»
32. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
Ο Αριστοφάνης, γιος του Φιλίππου από το
δήμο Κυδαθήναιον, ήταν Αθηναίος
σατιρικός ποιητής του 5ου αιώνα (περίπου
445 - 386 π.Χ.). Ο Αριστοφάνης είναι, μαζί
με τον Εύπολη και τον Κρατίνο, ένας από
τους σημαντικότερους εκπροσώπους της
περιόδου της αρχαίας αθηναϊκής κωμωδίας
που χαρακτηρίζεται ως «αρχαία κωμωδία»
και ο μοναδικός, του οποίου σώζονται
ακέραια έργα. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ.,
συνέγραψε 46 κωμωδίες. Από αυτές
σώζονται έντεκα ακέραιες, ενώ
παραδίδονται 924 αποσπάσματα.
