การเขียนโปรแกรมบนมาตรฐานเปิด

2. องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์
ภาษาคอมพิวเตอร์ (computer language)
หมายถึง ชุดคาสั่งต่าง ๆ ที่จะให้สั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน คาสั่งเหล่านั้นเรียกว่า โปรแกรม (program) ถ้ามีหลาย ๆ คาสั่งจะเรียกว่า
ชุดคาสั่ง (statement) ซึ่งในปัจจุบันมีอยู่หลายภาษาตามความถนัดของผู้ใช้ โดยลักษณะที่คล้ายคลึงกันของภาษคอมพิวเตอร์ทุกภาษามีดังนี้
1.คาสั่งรับข้อมูลและแสดงผล (receive data and display) คาสั่งประเภทนี้จาเป็นที่จะต้องใช้ในภาษา
2.คาสั่งคานวณ (calculated) โปรแกรมหรือคาสั่งที่เขียนจะหนีไม่พ้นคาสั่งที่ฉันสั่งให้ประมวลผล บวก ลบ คูณ หาร
3.คาสั่งที่มีการเลือกทิศทาง (direction) หมายถึง สั่งให้มีการเปรียบเทียบ เช่น ถ้ามากกว่า ให้ทาอย่างหนึ่ง ถ้าเท่ากับให้ทาอย่างหนึ่ง หรือ
น้อยกว่าให้ทาอย่างหนึ่ง
4.คาสั่งเข้าออกของข้อมูล (input and output data) หมายถึง การนาโปรแกรมหรือข้อมูลออกหรือส่งเข้าไปในสื่ออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเรียกมาใช้
ใหม่ได้
ภาษาเครื่อง (machine language)
ภาษาเครื่องเป็นภาษารุ่นแรก ๆ ที่ผู้ใช้งานคอมพิวเตอร์ใช้เขียนคาสั่งเพื่อสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน ภาษาเครื่องเป็นภาษาที่เขียนเป็นรหัสเลขฐานสอง คือ
จะใช้เฉพาะตัวเลข 0 และ 1 เท่านั้น
ภาษาระดับต่า ( low level language)
ภาษาระดับต่าในปัจจุบันมีอยู่เพียงภาษาเดียว คือ ภาษาแอสแซมบลี (assembly) ภาษานี้นาตัวอักษรย่อหรือสัญลักษณ์ต่าง ๆ มาใช้แทนชุดคาสั่งที่เป็น
เลขฐานสอง เช่น ADD หมายถึง บวก, SUB หมายถึง ลบ, เช่น A SUB X,Y, ให้นาค่า A ลบออกจากค่า x นาค่าไปเก็บไว้ที่ y เป็นต้น

3. ภาษาระดับสูง (high level language)
ภาษาระดับสูงเป็นภาษาที่เขียนได้ง่าย มีการนาศัพท์และข้อความต่าง ๆ เช่น คาว่า read, print, goto, end เป็นต้น
โปรแกรมแปลภาษาคอมพิวเตอร์
หากเขียนภาษาระดับสูง จาเป็นต้องมีตัวกลางในการแปลที่เขียนให้เป็นภาษาเครื่อง เครื่องจึงจะสามารถปฏิบัติตามชุดคาสั่งต่าง ๆ ที่เขียนได้ โปรแกรม
แปลภาษามีอยู่ด้วยกัน 2 ประเภท ดังนี้
1.อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter) เป็นโปรแกรมแปลภาษาระดับสูง จะแปลทีละคาสั่ง เมื่อแปลเสร็จจะทางานตามคาสั่งนั้นจึงจะแปลคาสั่งอื่นต่อไปจนกว่าจะจบ
โปรแกรม
2.คอมไพเลอร์ (compiler) เป็นโปรแกรมแปลภาษาซึ่งทาการแปลภาษาระดับสูงเป็นภาษาเครื่อง โดยทาการแปลคาสั่งทั้งหมดให้เสร็จก่อนทั้งโปรแกรม แล้วคาสั่ง
ให้แก้ไข
องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวเตอร์
ในการเขียนโปรแกรมแต่ละภาษาจะมีการใช้คาสั่งที่ต่างกัน แต่ส่วนใหญ่จะมีองค์ประกอบที่คล้ายกัน มีองค์ประกอบที่สาคัญ 2 ส่วน โดยองค์ประกอบของโปรแกรม
ภาษาคอมพิวเตอร์มีดังนี้
1.ส่วนหัวของโปรแกรม(header) เป็นส่วนที่จะต้องเขียนไว้เพื่อใช้งานฟังก์ชันต่าง ๆ ในกรณีที่ต้องการทราบว่าฟังก์ชันใดถูกนิยามไว้ที่ใด
2.ส่วนฟังก์ชันเหล็ก(function) เป็นฟังก์ชันหลักของโปรแกรม (main()) เป็นค่าพารามิเตอร์ที่จะส่งผ่านไปทางานยังฟังก์ชันอื่น ๆ
3.ส่วนคาสั่ง(statement) เป็นส่วนที่ใช้เขียนประโยคคาสั่ง
4.ส่วนแสดงผล(comment) เป็นส่วนที่ใช้สาหรับแสดงข้อความเพื่ออธิบายสิ่งที่ต้องการในโปรแกรม ใช้เครื่องหมาย /* และ */ ปิดหัวปิดท้ายข้อความ
5.ส่วนปิดโปรแกรม (end) ใช้ปีกกาปิด ( } ) แสดงการจบการเขียนโปรแกรม

5. การวิเคราะห์ปัญหา
การวิเคราะห์ปัญหา (problem analysis)
หมายถึง การวิเคราะห์โปรแกรมว่ามีการทางานอย่างไร ใช้ข้อมูลและตัวแปรอะไรบ้าง และต้องการให้ผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบใด ซึ่งในการวิเคราะห์งานอาจจะต้อง
วิเคราะห์ในสิ่งต่าง ๆ หลายอย่าง ดังนี้
1.สิ่งที่ต้องการ (need) หมายถึง การวิเคราะห์ว่าต้องการให้ผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบใด เช่น ต้องการให้ผลลัพธ์ออกมาในรูปแบบ กราฟฟิก ตารางงาน
2.การนาข้อมูลเข้า (input) หมายถึง การวิเคราะห์ว่าข้อมูลต่าง ๆ ที่จะป้อนเข้าไปในโปรแกรมเพื่อประมวลผลนั้นมีอะไรบ้างลักษณะอย่างไร
3.การประมวลผล (processing) หมายถึง การวิเคราะห์หรือการนาเอาค่าของข้อมูลที่นาเข้ามากระทาทางคณิตศาสตร์เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการ โดย
กาหนดขั้นตอน