1. Święty
Franciszek
z Asyżu
*1181 – 82 rok
Najstarszy wizerunek świętego
† 1226 rok
Franciszka – znajduje się w
kościele w Subiaco - Włochy

2. Święty Franciszek urodził
się we Włoszech, w Asyżu,
zimą roku 1181-1182.
Rodzicami jego byli:
bogaty kupiec
Piotr Bernardone
i Joanna Pica.
Jakby na znak
szczególnego wybraństwa
Bożego przyszedł
Franciszek na świat w
stajni znajdującej się na
parterze ojcowskiego
domu…
Pomnik rodziców św. Franciszka

3. W latach swojej młodości Franciszek
poznał, co to jest życie wygodne, przepych
i jaka jest moc pieniądza; był ogólnie
poszukiwanym przywódcą rozbawionych
towarzystw.
Jako osiemnastoletni młodzieniec brał
udział w wojnie przeciw Perugii. Dostał się
wówczas do niewoli, gdzie ciężko
zachorował.
Podczas długiej choroby pojawiły się u Franciszka oznaki poważnego i
długiego kryzysu duchowego. Od tego czasu, to co przedtem wydawało
się Franciszkowi przyjemnym, stało się dla niego nieznośne. Wystawił
się tym na szyderstwa ze strony swoich dawnych współtowarzyszy
zabaw i wszyscy uznali go za pomyleńca. On zaś nie wytykał nikomu
wad, ale uważał siebie za grzesznika, który musi się sam poprawić…

4. Gdy w 1206 roku Franciszek trwał
zatopiony w modlitwie przed krzyżem w
małym kościółku św. Damiana, odezwał się
do niego głos, mówiąc:
«Franciszku, idź, napraw
mój dom, który jak widzisz
cały idzie w ruinę».
Ten symboliczny rozkaz nałożył na Franciszka wielki obowiązek:
odbudowę zasad w Kościele Chrystusowym, gdzie zakorzeniły się
herezja i złe obyczaje. Franciszek nie od razu zrozumiał ukrytą wagę
usłyszanych słów. Z początku jasne było dla niego tylko ich znaczenie
dosłowne…

5. Franciszek zabrał się
z zapałem do odbudowy
maleńkiego kościółka św.
Damiana. Aby znaleźć
potrzebne na to pieniądze
sprzedał kilka bel cennego
materiału, zabranego ze sklepu
ojca a także całe swoje
rycerskie wyposażenie.
Piotr Bernardone wpadł w złość, rozczarowany, że syn zawiódł
pokładane w nim nadzieje. Postanowił pozbawić syna dziedzictwa
i doprowadzić do tego, aby Franciszek został wygnany z Asyżu
i okolicy.

6. Do Franciszka przyłączali się
młodzieńcy, którzy pragnęli jak on
naśladować Chrystusa. W 1208
roku grupka liczyła już dwunastu
braci.
Franciszek otrzymał w darze od
benedyktynów kościółek Panny
Marii Anielskiej pochodzący z IV
wieku z przylegającym doń
kawałkiem ziemi. Nazwał tę
własność Porcjunkula -
cząsteczka. Pierwotnie bracia
mieszkali wokół kościółka
w szałasach z gałęzi, dopiero
potem stanął tam ich pierwszy
dom.
Dziś maleńki kościółek -
Porcjunkula mieści się wewnątrz
Bazyliki Matki Bożej Anielskiej na
równinie poniżej Asyżu.

7. . Z kościółkiem
w Porcjunkuli wiąże się także
inne zdarzenie. W 1216 roku
św. Franciszkowi objawił się
Chrystus, obiecując całkowity
odpust dla wszystkich, którzy
po spowiedzi i komunii
przyjdą do tego kościółka.
Odpust ten zatwierdził papież
Honoriusz III i ustalił dzień
wizyt na 1-2 sierpnia
każdego roku.
Wnętrze Porcjunkuli

8. Ogród różany
Św. Franciszek pewnej zimowej
nocy, kuszony przez diabła,
rzucił się, zdarłszy z siebie
wcześniej szaty, w zarośla
kolczastych krzewów. Kolce
porozrywały jego ciało a krew
spłynęła na liście. Za sprawą
cudu kolce jednak zaraz
zniknęły, a krzaki zamieniły się
w kwitnące krzewy róż.
Ogród różany rozkwita regularnie każdej wiosny. Krzewy nie
mają jednak kolców, a liście znaczą czerwone plamy podobne do
kropli krwi. Wierni zabierają je ze sobą na pamiątkę.

9. … dalsza część historii życia świętego Franciszka została
namalowana w Bazylice św. Franciszka w Asyżu, zbudowanej
zaledwie dwa lata po śmierci świętego,
w latach 1228 – 1230.

10. Święty Franciszek uczczony przez Asyżanina
Pewien Asyżanin, człowiek
prosty, ale oświecony przez
Boga, kiedy spotykał
Franciszka na ulicy,
zdejmował swój płaszcz i
rozścielał go przed św.
Franciszkiem. Mówił bowiem,
że Franciszek stanie się
godnym wszelkiego szacunku,
bo dokona w najbliższym
czasie wielkich rzeczy i
będzie czczony przez całą
ludzkość.

11. Święty oddaje swój płaszcz biednemu jeźdźcowi
Gdy odzyskał siły
fizyczne, przygotował
dla siebie, jak zwykle
wytworny strój. Spotkał
pewnego rycerza,
wprawdzie szlachetnego,
lecz ubogiego i ubranego
nędznie. Na taki widok
pod wpływem pobożnego
miłosierdzia,
natychmiast zdjął swoje
ubranie i podarował je
owemu rycerzowi.

12. Św. Franciszek wyrzeka się ojcowskiego majątku
Franciszek został wezwany na sąd
przed biskupem Asyżu (…) aby na
jego ręce zrzekł się bogactw
ojcowskich. Natychmiast zdejmuje
swoje szaty i oddaje je ojcu,
mówiąc:
-Aż do tej pory nazywałem cię na
ziemi ojcem, teraz zaś będę mógł
bezpiecznie mówić” „Ojcze nasz,
któryś jest w niebie”, w Tobie
złożyłem wszelki skarb i wszelkie
zaufanie nadziei. Biskup widząc i
podziwiając nadzwyczajną gorliwość
bożego męża, natychmiast wstał i
biorąc go ze łzami w swoje ramiona,
okrył go swoim płaszczem.

13. Papież Innocenty III widzi we śnie św. Franciszka, który
podtrzymuje bazylikę na Lateranie
Papież pragnął zachować jak
najdalej idącą ostrożność w
zatwierdzaniu nowych zakonów,
ponieważ niektóre nowo powstałe
ruchy religijne zapoczątkowywały
herezje. Wątpliwości dotyczące
zatwierdzenia surowej reguły
franciszkańskiej zostały rozwiane
dzięki wizji, jaką pewnej nocy
miał papież: Widział bowiem we
śnie Bazylikę laterańską, której
groziła natychmiastowa ruina.
Jakiś człowiek ubogi, skromny
i wzgardzony podtrzymywał ją
własnymi plecami, aby się nie
zawaliła. Zaiste – powiedział
papież – to naprawdę jest ten,
który dziełem i nauką Chrystusa
podtrzyma Kościół.

14. Ustne zatwierdzenie reguły przez papieża Innocentego III
W roku 1209
Franciszek udał się z
Rivotorto razem z
dwunastoma swoimi
uczniami do Rzymu
i otrzymał od papieża
Innocentego III ustne
zatwierdzenie Reguły
Braci Mniejszych oraz
pozwolenie na głoszenie
Słowa Bożego

15. Ukazanie się świętego Franciszka na wozie ognistym
Święty Franciszek
modląc się w szałasie
w Asyżu, ukazał się
braciom, którzy przebywali
za miastem w lepiance
w Rivotorto. Około północy
zjawił się na ognistym
wozie, wprawiając w
zdumienie wszystkich.

16. Święty Franciszek wypędza szatany z miasta Arezzo
Święty widząc nad
miastem Arezzo szatanów
wyprawiających harce,
powiedział do swego
towarzysza brata
Sylwestra, który był
kapłanem: Idź, w imię Boże
i ścigaj szatanów przy
bramie krzycząc.
A kiedy tenże, będąc
posłusznym krzyczał,
szatany zaczęły uciekać
i w jednej chwili nastał
spokój.

17. Święty Franciszek przed sułtanem w Egipcie
W roku 1219 św.
Franciszek udał się do Egiptu
w towarzystwie brata
Illuminata. Dla potwierdzenia
swej niezłomnej wiary w
Chrystusa był zdecydowany
wejść w duże ognisko wspólnie
z babilońskimi kapłanami
sułtana. Niestety, żaden
z nich nie chciał się poddać
próbie ognia, lecz wszyscy
pouciekali zostawiając
Franciszka na poufnej
rozmowie z sułtanem.

18. Święty Franciszek w ekstazie
Pewnego dnia, kiedy
św. Franciszek gorąco się
modlił z braćmi, nagle
uniósł się ponad ziemię
z rękami złożonymi a
jaśniejący obłoczek otulił
go do połowy.

19. Żłóbek w Greccio
Święty Franciszek obchodził
uroczystość Bożego
Narodzenia w 1223 roku
w miejscowości Greccio. Na
pamiątkę Bożego Narodzenia
prosił, aby przygotowano
żłóbek, przyniesiono siana,
przyprowadzono woła i osła.
W czasie Mszy św.
(Pasterki) o północy wygłosił
kazanie o narodzeniu się
ubogiego Króla i gdy św.
Franciszek modlił się, jakiś
rycerz zobaczył Dzieciątko
Jezus na jego rękach.

20. Cud ze źródłem
Święty Franciszek udał
się pewnego dnia na ośle
jakiegoś człowieka na
górę. Kiedy po drodze
właściciel osła umierał
z pragnienia Franciszek
pomodlił się i sprawił, że
ze skały wytrysnęło
źródło.

21. Kazanie świętego Franciszka do ptaków
Święty Franciszek idąc do
Bevagna, wygłosił kazanie
do ptaków, które skacząc
z radości, wyciągały swe
szyje, trzepotały
skrzydłami, otwierały
dzióbki i ocierały się
o jego tunikę.
Temu wszystkiemu
przyglądali się
z ciekawością towarzysze.

22. Święty Franciszek otrzymuje stygmaty
Święty Franciszek modląc
się na Górze La Verna,
ujrzał Chrystusa pod
postacią Serafina
ukrzyżowanego, który
wycisnął na jego rękach,
nogach i boku (prawym)
stygmaty, czyli znamiona
Męki Chrystusa.

23. Śmierć św. Franciszka
Pewien Brat widział
jak w chwili śmierci
świętego Franciszka
jego dusza unosiła
się ku niebu w
kształcie jaśniejącej
gwiazdy.

24. Siostry Klaryski opłakują świętego Franciszka
Tłumy ludzi, które
uczestniczyły
w przeniesieniu ciała
świętego Franciszka
z Porcjunkuli do kościoła
św. Jerzego w Asyżu
zatrzymały się na chwilę
przed kościołem
św. Damiana, umożliwiając
św. Klarze i innym
Klaryskom zobaczenie ciała
świętego Franciszka.

25. Święty Franciszek ukazuje się papieżowi Grzegorzowi IX
Święty Franciszek
ukazał się Papieżowi
Grzegorzowi IX we śnie
i aby go przekonać
o autentyczności
Stygmatów, powiedział do
niego: „Daj mi pusty
flakonik” po czym napełnił
go krwią ze swego boku.

26. Natychmiastowe uzdrowienie pewnego pobożnego człowieka
Święty Franciszek,
odwijając własnymi
rękami bandaże i
dotykając ran
natychmiast uzdrowił
Jana Ylerda zranionego
śmiertelnie, o którego
wyzdrowieniu zwątpili
już lekarze.

27. Spowiedź wskrzeszonej kobiety
Święty Franciszek
wskrzesił pewną kobietę,
która po wyznaniu
grzechu, zatajonego na
spowiedzi przed śmiercią,
zasnęła w Panu, a szatan
uciekł upokorzony.

28. Święty Franciszek uwalnia pokutującego heretyka
Święty Franciszek
uwolnił więźnia Piotra Alifa
oskarżonego o
herezję, którego papież
powierzył Biskupowi Tivoli.
Miało to miejsce w samo
święto Biedaczyny
z Asyżu, którego ów
więzień czcił poszcząc
w wigilię uroczystości
św. Franciszka.

29. Zaledwie dwa lata po
śmierci świętego
Franciszka do Asyżu
przybył papież
Grzegorz IX, aby
zaliczyć
błogosławionego
w poczet świętych.
Miało to miejsce
w niedzielę 16 lipca
1228 roku.

30. Grób świętego
Franciszka
Po śmierci św. Franciszka,
jego ciało zostało
tymczasowo pochowane
w kościele św. Jerzego.
Zostało ono uroczyście
przeniesione do nowo
zbudowanego Kościoła
Dolnego św. Franciszka
w dniu 25 maja 1230 roku,
gdzie spoczywa do dziś.
Kaplica grobu jest Sercem
Sanktuarium św. Franciszka
licznie odwiedzanym przez
pielgrzymów z całego świata.

31. Święty Franciszek jest patronem:
 Licznych Zgromadzeń
Zakonnych
 ekologów
 niewidomych
 pokoju
 robotników
 tapicerów
 ubogich
 więźniów
 kupców
 aktorów
 wszystkich zwierząt

32. Najwyższy, wszechpotężny dobry
Panie,
PIEŚŃ Twoja jest sława, chwała i cześć, i
wszelkie błogosławieństwo
SŁONECZNA Jedynie Tobie, Najwyższy, przystoją,
A żaden człowiek nie jest godzien
nazwać Ciebie.
Pochwalony bądź, Panie, z
wszystkimi swymi twory,
Przede wszystkim z szlachetnym
bratem naszym, słońcem,
Które dzień stwarza, a Ty świecisz
przez nie;
I jest piękne i promienne w wielkim
blasku;
Twoim, Najwyższy, jest wyobrażeniem.
Pochwalony bądź, Panie, przez brata
naszego, księżyc,
i nasze siostry, gwiazdy;
Tyś ukształtował je w niebie jasne i
cenne, i piękne.

33. Pochwalony bądź, Panie, przez brata
naszego, wiatr,
I przez powietrze, i czas pochmurny i
pogodny, i wszelki,
Przez które dajesz tworom swoim
utrzymanie.
Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę
naszą, wodę,
Co pożyteczna jest wielce i pokorna, i
cenna, i czysta.
Pochwalony bądź, Panie, przez brata
naszego, ogień,
Którym oświecasz noc,
A on jest piękny i radosny, i silny, i
mocny.
Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę
naszą, matkę ziemię,
Która nas żywi i chowa
I rodzi różne owoce z barwnymi kwiaty i
zioły.

34. Pochwalony, bądź, Panie, przez tych, co
przebaczają dla miłości Twojej
I znoszą słabość i utrapienie.
Błogosławieni, którzy wytrwają w pokoju,
Gdyż przez Ciebie, Najwyższy, będą
uwieńczeni.
Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę
naszą śmierć cielesną,
Której żaden człowiek ujść nie może;
Biada tym, co konają w grzechach
śmiertelnych;
Błogosławieni, którzy znajdą się w Twej
najświętszej woli;
Bowiem śmierć wtóra zła im nie czyni.
Chwalcie i błogosławcie Pana, i czyńcie
Mu dzięki.