Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Similar to 10.1 การพึ่งพาทางเศรษฐกิจ
Similar to 10.1 การพึ่งพาทางเศรษฐกิจ (20)
More from krupeem
10.1 การพึ่งพาทางเศรษฐกิจ
- 13. 1. น้ามันปิโตรเลียม เป็นทรัพยากรที่สาคัญอย่างยิ่งต่อการผลิตสินค้าและบริการ แหล่งผลิตสาคัญของโลกอยู่บริเวณตะวันออกกลาง ซึ่งประเทศเหล่านี้รวมกลุ่มกัน ชื่อว่า “โอเปก” ประเทศที่ไม่มีน้าในจึงต้องนาเข้าเพื่อใช้ภายในประเทศ 2. ที่ดินในการเพาะปลูก ประเทศที่มีดินและน้าอุดมสมบูรณ์ จะประกอบอาชีพเกษตรกรรมได้ดี 3. แร่ แร่ที่สาคัญที่สุด คือ ทองคา เพราะใช้ทาเครื่องประดับ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และใชเป็นทุนสารองระหว่างประเทศ 4. ถ่านหิน เป็นเชื้อเพลิงสาคัญในอุตสาหกรรมต่างๆ และสามารถใช้แทนปิโตรเลียม ที่มีราคาแพงได้ 5. ป่ าไม้ ใช้ในการก่อสร้างอาคารสถานที่ ต่อเรือ ทาเฟอร์นิเจอร์ ทากระดาษ ปัจจุบันป่าไม้ทั่วโลกถูกทาลายมากจึงพยายามปลูกป่าเศรษฐกิจทดแทน ทรัพยากรธรรมชาติ
- 14. ทรัพยากรมนุษย์ • เป็นแรงงานสาคัญในการผลิต • ประเทศที่มีแรงงานมีฝีมือและมีความรู้ความเชี่ยวชาญในการผลิตจะสามารถผลิตสินค้าที่มี คุณภาพดี ตรงตามความต้องการของตลาดได้ทาให้เศรษฐกิจมีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว
- 15. ทรัพยากรทุน • เช่น เครื่องจักร โรงงาน วัตถุดิบ • ประเทศที่มีทรัพยากรทุนมากมักมีความถนัดใน การผลิตสินค้าอุตสาหกรรมซึ่งจะได้เปรียบทาง เศรษฐกิจมากกว่าประเทศที่ขาดแคลนทรัพยากร ทุน และต้องนาเข้าสินค้าอุตสาหกรรม • ความแตกต่างทางด้านทรัพยากรการผลิตทาให้ แต่ละประเทศมีความถนัดในการผลิตสินค้า แตกต่างกัน จึงต้องมีการแลกเปลี่ยนสินค้า ระหว่างกัน • ประเทศที่มีทรัพยากรใดมากมักมีความถนัด และส่งออกสินค้าที่ต้องใช้ทรัพยากรชนิดนั้น มาก แล้วนาเข้าสินค้าประเภทอื่น ที่ตนไม่ถนัดแทน
- 17. การแข่งขันทางการค้าภายในประเทศ • ผู้ผลิตภายในประเทศได้เปรียบ เพราะอยู่ใกล้แหล่งวัตถุดิบอยู่ใกล้ตลาดและรู้ความต้องการ ของผู้บริโภคมากกว่า • แต่ผู้ผลิตภายในประเทศที่เป็นธุรกิจขนาดเล็กไม่สามารถผลิตสินค้าได้ในต้นทุนที่ต่ามากเท่า ผู้ผลิตรายใหญ่ การแข่งขันภายในประเทศจึงมักปรากฏว่าผู้ผลิตรายใหญ่จะครอบครองตลาด และผลักดันให้ผู้ผลิตรายย่อยต้องล้มเลิกกิจการไป • ในปัจจุบัน ผู้ค้ารายใหญ่มีการบริหารจัดการที่ทันสมัยทาให้ได้เปรียบผู้ค้ารายย่อยเช่น ร้าน สะดวกซื้อ มีบริการ 24 ชั่วโมง มีสินค้ามาก ราคาถูก ผู้บริโภคจึงหันไปซื้อสินค้าในร้าน เหล่านี้มากขึ้น ทาให้ผู้ค้ารายย่อยได้รับผลกระทบอย่างมากผู้ค้ารายใหญ่จึงสามารถผูกขาด การค้าได้แต่เพียงผู้เดียว ก่อให้เกิดความเดือดร้อนต่อธุรกิจครอบครัวมาก
- 18. การแข่งขันทางการค้าระหว่างประเทศ เป็นการแข่งขันระหว่างหน่วยเศรษฐกิจภายในประเทศกับหน่วยเศรษฐกิจระหว่างประเทศ เป็นความสามารถด้านการแข่งขันของสินค้าที่ส่งออกไปจาหน่ายยังต่างประเทศ ซึ่งต้องพิจารณา ขีดความสามารถในการแข่งขัน ดังนี้ • สมรรถนะด้านเศรษฐกิจส่วนรวม ได้แก่ การเติบโตทางเศรษฐกิจ การรู้สถานะการค้าระหว่าง ประเทศ การลงทุนจากต่างประเทศสภาวะด้านการจ้างแรงงาน และปัญหาค่าครองชีพ • ประสิทธิภาพของภาครัฐ ได้แก่ ฐานะทางด้านการคลังและงบประมาณของรัฐ นโยบายการ คลัง ประสิทธิภาพการบริหารของภาครัฐ กฎหมายที่เอื้ออานวยต่อการประกอบธุรกิจ การ กาหนดยุทธศาสตร์การแข่งขันของรัฐบาล เสถียรภาพและความมั่นคงของรัฐบาล • ประสิทธิภาพของเอกชน ได้แก่ ประสิทธิภาพในการผลิตของภาคเอกชน โครงสร้าง ตลาดแรงงาน การบริหารจัดการ • โครงสร้างพื้นฐาน ได้แก่ สาธารณูปโภคพื้นฐาน โครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ การศึกษาสุขภาพ และสิ่งแวดล้อม
- 19. การแข่งขันของภาคการค้าระหว่างประเทศ • เป็นการแข่งขันในตลาดโลกหรือในตลาดสาคัญ อย่างสหรัฐอเมริกาและยุโรปแต่ละประเทศ จึงแข่งขันกัน เพื่อให้ผู้บริโภคซื้อสินค้าของตน • เช่น เกาหลีใต้ไต้หวัน สิงคโปร์ เป็นประเทศที่ส่งออกสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ จะแข่งขัน ส่งออกสินค้าเหล่านี้ในตลาดสาคัญของโลก แต่ประเทศที่ส่งออกข้าวสารเช่น ไทย จะส่ง สินค้าข้าวสารแข่งขันกับเวียดนามและปากีสถาน
- 20. การแข่งขันของภาคการผลิต • เป็นการแข่งขันด้านสมรรถนะของการผลิตโดยรวมของประเทศโดยประเทศที่มีศักยภาพของ เศรษฐกิจในระดับสูง จะมีความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจและมีความน่าเชื่อถือในสายตานักลงทุน • สมรรถนะทางเศรษฐกิจมีหลายประการเช่น คุณภาพประชากรความสามารถด้าน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีความสามารถในการประกอบธุรกิจ ปัจจัยพื้นฐานด้าน สาธารณูปโภค ความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติ เป็นต้น • ตัวอย่าง เปรียบเทียบความสามารถด้านการแข่งขันการผลิตอาหารระหว่างประเทศไทยกับ สิงคโปร์ จะเห็นว่าไทยมีศักยภาพดีกว่าเนื่องจากมีทรัพยากรในการผลิตที่เอื้อกว่าทั้งมีที่ราบ อุดมสมบูรณ์ มีน้าเพียงพอ เป็นต้น