4. Στο παραμύθι, η Κοκκινοσκουφίτσα, ένα κοριτσάκι με
κόκκινο παλτό και σκούφο, πηγαίνει φαγητό στη γιαγιά
της στο δάσος. Ο κακός λύκος την συναντά και
προσπαθεί να την καθυστερήσει, δείχνοντάς της ένα
λιβάδι με λουλούδια για να πάει μερικά στη γιαγιά της.
Έτσι, ο λύκος φτάνει πρώτος στη γιαγιά της, την τρώει,
μα λόγω της τρομερής του πείνας την καταπίνει
ζωντανή. Έπειτα, ο λύκος στήνει παγίδα στην
Κοκκινοσκουφίτσα μεταμφιεσμένος ως η γιαγιά της. Η
Κοκκινοσκουφίτσα φτάνει και ο λύκος την καταπίνει
και αυτήν.
5.
6. Σύμφωνα με την εκδοχή του παραμυθιού από τον Σαρλ
Περό, αυτό ολοκληρώνεται όταν ο λύκος φάει την
Κοκκινοσκουφίτσα και δεν έχει ευτυχισμένο τέλος.
Επίσης, συμπληρώνεται με το ηθικό δίδαγμα ότι τα νέα
και όμορφα κορίτσια δεν πρέπει να μιλούν σε ξένους,
ώστε να αποφεύγουν τους κακόβουλους ανθρώπους.
Επίσης, στην αρχική εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας
από τους αδελφούς Γκριμ, η Κοκκινοσκουφίτσα
συναντά αργότερα και δεύτερο λύκο, σε ένα είδους
υστερόγραφο του παραμυθιού. Την δεύτερη φορά
αποφεύγει τις κακοτοπιές, καθώς αναγνωρίζει ότι ο
λύκος προσπαθεί να την ξεγελάσει και δεν ακούει τις
προτροπές του.
7. Στο τέλος όμως, ένας
περαστικός κυνηγός
φτάνει πάνω στην ώρα,
σκοτώνει τον λύκο,
βγάζει την
Κοκκινοσκουφίτσα και
την γιαγιά της από την
κοιλιά του και τις σώζει.
8.
9.
10. « Ο Μικρός Πρίγκιπας" είναι βιβλίο του
Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-
Εξυπερύ. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο,
απευθύνεται σε όλους. Το θέμα του
βιβλίου είναι το εξής: ο αφηγητής πέφτει
με το αεροπλάνο του -που έχει πάθει
βλάβη- στην έρημο. Εκεί συναντά ένα
ασυνήθιστο παιδί (το Μικρό Πρίγκιπα),
γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο
αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον
καινούργιο του φίλο. Ο καινούργιος του
φίλος σιγά-σιγά τού διηγείται την
επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες, όπου
υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και
κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο
"ανθρώπινοι". Δεν ξεχνάει ποτέ και με
τίποτα τις ερωτήσεις που έχει υποβάλει,
ενώ ο ίδιος, αντίθετα, δεν συνηθίζει ν'
απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων.
11. Ο Σαρλ Περώ (Charles Perrault, Παρίσι 12 Ιανουαρίου 1628 – 1703) ήταν Γάλλος λαογράφος και
συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως
υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης το 1660 περίπου με
ερωτικά ποιήματα. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών
τεχνών. Ήταν αδελφός του Κλωντ Περώ (Claude Perrault, 1613 – 1688), αρχιτέκτονα του
Λούβρου.
Ο Σαρλ Περώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλολογική διαμάχη αναφορικά με την υπεροχή
αρχαίων και νεότερων συγγραφέων. Το 1671 ο Περώ εκλέχτηκε στη Γαλλική Ακαδημία, όπου διάβασε
το 1687 το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand,
1687), με αφορμή του οποίου η Γαλλική Ακαδημία διχάστηκε και ξέσπασε η αποκαλούμενη
«Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων».
Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων»
(Paralleles des Anciens et des Modernes, 1688 – 1698, 4 τόμοι), υποστηρίζοντας την υπεροχή και
τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον Μολιέρο και τον
Φρανσουά ντε Παλέρμπ, από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.
Βασικός του αντίπαλος σ’ αυτή τη διαμάχη ήταν ο Νικολά Μπουαλώ – Ντεπρεώ (Nicolas Boileau
– Despreaux, 1636 - 1711).
Ο Σαρλ Περώ είναι όμως περισσότερο γνωστός σ’ όλο τον κόσμο από τη συλλογή παραμυθιών για
παιδιά, που περιλαμβάνονται στις «Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας» (Contes de ma mere l’
oye, 1697), που τα έγραψε για τη διασκέδαση των παιδιών του και που έφεραν στη λογοτεχνία τη
μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees). Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η
«Κοκκινοσκουφίτσα», η «Σταχτοπούτα», «Ο Παπουτσωμένος Γάτος», «Η Ωραία Κοιμωμένη»,
«Ο Κυανοπώγων», «Ο Κοντορεβιθούλης» κ. ά.
