2. Ծնվել է 4.4.1820, Վանում,
սովորել
էՎասպուրականի Լիմ և Կտո
ւցանապատների վանական
դպրոցներում։
3.
4.
5. Ծավալել է եռանդուն գործունեություն հայ գյուղացու ծանր վիճակը
թեթևացնելու, թուրք և քուրդ աղաների, պետական պաշտոնյաների
հարստահարությունները սահմանափակելու ուղղությամբ։ Ժողովուրդը Մկրտիչ
Խրիմյանին մեծարել է «Հայրիկ» պատվանունով։ Ժողովրդանվեր գործունեության
համար թուրքական կառավարությունը նրան համարել է քաղաքականապես
անբարեհույս հոգևորական և փակել դպրոցն ու տպարանը։
1868-ին Էջմիածնում օծվել է եպիսկոպոս, 1869-ին Կ. Պոլսի Ազգային ժողովի կողմից
ընտրվել է Կ. Պոլսի հայոց պատրիարք։
Իբրև պատրիարք Ազգային ժողովի քննարկմանն է դրել Ազգային
սահմանադրության վերանայման, գավառահայության հարստահարությունների,
գավառների հոգևոր առաջնորդների ընտրության հարցերը։ Պայքարել է ողջ
արևմտահայության շահերը Ազգային ժողովում ներկայացնելու, գավառական
երեսփոխանների թիվը Ազգային ժողովում ավելացնելու համար։
6. Նրա նախաձեռնությամբ ստեղծվել է
գավառահայության հարստահարությունները
քննող հանձնաժողով, որի կազմած տեղեկագիրը
Ազգային ժողովը 1872-ին ներկայացրել է Բ. Դռանը։
Այդ գործունեությունը հարուցել է թուրքական
կառավարության և Կ. Պոլսի հայ
մեծահարուստների դժգոհությունը, որոնց
գործադրած սադրանքների պատճառով նա 1873-ի
օգոստոսին հրաժարվել է պատրիարքությունից։
Իբրև 1878-ի Բեռլինի վեհաժողովի հայկական
պատվիրակության ղեկավար նախապես այցելել է
եվրոպական մեծ տերությունների
(Իտալիա, Ֆրանսիա, Անգլիա, Գերմանիա)
պետական պաշտոնյաներին, պատրիարքարանի
կազմած տեղեկագիրը ներկայացրել Բեռլինի
վեհաժողովին՝ հույս ունենալով
դիվանագիտական ճանապարհով լուծել
Հայկական հարցը։
7. 1879-ին ընտըրվել է Վասպուրականի հոգևոր
առաջնորդ, եռանդուն գործունեություն ծավալել այդ
նահանգում, օժանդակել Վանի «Սև խաչ» և Կարինի
«Պաշտպան հայրենյաց» ազգ-ազատագրական
գաղտնի կազմակերպությունների ստեղծմանն ու
գործունեությանը։ Նրա անվան հետ կապելով
արևմտահայ գավառների ժողովրդական
հուզումները՝1885-ին Բ. Դուռը նրան կանչել է Կ.
Պոլիս։
Չնայած խիստ հսկողությանը, Խրիմյան Հայրիկը
այդտեղ ևս ծավալել է հասարակական
գործունեություն։
Կրոնական ժողովի ատենապետ Մկրտիչ Խրիմյանը
Համագումար ժողովի անունից բողոքագիր է
ներկայացրել Բ. Դռանը։ 1890-ի Կ. Պոլսի Գում
գափուի ցույցից հետո թուրքական
կառավարությունը նրան աքսորել է Երուսաղեմ։
