Τα ακόλουθα είναι τρέχουσες στατιστικές σε πέντε βασικούς τομείς των καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παιδική κακοποίηση − 40 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών πάσχουν από κακοποίηση και παραμέληση. (UNICEF, 2008) Βία Συμμοριών − 100 τοις εκατό των πόλεων με πληθυσμό μεγαλύτερο ή ίσο με 250.000 αναφέρουν δραστηριότητα συμμοριών. (Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ) Παιδική Εργασία − 246 εκατομμύρια παιδιά, ένα στα έξι παιδιά, ηλικίας 5 έως 17, είναι θύματα παιδικής εργασίας. (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, 2002) Παιδιά − στρατιώτες − η UNICEF εκτιμά ότι περισσότερα από 300.000 παιδιά κάτω των 18 ετών σήμερα πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης σε περισσότερες από τριάντα ένοπλες συρράξεις σε όλο τον κόσμο. Ενώ η πλειοψηφία των παιδιών στρατιωτών είναι μεταξύ των ηλικιών 15 και 18, κάποια είναι μόλις 7 ή 8 ετών. (Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, 2005) Εμπορία ανθρώπων − Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 27 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο σήμερα που είναι υποδουλωμένοι. Κάθε χρόνο 600.000 με 800.000 άτομα γίνονται αντικείμενο εμπορίου δια μέσου των διεθνών συνόρων. (Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ Έκθεση για τη Εμπορία Ανθρώπων, 2006)

1. 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΙΓΡΙΤΑΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:2015-16
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΘΩΜΑΣ ΑΧΛΑΔΑΣ

2. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

3. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν
ηθικές αρχές που θέτουν συγκεκριμένα
πρότυπα ανθρώπινης συμπεριφοράς και
συνήθως προστατεύονται ως νόμιμα
δικαιώματα κατά το εθνικό και διεθνές δίκαιο
. Θεωρούνται ως «κοινώς αντιλαμβανόμενα
αναπαλλοτρίωτα θεμελιώδη δικαιώματα που
κάθε άτομο δικαιούται από τη στιγμή της
γέννησής του, απλώς και μόνο επειδή είναι
ανθρώπινο ον»

4. Τα ανθρώπινα δικαιώματα βασίζονται στην αρχή του
σεβασμού του ατόμου. Η βασική θεώρησή τους είναι
ότι κάθε άτομο είναι ένα ηθικό και λογικό ον που αξίζει
να του φέρονται με αξιοπρέπεια. Αποκαλούνται
ανθρώπινα δικαιώματα γιατί είναι οικουμενικά. Ενώ
κάποιες χώρες ή ειδικές ομάδες απολαμβάνουν
συγκεκριμένα δικαιώματα που ισχύουν μόνο γι’
αυτούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι τα δικαιώματα
που δικαιούνται όλοι –χωρίς να έχει σημασία ποιοι
είναι και πού ζούνε– απλώς γιατί είναι ζωντανοί.

5. ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

6.  ΑΤΟΜΙΚΑ
 ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
 ΠΟΛΙΤΙΚΑ
 ΕΘΝΙΚΑ

7. ΑΤΟΜΙΚΑ
Στα ατομικά δικαιώματα εντάσσονται
εκείνα που χαρακτηρίζονται και ως
θεμελιώδη, όπως είναι το δικαίωμα στη
ζωή, στην αξιοπρέπεια, στην ασφάλεια,
στην προσωπική περιουσία, στην
ελευθερία λόγου, στην ιδιωτικότητα,
καθώς και στην ανεξιθρησκία.

8. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
Στα κοινωνικά δικαιώματα εντάσσονται εκείνα
που κυρίως προκύπτουν μέσα από τη
λειτουργία της κοινωνικής συνύπαρξης, όπως
είναι το δικαίωμα στην εργασία, στην
εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία και ξεκούραση,
στην υγεία, στην ισότητα, αλλά και στη
γενικότερη κοινωνική μέριμνα.

9. ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Στα πολιτικά δικαιώματα εντάσσονται εκείνα
που αφορούν την ελεύθερη συμμετοχή του
ατόμου στις πολιτικές διαδικασίες. όπως είναι
το δικαίωμα να εκλέγει, αλλά και να εκλέγεται,
το δικαίωμα του συνεταιρισμού, το δικαίωμα
των συγκεντρώσεων, αλλά και το δικαίωμα
στην ενημέρωση.

10. ΕΘΝΙΚΑ
Στα εθνικά δικαιώματα εντάσσονται εκείνα που
αφορούν την ευρύτερη υπόσταση ενός
έθνους, όπως είναι το δικαίωμα διατήρησης
της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, το δικαίωμα
στην εθνική ανεξαρτησία και στον εθνικό
αυτοπροσδιορισμό, το δικαίωμα στην εθνική
ακεραιότητα, αλλά και το δικαίωμα της εθνικής
ταυτότητας, όπως αυτό προκύπτει μέσα από
τη γλώσσα και την τοπική παράδοση.

11. ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

12. Στην αρχαία Μεσοποταμία μαρτυρούνται από το 2350
Π.Κ.Χ. περίπου οι αρχαιότεροι νομικοί κώδικες οι
οποίοι περιλάμβαναν σε κάποιο βαθμό την έννοια του
δικαιώματος. Ο αρχαιότερος νομικός κώδικας που
σώζεται ως σήμερα είναι ο νεοσουμερικός Κώδικας
του Ουρ-Ναμμού (περ. 2050 Π.Κ.Χ.). Στη γνωστότερη
σειρά νόμων, τον Κώδικα του Χαμουραμπί (περ. 1780
Π.Κ.Χ.), περιέχονται κανόνες —και ποινές σε
περίπτωση παραβίασης των κανόνων— που
ρυθμίζουν μια σειρά από ζητήματα όπως τα
δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών και των
δούλων .

13. ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

14. Η αγγλική Magna Carta του 1215, ένας μεσαιωνικός
καταστατικός χάρτης της ελευθερίας, έπαιξε
ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ιστορία της αγγλικής
νομοθεσίας, αλλά και στη σύγχρονη διεθνή και
συνταγματική νομοθεσία. Η Magna Carta όμως δεν
ήταν καταστατικός χάρτης των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, αλλά μάλλον μόνο ένα θεμέλιό τους
και αποτέλεσε μια μορφή περιορισμένης πολιτικά
και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας για την
αντιμετώπιση ειδικών πολιτικών συνθηκών. Στην
περίπτωση της Magna Carta, αυτή αναγνωρίστηκε
αργότερα κατά τη διάρκεια των πρώιμων
σύγχρονων συζητήσεων σχετικά με τα δικαιώματα.

15. 16Ος
-18Ος
ΑΙΩΝΑΣ

16. Ο Άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ τον 17ο αιώνα ανέφερε τα φυσικά
δικαιώματα στο έργο του, προσδιορίζοντάς τα ως δικαιώματα
«στη ζωή, την ελευθερία και την περιουσία (ακίνητη)», και
υποστήριξε ότι τα εν λόγω θεμελιώδη δικαιώματα δεν μπορούν
να παραλειφθούν από το κοινωνικό συμβόλαιο. Στη Βρετανία
του 1689, η αγγλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων (Bill of
Rights) και η αντίστοιχη Αξίωση Δικαιωμάτων της Σκωτίας
κατέστησαν παράνομες μια σειρά από καταπιεστικές
κυβερνητικές ενέργειες, ενώ η
Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Βιρτζίνια του 1776
κωδικοποίησε σε νόμο έναν αριθμό θεμελιωδών ατομικών
δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών επηρεάζοντας τις
μετέπειτα διακηρύξεις. Δύο μεγάλες επαναστάσεις κατά τη
διάρκεια του 18ου αιώνα, μία στις Ηνωμένες Πολιτείες (1776)
και μία στη Γαλλία (1789), οδήγησαν στην υιοθέτηση της
Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερική
και της γαλλικής
Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη,
αντίστοιχα, στη βάση των οποίων κατοχυρώθηκαν
συγκεκριμένα νομικά δικαιώματα. Οι δύο αυτές διακηρύξεις
αποτέλεσαν τη βασική πηγή των σύγχρονων ατομικών
ελευθεριών.

17. 19ος ΑΙΩΝΑΣ

18. Τον δέκατο ένατο αιώνα τα ανθρώπινα
δικαιώματα έγιναν κεντρικό ζήτημα με αφορμή
το ζήτημα της δουλείας. Ένας αριθμός
μεταρρυθμιστών, ιδιαίτερα ο Ουίλιαμ
Ουίλμπερφορς στην Βρετανία, εργάστηκαν με
στόχο την κατάργηση της δουλείας. Αυτό έγινε
εφικτό στην Βρετανική Αυτοκρατορία μέσω
της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για το
Εμπόριο Δούλων του 1807 και της Πράξης
Νομοθετικού Περιεχομένου για την
Κατάργηση της Δουλείας του 1833.

19. 20Ος
ΑΙΩΝΑΣ

20. Οι παγκόσμιοι πόλεμοι, η τεράστια απώλεια
ανθρώπινων ζωών και οι κραυγαλέες καταπατήσεις
ανθρώπινων δικαιωμάτων που έλαβαν χώρα κατά τη
διάρκειά τους, ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την
ανάπτυξη των σύγχρονων εργαλείων για τα
ανθρώπινα δικαιώματα. Η Κοινωνία των Εθνών
ιδρύθηκε το 1919, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη
Συνθήκη των Βερσαλλιώνπου ακολούθησαν το τέλος
του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Οι στόχοι της ΚτΕ
περιλάμβαναν αφοπλισμό, παρεμπόδιση του
πολέμου μέσω συλλογικής ασφάλειας, επίλυση των
διαφορών μεταξύ χωρών με διαπραγματεύσεις και
διπλωματία και βελτίωση της παγκόσμιας ευημερίας.
Στον καταστατικό της χάρτη προβλεπόταν η εντολή
να προωθηθούν πολλά από τα δικαιώματα που
περιελήφθησαν αργότερα στην
Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
.

21. Στη Διάσκεψη της Γιάλτας του 1945, οι Συμμαχικές
δυνάμεις συμφώνησαν να να δημιουργήσουν ένα νέο
σώμα για να αντικαταστήσει τον ρόλο της Κοινωνίας
των Εθνών. Αυτό επρόκειτο να είναι ο
Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ο Ο.Η.Ε. έπαιξε έναν
σημαντικό ρόλο στη διεθνή νομοθεσία για τα
ανθρώπινα δικαιώματα από την ίδρυσή του. Μετά
τους παγκόσμιους πολέμους ο Ο.Η.Ε. και τα μέλη του
ανέπτυξαν μεγάλο μέρος του διαλόγου και τα
νομοθετικά σώματα που τώρα συνιστούν τον διεθνή
ανθρωπιστικό νόμο και την διεθνή νομοθεσία για τα
ανθρώπινα δικαιώματα.

22. ΕΛΛΑΔΑ

23. Στην Ελλάδα τα ανθρώπινα δικαιώματα
είναι κατοχυρωμένα σύμφωνα με το
Σύνταγμα (άρθρα 4 έως 25), αλλά και
στο Αστικό Δίκαιο (άρθρα 281-286).

24. ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ

27. Φοβερή θνησιμότητα από έλλειψη πόσιμου νερού και
φαρμάκων, από λιμούς, φυσικές καταστροφές,
επιδημίες.
Συνθήκες άθλιας διαβίωσης λόγω έλλειψης στέγης,
οξύτατου υποσιτισμού και φτώχειας και τραγικά
ποσοστά αναλφαβητισμού.
Υψηλή κλίμακα ανεργίας και απάνθρωπες συνθήκες
εργασίας.
Τρομοκρατία από παρακρατικές οργανώσεις.
Πόλεμοι (εμφύλιοι και τοπικοί) με χιλιάδες θύματα,
κυρίως στον άμαχο πληθυσμό και γενοκτονίες.
Διώξεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις για πολιτικές
και θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά και χωρίς όριο,
εξευτελισμοί και ταπεινώσεις των γυναικών

28. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

31. Στήριξη της προσπάθειας για ανασυγκρότηση και
ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου κόσμου από τα
ισχυρά κράτη της Ε.Ε. και τον Ο.Η.Ε. (αντίσταση
στην κερδοσκοπία, παραγραφή των χρεών).
Προσπάθεια εκδημοκρατισμού των λαών που ζουν
σε διδακτορικά καθεστώτα.
Ανθρωπιστική βοήθεια από παγκόσμιες μη
κυβερνητικές οργανώσεις.
Ευαισθητοποίηση του κόσμου από τα Μ.Μ.Ε., το
σχολείο και τους διανοούμενους.
Καλλιέργεια του πνεύματος κατανόησης, αμοιβαίας
εμπιστοσύνης, αλληλοσεβασμού στις σχέσεις του
πολίτη προς το κράτος αλλά και του ατόμου προς το
άτομο.