2. Dag 1
Op haar gemak snijdt Senna kundig de paprika voor in de omeletten
klein. Langzaam dwalen haar gedachten op. Morgen groeit Renée al
op tot tiener. Die korte tijd komt door de adoptie, maar toch…
Misschien toch net iets te kort voor haar gevoel.
3. Of ze oplet of niet, de omeletten heeft ze al zo vaak gemaakt, en
binnen de kortste keren heeft ze een dampend bord in haar handen.
Tevreden snuift ze de lucht op en verdeelt ze de omeletten over drie
borden.
4. Hoofdschuddend beent ze daarna naar het trapgat. Dit kon ze toch
niet elke dag blijven doen? “Renée! Schiet je even op! De bus is er zo,
en je moet nog eten!” roept ze naar boven. “Jahaa.” Is het vluchtige
antwoord.
5. Paniekerig schuift Renée allerlei kleren opzij. Uiteindelijk trekt ze er
vlug een vest en een spijkerbroek uit.
6. Ze kamt haar haren door, de klitten gewoon keihard door borstelend,
en vlecht ze in. Renée bind een sjaal om en knikt goedkeurend naar
haar spiegelbeeld. Het meisje knikt terug.
7. Hijgend komt Renée de kamer inrennen. “Haal ik het nog?” puft ze
tegen haar moeder, terwijl ze vlug op een stoel springt. Senna lacht.
“Eet maar rustig, je red het echt wel.”
8. Net als de zon door de ramen kruipt, komt Connor de kamer binnen.
“Dag schoonheden van me.” begroet hij zijn vrouw en dochter
opgewekt.
9. Op zijn gemak ploft hij op een stoel neer en neemt hij een hap van zijn
omelet. Zijn mondhoeken krullen om. “Sen, het is echt héérlijk!” prijst
hij.
10. Om 9 uur klinkt buiten het getoeter van de schoolbus. Renée werpt
een verontschuldigende blik op haar moeder en haar half opgegeten
omelet, en springt van de stoel af. Ze kust haar moeder op haar wang
en rent de deur uit. “Tot vanmiddag!”
11. Een uur later staat ook Connor op. Hij drukt een kus op de lippen van
zijn vrouw. “Tot vanavond.” glimlacht hij. “Succes met de kamer!”
12. Vlug wast Senna alle overgebleven borden af. Ze springt even onder
de douche en geniet van de stralen voor ze zich omkleed.
13. Ze zal wat dagelijkse taken moeten doen voor ze kan beginnen aan
de grotere taak van vandaag. Ze gaat een klein bijkamertje
verbouwen om er een danszaal van te maken. Als klein meisje was ze
daar altijd dol op, en nu zou ze die hobby dan toch eindelijk oppakken.
14. In het tuinhuisje trekt ze fluitend het onkruid tussen alle planten
vandaan en controleert ze vlug de sproeiers. Trots knikt ze naar de
tomatenplantjes. Ze groeien goed.
15. Zodra ze na alle klusjes de kamer instapt, zakt haar stemming. Hij is
er slechter aan toe dan ze dacht. Ze zal écht alles moeten
veranderen, en hard moeten werken, wil ze er vandaag nog iets aan
hebben. Ze vist de autosleutels uit het sleutelbakje. Met een tripje
naar de IKEA en de Praxis moet ze er toch uitkomen.
16. Een paar uur later komt ze met behangplak, behang, laminaat en
enkele aanvullende meubels terug. Vol goede moed begint ze de
muren schoon te maken en er behangplak op te smeren.
17. Het kost tijd, maar Senna bijt hard door. Ze gunt zichzelf geen
momentje voor een kop koffie, of een lunch. Keihard blijft ze
doorgaan, vastbesloten om het vandaag af te hebben.
18. Trots kijkt ze in het rond als ze de kledingkast nog een klein stukje
verschuift. Het is half drie, maar ze heeft het dan ook gered! Ze neemt
een slok van haar koffie en kijkt vrolijk naar de kamer. Het is helemaal
perfect.
19. Ze ruimt de mok op en trekt snel haar sportkleding aan. Ze laat een
cd in de cd-speler glijden en zet hem aan. Tevreden knikt ze.
20. Ze sluit haar hand om de houten barre, en laat haar vingers er even
overheen glijden. Dat brengt goede herinneringen terug… Precies
zoals ze het zich van haar lessen herinnert, begint ze haar warming-
up.
21. Met een glimlach wisselt ze van houding en beweging. Tweede
positie, zesde positie…
22. Lachend danst Senna langs de barre. Nu pas beseft ze zich hoe erg
ze deze bezigheid heeft gemist, het is echt al veel te lang geleden,
terwijl ze het vroeger elke dag deed. Ze neemt zich voor die gewoonte
op te pakken.
23. Om drie uur komt Renée thuis. “De laatste halte, Renée.” meld Amber
Hooghoeth, de buschauffeur. Renée knikt vriendelijk en loopt naar de
voorkant van de bus.
24. Vrolijk stapt Renée de bus uit. Ze glimlacht. Elke schooldag is
hetzelfde. Je gaat er mopperend naartoe, en je komt vrolijk terug. Des
te beter, na het weekend gaat ze naar de middelbare, daar is ze soms
nog eerder dan drie uur uit!
25. Op de laatste trede draait ze zich om en zwaait. “Tot morgen, Amber!”
roept Renée vrolijk uit. Amber glimlacht warm. “Tot morgen, Renée!”
26. Renée haalt haar huiswerk uit haar tas en laat de tas op de gang
liggen. Met een moeilijk gezicht kijkt ze naar de sommetjes die in het
schrift staan. Rijen vol. De antwoorden ontbreken nog. Ze waren
begonnen met negatieve getallen, en als ze heel eerlijk was, snapte
ze er nog niet veel van.
27. Het schrift gooit ze op de keukentafel, en vrolijk beent ze naar boven.
Uit de bijkamer hoort ze muziek komen. Toen ze binnen een danszaal
ontdekte, keek ze verwonderd in het rond. “Mama, heb jij dit net
allemaal gemaakt?” roept ze verwonderd uit.
28. Senna draait zich om en begint zich om te kleden. Trots knikt ze. “Ja,
dat heb ik net geregeld.” Vrolijk springt Renée op een neer. “Mama,
mam, weetje, Juf Ina had ons dictee nagekeken!” roept ze uit.
29. Senna hurkt bij Renée neer, een en al oor. “Echt waar? En wat had je
voor cijfer?” vraagt ze nieuwgierig. “Een 8,5!” gilt Renée enthousiast.
“Wat goed! En je vond dat het zo slecht ging!” prijst Senna. Renée knikt
vrolijk. “Het hoogste cijfer van de klas!”
30. Liefdevol strijkt Senna over de haren van haar dochtertje. “Wat knap
van je, meisje.” Renée glimlacht trots. Meteen bedenkt ze zich een
ander nieuwtje. “Mam, en juf Ina gaat trouwen, wist je dat?”
31. Senna schudt haar hoofd. “Nee dat wist ik niet, wat leuk.” vind ze. “En
hoe ging rekenen?” Meteen betrekt Renée’s gezicht. “Moeilijk.” meent
ze. “We hebben heel veel sommetjes opgekregen, maar ik snap het
niet.”
32. Senna knuffelt Renée stevig en staat op. “Wat zou je ervan zeggen als
we een beker warme choco voor jou maken, en ik jou dan ga helpen
met die sommetjes?” ze steekt haar hand uit. Renée glimlacht en pakt
haar hand aan. Ze knikt.
33. Samen lopen ze naar de keuken, waar Senna de chocomaker vult en
aanzet. Renée gaat zitten, en ondertussen babbelt ze over haar
schooldag. "Vandaag mochten we buitenspelen van de juf, ook al had
het net geregend, dus iedereen ging in de waterplasjes springen. De
juffrouw werd heel erg boos, en toen moesten we allemaal naar
binnen."
34. “Zo, en kregen jullie toen straf?” Renée schudde haar hoofd. “Nee,
want toen kwam juf Maartje, en die zei dat ze het onzin vond. Dus
toen mochten we toch weer naar buiten, maar toen was de pauze al
voorbij.” mokt ze. Senna glimlacht, maar laat het niet zien. Ze vult een
mok met chocolademelk en geeft hem aan Renée.
35. “Kijk eens, drink maar lekker wat chocolademelk.” Renée knikt
tevreden en neemt voorzichtig een heel klein slokje van de warme
vloeistof. Als ze merkt dat hij te heet is, zet ze de mok even op tafel en
gaat ze verder met haar verhaal.
36. “En we hebben verder gewerkt aan het verjaardags kunstwerkje. Je
kon kiezen uit een varken en een kikker, en ik heb een varkentje
gemaakt, en Belle en ik hebben allebei onze varkentjes een
vriendschaps armbandje omgedaan.” ratelt ze vrolijk.
37. Senna staat op. “Nou, zullen we aan het rekenen gaan.” Renée knikt
met een blik die niets anders schreeuwt dan tegenzin en drinkt de
laatste slok van haar chocolademelk. Ze grijpt een pen en gaat bij
haar schriftje zitten. Met haar pen tikt ze een som aan. “Deze snap ik
bijvoorbeeld niet.” Senna begint het langzaam en duidelijk uit te
leggen.
38. Dag 2
Een luid gerinkel van de wekker. Geïrriteerd maakt Renée haar ogen
open. Ze kreunt als ze zich realiseert dat het weer een nieuwe
schooldag is en drukt de wekker uit. Langzaam komt ze haar bed uit.
39. Dan pas bedenkt ze zich iets dat haar wél opvrolijkt. Vandaag is haar
verjaardag. Vandaag zal ze tiener worden! Dat betekend een net iets
leukere schooldag, en vooral een hele interessante avond…
40. Vlug kleed ze zich aan en haast ze zich naar beneden. “Haai!” roept
ze uit. Haar moeder zet vlug nog een bordje voor haar neer en loopt
naar haar toe.
41. Vrolijk omhelst ze haar dochter. “Gefeliciteerd meisje van me!” Renée
lacht. Het is altijd een leuke dag, je verjaardag.
42. Opgewekt schuift Renée aan tafel aan. Op haar bord treft ze een
poptart aan. “Mijn lievelingsontbijt!” roept ze uit. “Maar mam, daar mag
ik nooit mee ontbijten van jou.” protesteert ze.
43. Senna glimlacht. “Het is jouw verjaardag, dus we eten lekker. Heb je
al een idee voor het avondeten?” Verwonderd kauwt Renée op haar
ontbijt. “Frietjes? Van de Mcdonalds?” Senna grinnikt. “Dan gaan wij
vanavond frietjes bij de Mcdonalds halen.”
44. Vlug neemt Renée een laatste hap van haar Poptart. Vanuit het raam
ziet ze dat de schoolbus al is aangekomen. Ze geeft haar vader en
moeder een kus. “Tot vanmiddag!” roept ze uit.
45. Vrolijk zwaait Amber naar haar als ze de bus instapt. “Goede morgen
Renée, zoek maar een plekje uit.” Renée glimlacht en knikt. Toch blijft
ze in de deuropening staan. “Amber?” vraagt ze, met een klein
stemmetje.
46. “Breng jij me ook naar de middelbare school?” Amber lacht en knikt
vrolijk. “Ja, ik zie jou morgen gewoon weer!” Renée klaart vrolijk op.
“Nou meisje, ga gauw zitten, we moeten doorrijden naar Adéle!”
47. Zodra ook Connor weg is, blijft Senna wederom alleen thuis.
Misschien moet ze maar een baan gaan zoeken, als Renée
opgegroeid is. Dan red ze zich thuis alleen wel.
48. Zo gaat Senna vrolijk door met haar dagelijkse klusjes. Haar
dagelijkse lichaamspunt…
51. Om drie uur springt Renée de bus uit. Dat was het dan. De
basisschool. Haar beste vriendinnen komen gewoon weer bij haar in
de klas, dus echt behoefte om terug te gaan heeft ze niet.
52. Vrolijk vist ze haar rapport uit haar rugzak. Ze bekijkt hem nogmaals
en glimlacht. Ze kan het nog steeds niet geloven. Ze staat gewoon
gemiddeld een 10!
53. Trots rent Renée met haar rapport de woonkamer in, waar haar
moeder bezig is met haar vijfde boeket. “Mam!” roept ze uitgelaten. “Ik
sta een 10!” Senna slaat haar handen voor haar mond en drukt haar
dochter stevig tegen zich aan.
54. “Meisje toch, wat ongelofelijk knap!” piept ze gesmoord vanachter
Renées haren. Kort denkt ze na. Renée eet toch al wat ze wou
vanavond, dus dat kon ze niet echt als een beloning inzetten.
55. “Waar heb je zin in? Kies maar wat je wilt.” Renée peinst, en haar
hoofd gaat de keukenkastjes af. “Chips?” Senna glimlacht. “Ga jij dan
maar lekker chips pakken.”
56. Renée huppelt naar de keuken en klom op het aanrecht. Ze maakt
zich lang en vist een zak Dorito’s uit een van de bovenste
keukenkastjes. Tevreden, maar toch ook wel trots, eet ze van de
chips.
57. Om vijf voor zes komt Connor thuis met nog meer geluk. Hij heeft
promotie gemaakt! Opgewekt loopt hij meteen maar door naar de
keuken, gezien zijn dochter op gaat groeien tot tiener!
58. En inderdaad, net als hij de keuken binnen komt, krijgt Renée kleine
tintelingen in haar voeten. Behalve een glimlach, heeft ze nergens
anders meer tijd voor. Ze springt de lucht in.
59. En komt als een tiener neer. Tevreden bekijkt Renée haar lichaam. Ze
heeft een flinke groeispurt gemaakt, maar verder is ze eigenlijk nog
precies dezelfde Renée. Connor knipoogt. “Misschien wil je even in je
kamer gaan kijken.”
60.
61. Opgewonden beent Renée naar haar kamer. Ze maakt vlug de deur
open en kijkt haar ogen uit. Wat is het mooi geworden!
62.
63.
64. Renée loopt naar de kaptafel en gaat op het krukje zitten. “Die
kinderachtige vlecht moet er uit.” beslist ze. Ze is ouder, dus ze wil er
ook ouder uitzien. Zorgvuldig haalt ze de vlecht eruit en borstelt ze
door haar haren.
65. Ze doorzoekt de laatjes en ontdekt wat make-up. Ze lakt haar nagels,
brengt wat mascara, lipstick en oogschaduw aan en bekijkt trots het
resultaat. Ze ziet er zeker ouder uit. Veel beter. Nu alleen nog een
andere outfit.
66. Renée kijkt vlug de kamer rond. Haar oog valt op een grote ladenkast
tegen de muur. Ze staat op en maakt de bovenste lade open.
Ondergoed en sokken. Ze rolt met haar ogen, sluit de lade, en maakt
de tweede open. Deze ligt vol met shirtjes, en de onderste lade met
broeken. Tevreden knikt ze en kiest ze een outfit uit.
67. Tevreden komt Renée naar beneden. Morgen is haar eerste dag op
de middelbare, maar op een of andere gekke manier, is ze niet
zenuwachtig.
68. Dag 3
De volgende ochtend komt ze om 1 uur thuis. Zoveel nieuwe
indrukken, zoveel nieuwe dingen om over na te denken. Adéle en
Belle, haar beste vriendinnen, waren gewoon haar beste vriendinnen
gebleven, en buiten de school en leraren, was alles vrijwel hetzelfde.
69. Uitgeput ploft ze op de bank. Haar mentrix was echt ongelofelijk
aardig, en ze mocht de klas ook wel. Ze had niets te klagen. Haar
mentrix had een voorstel gedaan waar de klas erg positief op had
gereageerd; Een klassenfeest.
70. Moeizaam gaat ze rechtop zitten. Vanavond, negen uur, bij iemand uit
haar klas thuis. Vluchtig kijkt ze op haar rechterhand. Sterlaan 14, om
precies te zijn. Alleen hadden ze wel toestemming van hun ouders
nodig, en moesten ze een briefje inleveren. Opgewonden sporen haar
ogen de kamer af. Bij het keyboard ontdekt ze Connor.
71. “Pap?” begint ze voorzichtig. Connor glimlacht. “Ja?” “Vanavond
houden we een klassenfeest om elkaar te leren kennen, bij een
klasgenoot, mag ik daarheen?” ratelt ze. Connor grinnikt. Het geratel.
Typisch Renée.
72. Het was wel snel. Ze was net een tiener, en nu wou ze al naar een
feest. “Is er alcohol?” vraagt hij achterdochtig. Renée trekt voorzichtig
een mondhoek op. “Nee, natuurlijk niet, onze mentrix is er ook.” liegt
ze. Goed, een leugentje voor bestwil. Connor, die het niet helemaal
vertrouwt schud zijn hoofd. “Nou, vooruit dan maar. Maar om 12 uur
thuis.”
73. Tevreden met het feit dat ze er überhaupt heen mocht gaan had ze
hem het strookje laten tekenen. Nu kwam het volgende probleem. Wat
trek je aan op zo’n feest? Het moest niet te netjes zijn, ze wou geen
snob lijken. Maar een t-shirt en een spijkerbroek was ook niets. Het
moest wel een béétje speciaal zijn.
74. Na nog een lange tijd van twijfelen had ze een tregging en tuniekje
gekozen, en een ketting omgedaan. Daar kon het wel mee door,
hoopte ze.
75. Op het feest bleek het inderdaad de juiste keuze te zijn geweest.
Niemand had al te opzichtige kleding aan, en ze viel nét genoeg op.
Samenzweerderig stond het groepje meiden in de hoek.
76. “Wat een sletje zeg, jezus, moet je dat dan toch zien.” siste Belle, de
roodharige, die altijd precies leek te weten wat ze aan moest trekken,
maar in feite net als iedereen tijden voor de kledingkast stond, wist
Renée.
77. Grommend en sissend keek het drietal naar Holly, het meisje dat met
elke jongen aanpapte, en daar altijd in slaagde. “Kijk dan, hoe oud is
die gast helemaal? 20?” gaf Adéle af. De jongen die ze niet kenden,
was blijkbaar door iemand uitgenodigd.
78. Een bruinharige jongen, die ze herkenden als Oliver, ging verlegen
voor Adéle staan. “Eh, wil je misschien met me dansen?” stotterde hij.
Het viel de meiden op dat er een langzaam muziekje opstond en
koppeltjes schuifelden. Adéle glimlachte. “Sure.”
79. Niet lang nadat Adéle weg was, kwam Oliver aanlopen. Met zijn coole
gedrag had hij toch ook Belle meegekregen, hoewel ze nog steeds
onverstoorbaar beweerde niets in hem te zien.
80. Jaloers staarde Renée naar de schuifelende koppeltjes op de
leeggemaakte ruimte. Ze wou er tussen staan, geliefd zijn, door een
jongen dichtbij gehouden, ze wilde, ze wilde, ja, wat wilde ze nou
eigenlijk helemaal?
81. Moest ze jaloers zijn op haar vriendinnen? Ze wist dat ze het was. Ze
was zelfs jaloers op Holly, de slet. Zij zou tenminste met haar vingers
kunnen knippen en even snel een jongen hebben die haar zou
liefkozen.
82. Haar ogen bleven de kamer rondgaan tot ze er zelf duizelig van werd
en opzij keek. Haar hart leek te stoppen. Wie was hij? Hij zat niet bij
haar in de klas. Misschien hoorde hij bij die man van 20… Mmm. Ja,
ze wilde geliefd zijn, en bij voorkeur, door hem, meende ze.
83. De jongen knipoogde naar haar en ze kleurde dieprood. Hij had
gezien dat ze naar hem zat te kijken. Wat moest hij wel denken?
Blijkbaar niet al te slechte dingen, want hij wenkte haar.
84. Ze ging naast hem zitten en probeerde er zo aantrekkelijk uit te zien.
“Je keek naar me.” beschuldigde hij haar, met zijn honingzoete stem.
Renée voelde dat ze bloosde, maar wou beslist niet zenuwachtig of
verliefd overkomen. “Ja.” zei ze dus maar.
85. Hij nam een trek van zijn sigaret en lachte –de rook kringelde zijn
mond uit. “Je hebt lef. Dat mag ik wel.” Ze kon wel juichen. Maar dat
deed ze natuurlijk niet. Dan zou hij zeker afknappen.
86. Het ging goed. Ze praatten gewoon zonder dat ze ook maar één keer
het verkeerde antwoord gaf. Hij was charmant, hij was lief en
begripvol. Perfect. “Zou je met me willen dansen?” vroeg hij. Ze
probeerde te stoppen met blozen, maar slaagde er niet in. Ze stond
op. “Oke.” antwoorde ze achteloos.
87. Onhandig legde ze haar ene hand op zijn schouder, en de ander in de
zijne. Hij leek er overigens een professional in te zijn en sloeg zonder
blikken of blozen zijn arm om haar middel.
88. Ze praatten rustig door. Geen onverwachte bewegingen behalve het
ritmische heen en weer schuifelen op de maat van de muziek. Pas
toen Renée merkte dat hij nu vrij dichtbij was, was het eigenlijk al te
laat.
89. Zacht en teder plaatst hij zijn lippen op de haren. Renée slaat haar
armen om zijn nek en zoent hem gretig terug.
