Pritja e emigranteve

1. Projekt
Tema: Pritja e
emigranteve
Lenda: Letersi
Klasa: XII
Punoi: Kristjana Dinaku
Pranoi: Zina Duro

2. Emigracioni ka qene dhe mbetet njeplage e hapur per Shqiperine e
shqipetaret, te cilet per shkak te faktoreve ekonomike, politik e social jane
shtyr gjithmone ne largimin drejt vendevetetjera e sidomosne vendetfqinje.
Ne cdo familjeshqiptare ka njeperson I cili ka vuajtur emigracionin, e qe di te
flas per dhimbjen, veshtiresit, mallin e torturat e ardhuraper shkak te tij.
Shume personavazhdojnetendjekin rrugen eemigracionit per here te pare,
disa te tjere nuk heqin doredot prej tij, ndersapjesa tjeter ka zgjedhur qe ta
lere pas e te ndertoj jeten neatdheun e tij.
Nje prej personaveqe ka nje histori emigracioni eshte edhe babai im.
Ishte shkurt I vitit 1992 kur babai im, ashtu si qindrae mijera shqiptare,
vendosite emigroje me qellim per te gjetur njepunee per te fituar te ardhura,
gje qe vendiynenuk ia ofrontedot.
Ai iu bashkua njegrupite vogel te rinjesh me te cilet iu drejtuakufiritGrek.
Veshtiresit nuk ishin te pakta,pasi si cdo emigrant illegal, ai u detyruata
pershkrojerrugen nekembe. E sikur te mosmjaftonte lodhja e madhefizike,
pak pasi kaloi kufirin Grek ai u kap nga ushtria greke, te cilet passhume
torturash e rikthyen ne shtetin shqiptar.
E sikur veshtiresit dhe torturat te mos sherbenin per asgje, babai im e
ndermorriktehap edhe dy here te tjera brendate te njetit vit, por rezultuan
me njenjetin perfundim ashtu sihera e pare.
Ne Marste vitit 1992 babai vendosite rrezikoj perseri,Ishtyr nga gjendjae
rendeekonomikee familjes, dhekete here ai arriti te kalontekufirin grek e te
vendosej nenje fshat afer kufirit.
Punae pare qe ai mundite gjente ishte bujku, ku punonteneserat e
bujqervegrek me nje pageteper te ulet, meskushteve teper te veshtira dhe
mes perbuzjessete qenuritshqipetar.

3. Pak nga pak filloi te ambientohej me menyren ejeteses atje, te mesonte
gjuhen, zakonet, vendete punese te merrtepersiper nje sere puneshsi :
kopshtar, bari, murator etj.
Pavaresisht se tashme ai gjente punekudo, edintese cdo monedheishte e
shtrenjte per te.
Keshtu babai detyrohej qe, pavaresishtmotit, te flinte ne qiell te hapur.
Pavaresisht urise, te hante vec nje vakt e pavaresisht lodhjes,te punonte18
ore ne dite.
Pas 7 muajsh qendrimineemigracion e sigurimit te pak te hollave, vendosite
rikthehej ne Shqiperi, kete here per te krjuar njefamilje.
Por, gjate qendrimitprej njeviti ne Shqiperi, situata u renduaku pervec
gjendjesse veshtire ekonomike, babai im u detyruate merte edhe njeshume
teper te madhe parash borxh.
Kjo gje beri qe babai t’I drejtohej perseri shtetit Grek.
Pas qendrimitprej dy muajsh atje, dukevazhduar midisveshtiresiveqe
tashme I ishin bere pjese e tij, ai perseri ra ne duarte ushtrise greke qe e
kthyen ne Shqiperi.
Por, kjo situate me te cilen ai ishte mesuar, nuk e ndalonteqe te shkonte here
pas here ne Greqi cdo dy muaj e te punonteper te nxjerr sadopak veten e
familjen ne drite.
Ne Tetor te ’96 , babai hoqi perfundimishtdorengaemigracioni, por qe
nepermjettij arriti te hidhte bazat e biznesit te familjes, te krijonte nje jete te
qete e nje ekonomite qendrueshme.
E teksa tregon kujtimet e tij te emigracionit, syte e tij perloten, me historite qe
muame duken sikur janepjese e njefilmi tragjik te veshtira per t’u menduar
se mund te ndodhin nete vertete.
Keto rreshta nuk mund tepermbledhin kurrsesi4 vitet qe babai im kaloi ne
emigracion e aq me pak, nuk mund teshprehin vuajtjet e tij.

4. Por kjo eshte historia e babait tim. Nje histori vajtjeje e kthimi, por kurre
dorezimi.
Nje histori vuajtjeje,por edhenje histori shprese e kurajoje.
Kjo eshte historia e tij, e heroit tim, qe lodhjen e zevendesoie forcedhe
eksperiencen nemesim e qe vazhdoiperpara pavaresishtgjithckaje duke
menduar mepareper familjen se sa per veten e tij.