1. Ως πότε;
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Μ. Χρυσοχοΐδης στο υπουργείο Ανάπτυξης - και με το «ένστολο»
ύφος, που έχει φιλοτεχνήσει από τη θητεία του στο προηγούμενο υπουργείο - δήλωσε σε τόνο βαρύ και
ασήκωτο: «Είμαστε αποφασισμένοι να προστατέψουμε το εισόδημα των εργαζομένων. Είμαστε εδώ για να
πολεμήσουμε τον πληθωρισμό»!
Έλεος και πάλι έλεος!
Πόσο πολιτικό θράσος διαθέτουν, τελικά, για να φτάνουν στο σημείο να μιλούν - αυτοί (!) - για προστασία
του εισοδήματος των εργαζομένων; Αυτοί που μείωσαν το εισόδημα των εργαζομένων, αυτοί που
κατάργησαν μισθούς και δώρα, αυτοί που «πάγωσαν» μεροκάματα, αυτοί που ληστεύουν το ταμείο της
λαϊκής οικογένειας!
Μιλούν για πληθωρισμό. Αυτοί!
Για έναν πληθωρισμό που «τρέχει» με 5,5% και που, με όλες τις μετρήσεις, προκύπτει ότι οι 4 και πλέον
μονάδες του «τέρατος», που κατατρώει ακόμα περισσότερο τα λαϊκά εισοδήματα (εισοδήματα τα οποία θα
τα... προστατέψουν!), οφείλονται στους φόρους, στους φόρους και στους κόντρα φόρους, που οι ίδιοι
(αυτοί που θα «πολεμήσουν τον πληθωρισμό»!) έχουν επιβάλει...
Μιλούν για προστασία από τον πληθωρισμό αυτοί που έβαλαν τον άνθρωπό τους στη ΓΣΕΕ, τον
Παναγόπουλο, να υπογράφει με τον ΣΕΒ «αυξήσεις» ύψους ...18 λεπτά του ευρώ (κι αυτά για του χρόνου!),
όταν μέσα σε ένα χρόνο - σύμφωνα με τις μετρήσεις ακόμα και του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτών - η
επιβάρυνση ενός μέσου νοικοκυριού για αγορά βασικών αγαθών αυξήθηκε κατά 105 ευρώ, τουλάχιστον...
Το θέμα, βέβαια, δεν είναι προσωπικό, δεν εξαντλείται δηλαδή στον Χρυσοχοΐδη. Την ίδια μέρα με αυτόν, ο
άλλος υπουργός, ο Παπακωνσταντίνου, δήλωνε ότι η κυβέρνηση θα αναζητήσει έσοδα, με τρόπο που, όπως
είπε, θα επιφέρει «το λιγότερο δυνατό πρόβλημα στην οικονομία και την αγορά»!
Δε θα μας απασχολήσει το ερώτημα, αν έχει απομείνει λίγο φιλότιμο (έτσι κι αλλιώς το ερώτημα έχει
απαντηθεί), αλλά για ποια αγορά τολμούν να μιλάνε;
Αυτή την αγορά που το ένα στα τρία μαγαζιά έβαλαν λουκέτο! Μιλάνε για την αγορά που έχουν μείνει τα
μαγαζιά χωρίς δουλειά, γιατί αυτοί φρόντισαν πριν να αφήσουν την εργατιά χωρίς λεφτά!
Για ποια έσοδα μιλάνε;
Για εκείνα που τώρα λένε - σε ένα ρεσιτάλ αγριανθρωπισμού - ότι θα τα πάρουν από την αύξηση του
πετρελαίου θέρμανσης (!) καθότι τους λείπει ένα δισεκατομμύριο, αλλά είναι οι ίδιοι που πριν δυο βδομάδες
πρόσφεραν κι άλλα 25 δισεκατομμύρια «ενισχύσεις» στους τραπεζίτες!
Για ποια οικονομία μιλάνε;
Αυτήν την οικονομία που την έχουν οδηγήσει στην ύφεση του -4% (!), ποσοστό που αντιστοιχεί σε
οικονομίες κρατών που έχουν υποστεί ήττα και καταστροφή μόνο έπειτα από... πολεμική αναμέτρηση!
Είναι, επομένως, προφανές:
Εδώ έχουμε να κάνουμε, πράγματι, με πόλεμο.
Εναν αδυσώπητο πόλεμο που τον κήρυξαν αυτοί, τον κήρυξε η πλουτοκρατία, η κυβέρνησή της, τα κόμματά
της, οι διεθνείς της οργανισμοί, εναντίον του Ελληνα εργάτη, αγρότη, άνεργου, μικροεπαγγελματία.
Πρόκειται για έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο, που, πέραν της τσέπης και των δικαιωμάτων,
μέσω της ανερμάτιστης δημαγωγίας και της τηλε-επιδοτούμενης προπαγάνδας, στρέφεται εναντίον και
της ψυχής, και του μυαλού των ανθρώπων του μόχθου.
Αν έχει, λοιπόν, κάποιο νόημα να στέκεται κανείς, όπως έγινε παραπάνω, στην εξοργιστική επίδειξη της
τακτικής του αβυσσαλέου εμπαιγμού από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι για να αποδείξει ότι το κόμμα
αυτό έχει τόση σχέση με την αλήθεια, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Αυτό είναι γνωστό όπως και ότι το διαζύγιο του ΠΑΣΟΚ με την ειλικρίνεια (αν υποθέσουμε ότι είχε ποτέ
κάποια σχέση μαζί της) είναι - εδώ και... αιώνες - οριστικό και αμετάκλητο.
Συνεπώς, η επισήμανση του πολιτικού ψεύδους και της ανερυθρίαστης υποκρισίας του συγκεκριμένου
κόμματος, και των παραπλήσιων με την ομοειδή πολιτική, έχει αξία μόνο στο βαθμό που σχετίζεται με τις
αντοχές του ελληνικού λαού και αναδεικνύει στο προσκήνιο το βασικό ερώτημα:
Αλήθεια, πόσο ακόμα θα ανέχεται ο ελληνικός λαός, πόσο θα αντέχει αυτήν την απροκάλυπτη κοροϊδία,
την ιταμή προσβολή της νοημοσύνης του, τον άνευ ορίων ιησουιτισμό;