2. Rijksweg 7 ‘Waar ben je nou precies bang voor?’ Geïrriteert verplaatst Joan zich van het ene been op het andere, terwijl ze Jade strak aan blijft kijken. ‘Nouja, het is een beetje raar om binnen te komen.. “Hé, mam en pap! Ik heb een dochter..’
3. ‘Wonen opa en oma hier?’ Onderbreekt Moos haar moeder als ze genoeg naar het grote huis heeft staan staren. ‘Ja, dat klopt, zullen we naar binnen gaan?’ Vraagt Joan opgewekt terwijl ze Jade mee de drempel over trekt.
4. ‘Ik weet niet hoor.’ Twijfelend blijft Jade voor de voordeur staan, met een hypere Moos naast zich. ‘Mens, het zijn je ouders.’ Zucht Joan terwijl ze met haar ogen rolt.
6. Net als Moos de hoek om is verdwenen, komt Floor de trap afgelopen. ‘Lieverds!’ Enthousiast omhelst ze haar jongste dochter.
7. ‘Wat heb ik jullie gemist!’ Nadat ze Joan eindelijk heeft losgelaten pakt ze ook Jade stevig vast, terwijl Jaap alleen maar lachend toe kijkt.
8. Dan komt ook Nout naar beneden gelopen, en omhelst zijn dochter met een knuffel, en Jaap met een mannelijke groet.
9. ‘Echt fijn dat jullie er zijn.’ Zegt Floor met een grote glimlach terwijl ze haar twee dochters en toekomstige schoonzoon goed bekijkt.
10. ‘Mama!’ In een oogwenk is dat gezellige momentje verdwenen, en volgt een onwennige situatie als Moos vrolijk komt terug gerend.
11. ‘Dus u bent oma, ik ben Moos, en ik ben al tien jaar oud.’ Ratelt Moos vrolijk zonder te merken wat voor een sfeer er is ontstaan. Verbaasd kijkt Floor naar haar schijnbare kleindochter, die trots als een pauw voor haar staat.
12. ‘Ik wist niet dat jullie,’ Vraagt ze verbaasd terwijl ze van Joan naar Jaap kijkt. ‘Ze is niet van ons mam.’ Antwoord Joan lachend, terwijl ze een knikje naar Jade maakt.
13. ‘Uhm, zullen we in de woonkamer gaan zitten?’ Onderbreekt Nout hakkelend de stilte die is ontstaan.
14. ‘Dus..’ Begint Floor even later, als ze allemaal op de banken zijn neergezakt en een kopje koffie voor zich hebben staan. ‘Wanneer wou je dit aan ons gaan vertellen?’
15. ‘Nou, vandaag dus.’ Mompelt Jade een beetje beschaamd, terwijl ze snel langs haar moeder heen kijkt.
16. Moos zit ondertussen in het hoekje van de kamer in het kinder gedeelte, waar een groot poppenhuis staat. Ze doet alsof ze druk bezig is met de popjes, maar eigenlijk weet ze wel dat ze het over haar hebben.
17. “Stomme volwassen ook.” Denkt ze grimmig terwijl ze de arm van het mannelijke popje door dat van de vrouw haakt.
18. ‘Mam, doe niet zo psychisch.’ Onderbreekt Joan de hele redevoering van Floor. ‘Jade kon er ook niks aan doen, het was niet de bedoeling.’
19. Met een hopeloze blik in haar ogen kijkt Floor naar Nout, die een beetje voor zich uit zit te staren. Als hij merkt dat iedereen op zijn antwoord wacht, kijkt hij snel op. ‘We hebben wel een prachtige kleindochter.’
20. Geïrriteert maar ook gniffelend om zijn optimisme staat Floor op en loopt naar haar oudste dochter. ‘Dat is waar.’ Zegt ze terwijl ze Jade flink knuffelt.
21. ‘Nou, dan moeten wij maar weer gaan, we hebben iemand die op ons zit te wachten.’ Zegt Jade, duidelijk opgelucht over de wending van de stemming. ‘Doei opa en oma en tante Joan en oom Jaap!’ Met een grote glimlach loopt Moos achter haar moeder aan. Nu komt het toch nog goed.
22. Rijksweg 2 ‘Het is best koud.’ Mompelt Moos als zij en Jade bij hun nieuwe thuis zijn aangekomen. ‘Het is dan ook al winter, maar zullen we naar binnen gaan?’
23. Het antwoord van Moos was nogal overbodig, en dus staan de twee even later in de hal van het huisje.
24. ‘Lieverd!’ Een man met zwart haar en leuke kleren omhelst Jade en zoent haar op haar mond. Afwachtend kijkt Moos toe, dít is haar vader.
25. ‘Hé kleine.’ Zegt hij als hij Jade heeft losgelaten en Moos in zijn armen neemt. ‘Eigenlijk ben ik best groot voor mijn leeftijd hoor.’ Antwoord ze terwijl ze haar armen om hem heen slaat.
26. ‘Het spijt me echt heel erg, maar ik moet meteen weg. Dit zijn precies mijn werktijden.’ Zegt Constantijn als hij zich weer op Jade heeft gericht. ‘Oké, succes dan maar.’ ‘Ja, jullie ook, er staat wat lekkers in de koelkast.’
27. Na dat gezegd te hebben loopt hij de deur uit, en even later horen ze een auto starten. ‘Nou, wat zullen we gaan doen?’ Vraagt Jade aan Moos die met grote ogen rondkijkt.
28. Die vraag hoeft niet eens beantwoord te worden, want met éen blik op de grote ogen van haar dochter weet Jade waar ze heen wil. En dus staat ze even later in de deuropening van Moos haar kamer.
29. ‘Het is mooi zeg.’ Zegt ze terwijl ze naar Moos kijkt, die op de verhoging haar kamer doorkijkt. ‘Ja, en roze!’ Voegt die er blij aan toe.
30. Als de twee het hele huis hebben bekeken, vind Jade het tijd voor de lunch, en dus gaan ze weer naar beneden. Al snel heeft ze alles gevonden wat ze nodig heeft, en begint ze boterhammen te smeren.
31. ‘Papa heeft leuke boeken.’ Mompelt Moos vanaf het studiehoekje terwijl ze haar blik niet van het boek op haar schoot afwend.
32. De middag brengt Moos in elk hoekje van het huis door, steeds nieuwe dingen ontdekkend. Maar uiteindelijk vind ze haar weg naar de TV, en vrolijk zappend gaat ze alle kanalen langs.
33. Na een twee uurtjes komt Jade er aan gelopen en pakt de afstandsbediening op. ‘Kom, genoeg gekeken vandaag.’ Zegt ze terwijl ze de TV met een druk op de knop uitzet.
34. ‘Tijd om naar bed te gaan jonge dame.’ Zegt ze lachend als Moos sipjes kijkt. ‘Morgen weer een dag.’ Voegt ze er aan toe, en om haar woorden aan te sterken geeft ze haar dochter een flinke knuffel.
35. Om er voor te zorgen dat Moos ook echt naar bed gaat, loopt Jade mee en kijkt toe hoe Moos haar pyama aantrekt. ‘Die moeten we ook maar is vervangen.’ Zegt ze lachend als ze ziet dat de pijpen veel te kort zijn geworden.
36. Nog even blijft ze er bij staan, en geeft Moos nog een nachtkusje, maar dan verlaat ze de kamer. En al snel daarna is Moos al naar dromenland vertrokken.
37. Jade besluit ook maar even te gaan slapen, gezien de lange reis en vermoeiende dag ze achter de rug heeft.
38. De volgende morgen vroeg staat ze achter de schildersezel beneden, om een schilderij voor in Moos haar kamer te maken. Natuurlijk in het roze.
39. Een uur later is het schilderij helemaal klaar, en komt Constantijn thuis. Samen met zijn verloofde schuift hij aan tafel om een omeletje te eten.
40. ‘Je bent echt de aller liefste, aller beste vrouw die ik me kan wensen.’ Zegt hij opeens terwijl hij haar hand vastpakt. ‘Ja, bíjna vrouw dan hé?’ Antwoord ze lachend.
41. ‘Ow, kun jij Moos zo wakker maken? Dan kan ze zich klaar maken voor school.’ Herinnert ze zich opeens. ‘Tuurlijk, ik ga zo wel even.’
42. En zo staat hij even later op het roze kamertje van zijn dochter. ‘Moos? Moos, word is wakker, je moet je klaar maken voor school.’
43. Langzaam opent ze haar ogen, maar glimlacht dan als ze haar vader ziet. Eindelijk kan ze gewoon met haar vader ontbijten, en spelen, zoals alle andere kinderen uit haar klas altijd al konden.
44. ‘Je bent lief papa.’ Zegt ze terwijl ze haar armen om zijn nek slaat en hem een kus op zijn wang geeft. ‘Jij ook meisje, maar ik geloof dat je moet opschieten.’
45. En daar was niks aan gelogen, want nauwelijks een halfuur later staat de grote gele schoolbus al toeterend voor het huis. Met een grote glimlach stapt ze in, en zoekt snel haar vriendinnen op.
46. Ondertussen is het ook voor Constantijn weer een gewone dag, waarop gewerkt moet worden.
47. Jade, die nog geen baan heeft kunnen vinden, loopt ondertussen heen en weer met spijkers en het schilderij wat ze pas heeft gemaakt, om het op te kunnen hangen.
48. Gelukkig is dat klusje al vrij snel geklaard, zonder verdere verwondingen. Trots bekijkt ze het eind resultaat, en hangt het nog iets rechter.
49. Vervolgens gaat ze naar beneden, en haalt de krant van buiten op. Ze wil zo snel mogelijk een baan, maar de baan die ze zoekt lijkt er niet te zijn.
50. Net als ze heeft gezien dat er ook vandaag geen vacature vrij is, komt Moos binnen met een schrift in haar handen. ‘Ik ga naar mijn kamer.’ Meld ze haar moeder.
51. Daar vind ze even later het schilderij, en met puppy oogjes kijkt ze er naar.
52. Vervolgens besluit ze dat ze totaal geen zin heeft in haar huiswerk, en dus start ze haar computer en stopt de CD van “de Sims 3” erin.
53. ‘s Avonds zit ze in haar ondergoed op de bank als Constantijn thuiskomt, en enthousiast vertelt ze hem over haar schooldag.
54. Niet te vergeten het huiswerk dat ze heeft meegekregen, en dat nog onaangeraakt op haar bureau ligt. Gelukkig helpt hij haar daar graag bij, en zo is het al snel af.
55. Rijksweg 3 ‘Nienke, leg dat boek toch weg, de scoolbus kan er ieder moment zijn.’ Hoofdschuddend kijkt Marsha naar haar dochter, die sinds Milo zo hard studeerd voor zijn beursen steeds vaker zit te lezen.
56. ‘Oké, oké, maar het is echt een heel mooi boek mama!’ Roept Nienke alleen maar enthousiast terwijl ze het boek dicht klapt.
57. Die middag, om éen uur, komt Milo alweer thuis, met zijn gebruikelijke portie huiswerk in zijn hand.
58. Maar voor hij daar aan begint wil hij eerst nog even studeren, en dat even loopt meestal uit tot de hele middag.
59. Of nouja, tot zijn carpool er is, want een extra zakcentje vind hij altijd wel handig, vooral nu hij zo druk is met de universiteit.
60. Even na dat de carpool van Milo is weggereden, rijdt de schoolbus van Nienke de straat al weer in, en dit keer is ze niet alleen. Ze heeft vandaag haar kleine nichtje Moos meegenomen.
61. ‘Ik zal echt niet veranderen nadat ik ben opgegroeid hoor.’ Zegt ze even later vastbesloten, als zij en Moos druk in gesprek zijn over haar naderende verjaardag. ‘En voor je het weet word jij ook een tiener!’
62. De rest van de middag besteden de twee meiden aan ‘De Sims 3” op de Wii, iets waar Nienke duidelijk veel beter in is.
63. Terwijl zijn zusje en nichtje beneden lawaai maken, besluit Milo dat het tijd is om zijn huiswerk te maken.
64. ‘Nou, tot morgen dan, dan is mijn laatste dag.’ Zegt Nienke aan het einde van de avond als afscheid tegen Moos. ‘Ja, maar ik ga je wel missen hoor!’
65. Na nog een knuffel gaat Moos echt naar huis, en na het avondeten vertrekt Nienke al snel naar haar kamer. Nog een dagje, en dan is ze al echt groot.
66. En de volgende avond, is het eindelijk zover. ‘Wacht even!’ Terwijl haar ouders en broer beneden bij haar taart staan te wachten, rent ze naar boven, omdat ze opeens nodig moet. Waarschijnlijk van de zenuwen.
67. Ze hoort de klok beneden zes uur slaan, en opeens voelt ze rare tintelingen in haar tenen. ‘Nee! Wacht! Mama!’ Kwaad kijkt ze naar haar voeten, waar allemaal gekleurde lichtjes omheen cirkelen.
68. Even vlug als het begon, is het weer voorbij, en verbaasd kijkt Nienke naar haar voeten om zeker te weten dat het voorbij is.
69. ‘Nou, dat viel mee, maar toch rot dat dat hier moest gebeuren.’ Mompelt ze terwijl ze even om zich heen kijkt. Dan besluit ze dat ze nu wel meteen haar haren kan doen.
70. En zo ziet ze er even later meteen een stuk volwassener uit, zonder die kinder vlechtjes.
71. Als ze ook haar kleren heeft omgeruild, en beneden een stuk taart heeft gegeten, maakt ze snel haar huiswerk.
72. Vervolgens zegt ze iedereen welterusten, en stapt in haar gloednieuwe pyama haar bed in.
73. De volgende morgen zitten broer en zus samen op de bank, beiden met een boek in hun handen. Nu Nienke ook tiener is, wil ze ook graag gaan werken aan haar vaardigheden voor de universiteit.
74. Als Milo’s carpool weer voor de deur staat, en hij vertrekt, kan ze haar concentratie niet lang meer vasthouden. “Er is niks aan in je eentje.”
75. En dus trekt ze haar jas aan, en loopt naar buiten, waar het flink heeft gesneeuwd. Gierend van het lachen laat ze zich in het pak sneeuw vallen, en begint een sneeuwengel te maken.
76. Na ook nog een sneeuwpop te hebben gemaakt, besluit ze dat het genoeg is geweest, en kan ze een rilling niet onderdrukken. “Tijd voor warme chocolademelk.”
77. Rijksweg 1 ‘Mam!’ Vrolijk omhelst Yara haar moeder, terwijl Johan alleen maar lachend toe kijkt. ‘Hoe gaat het?’ Vraagt Carlijn al even blij.
78. ‘Met ons prima, met jou en pap?’ ‘Kan niet beter.’ Breed glimlachend richt Carlijn zich tot Johan.
79. Net als ze thee aanbied komt Rick aangelopen, die zijn dochter ook meteen begroet.
80. Even later zit het hele gezelschap in de woonkamer, met allemaal een kop thee of koffie voor zich. ‘Nou, als je maar goed voor onze dochter zorgt.’ Zegt Rick met een knipoog naar Johan.
81. ‘Ow, dat zal ik zeker doen.’ Antwoord Johan breed glimlachend terwijl hij Yara nog iets dichter tegen zich aandrukt.
82. ‘Ze is immers de mooiste vrouw van de wereld.’ ‘Jij vuile slijmbal.’ Grinnikend laat Yara zich op schoot trekken.
83. Even later staan ze samen in hun ‘logeerkamer’. ‘Gadver, echt walgelijk dit.’ Met een afkeurende blik kijkt Yara naar het behang, en het vreselijke bloemetjes bedovertrek op het bed. ‘Ach, het is toch maar voor even.’ Zegt Johan bemoedigend.
84. Daar geeft ze hem gelijk in, en even later maakt het toch niet veel meer uit hoe de kamer om hen heen er uit ziet.
85. Die middag zit het hele gezinnetje aan tafel, met ieder een tosti voor zich. ‘Ow, Yara, ik wou je nog iets laten zien.’ Zegt Rick geheimzinnig.
86. Nadat de tosti is verorbert, lopen de twee naar buiten, waar Yara afwachtend voor haar vader gaat staan. ‘Wat wou je me laten zien?’
87. ‘Tada!’ Enthousiast haalt Rick een vlieger tevoorschijn, en bij het zien van Yara’s blije gezicht begint hij te stralen. ‘Ik dacht, dat is wel wat leuks voor de toekomstige kleinkinderen.’ Zegt hij terwijl hij de vlieger boven haar hoofd laat zweven.
88. ‘Hij is echt heel mooi pap.’ Zegt ze terwijl ze de vlieger met haar ogen volgt. ‘Dankje, het koste wat werk.’ Antwoord Rick trots.
89. Tegen de avond gaan de twee weer naar buiten, en dit keer heeft Yara de eer om met de vlieger te spelen. Trots als een pauw kijkt Rick naar zijn dochter, die al bijna getrouwd is.
90. ‘Thanks pap, hij is echt heel mooi. Hij zal vast vaak gebruikt worden.’
91. De volgende morgen is ze alweer vroeg op, en staat ze voor de spiegel in de badkamer. Met een vloeiende beweging smeert ze wat foundation op haar gezicht.
92. ‘Dat kan er mee door.’ Mompelt ze terwijl ze zichzelf van alle kanten bekijkt. Vervolgens pakt ze haar borstel en speldjes, en begint ze aan haar haar te werken.
93. Als haar haar goed zit, merkt ze hoe een honger ze heeft, wat ook niet zo gek is als je niet ontbijt. Dus gaat ze snel naar beneden en voert een lunch pauze in voor een lekker omelet.
94. Na haar brunch staat ze weer in de badkamer, met haar jurk al aan. Voorzichtig zet ze haar mooie sluier vast met nog wat speldjes, maar dan is ze helemaal klaar.
95. I'm tugging at my hairI'm pulling at my clothesI'm trying to keep my coolI know it showsI'm staring at my feetMy cheeks are turning redI'm searching for the words inside my head
97. If I could say what I want to sayI'd say I want to blow you awayBe with you every nightAm I squeezing you too tight?If I could say what I want to seeI want to see you go down on one kneeMarry me todayGuess I'm wishing my life awayWith these things I'll never say
98. It don't do me any goodIt's just a waste of timeWhat use is it to you, what's on my mind?If it ain'tcomin' out We're not goin' anywhereSo why can't I just tell you that I care?
99. 'Cause I'm feeling nervousTrying to be so perfect'Cause I know you're worth it, You're worth itYeah...
100. If I could say what I want to sayI'd say I want to blow you awayBe with you every nightAm I squeezing you too tight? If I could say what I want to seeI want to see you go down on one kneeMarry me todayGuess I'm wishing my life awayWith these things I'll never say
101. It don't do me any goodIt's just a waste of timeWhat use is it to you, what's on my mind?If it ain'tcomin' outWe're not goin' anywhereSo why can't I just tell you that I care?
102. 'Cause I'm feeling nervousTrying to be so perfect'Cause I know you're worth it, you're worth itYeah...
103. If I could say what I want to sayI'd say I want to blow you awayBe with you every nightAm I squeezing you too tight?If I could say what I want to seeI want to see you go down on one kneeMarry me todayGuess I'm wishing my life awayWith these things I'll never say
104. What's wrong, with my tongueThese words keep slippin' awayI stutter, I stumbleLike I've got nothin' to say
105. 'Cause I'm feeling nervousTrying to be so perfect'Cause I know you're worth it, you're worth itYeah!
106. Guess I'm wishing my life awayWith these things I'll never sayIf I could say what I want to sayI'd say I want to blow you awayBe with you every nightAm I squeezing you too tight?
107. If I could say what I want to seeI want to see you go down on one kneeMarry me today!
108. Guess I'm wishing my life awayWith these things I'll never sayThese things I'll never say
109. De dag na de bruiloft zitten Yara en Johan samen in de tuin. ‘En toen waren we man en vrouw.’ zucht Johan. ‘Problemen mee?’ Vraagt Yara lachend.
110. ‘Helemaal niet.’ Een grote grijns vormt zich op zijn gezicht, en voorzichtig drukt hij haar achterover op de tuinstoel. ‘Heel leuk juist.’
111. Niet lang daarna zijn ze weer in de logeerkamer beland. Het is maar goed dat Carlijn en Rick naar hun werk zijn...
112. Die avond zitten ze met zijn vieren aan tafel, om nog even gezellig samen te zijn voor Yara en Johan naar hun eigen huis zullen vetrekken.
113. Maar na nog even kletsen is het echt tijd om er een einde aan te maken, dus nemen ze afscheid van elkaar.
114. Buiten staat er al een taxi klaar om hun naar hun nieuwe huis te brengen, en nadat alle koffers zijn ingeladen, en er nog een paar knuffels zijn uitgedeeld, gaan ze echt op weg.
115. Rijksweg 5 ‘Het is me gelukt!’ Enthousiast slaat Brechtje haar armen om Jesse heen, die even verbaasd naar haar kijkt, maar dan begrijpt wat ze bedoeld. ‘Gefeliciteert!’ Antwoord hij vrolijk terwijl hij zijn armen ook om haar heen slaat.
116.
117. In geuren en kleuren vertelt Brechtje over het gesprek met haar baas, en de uiteindelijke promotie daarop. ‘Echt goed van je Brecht.’ Zegt Jesse nogmaals, waarna hij haar een liefdevolle zoen op de mond geeft.
118. Aan de andere kant van de deur is iemand niet in de feeststemming waarin haar pleegouders zijn. Met haar handen op haar heupen en haar altijd norse blik, staart Elora naar de deur alsof ze er dwars doorheen kan kijken.
119. Dan draait ze zich resoluut om, en loopt kwaad, maar zonder geluid te maken, de trap op. Nooit had ze ergens thuis gehoord, ergens bij gepast, en ook hier, ook hier had ze geen plek in het gezin verovert.
120. Met een hoofd vol gedachten loopt ze haar kamer in, en loopt meteen naar de grote klerenkast. Met een ruk trekt ze hem open, en kijkt even naar de weinige kleren waarvan ze de moeite had gedaan ze uit haar tas te halen toen ze hier kwam.
121. Verblind door de woede trekt ze alles van de klerenhangers, waardoor die even hypnotiserend heen en weer schommelen. Dan trekt ze haar tas onder de kast vandaan en begint de kleren uit de kast erbij in te doen.
122. Zodra de tas is dichtgeritst, gooit ze hem op het bed neer. Met een zucht laat ze zich er naast vallen, en kijkt of ze niks van belang vergeten is. Ze lacht even, ze heeft nooit iets gegeven om dit huis. Alles wat van belang is zit al in haar tas.
123. Dan valt haar blik op haar computer, oké, die was inderdaad een bevrijding voor haar geweest, dat moest ze toegeven. Ze pakt haar tas op, en zet hem naast zich op het bureau terwijl ze de computer opstart en inlogt.
124. Ze start internet, en gaat naar Google. Razendsnel typt ze haar zoekopdracht in, en even later heeft ze het telefoonnummer van een plaatselijk taxibedrijf al gevonden.
125. Het is nog morgen, Jesse en Brechtje slapen, of zijn werken. Het kan haar eigenlijk niet schelen waar ze zijn. De taxi chauffeur toetert, en ze balt haar hand tot een vuist.
126. Hij vraagt haar om het adres, en even denkt ze na. ‘Zet me maar af bij het dichtstbijzijnde bushokje.’ Mompelt ze als dat het eerste is wat haar te binnenschiet. En wat maakt het haar ook uit, nog even, en ze komt hier nooit meer terug.
127. Nog geen twee uur later klopt Brechtje zachtjes op de kamerdeur van Elora. Langzaam loopt ze naar binnen als er geen antwoord klinkt. Verschrikt slaat ze haar handen om haar gezicht, en voelt een traan opwellen.
128. Verdrietig staart ze naar de lege kamer, en de klerenkast met wijd opengeslagen deuren. “Het zat er aan te komen.”
129. Maar een erg lange tijd om te treuren heeft ze niet, omdat net vandaag het trouwjubileum van haar en Jesse gevierd word. Dus staat ze zo’n uur later vrolijk in de hal al haar gasten te ontvangen.
130. ‘Moos!’ Enthousiast omhelst Nienke haar nichtje, die ze al sinds de dag voor haar verjaardag niet meer gezien had, gezien ze nu naar een andere school gaat.
131. De rest van de middag word gevuld met leuke spelletjes en andere activiteiten, waardoor Brechtje het vertrek van Elora even kan vergeten en van de dag kan genieten.
132. Rijksweg 7 Met een glimlach kijkt Joan het kleine kamertje naast de slaapkamer van haar en Jaap door.
133. Het is de oude kinderkamer van haar en Jade, en ze kan niet ophouden naar de twee roze wiegjes te staren.
134. Opeen voelt ze een arm om haar heen, en lachend kijkt ze opzij. ‘Wat sta jij hier te doen?’ Vraagt Jaap terwijl hij haar iets dichter tegen zich aan drukt.
135. ‘Gewoon, een beetje kijken.’ Antwoord ze onverschillig, terwijl haar blik naar de twee groene teddyberen glijd. ‘Die had oma nog voor ons gemaakt.’
136. ‘Maar goed, nu tijd maken voor leuke dingen.’ Haalt ze zichzelf terug in het hier en nu. ‘Leuke dingen met mij, mag ik hopen?’ Vraagt Jaap lachend. ‘Zeker.’ Behendig springt ze op zijn rug, en vrolijk verlaten de twee de kamer.
137. Om in de kamer ernaast weer op het grote tweepersoons bed neer te zakken. ‘Dit soort leuke dingen kunnen we beter vaker doen.’ Mompelt Jaap tussen een aantal zoenen door.
138. Het was al aan het schemeren toen ze de kamer in kwamen, maar als ze onder de dekens verdwijnen is het al compleet donker buiten.
139. ‘Ik geloof dat we er zometeen weer uit moeten.’ Met haar ogen vermoeid wat samengeknepen vouwt Joan haar armen om Jaap’s middel. ‘Waarom?’
140. Nou, daarom. Een uurtje later is het tijd voor het avondeten, en daar kunnen ze natuurlijk niet aan ontbreken.
141. ‘Is mam werken?’ Met haar lepel (waar een druppel soep van af druipt en op de tafel valt) wijst ze naar de lege plek naast Nout. ‘Klopt, ze baalt er wel van, van die werktijden.’
142. De volgende morgen is Joan al vroeg op om de laatste dingen voor de bruiloft te regelen, als haar maag opeens omdraait en ze een sprintje naar de WC moet trekken.
143. Na een glas water met asprine gaat het gelukkig wat beter, en dus gaat ze de tuin in. Ze slaakt een klein zuchtje bij het zien van de trouwboog, waar zij en Jaap over een paar uur onder zullen staan.
144. Bijna zonder geluid te maken loopt ze na lang genoeg gekeken te hebben de kas in, waar Floor druk is met nieuwe plantjes planten. ‘Denk je dat ik het kan?’
145. Meteen legt Floor haar gereedschap neer, en draait zich om. ‘Tuurlijk kan jij het! Jij en Jaap zijn gewoon perfect voor elkaar, dat kan ik zo zien.’
146. ‘Nou, volgens mijn moeder zijn we perfect voor elkaar.’ Mompelt Joan twee uur later grappend tegen Jaap, als ze samen zenuwachtig onder de trouwboog staan. ‘Nou, dat is dan mooi meegenomen.’ Allebei kijken ze even naar hun gasten, maar dan kunnen ze beginnen.
147. So she said what's the problem babyWhat's the problem I don't know well maybe I'm in love
148. LoveThink about it Every time I think about it Can't stop think about it
149. How much longer will it take to cure thisJust to cure it 'cause I can't ignore it
150. Is this loveLove Make's me wanna turn around and face me but I don't know nothing 'bout love
151. Come on come on turn a little faster Come on come on the world will follow after
153. So I said heey I'm a snowboard runningRunning down into the spring next coming all this love
154. Melted of the blue skyBelted out sunlight shivering love
155. Well baby I surrenderTo the strawberry ice cream Never ever ending
156. All this loveWell I didn't realy do itBut there's no escape in your love
157. These lines are lightning meWhere never alone Never aloneNo noCome on come on move a little closer
158. Come on come on I wanna hear you wisperCome on come on settle down inside my love
159. Come on come on jump a little higherCome on come on if you feel a little lighterCome on come on We where once upon a time in love
160. We're accidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently in loveAccidently..
161. I'm in loveI'm in loveI'm in loveI'm in loveI'm in loveI'm in love
163. AccidentlyCome on come on feel a little tighterCome on come on and the world will live up brighter
164. Come on come on get yourself inside my love I'm in love
165. ‘En toen was het officieel.’ Glimlachend kijkt Jaap haar aan, terwijl ze samen langzaam dansen.
166. Niet lang nadat de gasten zijn vertrokken, vertrekt ook het echtpaar. Maar dan naar de slaapkamer voor gepaste bezigheden.
167. ‘Slaap lekker, mevrouw Verwijk.’ Voorzichtig komt Jaap dichterbij gekropen, en drukt een kus op haar haren. ‘Jij ook, meneer Verwijk.’ Genietend sluit ze haar ogen, en even later is het stil in de kamer.
168. Tot ze midden in de nacht weer gedwongen word op te staan, als ze een abnormale steek in haar buik voelt. Verwondert kijkt ze naar de bolling die daat zit, en meteen is ze klaarwakker.
169. Ook voelt ze meteen dat ze honger heeft, en dus fantsoeneerd ze haar haar, en trekt ze iets comfortabelere kleren aan.
170. En zo staat ze daar, rond drie uur ‘s nachts, in de keuken om kreeft klaar te maken.
171. Eigenlijk had ze beter weer terug in bed kunnen gaan liggen, maar nu ze toch wakker is kan ze maar beter die kreeft afmaken, vind ze. En dus gaat hij de oven in.
172. Geduldig wacht ze tot hij klaar is, en snel zet ze twee borden klaar. Éen extra, voor als er toevallig nog iemand honger heeft, of eigenlijk vooral, als ze aan éen portie niet genoeg heeft.
173. Maar aan dat tweede bord komt ze niet eens toe, wanneer ze met een harde klap voorover in haar eten valt.
174. Moe wrijft ze over haar pijnlijke neus, en kijkt even naar het beetje eten dat nog op haar bord ligt.
175. Ze besluit dat ze dat maar beter gewoon kan laten voor wat het is, en dat ze haar bed maar in moet kruipen. Daar ziet ze dat Jaap zijn bed al uit is, en bedenkt ze zich dat hij ergens aan zijn vaardigheden zal werken.
176. Ondertussen is er nog een nachtelijke bezoeker ook naar de keuken gegaan. Verast haalt Floor een beetje folie van een bord met kreeft, en zet dat in de oven om het op te warmen.
177. Terwijl ze op éen van de keukenstoelen gaat zitten om te wachten op haar late avondmaal, besluiten ook de katten wat te eten. Tot haar verbazing komt daar opeens ook een kitten bij staan.
178. Als ze er op af loopt, komt er tot haar grote verbazing nog een tweede kitten bij, en samen hangen de twee katjes even later in de twee veel te grote voerbakken.
179. ‘Gut, wat zijn jullie schattig.’ Voorzichtig pakt ze éen van de kleine katjes op, en meteen begint die luid te spinnen en kopjes te geven.
180. Vertederd kijkt ze toe hoe Lulu haar andere kindje begint te wassen, en hoe Bennie spinnend toekijkt vanaf het aanrecht –waar hij eigenlijk niet op mag-.
181. Na een goede nachrust heeft Joan voldoende energie om even iets voor haarzelf te doen, en dus is ze de volgende morgen bezig met een vaas.
182. Maar dat begint na een tijdje toch te vervelen, en dus gaat ze maar naar buiten om iets minder leuke klusjes te gaan doen.
183. Maar ook dat put haar nu al snel uit, en als ze nog even wat heeft gegeten zoekt ze haar warme bedje al weer op.
184. Al snel is ze in een diepe slaap, en word pas wakker als het al donker is, en Jaap haar is komen vergezellen.
185. ‘We worden ouders..’ Ze heeft niet echt de energie om iets te zeggen, maar ze doet het toch. Ze hoort Jaap niks terug zeggen, maar voelt wel hoe hij zijn warme handen om haar buik legt.
