2. 1. DO REINO DOS FRANCOS AO
IMPERIO CAROLINXIO
No século VIII, o reino franco pasou a ser o máis importante
de Occidente. Conseguiron derrotar e impedir o avance
musulmán no ano 732.
O imperio de Carlomagno
Un dos seus reis foi
Carlomagno, que
conquistou moitos
territorios en
Centroeuropa, Italia
e o norte da
península Ibérica.
Era tan poderoso que
foi nomeado
emperador
3. O imperio de Carlomagno (o
imperio carolinxio) estaba
dividido en distintos
condados e marcas. Os
condes e os marqueses que
gobernaban estes
territorios xuraban
fidelidade ao emperador e
debían obedecerlle. Enviaba
funcionarios (missi
dominici) para controlalos.
A vida era bastante atrasada: as cidades eran pequenas e
a economía baseábase na agricultura e a gandaría.
4. A partición do
imperio
No século IX, o
imperio carolinxio
dividiuse en tres
partes e deixou de
existir.
5. 2. UNHA ÉPOCA DE INSEGURIDADE
A segunda metade do século IX e o século X foi unha época
de inseguridade en Europa. Tiveron lugar as invasións de
tres pobos: os viquingos ou normandos, os maxiares ou
húngaros e os sarracenos.
O imperio carolinxio
desapareceu e
estendeuse por Europa
un clima de terror.
Unha segunda vaga de invasións
6. Os reis eran moi débiles e non podían protexer a poboación.
Por iso, os condes, duques e marqueses do imperio Carolinxio
acabaron actuando como donos das terras que gobernaban e
lograron transmitir o poder aos seus fillos.
3. A DEBILIDADE DOS REIS
Ante a desorde provocada
polas guerras os
campesiños buscaron a
protección dos nobres.
A cambio de protección, os
campesiños tiñan que
traballar para o señor. Así
xurdiu a sociedade feudal.
7. O reducido poder dos reis
A clave do poder real residía nos lazos persoais que
establecía cos nobres.
Os nobres recoñecen a autoridade do rei e o seu papel
como mediador: primus inter pares.
O exercito real é reducido. Depende dos exércitos
privados dos seus vasalos.
A principal fonte de ingresos proviña do seu feudo.
A curia ou consello Real eran un grupo
de persoas que axudaban ao monarca
nas tarefas de goberno.
Na Idade Media, a corte era itinerante
e os reis non tiñan unha capital fixa.
8. 4. O FEUDALISMO
É un sistema social con tres características:
Cada nobre tiña total autoridade nas súas terras. O
rei só tiña poder nas terras que eran súas.
Os nobres aceptaban a
primacía do rei mediante
un pacto de vasalaxe.
Ao mesmo tempo, os
nobres podían ter vasalos
propios
Cerimonia investidura
A situación de inseguridade en Europa da lugar ao
feudalismo. Os reis eran moi débiles, non tiñan exércitos e
os campesiños buscaron a protección dos nobres.
9. As terras dividíanse en dúas partes:
A reserva era a parte da terra
explotada polo propio señor.
Os mansos eran anacos de terra que o
nobre lle concedía
aos campesiños a cambio do
pagamento de rendas.
Nos feudos, os señores impartían
xustiza e cobraban impostos.
O feudo
O feudo ou señorío eran as terras que os nobres recibían a
cambio de xurarlle fidelidade ao rei.
Feudo
Nas terras do feudo estaban o castelo do señor, as
aldeas en que vivían os campesiños e as terras de cultivo.
10. A sociedade medieval
dividíase en grupos,
chamados
estamentos.
Había tres
estamentos: os
nobres, os clérigos e
os traballadores.
5. A SOCIEDADE ESTAMENTAL
Os nobres e os clérigos eran estamentos privilexiados,
pois non pagaban impostos, non realizaban traballos
manuais, poden levar armas e controlaban os principais
postos.
Os traballadores eran un estamento non privilexiado.
12. Os nobres
Non todos os nobres son igual de poderosos
Algúns son donos de grandes feudos e riquezas
Outros so posuían as súas armas e o seu cabalo
A súa actividade principal era a
guerra, para a que se adestraban
continuamente.
En caso de guerra eran convocados
polo rei e acudían cos seus vasalos
formando unha mesnada.
Os fillos dos nobres recibían
educación militar desde nenos
como paxes e escudeiros dun
nobre importante.
Torneo
Mesnada
13. As damas da nobreza
A función fundamental das
mulleres nobres era casar e ter
fillos.
Os matrimonios eran concertados
polos pais dos noivos
As mulleres que permanecen
solteiras ingresaban en mosteiros.
As mulleres dirixían os labores dos
serventes, educaban os fillos máis
pequenos, bordaban e tecían.
14. Nesta época, o 90 % da poboación vivía e traballaba no campo.
Moi poucos campesiños eran propietarios das súas terras. A
maioría vivía en pequenas aldeas e traballaba as terras dun
nobre ou dun mosteiro.
6. OS CAMPESIÑOS: servos e libres
Dentro dos campesiños temos que distinguir
entre:
Os campesiños servos estaban
sometidos completamente á autoridade
do seu señor. A condición de servos
herdábase de pais a fillos.
Había campesiños libres. Estes
traballaban os mansos do señorío e
pagaban o décimo á Igrexa.
15. O traballo no campo
O traballo dos campesiños era moi duro. Todos
traballaban, incluídos nenos e anciáns.
A produción agrícola era baixa. Cultivaban sobre todo
cereais e legumes.
Como non tiñan fertilizantes,
so cultivaban a metade das
terras, a outra metade
deixábase en barbeito Rotación bienal.
A partir do século XI aumentou a produción agrícola en Europa.
Cultiváronse novas terras.
Implantouse a rotación trienal de cultivos.
Introducíronse novas técnicas: arado de veso, novos cultivos e a
xeneralización do regadío e os muíños.
16. Viven en aldeas, en casas pobres, feitas de adobe,
madeira e canas. Os mobles eran escasos. Compartían o
espazo cos seus animais domésticos
Os campesiños eran autosuficientes.
A vida na aldea
O seu nivel de
vida era baixo.
Comían mal, non
tiñan menciñas e
a mortalidade
era moi alta.
17. Na idade media , o cristianismo
era a relixión maioritaria.
A Igrexa estaba encabezada
polo Papa. O Papa podía
excomungar os reis.
O clero regular estaba
formado polas ordes relixiosas,
constituídas polos monxes e as
monxas
Os bispos e os sacerdotes
formaban o clero secular.
7. O PODER DA IGREXA. Organización
18. A influencia da Igrexa
A igrexa tiña un gran poder
-Os papas interviñan nos asuntos dos Estados cristiáns.
-Os mosteiros eran donos de moitas terras
-A igrexa cobraba rendas aos seus servos.
-Os campesiños pagaban o décimo a igrexa.
-Interviña en aspectos da vida: bautizo, matrimonio, …
-Os cristiáns tiñan unha serie de obrigas: asistir a misa,
rezar, …
-As campás das igrexas regulaban as tarefas cotiás e horas
de traballo.
-O calendario seguía as festas relixiosas
-A igrexa interviña nas guerras: treguas de Deus e cruzadas
19. A extensión da cristiandade
Entre os séculos XI e XIII a Europa cristiá ampliou as
súas fronteiras
20. O mosteiro, centro da cultura
Mosteiro de Samos
Os mosteiros
foron, ademais
de lugares de
oración,
centros de
cultura. Nos
mosteiros
vivían monxes e
monxas que
pertencían a
diferentes
ordes
relixiosas.
21. As ordes relixiosas
Cada orde tiña unha regra, que
regulaba todos os aspectos da
súa vida, e vestía un hábito.
Os monxes vivían en
mosteiros e conventos.
Os monxes dedicábanse á
oración, á meditación, realizan
traballos varios como cultivar a
horta ou atender a pobres e
enfermos.
Algúns monxes copiaban
manuscritos na biblioteca do
mosteiro e decorábanos con
miniaturas
Manuscrito
