1. Дорогие, любимые мамы, бабушки, сестры
и учителя!
Поздравляем Вас с праздником! Желаем
Вам здоровья, удачи, всех благ. Будьте
всегда такими красивыми,
жизнерадостными и женственными.
Бесконечной Вам любви и счастья!
А эти переводы о цветах мы дарим Вам и
надеемся, что Вам будет интересно и
приятно их прочитать.
Ученики пятых классов Новой школы.

2. Роза- Վարդ
Հունաստանում՝ ամբողջ հին աշխարհի մտավոր կյանքի կենտրոնում, վարդը
համարվում էր աստվածների պարգևը: Նա ծնվեց ճերմակ փրփուրից, որը
ծածկում էր Աֆրոդիտեի մարմինը: Տեսնելով այդ հրաշալի ծաղիկը` աստվածները
անմիջապես նրա վրա շաղ տվեցին ծաղկափոշի՝ տալով նրան հրաշալի
բուրմունք:Բայց բուրմունքը չդարձրեց ծաղիկը հավերժական, և վարդը մնաց
մահկանացու, ինպես և այն ամենը, ինչը ծնվում է աշխարհի վրա:
Գոյություն ունեն նաև շատ ավանդություններ այն մասին, թե ինչպես սպիտակ
վարդը դարձավ կարմիր: Համաձայն մի ավանդության՝Աֆրոդիտեի քուրմերը
սպիտակ վարդը իր ամբողջ կուսական գեղեցկությամբ և մաքրությամբ, տարան
աստվածուհու տաճար և զարդարեցին նրա զոհասեղանը և տաճարը
շրջապատող այգին:

3. Роза- Վարդ
Եվ վարդը մնաց սպիտակ այնքան ժամանակ, մինչև Աֆրոդիտեի սիրտը
խոցվեց սարսափելի լուրով այն մասին, որ նրա սիրած Ադոնիսը
մահացու վիրավորված է: Մոռանալով ամեն ինչի մասին՝
աննկարագրելի վշտի մեջ աստվածուհին սլանում է Պիֆոնի անտառը,
որտեղ գտնվում էր սիրածը, և վազում է՝ ուշադրություն չդարձնելով
ոտքերը ծակծկող փշերի վրա:Մի քանի կաթիլ այդ աստվածային
արյունից կաթում է սպիտակ վարդերի վրա և նրանք դառնում են վառ-
կարմիր:
Մյուս ավանդությունը ասում է՝ աստվածների խնճույքի ժամանակ
Օլիմպի վրա Էրոսը իր կարմրա-վարդագույն թևիկներով կպավ և
թափեց ծաղկափոշով լի կուժը՝ ներկելով սպիտակ վարդերը կարմիր
գույնով և քնքուշ բույր տալով նրանց:
Аветисян Ирина

4. Анютины глазки-Անյուտայի աչիկները
Հին հույները այս ծաղիկների հայտնվելը կապում էին արգորական
թագավոր Իոյի աղջկա հետ , ով սիրահարվել էր Զևսին և դրա համար նրա
կինը` Հերան վերածել էր նրան կովի: Զևսը. որպեսզի մի քիչ գունավորեր իր
սիրածի կյանքը, աճեցրեց նրա համար եռագույն մանուշակ, որոնք
նշանավորում էին սիրո եռանկյունը և մի կողմից էլ հավասարեցնումէին
սովորական մահկանացուին աստվածուհու հետ , իսկ մյուս կողմից
պահպանում էին նրա հավատքը, որ Հերայի անեծքը ընդմիշտ չէ:
Լեգենդներից մեկը ասում է , որ եռագույն մանուշակի եռագույն
թերթիկներիի մեջ արտացոլվել էին բարի սիրտ և դյուրահավատ աչքեր
ունեցող Անյուտայի կյանքի երեք շրջանները: Նա ապրում էր գյուղում ,
հավատում էր ամեն մի խոսքի , բոլոր արարքներին գտնում էր
արդարացում:

5. Анютины глазки-Անյուտայի աչիկները
Ի դժբախտություն իրեն նա հանդիպեց մի խորամանկ մարդու և
սիրեց նրան ամբողջ սրտով : Իսկ պատանին վախեցավ նրա սիրուց
և շտապեց ճանապարհ ընկնել վստահեցնելով , որ շուտով
կվերադառնա : Երկար նայում էր Անյուտան ճանապարհին , լուռ
մարելով կարոտից: Իսկ երբ նա մահացավ նրա գերեզմանի մոտ
հայտնվեցին ծաղիկներ , եռագույն թերթիկներով, որոնց մեջ
արտացոլվեց հույս , զարմանք և տխրություն: Սա ծաղկի ռուսական
ավանդույթն է:
Հռոմեացիները այդ ծաղիկները, որոնք նման էին հետաքրքրասեր
դեմքերի, նմանեցնում էին չափից դուրս հետաքրրասեր մարդկանց
, որոնց աստվածները դարձրել էին բույսեր , երբ նրանք գաղտնի
հետևում էին լողացող Վեներային:
Мкртчян Элен

6. РОМАШКА- ԵՐԻՑՈՒԿ
Այս ծաղիկը իր անունը ստացել է լատիներեն <<romana>> անունից, որը
թարգմանվում է «հռոմեական»: Մարդիկ հավատում էին, որ երիցուկը աճում
է այնտեղ, որտեղ աստղ է ընկել: Երիցուկը պատկանում էր յոթ սուրբ
բույսերի ցանկին: Կա մի տխուր պատմվածք երիցուկի ստեղծման մասին:
Ծաղկի առասպելը պատմում է մի բարի փերու մասին. երբ նա հայտվում էր,
բացվում էին ծաղիկները, կանաչում էին ծառերը, կյանք էին առնում թոռոմած
բույսերը: Նա բուժում էր և՛ մարդկանց, և՛ կենդանիներին: Իր մոտ գալիս էին
տարբեր հեռավոր երկրներից օգնության համար, և նա ոչ մեկին չէր մերժում:
Մի օր փերին այգում տեսնում է երիտասարդ, վայելչակազմ հովվին և
սիրահարվում: Որոշ ժամանակ փերին թաքնվում էր թփուտներում և լսում,
թե ինչպես է իր սիրելի հովիվը նվագում շվիի վրա: Մի օր փերին դուրս եկավ
նրա մոտ, հովիվը տեսավ նրան և սիրահարվեց: Փերին հովվին պատմեց
ծաղիկների, խոտերի օգնությամբ բուժման գաղտնիքները, և հովիվը սկսեց
բուժել մարդկանց: Իր օգնության համար նա փող էր վերցնում:

7. Ромашка- Երիցուկ
ՇՈՒՏՈՎ ՆԱ ՀԱՐՍՏԱՑԱՎ և ԹՈՂԵՑ ԻՐ ՀՈՏԸ, ԱՐՏԸ և ԻՐ ՓԵՐՈՒՆ: ԻՍԿ
ՀՐԱՇԱԼԻ ՓԵՐԻՆ ԻՆՉՊԵՍ ՄԻՇՏ ՍՊԱՍՈՒՄ ԷՐ ԻՐ ՍԻՐԵԼԻԻՆ ԱՅՆ ԱՐՏՈՒՄ և
ԼԱՑՈՒՄ ԷՐ ՎՇՏԻՑ: ԱՅՆՏԵՂ, ՈՐՏԵՂ ԸՆԿԱՆ ՆՐԱ ԱՐՑՈՒՆՔՆԵՐԸ, ԱՃԵՑԻՆ
ԳԵՂԵՑԻԿ ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐ:
ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐԸ ԱՃՈՒՄ ԵՆ և ԱՐՑՈՒՆՔ ԵՆ ԹԱՓՈՒՄ - ՍԻՐՈՒՄ Է, ԹԵ ՉԻ
ՍԻՐՈՒՄ, ԿԳԱ, ԹԵ ՉԻ ԳԱ: ՄԱՐԴԻԿ ԳԱԼԻՍ ԵՆ և ՕԳՆՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆ
ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐԻՑ, ԻՍԿ ՆՐԱՆՔ, ԶԳԱԼՈՎ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ՑԱՎԸ,
ՕԳՆՈՒՄ ԵՆ ԱՅՆ ՄԱՐԴԿԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՄԱՔՈՒՐ ՀՈԳԻ և ԲԱՐԻ ՍԻՐՏ ՈՒՆԵՆ:
ԻՍԿ ՀՈՎԻՎԸ ԱՄԵՆ ԿԱԹԻԼԻՑ ՀԵՏՈ ԿՈՐՑՆՈՒՄ ԷՐ ԻՐ ՈՒԺԸ: ՀՈՎԻՎԸ ՀԻՇԵՑ
ՓԵՐՈՒ ՄԱՍԻՆ, ՈՐՆ ԻՐԵՆ ԱՅԴՔԱՆ ՍՊԱՍՈՒՄ ԷՐ և ԱՅԴՔԱՆ ՍԻՐՈՒՄ:
ՀՈՎԻՎԸ ՎԱԶԵՑ ԴԵՊԻ ԱՐՏԸ և ԱՅՆՏԵՂ ՏԵՍԱՎ ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐԻ ԴԱՇՏ: ՆԱ
ԿԱՆՉԵՑ ՓԵՐԻԻՆ, ԲԱՅՑ ՓԵՐԻՆ ՉՊԱՏԱՍԽԱՆԵՑ: ՀՈՎԻՎԸ ՏԽՐԵՑ , ԻՍԿ
ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐԸ ԱՃՈՒՄ ԵՆ ԱՅԴ ԱՐՏՈՒՄ և ՁԳՎՈՒՄ ԵՆ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ՄՈՏ՝
ՁԳՏԵԼՈՎ ՍՏԱՆԱԼ ՍԵՐ և ՋԵՐՄՈՒԹՅՈՒՆ: ՀԻՇԵՔ ՁԵՐ ՄՏԵՐԻՄՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ
և ՆՎԻՐԵՔ ՆՐԱՆՑ ԵՐԻՑՈՒԿՆԵՐԻ ՓՈՒՆՋ: ԱՅԴ ԺԱՄԱՆԱԿ ՁԵԶ ՊԵՏՔ ՉԻ ԼԻՆԻ
ԿՌԱՀԵԼ՝ «ՍԻՐՈՒՄ Է, ԹԵ ՉԻ ՍԻՐՈՒՄ»:
ПЕТРОСЯН ДАВИД

8. Кувшинка-Նունուֆար
Հին հունական լեգենդը պատմում է մի հավերժահարսի մասին, որը
անպատասխան սիրահարված էր Հերկուլեսին: Ապրում էր աշխարհում
հավերժահարսը: Գիշերները գեղեցկուհին անց էր կացնում լճի
հատակին, իսկ արևի հետ դուրս էր գալիս ու լվացվում վարդագույն
արշալույսով: Մի անգամ վաղ առավոտյան լճի մոտ եկավ լվացվելու
Հերկուլեսը: Ցանկանալով գրավել Հերկուլեսի սիրտը ՝ նա ուզում էր նրան
իր հետ քարշ տալ լճի հատակը: Հավերժահարսը լողաց նրա մոտ: Նրա
գեղեցկությունը այնքան ապշեցրեզ հավերժահարսին, որ նա չէր
կարողանում աչքը կտրել նրանից: Հերկուլեսը հեռացավ՝ չնայելով
գեղեցկուհուն: Իսկ նա այդպես էլ մնաց նրա ետևից նայելով և այլևս
չկարողանալով վերադառնալ լճի հատակ՝ դարձավ հիասքանչ ծաղիկ:
Ջրաշուշանը հիասքանչ է: Ջրաշուշանը ամենագեղեցիկ ծաղիկներից է:
Սպիտակ ջրաշուշանը հին ժամանակներից համարվել է գեղեցկության և
գթասիրության խորհրդանիշը:
Хачатрян Микаел

9. Подснежник- Ձնծաղիկ
Հին լեգենդը պատմում է, երբ Ադամն ու Եվան քշվեցին դրախտից,
ուժեղ ձյուն էր գալիս, և Եվան շատ մրսում էր: Այդ ժամանակ մի
քանի փաթիլ վերածվեցին ծաղիկների՝ ցանկանալով տաքացնել
նրան իրենց ուշադրությամբ: Տեսնելով նրանց՝ Եվան ուրախացավ,
նրա մեջ հույս ծնվեց,այդ պատճառով ձնծաղիկը անվանում են
հույսի ծաղիկ:
Մեկ այլ լեգենդի համաձայն՝ Ֆլորա աստվածուհին տալիսէր բոլոր
ծաղիկներին հագուստներ դիմակահանդեսի համար և ձնծաղիկին
նվիրել է սպիտակ հագուստ: Բայց ձյունն էլ էր ուզում մասնակցել
տոնին՝ չնայած նրան հագուստ չէին տվել: Այդ ժամանակ նա
սկսեց խնդրել բույսերին կիսվել իրենց հագուստով:
Սակայն ծաղիկները չէին արձագանքում խնդրանքին՝
վախենալով ցրտից: Եվ միայն ձնծաղիկը համաձայնվեց: Միասին
պտտվում էին նրանք ծաղիկների խմբապարում և անբաժան են
մինչ այս օր:
Мирумян Гоарик

10. Фиалка- Մանուշակ
Հրաշալի , ոչնչի հետ չհամեմատվող մանուշակի հոտն իր
նրբությամբ,
և մանուշակագույն երանգի հաճելի համադրությունը վառ
կանաչ տերևների հետ դարձրեցին փոքր մանուշակին մարդու
սիրելի ծաղիկը:
Լեգենդը պատմում է: Մի անգամ, երբ արևի աստված Ապոլոնն իր
այրող ճառագայթներով հետապնդում էր Ատլասի գեղեցիկ
դուստրերից մեկին, խեղճ աղջիկը դիմեց ամենաահեղ և հզոր
աստվածներից Զևսին՝ խնդրելով թաքցնել և պաշտպանել իրեն:
Խղճալով աղջկան՝ Զևսը նրան դարձրեց մանուշակ և արևից
թաքցրեց իր տիրակալությունում՝ անտառում՝ թփերի ստվերում:

11. Фиалка- Մանուշակ
Թաքցրեց ուրիշի հայացքներից՝ թողնելով, որ միայն ինքը
հիանա նրանով: Այդ ժամանակներից ի վեր նա ամեն գարուն
ծաղկել և իր բուրմունքով լցրել է երկնային անտառները: Այդ
հմայիչ ծաղիկը կարող էր ընդմիշտ մնալ այնտեղ և երբեք
չհայտնվեր մեր երկրագնդում: Բայց մի անգամ Զևսի աղջիկը`
Պրոզերպինան, գնաց անտառ զբոսանքի: Նա գտնելով
հրաշալի ծաղիկներ՝ հավաքեց մի փունջ, վերադարձի
ճանապարհին նրան գողացավ նենգ Պլուտոնը:
Վախից Պրոզերպինան ձեռքից վայր գցեց փունջը, և
մանուշակները թափվեցին աստվածային երկնքից երկրի վրա:
Մանուշակները աճում են երկրի վրա մինչ օրս:
Մանուշակը գարնան գալստի և զարթոնքի խորհրդանիշն է:
Նա մինչ օրս ուրախություն և հաճույք է պարգևում մարդուն:
Сархошян Стелла

12. Ландыш- Հովտաշուշան
Դարեր ի վեր հովտաշուշանը ասոցացվում է մաքրության, քնքշության,
հավատարմության, սիրո և ամենավեհ զգացմունքների հետ: Հին
ռուսական լեգենդը հովտաշուշանի հայտնվելը կապում է ծովի
արքայադուստր Վոլխվայի հետ: Արքայադուստրը տխրել էր, որ պատանի
Սադկոն իր սիրտը տվել էր երկրային աղջիկ Լյուբավային, և նրա
արցունքները ընկնում էին գետնին և դառնում էին քնքուշ ծաղիկներ: Կա
մի հավատալիք, ըստ որի լուսնյակ գիշերներին, երբ ամբողջ երկիրը
պարուրված է խոր քնով, Սուրբ Կույսը, շրջապատված արծաթափայլ
հովտաշուշանների պսակով ,երբեմն հայտնվում է:

13. Ландыш- Հովտաշուշան
Երբ հովտաշուշանը ծաղկաթափվում է, աճում է փոքրիկ կլոր
հատապտուղ` դրանք հովտաշուշանի վառվող կրակե
արցունքներն են, որոնցով նա ողբում է շուրջերկրյա
ճանապարհորդ , ոչ մի տեղ կանգ չառնող և իր քնքշանքը բոլորին
բաժանող գարնան համար: Սիրահարված հովտաշուշանը
նույնպես լուռ տարավ իր վիշտը, ինչպես և սիրո ուրախությունը:
Հնարավոր է, որ այս հեթանոսական ավանդույթի հիման վրա
առաջացավ հովտաշուշանի ծագման մասին քրիստոնեական այն
ասքը, համաձայն որի, ծաղիկը ի հայտ է եկել իր խաչված որդու
խաչի մոտ լաց եղող Սուրբ Աստվածածնի այրող արցունքներից:
Минасян Марямик

14. Назабудка-Անմոռուկ
Մի օր ծաղիկների աստվածուհի Ֆլորան իջավ երկրի վրա և սկսեց անուններ
տալ ծաղիկներին: Բոլոր ծաղիկներին անուններ տվեց, ոչ ոքի չնեղացրեց և ուզեց
հեռանալ, բայց հանկարծ հետևից թույլ ձայն լսեց.
-Ինձ մի՛ մոռացիր Ֆլորա, ինձ էլ տուր որևիցե անուն:
Հետ նայեց Ֆլորան և ոչ մեկի չտեսավ: Նորից ուզեց հեռանալ, բայց ձայնը
կրկնվեց.
-Ինձ մի՛ մոռացիր Ֆլորա... Ինձ էլ տուր անուն, խնդրում եմ:
Եվ այդ պահին Ֆլորան նկատեց խոտերի մեջ փոքրիկ և կապույտ ծաղիկ.
-Լավ ,-ասաց Աստվածուհին,-Եղիր՝ «Անմոռուկ»: Այս անունի հետ ես քեզ կտամ
հրաշալի ուժ, դու կկարողանաս վերադարձնել այն մարդկանց հիշողությունը,
ովքեր կսկսեն մոռանալ իրենց բարեկամներին, հարազատներին և հայրենիքը:
Саакян Арпи

15. Дельфиниум- Դելֆինիում
Դեռևս հին Հունաստանում այս ծաղիկը կնքել են դելֆինիում անունով՝
կոկոնը նմանեցնելով դելֆինի գլխի հետ: Հունական լեգենդը պատմում
է, որ երբևէ հին Էլլադայում ապրում էր շատ շնորհալի մի պատանի,
որը իր մահացած սիրելիի հիշատակին քանդակեց և կենդանացրեց
նրան: Իսկ Աստվածները այդ արարքի համար նրան դելֆին դարձրին:
Ամեն երեկո դելֆինը լողում էր դեպի ափ, ամեն երեկո ափին էր
մոտենում նրա վերածնած աղջիկը, բայց նրանք չէին կարողանում
հանդիպել: Սիրով լցված աչքերով աղջիկը նայում էր ծովին, մեղմ
քամին օրորում էր նրա փայլուն մազերը, իսկ գեղեցկուհու նեղ հոնքերը
արտահայտում էին թաքուն կարոտը:

16. Дельфиниум- Դելֆինիում
Եվ ահա աղջիկը դողաց, աչքերը փայլեցին. ալիքների վրա
նա տեսավ դելֆինին: Բերանում նա պահել էր մի նուրբ
ծաղիկ, որը կապույտ լույս էր արձակում:
Գերազանցորեն և նազանքով դելֆինը լողաց դեպի ափ և
դրեց ծաղիկը աղջկա ոտքերի մոտ, որը պարզվեց
դելֆինիում ծաղիկն էր: Զարմանալի գույներ են.
երկնագույն, կապույտ, մանուշակագույն և սպիտակ են
նրանք, սև, մոխրագույն և մարմնագույն թերթիկների
համադրությամբ տալիս են բույսերին գերող հմայք և
գեղեցկություն:
Карапетян Мери

17. Одуванчик-Խատուտիկ
Մի անգամ ծաղիկների աստվածուհին իջավ երկրի վրա: Նա երկար
թափառում էր դաշտերում,այգիներում և անտառներում՝
ցանկանալով գտնել իր ամենասիրած ծաղիկը: Բայց նա ինքն էլ
չգիտեր, թե որ ծաղիկը: Հուսահատությունից աստվածուհին վազեց
ուր աչքը կտրեց և քիչ մնաց տրորեր վառ դեղին խատուտիկը:
-Քեզ դուր է գալիս այստեղ ապրել,- հարցրեց նա:
-Ինձ դուր է գալիս ապրել ամեն տեղ, որտեղ երեխաներ կան:Ես
սիրում եմ լսել նրանց աղմկոտ խաղերը,սիրում եմ նայել ինչպես են
նրանք վազում դպրոց: Ես կապրեմ որտեղ
պատահի`ճանապարհների եզրին, բակերում, քաղաքի այգիներում,
միայն ուրախություն բերեմ մարդկանց:
Աստվածուհին ժպտաց և ասաց
-Ահա իմ ամենասիրած ծաղիկը: Հիմա դու կծաղկես ամեն տեղ վաղ
գարնանից մինչև ուշ աշուն: Դու կլինես երեխաների սիրած
ծաղիկը:Այդ օրվանից խատուտիկները ծաղկում են երկար և
համարյա ցանկացած պայմաններում:
Оганян Юра

18. Пион-Քաջվարդ
Հին Հունաստանում, քաջվարդը համարվել է երկարակեցության
խորհրդանիշ:Քաջվարդ անունը առաջացել է հունական ,,paionios"
անունից,որը նշանակում է ապաքինող, բժշկող:Հնում բույսի
արմատները համարում էին հրաշագործ, այն ընդունակ էր քշել չար
հոգիներին, տեսիլքները և հանգստացնել մոլեգնության
ցնցումները:Դրա համար էլ նրանք այդ բույսի արմատները
ամրացնում էին հյուսերի մեջ և կրում՝պարանոցին:Հին հունական
առասպելը այս ծաղկին կապում մի բժշկի անվան հետ, որի անունը
Պեոն էր:

19. Пион-Քաջվարդ
Նա բուժել էր անդրշիրիմյան թագավորության աստված՝
Պլուտոնի վերքերը, որը պատճառել էր
Հերկուլեսը:Բժշկության աստվածը՝Էսկուլապը, տեսնելով,որ
իր աշակերտը՝ Պեոնը, կարողանում է բժշկել մարդկանց,
նախանձում է ու որոշում է թունավորել Պեոնին:
Ցանկանալով փախչել իր ուսուցչի վրեժից՝ Պեոնը խնդրում է
աստվածներին, ու նրանք խղճում են նրան և ծաղիկ են
դարձնում: Այդպես Պեոնը կարողանում է փախչել Էսկուլապի
վրեժից:
Мамиконян Наре

20. Гербера-Հերբերա
Գերբերայի հիմնական նշանակությունը անմեղությունը և
համեստությունն է: Գերբերայի ծաղկեփունջը հաճախ են
նվիրում, երբ ուզում են հավերժ սիրո խոստովանություն
անել, և հենց գերբերայի ծաղիկներն են ամենալավը խոսում
լռակյաց սիրո լեզվով: Եվս մի նշանակություն ունի ծաղիկը-
դա մաքրությունն է, այդ պատճառով գերբերայի
ծաղկեփունջը գերազանց նվեր է նրանց համար, ում հարգում
եք, հպարտանում եք, շնորհակալ եք և արտահայտում եք ձեր
հիացմունքը:

21. Гербера-Հերբերա
Այս ծաղիկները զարմանալիորեն հասարակ և համեստ են,
իրենց ոչ սովորական գեղեցկությամբ և շքեղությամբ:
Գերբերայի թերթիկները հաճախ նմանեցնում են արեգակի
ճառագայթների: Ծաղկի այս նմանությունը դարձնում է
նրան արարող և կյանքը հաստատող խորհրդանիշ :
Գերբերան կարելի է համարել ամենադրական ծաղիկը,
քանի որ գերբերան նման է արևի և ունի վառ գունավորում,
այն դարձել է ուրախութան և բարության խորհրդանիշ :
Оганян Гаяне

22. Геацинт-Գեացինտ
Գիացինտը սիրո, երջանկության, հավատարմության և սգո ծաղիկ է:
Ծաղկի անունը "գեոցինտ” հուներեն նշանակում է անձրևի ծաղիկ,
բայց հույները միաժամանակ անվանում էին նրան տխրության ծաղիկ
և ծաղիկ Գիացինտի հիշատակի մասին:Այս բույսի անունը կապված է
հունական լեգենդի հետ: Հին Սպարտայում Գեոցինտը, որոշ
ժամանակ եղել է ամենանշանավոր աստվածներից մեկը, բայց
աստիճանաբար նրա փառքը խամրեց և նրա տեղը զբաղեցրեց
գեղեցկության և արևի աստված Ապոլոնը: Գեոցինտի և Ապոլոնի
մասին լեգենդը հազարամյակների ընթացքում մնում է ծաղիկների
մասին ամենահայտնի պատմություններից:

23. Геацинт-Գեացինտ
Հաճախ Գեոցինտը և Ապոլոնը կազմակերպում էին սպորտային
մրցույթներ: Մի անգամ Ապոլոնը նետում է սկավառակը, և
հանկարծ ծանր սկավառակը դիպավ Գեոցինտին: Արյան
կաթիլները ընկան կանաչ խոտերի մեջ և միառժամանակ հետո
աճեցին հոտավետ բաց- մանուշակագույն- կարմիր ծաղիկներ:
Ապոլոնը այս ծաղկով, որը աճեց պատանու արյունից,
հավերժացրեց իր սիրած Գեոցինտի հիշատակը: Հին
հունաստանում գեոցինտը համարվում էր մահացող և
վերակենդանացող բնության խորհրդանիշը:
Степанян Жора

24. Василек- Կապույտ տերեփուկ
Հին հռոմեական առասպելը պատմում է, որ այս ծաղիկն իր անվանումը
ստացել է կապուտաչյա պատանու պատվին, որի անուն էր Ցիանուս: Նա
ապշած էր մնացել ծաղկի գեղեցկությունից: Նա հավաքում էր այդ
կապույտ ծաղիկները և նրանցից հյուսում էր ծաղկեպսակներ: Պատանին
անգամ կապույտ հագուստ էր կրում և չէր հեռանում դաշտերից այնքան
ժամանակ մինչև իր սիրած վերջին ծաղիկը չէր հավաքվում:
Մի անգամ հրաշալի պատանուն գտան դաշտում մահացած: Նա
շրջապատված էր այդ ծաղիկներով: Աստվածուհի Ֆլորան իմանալով այդ
հավատարմության մասին ի նշան յուրահատուկ վերաբերմունքի
պատանու մարմինը դարձրեց ծաղիկ` կապույտ տերեփուկ(նաշտ), և բոլոր
տերեփուկները սկսեցին անվանել ցիանուս, որը նշանակում է կապույտ:
Геворгян Акоб