ความหมาย และ ประเภทต่างๆของ Software

1. SOFTWAREJIRAPON CHADNGAN

2. JIRAPON CHADNGAN
นาย จิรพล จัดงาน เลขที่ 3 ชค.11

3. เนื้อหาทั้งหมด
ความหมายของซอฟท์แวร์
ประเภทของซอฟท์แวร์
ประเภทของโปรแกรมภาษา
ยุคของภาษาคอมพิวเตอร์

4. ความหมายของซอฟต์แวร์
ซอฟต์แวร์ (Software) หมายถึง ส่วนที่มนุษย์สัมผัสไม่ได้โดยตรง (นามธรรม)
เป็นโปรแกรมหรือชุดคาสั่งที่เขียนขึ้นอย่างมีลาดับขั้นตอน เพื่อควบคุมการ
ทางานของเครื่องคอมพิวเตอร์ ซอฟต์แวร์จึงเป็นเหมือนตัวเชื่อมระหว่างผู้ใช้
คอมพิวเตอร์และเครื่องคอมพิวเตอร์ ถ้าไม่มีซอฟต์แวร์เราก็ไม่สามารถใช้
เครื่องคอมพิวเตอร์ทาอะไรได้เลย

5. ประเภท
ของ
ซอฟต์แวร์ประเภทของซอฟต์แวร์มีอะไรบ้าง?

6. ซอฟต์แวร์ระบบ
(System Software)
เขียนขึ้นเพื่อควบคุมการทางานของเครื่อง
คอมพิวเตอร์ให้ประสานกันและควบคุมลาดับ
ขั้นตอนการทางานของระบบต่างๆ ได้แก่

7. 1. โปรแกรมระบบปฏิบัติการ (Operating System
Program) มีหน้าที่
– จองและกาหนดการใช้ทรัพยากรคอมพิวเตอร์
– จัดตารางงาน
– ติดตามผลระบบ
– ทางานหลายโปรแกรมพร้อมกัน
– การจัดแบ่งเวลา
– ประมวลผลหลายชุดพร้อมกัน

8. ประเภทของโปรแกรม
ระบบปฏิบัติการ

9. 1. โปรแกรมที่ทางานด้านควบคุม (Control
Programs) หมายถึง โปรแกรมที่ใช้ควบคุมการทางาน
ของเครื่องคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้อง ได้แก่
supervisor และ โปรแกรมควบคุมงานด้านอื่นๆ
2. ระบบปฏิบัติการตามลักษณะการทางาน ได้แก่
ระบบปฏิบัติการสาหรับคอมพิวเตอร์แบบ Stand-Alone,
ระบบปฏิบัติการแบบฝัง, ระบบปฏิบัติการเครือข่าย,
ระบบปฏิบัติการบนเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ ,
ระบบปฏิบัติการแบบเปิด

10. 3. ระบบปฏิบัติการของไมโครคอมพิวเตอร์ (Microcomputer
Operating System หรือ OS)หมายถึงโปรแกรมที่ทาหน้าที่ประสานการทางาน
ติดต่อการทางาน ระหว่างฮาร์ดแวร์กับซอฟต์แวร์ประยุกต์เพื่อให้ผู้ใช้สามารถ
ใช้ Software ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และทาหน้าที่ในการจัดการ ระบบ ดูแล
รักษาเครื่อง การแปลภาษาระดับต่าหรือระดับสูงให้เป็นภาษาเครื่องเพื่อให้
เครื่องอ่านได้เข้าใจ จะมีลักษณะเฉพาะโดยขึ้นอยู่กับระบบปฏิบัติการและ
ฮาร์ดแวร์ ซึ่งจะไม่สามารถใช้งานข้ามระบบปฏิบัติการได้ โดยระบบปฏิบัติการที่
ใช่กับเครื่องคอมพิวเตอร์ ได้แก่ MS-DOS, Windows 3.X, Window 95,
Window 98, Window Millennian Edition, Window NT, Window 2000
Professional/Standard, Window XP, Mac OS, OS/2 Warp Client, Unix,
Linux, Solaris

11. 2. โปรแกรมอรรถประโยชน์ (Utilities Program)
เป็นโปรแกรมระบบอีกประเภทหนึ่งที่อานวยความสะดวกให้ผู้ใช้เครื่อง
คอมพิวเตอร์ในระหว่างการประมวลผลข้อมูลหรือในระหว่างที่กาลังใช้
เครื่องคอมพิวเตอร์ซึ่งโดยปกติแล้วโปรแกรมอรรถประโยชน์จะทางาน
ร่วมกับโปรแกรมระบบปฏิบัติการ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ของ
โปรแกรมระบบปฏิบัติการในการควบคุมการทางานของอุปกรณ์ต่างๆ ของ
เครื่องคอมพิวเตอร์ เช่น โปรแกรมที่ทาหน้าที่จัดเตรียมเนื้อที่ในดิสก์ ทาให้
สามารถบันทึกข้อมูลลงบนดิสก์ได้ หรือโปรแกรมที่อานวยความสะดวก ใน
การทาสาเนาข้อมูลของโปรแกรมที่ต้องการเพื่อนาไปใช้ในที่ต่างๆ ได้หรือ
ช่วยให้ผู้ใช้สามารถเขียนโปรแกรม สร้างแฟ้มข้อมูล หรือข้อความต่างๆ ลง
ในเครื่องคอมพิวเตอร์ได้เป็นต้น ตัวอย่างของโปรแกรมอรรถประโยชน์ที่
นิยมใช้กันได้แก่ โปรแกรม Sidekick, PC-Tool หรือ Norton Utility เป็น
ต้น

12. 3. โปรแกรมแปลภาษา ( Translator) เป็นโปรแกรม
ซึ่งมักเขียนขึ้นมา โดยบริษัทผู้ผลิตคอมพิวเตอร์ หรือบริษัทผู้ผลิต
ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ เพื่อใช้ในการแปลความหมายของคาสั่งใน
ภาษาคอมพิวเตอร์ให้อยู่ในรูปที่เครื่องคอมพิวเตอร์เข้าใจและทางานตามที่
ผู้ใช้ต้องการโปรแกรมที่เขียนด้วยภาษาคอมพิวเตอร์ได้แก่ ภาษาเบสิก
ภาษาโคบอล ภาษาปาสคาล หรือภาษาซี เป็นต้น โปรแกรม
ภาษาคอมพิวเตอร์เหล่านี้จะต้องใช้โปรแกรมแปลภาษาเพื่อทาการแปล
คาสั่งในภาษาเหล่านี้ให้เป็นภาษาเครื่องเสียก่อน ซึ่งภาษาเครื่องเป็นภาษา
เดียวที่คอมพิวเตอร์เข้าใจ และสามารถทางานได้ โปรแกรมแปลภาษาที่ใช้
กันในปัจจุบัน แบ่งออกได้เป็น 2 แบบ คือ

13. 1.คอมไพเลอร์ (Compiler) เป็นโปรแกรมแปลภาษาที่เขียนด้วยภาษาระดับสูง หรือซอร์
สโปรแกรมให้เป็นโปรแกรมภาษาเครื่อง หรือออบเจ็กต์โปรแกรมในครั้งเดียว ในระหว่างการแปล
ให้เป็นภาษาเครื่องนั้นคอมไพเลอร์จะตรวจสอบความถูกต้องของการใช้คาสั่งแต่ละคาสั่งในภาษา
นั้นๆ ว่าถูกต้องตามกฎเกณฑ์ หลักไวยากรณ์ของภาษานั้นๆ หรือไม่ นอกจากนี้คอมไพเลอร์จะแปล
คาสั่งนั้นให้เป็นคาสั่งภาษาเครื่องได้ ถ้าพบว่ามีการใช้คาสั่งไม่ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ของคาสั่งนั้น
(Syntax Error) คอมไพเลอร์ก็จะแจ้งข่าวสารข้อความ (Error Message) ให้ผู้เขียนโปรแกรม
ทราบถึงข้อผิดพลาดในคาสั่ง ดังนั้นผู้เขียนโปรแกรมจะต้องแก้ไขข้อผิดพลาดต่างๆ ของโปรแกรม
ให้ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ของภาษาคอมพิวเตอร์ที่เลือกใช้เสียก่อน และจะต้องทาการแปลโปรแกรม
ดังกล่าวทั้งโปรแกรมใหม่จนกว่าจะไม่มีข้อผิดพลาด จึงได้โปรแกรมภาษาเครื่องที่สมบูรณ์และ
พร้อมที่จะทาการประมวลผลต่อไปได้

14. 2. อินเตอร์พรีเตอร์ (Interpreter) เป็นโปรแกรมแปลภาษาอีกประเภทหนึ่งที่จะแปลคาสั่งที่เขียน
ด้วยภาษาระดับสูงครั้งละ 1 คาสั่ง ให้เป็นภาษาเครื่องแล้วนาคาสั่ง ที่เป็นภาษาเครื่องนั้นไปทาการประมวลผล
ทันที หลังจากนั้นก็จะรับคาสั่งถัดไปในโปรแกรมเพื่อแปลเป็นคาสั่งภาษาเครื่อง แล้วทาการประมวลผล ทาเช่นนี้
เรื่อยไปจนกว่าจะจบโปรแกรม ในระหว่างการแปลถ้าหากพบข้อผิดพลาดทางด้าน กฎเกณฑ์ของภาษาในคาสั่งที่
รับมาแปล อินเตอร์พรีเตอร์ก็จะหยุดการทางาน พร้อมทั้งแจ้งข้อผิดพลาด (Error Message) นั้นๆ ให้ผู้เขียน
โปรแกรมทราบ เพื่อทาการแก้ไขให้ถูกต้อง การแปลโปรแกรมด้วยอินเตอร์พรีเตอร์ ส่วนใหญ่ไม่มีการเก็บ
ออบเจ็กต์โปรแกรมไว้เหมือนกับคอมไพเลอร์ ดังนั้นเมื่อต้องการใช้งานโปรแกรมนั้นซ้าอีก จาเป็นต้องทาการ
แปลคาสั่งใน โปรแกรมนั้นใหม่ทุกครั้ง คอมไพเลอร์จะทาการแปลโปรแกรมภาษาระดับสูงทั้งโปรแกรมให้เป็น
ภาษาเครื่อง หรือออบเจ็กต์โปรแกรมในครั้งเดียว ในการแปลนี้คอมไพเลอร์จะตรวจสอบความผิดพลาดต่างๆ
ของโปรแกรมให้ด้วย และจะยอมให้ออบเจ็กต์ (Object Program) ทางานก็ต่อเมื่อโปรแกรมได้รับการแก้ไขจน
ไม่มีที่ผิดแล้วอินเตอร์พรีเตอร์จะทาการแปลโปรแกรมภาษาระดับสูงเป็นภาษาเครื่อง โดยแปลทีละคาสั่งแล้ว
ทางานตามคาสั่งนั้นทันทีและจะหยุดการทางานเมื่อสิ้นสุดโปรแกรม หรือเมื่ออินเตอร์พรีเตอร์พบข้อผิดพลาดใน
คาสั่งที่แปลนั้นๆ อินเตอร์พรีเตอร์จะไม่สร้างออบเจ็กต์โปรแกรมขึ้นมา

15. เป็นซอฟต์แวร์หรือโปรแกรมที่สร้าง
ขึ้น เพื่อทางานเฉพาะอย่างโดยประยุกต์ใช้ใน
งานด้านต่างๆ เช่น ซอฟต์แวร์คานวณ
เงินเดือนพนักงาน ซอฟต์แวร์ระบบบัญชีหรือ
ซอฟต์แวร์ระบบคลังสินค้า เป็นต้น โดย
ซอฟต์แวร์ประยุกต์แบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ
ซอฟต์แวร์ประยุกต์
(Application Software)

16. 1. ซอฟต์แวร์ประยุกต์ที่ผู้ใช้พัฒนาขึ้นเอง (Customized Application
Software) เป็นซอฟต์แวร์ที่ผู้ใช้มีความต้องการให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางาน
บางอย่างให้ ซึ่งเป็นงานที่ไม่เคยมีผู้ใดพัฒนาโปรแกรมสาหรับทางานลักษณะนี้
มาก่อน ผู้ใช้จึงต้องพัฒนาโปรแกรมนี้ขึ้นมาเอง
ซอฟต์แวร์ประยุกต์
(Application Software)

17. ซอฟต์แวร์ประยุกต์
(Application Software)
2. ซอฟต์แวร์ประยุกต์แบบสาเร็จ (Package Application
Software) เป็นซอฟต์แวร์ที่เขียนขึ้นเพื่อใช้ประมวลผลงานลักษณะใด
ลักษณะหนึ่งซึ่งมีผู้พัฒนาไว้เรียบร้อยแล้ว ผู้ที่ต้องการใช้ซอฟต์แวร์ใน
ลักษณะเดียวกันนี้เพียงแต่ไปซื้อหามาใช้งานได้ทันที โดยไม่ต้องพัฒนา
ซอฟต์แวร์เพื่อใช้เอง เราสามารถแบ่งซอฟต์แวร์สาเร็จรูปออกเป็น
ประเภทต่างๆ ดังนี้

18. ประเภท
ของ
โปรแกรม
ภาษา

19. ประเภทของโปรแกรมภาษา
1. ภาษาเครื่อง (Machine Language) เป็นภาษาของเครื่องคอมพิวเตอร์โดยมี
โครงสร้างและพื้นฐานเป็นเลขฐาน 2 และตัวสตริง (Strigs) ซึ่งเครื่องสามารถเข้าใจ
และพร้อมที่จะทาตามคาสั่งได้ทันที ไม่จาเป็นต้องมีโปรแกรมแปลภาษา ประกอบด้วย 2
ส่วนสาคัญ คือ
– ส่วนที่บอกประเภทของคาสั่ง (Operation Code หรือ Op-Code) เป็นส่วนที่จะบอกให้
เครื่องประมวลผล เช่น ให้ทาการ บวก ลบ คูณ หาร หรือเปรียบเทียบ เป็นต้น
– ส่วนที่บอกตาแหน่งของข้อมูล (Operand) เป็นส่วนที่บอกให้ทราบถึงตาแหน่งหน่วย
ของข้อมูลที่จะนามาคานวณว่าอยู่ในตาแหน่งใดของหน่วยความจา

20. 2. ภาษาที่ใช้สัญลักษณ์ (Symbolic Language) ได้ปรับปรุงให้ง่ายขึ้นโดย
สร้างรหัส (Mnemonic Code) และสัญลักษณ์ (Symbol) แทนตัวเลขซึ่ง
เรียกชื่อภาษาว่า ภาษาที่ใช้สัญลักษณ์ ลักษณะโครงสร้างของภาษาสัญลักษณ์
จะใกล้เคียงกับภาษาเครื่องมาก คือ ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ Op-Codeและ
Operands โดยใช้อักษรที่มีความหมายและเข้าใจง่ายแทนตัวเลข
ประเภทของโปรแกรมภาษา

21. 3. ภาษาระดับสูง (High-Level Language) เนื่องจากภาษาที่ใช้สัญลักษณ์
ยังคงยากต่อการเข้าใจของมนุษย์ ประกอบกับความเจริญทางด้าน
ซอฟต์แวร์มีมากขึ้น จึงได้มีการพัฒนาให้เป็นคาสั่งที่มีความหมายเหมือนกับ
ภาษาที่มนุษย์ใช้กัน เพื่อให้สะดวกกับผู้เขียนโปรแกรม เช่น ใช้คาว่า PRINT
หรือ WRITE แทนการสั่งพิมพ์ หรือแสดงคาว่าใช้คาว่า READ แทนการรับค่า
ข้อมูลเข้าสู่เครื่องคอมพิวเตอร์ เป็นต้น ภาษาระดับสูงตัวอย่างเช่น Visual
Basic, C, C++, Java เป็นต้น
ประเภทของโปรแกรมภาษา

22. ยุคของภาษาคอมพิวเตอร์
Age of computer language

23. ยุคของภาษา
ภาษาในยุคที่ 1 (First Generation Language:1GL) เรียกอีก
อย่างหนึ่งว่า “ภาษาระดับล่าง (Low-level Language)” เป็นภาษาที่
เครื่องคอมพิวเตอร์สามารถอ่านแล้วเข้าใจได้ทันทีโดยไม่ต้องผ่านตัว
แปลภาษา ดังนั้นจึงเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “ภาษาเครื่อง (Machine
Language)” ซึ่งประกอบด้วยตัวเลขฐานสอง (Binary Code) ที่ใช้เป็น
รหัสแทนตัวอักษรหรือข้อความต่างๆ

24. ยุคของภาษา
ภาษาในยุคที่ 2 (Second Generation Language : 2GL)
เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ภาษาสัญลักษณ์ (Symbol Language)”
เนื่องจากมีการใช้สัญลักษณ์แทนตัวเลขฐานสอง โดยสัญลักษณ์
นั้น ก็คือภาษาอังกฤษ ซึ่งอาจจะเป็น 1 ตัวอักษร หรือกลุ่มตัวอักษรก็
ได้ เพื่อใช้แทนคาสั่ง 1 คาสั่ง เช่น ภาษาแอสเซมบลี Assembly ซึ่ง
คาสั่งของภาษาแอสเซมบลี จะถูกนาไปแปลด้วยตัวแปลภาษาที่
เรียกว่า “Assembler” เพื่อให้กลายเป็นภาษาที่เครื่องสามารถ
เข้าใจคาสั่งนั้นได้

25. ยุคของภาษา
ภาษาในยุคที่ 3 (Third Generation Language :
3GL) จัดว่าเป็นภาษาระดับสูง (High-level Language)
เนื่องจากมีการใช้ภาษาอังกฤษเขียนเป็นคาสั่งเป็นประโยคและ
กลุ่มคาที่มีความหมาย ซึ่งใกล้เคียงกับการใช้ภาษาของมนุษย์
จึงทาให้โปรแกรมเมอร์เข้าใจกฎในการเขียนคาสั่งได้ง่ายขึ้น
เช่น Basic, Pascal, Fortran, Cobol,C เป็นต้น

26. ยุคของภาษา
ภาษาในยุคที่ 4 (Fourth Generation Language : 4GL)
จัดว่าเป็นภาษาระดับสูงเช่นเดียวกัน แต่มีการพัฒนาจากภาษาใน
ยุคที่ 3 ให้มีประสิทธิ ภาพเพิ่มมากขึ้น มีคาสั่งที่สามารถเขียนเป็น
ภาษาอังกฤษได้มากขึ้น และสามารถนามาใช้เขียนคาสั่งเพื่อ
เชื่อมต่อกับฐานข้อมูลได้ด้วย เช่น Java, Visual Basic

27. ยุคของภาษา
ภาษาในยุคที่ 5 (Fifth Generation Language :
5GL) เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ภาษาธรรมชาติ (Natural
Language)” เนื่องจากมีการใช้ไวยากรณ์ที่มีโครงสร้าง
ใกล้เคียงกับภาษาของมนุษย์มากที่สุด จึงเป็นภาษาที่ใช้
สาหรับพัฒนาซอฟต์แวร์เพื่อระบบผู้เชี่ยวชาญ (Expert
System :ES) และปัญญาประดิษฐ์ (Artificial
Intelligence : AI)