2. ROGER DEĞİŞİM KURAMI
Teknolojik yenilikler çağdaş üniversitelerde önemli bir
rol oynar. Teknolojik yeniliklerin artan önemi
karşısında yeniliğe uyumu etkileyen etkenleri ortaya
koymayı amaçlayan çeşitli teoriler ve modeller
geliştirilmektedir. Bunlar arasında “Rogers’ın Yeniliğin
Yayılması Teorisi” bilgi sistemleri uygulaması
araştırmalarında yaygın olarak kabul gören bir
teoridir.
3. YENİLİĞİN YAYILMASI
Bilgi: Birey yenilikten bir ölçüye kadar haberdardır,
yeniliğin nasıl çalıştığını bilmez.
İkna Etme: Birey yeniliğe karşı olumlu veya olumsuz
bir tutum oluşturur.
Karar: Birey yeniliği kabul etme veya reddetmeye
başlar.
Onaylama: Birey verdiği yenilik kararına destek
aramaya başlar. Zıt bir fikirle kendi fikri değişebilir
4. PAVİO İKİLİ KODLAMA KURAMI
Allan Paivio (1971) tarafından geliştirilen İkili
Kodlama Kuramı, bir bilginin birbirini destekleyen
farklı biçimlerde kodlanmasının verimliliği artıracağı
varsayımına dayanır. Sözlü ve görsel içerikler bir
arada sunulduğunda öğrenme daha verimli ve etkili
olacaktır. Bu konu ile ilgili yapılan araştırmalara göre,
İkili Kodlama Kuramının akademik başarıda olumlu
yönde etkisi vardır.
5. BİLGİYİ İŞLEME KURAMI
Bilgiyi işleme kuramı, sözel öğrenmede içsel, bilişsel
süreçleri anlamaya ve tanımlamaya odaklanmıştır.
Bilgiyi işleme kuramı zihinsel süreçleri ve bu süreçte
nasıl bir yol izlendiğinin üzerinde durmaktadır. Bilgiyi
işleme sürecinde öğrenme, bireyin yetenekleri,
tecrübeleri ve inançları doğrultusunda karar verme
sürecidir. Bilgiyi işleme kuramında temel olarak dört
soruya cevap aramışlardır.
1. Dışarıdan bilgi nasıl alınmaktadır?
2. Alınan bilgiler zihinde nasıl bir yoldan
geçmektedir?
3. İşlenen bilgiler zihinde uzun süre nasıl depo edilir?
4. Zihinde depo edilen bilgiler nasıl geri
kullanılmaktadır?
6. GAGNE 9 ADIM KURAMI
Gagne’ye göre öğrenme, dolaylı olarak gözlenebilen
davranışlardan anlaşılır ve beyinde gerçekleşir.
1. Dikkati çekme: Öğrenmenin hedef doğrultusunda
ve en iyi şekilde gerçekleşmesi için öncelikle konu ile
ilgili materyaller tasarlanmalıdır ve öğrencinin
dikkatinin bu materyale çekilmesi gereklidir.
2. Hedeften Haberdar Etme: Öğrenilecek konunun
öncesinde genel olarak öğrenciye sunulmasıyla
öğrenci konu hakkında güdülenmiş olur ve konu
dışına çıkmaktan kurtulur.
3. Ön Bilgileri Hatırlatma: Öğretilecek bilgi, daha
önceki bilgilere bağlıdır. Öğrenciye ders içeriği
hakkında ön bilgi verilmelidir. Eksiklikler, öğrenmeyi
olumsuz yönde etkiler.
7. 4. Materyali Sunma: Öğrenmenin anlamlı olabilmesi için materyallerin
doğru bir şekilde sunulması gereklidir. Materyallerin verilmesinde
çeşitlilik büyük önem taşır.
5. Öğrenmeye Rehberlik Etme: Öğrenme sürecinde öğretmen
rehberliği büyük önem taşır. Öğretmen öğrencilerine, anımsama
yöntemlerini, örneklemeleri, çalışma durumlarını, grafik ve harita
örgütleyicilerini kullanarak yol göstermelidir.
6. Davranışı Ortaya Çıkarma: Ders sonunda öğretmen öğrencilere
yazılı veya sözlü sorular sorarak davranışı ortaya çıkarmalıdır.
7. Dönüt Verme: Öğrenci göstermiş olduğu davranışın doğru olduğunu
öğrendiğinde davranışı pekişir ve öğrenmeye karşı güdülenmiş olur.
8. Değerlendirme: Öğrenmenin sonunda öğrencilerin istendik
davranışları ne derece kazandıkları belirlenmesi gerekir.
9. Kalıcılığı ve Transferi Sağlama: Öğrenilen bilgilerin arada farklı
durumlar içerisinde tekrar edilmesi öğrenilen bilginin kalıcılığını artırır.
Farklı problem durumları sunulması da öğrencilerin öğrendikleri bilgileri
başka alanlara transfer etmelerini sağlar.
8. YAPILANDIRMACI YAKLAŞIM
Yapılandırmacı yaklaşım, öğrencilerin temel bilgilerini
kullanarak yeni bilgi edinmeleri olarak tanımlanır.
Yapılandırmacı yaklaşım 5 basamakta tanımlanır:
1. Öğrenme zihinsel bir süreçtir.
2. Öğrencinin temel bilgisi öğrenmede etkilidir.
3. Öğrencinin temel bilgilerindeki yanlışların
ispatlanması, öğrenmeyi daha sağlıklı yapar.
4. Öğrenilen konu ile ilgili yeni uygulamalar gereklidir.
Yapılandırmacı yaklaşım, yerleştirme, özümleme,
yaratıcılık, sürekli özümleme ve zihinde yapılanma
olarak beş şekilde gerçekleşir.
