4. ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η Μάρω Λοΐζου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Σεπτεμβρίου 1940.
Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την παιδική λογοτεχνία, γράφοντας
Παραμύθια, Διηγήματα, Θεατρικά έργα και Ποιήματα. Υπήρξε επίσημος
συνεργάτης του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης όπως διάφορων
λογοτεχνικών περιοδικών (Ελληνικά Γράμματα, Επιθεώρηση τέχνης,
θεατρική κριτική κ.α.). Στίχοι των έργων της έχουν μελοποιηθεί από τον
σύζυγό της και πολύ γνωστό συνθέτη Μάνο Λοίζο.
Η Πολιτεία για την καλλιτεχνική της προσφορά την επιχορηγήσε από το
1998 με την λεγόμενη «Επίσημη Τιμητική Καλλιτεχνική Σύνταξη». Πέθανε
στην Αθήνα στις 20 Αυγούστου 2007, σε ηλικία 67 ετών, από καρκίνο.
5. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
“Ήταν δεν ήταν’’ παραμυθοτράγουδα (1971)
“Ή ονείρω’’ μυθιστόρημα και θεατρικό (1979)
“Μήπως είδατε τον αόρατο (Τετράτομο το οποίο παραστάθηκε στο θέατρο της
ημέρας)’’ μυθιστόρημα (1988)
Συγκεντρωτικός τόμος τεσσάρων μυθιστορημάτων με τον γενικό τίτλο «Τρέχει
τρέχει»’ μυθιστόρημα (1986)
“H νύχτα τρέχει να συναντήσει την ημέρα’’ μυθιστόρημα (1986)
“Το ποτάμι τρέχει να συναντήσει την θάλασσα’’ μυθιστόρημα (1986)
“O δρόμος τρέχει να συναντήσει την πολιτεία’’ μυθιστόρημα (1986)
“Το μικρό παιδάκι τρέχει στην αγκαλιά της μαμάς του να συναντήσει την αγάπη’’
μυθιστόρημα (1986)
“Το θαύμα του κόσμου[10 βιβλία εμπλουτισμένα με παιδαγωγικές ασκήσεις]’’
μυθιστόρημα (1998)
6. ΒΡΑΒΕΙΑ
Α' Κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας το 1998 για το «Το θαύμα του
κόσμου»
Β’ βραβείο στην Μπιενάλε του καλύτερου ευρωπαϊκού παιδικού
εικονογραφημένου βιβλίου το 1994 για τον συγκεντρωτικό τόμο των
μυθιστορημάτων της με τον γενικό τίτλο «Τρέχει τρέχει».
Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 1998
Βραβείο «Κώστας και Ελένη Ουράνη» από την Ακαδημία των Αθηνών για
την συνολική της προσφορά στην παιδική λογοτεχνία το 2000.
7. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το διήγημα αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη των χιλίων μαύρων μαθητών που το 1976 σκοτώθηκαν
κατά την εξέγερσή τους από την αστυνομία των λευκών στο Σοβέτο της Νότιας Αφρικής.
Ήρωας είναι ο μικρός Ταντιζουέ Ζουλού, ένα παιδί που ζει ευτυχισμένο σε ένα χωριό της Αφρικής και έχει
ένα ασυνήθιστο ταλέντο στο τραγούδι. Από μικρός ανακαλύπτει το ταλέντο του στη φλογέρα.
Μια μέρα πέφτει ξηρασία στο χωριό του και ο πατέρας του αναγκάζεται να φύγει για την πόλη και να
δουλέψει στα ορυχεία, για να ζήσει την οικογένειά του. Παράλληλα όμως φτάνει η ώρα της τελετής
ενηλικίωσης των παιδιών και ο Ταντιζουέ αποφασίζει να πάρει μέρος. Όμως για να συμμετάσχει στην
μύηση πρέπει να τον συνοδέψει ένας ενήλικας και ο Ταντιζουέ θέλει αυτός να είναι ο πατέρας του. Έτσι
αποφασίζει να πάει να τον αναζητήσει. Πριν φύγει, περνάει από τον Τουλάνι, τον παππού του, που είναι ο
αρχηγός του χωριού. Αυτός του χαρίζει την ιερή φλογέρα του προπάππου του, φτιαγμένη από τα κόκκαλα
ενός πτηνού. Το όργανο αυτό μπορούσε να βγάλει ήχο μόνο από τον αναστεναγμό της καρδιάς.
Όταν ο Ταντιζουέ φτάνει μετά από μακρύ και επίπονο ταξίδι στην πόλη, όλα του φαίνονται παράξενα.
Αρχίζει να ρωτάει όποιον βλέπει αν ξέρει ή αν έχει δει τον Ταμπάνε Ζούλου (τον πατέρα του). Κανένας
όμως δεν του απαντάει και όλοι τον κοιτούν κοροϊδευτικά. Ξαφνικά βρίσκεται στο μέσο της διαδήλωσης
των μαύρων μαθητών και τραυματίζεται σοβαρά από τα πυρά των αστυνομικών. Όταν συνέρχεται,
βρίσκεται στη φυλακή μαζί με άλλα παιδιά. Ετοιμοθάνατος πια, αγγίζει την φλογέρα του παππού του και
με τον τελευταίο αναστεναγμό της ψυχής του παίζει την πιο γλυκιά μελωδία ενώ νοερά μεταφέρεται στο
χωριό του και κοντά στα αγαπημένα του πρόσωπα. Την ίδια ώρα η μητέρα του μάταια περιμένει τον
Ταντιζουέ και τον άντρα της να επιστρέψουν από την πόλη.
8. Ένας από τους πρώτους νεκρούς ήταν ο 13χρονος Χέκτορ Πίτερσον,
ο οποίος έγινε το σύμβολο της εξέγερσης. Η φωτογραφία με το άψυχο σώμα του να
μεταφέρεται από ένα μεγαλύτερο παιδί έκανε το γύρο του κόσμου.