1. PS13ZATERDAG 9 AUGUSTUS 2014
REISINFORMATIE
Prijs voor een cottage op Scalpay vanaf
€ 1055 per week voor vier personen.
Bereikbaarheid vlieg op Inverness en
huur een auto voor de ruim twee uur
durende trip naar Skye (met onderweg
eventueel een overnachting aan Loch
Ness en bezichtiging van Eilean Donan,
het kasteel uit de Highlander-films). Meer
informatie: www.isleofscalpay.com
Met dank aan Visit Britain en
Sunnycars.nl
3x een eiland
voor jezelf
€€€ Litløy fyr,Noorwegen
Een vuurtoreneilandje van zeventig hecta-
re in de Noorse archipel Vesterålen, met
één bewoner. Spot orka’s en zeearenden
en geniet van het uitzicht uit de lichtka-
mer.Vanaf €540 per persoon voor twee
nachten.
€€ ‘Off the grid’ in Zweeds Lapland
Geen elektra op het onbewoonde eiland
‘Off the grid’. Het water komt uit het meer
en je kookt op een houtvuur. De houten
cabin (met sauna en hottub) is een
plaatje. Outdoor koken, een elandsafari of
wandeltocht: het kan hier allemaal. Vanaf
€1699 per week voor vijf personen.
€ Vuurtoren Veli Rat,Kroatië
Eén van de mooiste vuurtorens van de
Adriatische Zee op het grote Kroatische
eiland Dugi Otok.Vuurtorenwachters
staan op een wachtlijst om hier te mogen
werken.Vanaf €749 per week voor vier
personen.
Alle eilanden zijn te boeken via
eilandenspecialist www.visiwa.com
Op het privé-eiland Scalpay, voor de kust van het Schotse Skye, spot je zeehonden,
zeeotters, tuimelaars en zeearenden, met prachtig uitzicht op de omringende eilanden.
Geen wegen, geen winkels, geen wifi – rust gegarandeerd.tekst en foto’s LINDA KORSTEN / TEKSTBUREAU LINK & CO
S
calpay is geen klein eiland – met
een oppervlak van zo’n 25 vierkante
kilometer en heuvels tot bijna vier-
honderd meter heb je meer dan een
week nodig om alle uithoeken te
ontdekken (en een paar goede lies-
laarzen voor de moerassen aan de
noordkant). Een paar huizen, een
oud kerkhofje en verder niks: geen
winkels, geen wegen, geen auto’s.
Wat er wel is, in overvloed: rust en
natuur.
Een echt eilandgevoel dus, en dat overvalt ons al tij-
dens de overtocht. Met een klein motorbootje worden wij
(man, vrouw, zoon van vijf jaar, een berg bagage en ge-
noeg rantsoen om het een hele week comfortabel uit te
houden) overgezet vanaf Skye. Een verheugde grijns ver-
schijnt al snel op het gezicht van mijn zoon als we wegva-
ren en ook wij voelen ons uitgelaten.
Wát een avontuur is dit. We klauteren aan wal – door
het springtij staat het water te laag om tot aan de steiger
door te varen – en wandelen op ons gemak naar ‘het gro-
te huis’, waar de beheerders wonen. Een glorieus zonne-
tje zet de hysterisch bloeiende brem nog wat extra aan.
Hoger op de heuvel omringen oude bomen het vroeg-
christelijke kerkhof, dat nog steeds in gebruik is. Van één
van die grafstenen hangt een afdruk in het British Muse-
um, horen we even later van Veronica, die met haar man
het eiland beheert voor zijn familie.
Ze overhandigt ons de sleutel van de Keepers Cottage,
die wel een beetje ruim is voor drie personen, maar ze
zijn met de aanleg van een nieuwe waterleiding net aan-
geland bij de kleinere cottage. Jaren dronken ze hier wa-
ter uit het hooggelegen meer, tot een overheidsinstantie
het drinkwater afkeurde. Nu worden er filters geplaatst
en buizen vervangen. “Ach ja,” zegt Veronica. Ze heeft al
heel wat zien komen en gaan hier. Verschillende bedrijf-
jes gingen op de fles, zoals de kwekerij van sint-jakobs-
schelpen – een project waar ze 25 jaar mee bezig waren
geweest.
Eilandritme
Leven op een eiland brengt zijn beperkingen met zich
mee. ’s Winters slaapt Veronica geregeld een nachtje bij
vrienden als het motorbootje haar niet terug kan brengen
naar Scalpay vanwege het slechte weer – vandaar dat de
cottages maar de helft van het jaar te huur zijn. Dat is dan
ook meteen een goede reden om iemand weer eens op te
zoeken, zegt ze relativerend. “Als ik iets heb geleerd op
het eiland, is het om alles te accepteren zoals het is.”
Het mag dan niet altijd gemakkelijk zijn, even een
weekje proeven van het eilandleven is heerlijk. We kijken
vanuit onze cottage aan drie kanten uit over zee en heb-
ben een ‘eigen’ stukje baai. Al gauw staan we op de rot-
sen, schepnetje in de hand. We verliezen snel alle besef
van tijd, staan op als we wakker worden van het licht
en gaan slapen als het donker wordt – het is eigenlijk
zo simpel.
Het huis is geweldig, dat maakt het helemaal gemak-
kelijk je over te geven aan het hier en nu. Een bad, open
haard, regendouche, fijne banken, speelkamer en grote
keuken. Maar de echte luxe hier is minder grijpbaar: tijd.
Je hebt hier alle tijd om je te wijden aan wat je belangrijk
vindt, waar je thuis te weinig aan toekomt: spelen met je
kinderen, avonturen beleven, genieten van de natuur. Op
de eerste middag zien we een zeearend overvliegen, die
hier op het eiland een nest heeft.
Al heb je misschien aan een paar dagen genoeg om
een impressie te krijgen, toch is het goed hier een hele
week (of langer) te blijven. Het haalt de druk eraf, je kunt
dagen lanterfanten, en minder mooi weer gooit geen roet
in het eten bij eventuele plannen voor boot- of wandel-
tochtjes.
Er is nog een reden om langer te blijven: de haast ver-
dwijnt uit je lijf. Het is fijn even bevrijd te zijn van al die
dagelijkse prikkels. Hier gaat mijn smartphone alleen
aan om af en toe te kijken hoe laat het is, maar ook dat
leer ik snel af. Wifi is er niet. Nog niet zo lang geleden was
dat een gemis, maar nu komen mensen juist naar Scalpay
om even onbereikbaar te zijn, vertelde Veronica al.
Al met al hebben we al snel een eigen ‘eilandritme’ te
pakken. We maken een vuur om marshmallows te rooste-
ren, verkennen de kust een keer een stuk linksom en een
keer rechtsom en maken een boottocht met de amusante
schipper Nick naar de zeehonden op een ander eilandje.
Er is genoeg te doen, je kunt er mooi wandelen, de zee
en de rotskust zijn elke dag anders. Er is een wandelroute
naar de bergmeren en met laarzen aan ontdek je het
zandstrandje aan de noordkant (waar je kunt wildkam-
peren) en de ruïnes van een vikinggehucht. Of je vraagt
Nick om een dag met je rond het eiland te varen om alles
te zien.
Op het eiland zijn veel sporen van eerdere bewoners
te vinden: een paar eeuwen geleden woonden hier nog
honderden mensen. Eerst waren het Kelten, daarna Vi-
kingen, die vanaf de achtste eeuw de Schotse eilanden
veroverden. Vervolgens kregen de MacDonalds uit Sleat
het eiland in handen; zij brachten twee generaals voort
die vochten tegen Napoleon.
Sir Donald Currie, een oliemagnaat, kocht het eiland
eind negentiende eeuw. Hij bepaalde de huidige aanblik
van het eiland met het grote huis, de zandwegen en brug-
gen. Nu is het al sinds 1959 in handen van de familie van
Veronica’s echtgenoot.
Als we de laatste dag terugwandelen naar de pier, valt
het afscheid nemen van ons vaste picknickstekje – een
omgevallen boom in het bergstroompje bij het kerkhof –
mijn zoon zwaar. “Dat was de beste picknickplek ter we-
reld!” Hij heeft gelijk. Met het kabbelende heldere beekje,
de oude overhangende bomen en het felgroene gras is
het een waar paradijs. Net als de rest van dit eiland.
Heerlijk eenzaam
10 km
© DvE / Het Parool
SCALPAY
SKYE
GROOT-
BRITTANNIË