Ιστορικό, χαρακτηριστικά, βιότοπος και είδη τίγρεων

1. Δωροθέα

2. Τίγρης
Η τίγρη είναι σαρκοφάγο θηλαστικό της
οικογενείας των αιλουροειδών, της οποίας
αποτελεί το μεγαλύτερο και ισχυρότερο
μέλος. Το είδος , απαντά αποκλειστικά
στην ασιατική ήπειρο και διακρίνεται σε 9
υποείδη, από τα οποία τα 3 θεωρούνται
εξαφανισμένα

3. Καταγωγή και εξέλιξη
• Τα παλαιότερα κατάλοιπα ενός
αιλουροειδούς με «τιγροειδή»
χαρακτηριστικά βρέθηκαν στην Κίνα και
την Ιάβα, και καταχωρήθηκαν ως
Panthera palaeosinensis. Αυτό το είδος
έζησε περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια
πριν, κατά την έναρξη του Πλειστοκαίνου
και, ήταν μικρότερο από το σημερινό. Τα
πρώτα απολιθώματα από πραγματικές
τίγρεις γνωστά από την Ιάβα, είναι
ηλικίας μεταξύ 1,6 και 1,8 εκατομμυρίων
ετών. Ξεχωριστά απολιθώματα από το
πρώιμο και μέσο Πλειστόκαινο,
ανακαλύφθηκαν επίσης σε αποθέσεις
στην Κίνα και τη Σουμάτρα. Ένα υποείδος
τίγρης που ονομάζεται Panthera tigris
trinilensis, έζησε περίπου 1,2
εκατομμύρια χρόνια πριν, και είναι
γνωστό από απολιθώματα που βρέθηκαν
στο Τρινίλ (Trinil) της Ιάβας.

4. ιστορικό
• Στο παρελθόν, οι τίγρεις είχαν
παρουσία σε όλη την Ασία, από τον
Καύκασο και την Κασπία Θάλασσα,
ανατολικά προς τη Σιβηρία, την Ιάβα,
το Μπαλί και τη Σουμάτρα. Κατά τη
διάρκεια του 20ού αιώνα, όμως, οι
τίγρεις εξαφανίστηκαν από τη δυτική
Ασία και περιορίστηκαν σε
απομονωμένους θύλακες στα
υπόλοιπα τμήματα της επικρατείας
τους. Σήμερα η -κατακερματισμένη και
εν μέρει υποβαθμισμένη- κατανομή
τους, εκτείνεται από την Ινδία στα
δυτικά μέχρι την Κίνα και τη
νοτιοανατολική Ασία στα ανατολικά. Το
βόρειο όριο βρίσκεται κοντά στον
ποταμό Αμούρ στη νοτιοανατολική
Σιβηρία, ενώ το μόνο μεγάλο νησί που
κατοικείται από τίγρεις είναι η
Σουμάτρα.

5. Βιότοπος
• Οι τίγρεις μπορούν να καταλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα ενδιαιτημάτων, αλλά
απαιτούν σχεδόν πάντοτε, επαρκή φυτική κάλυψη, γειτνίαση με το νερό και,
σχετική αφθονία θηραμάτων. Οι πληθυσμοί της ινδικής υποηπείρου ζουν σε
πολλούς τύπους δασών, συμπεριλαμβανομένων των υγρών, αειθαλών και ημι-
αειθαλών δασών του Ασσάλ και της ανατολικής Βεγγάλης. Επίσης συχνάζουν στα
βαλτώδη μακρόβια δάση του Δέλτα του Γάγγη, το δάσος φυλλοβόλων του Νεπάλ,
και τα δάση ακανθωτών ειδών των δυτικών Γκρατς. Σε διάφορα τμήματα της
περιοχής τους, επίσης, κατοικούν ή έχουν κατοικήσει στα μερικώς ανοικτά
λιβάδια και τη σαβάνα, καθώς και στα δάση της ταγκής και βραχώδεις
οικοτύπους. Σε σύγκριση με το λιοντάρι, η τίγρη προτιμά πυκνότερη βλάστηση,
στην οποία ο καμουφλάζ-χρωματισμός της ταιριάζει ιδανικά και, όπου ένα
μοναχικό αρπακτικό δεν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με άλλα
αιλουροειδή που κινούνται κοπαδιαστά. Μια περαιτέρω απαίτηση των βιοτόπων
των τίγρεων, είναι η θέση των κατάλληλα απομονωμένων περιοχών
φωλιάσματος, που μπορεί να περιλαμβάνει σπηλιές, μεγάλα κοίλα δέντρα, ή
πυκνή βλάστηση.[19] Οι τίγρεις συνήθως παραμένουν σε περιοχές κάτω των 2000
μέτρων. Στο Καζακστάν, τα ζώα εντοπίζονται κατά καιρούς στα 2500 μ., ενώ στα
Ιμαλάια εντοπίστηκαν ακόμη και σε ύψος 4000 μ., και φωτογραφίες ατόμων μέχρι
τα 4.500 μ. έχουν τραβηχτεί στο Μπουτάν.

6. Γενικά χαρακτηριστηκά
• Οι τίγρεις διαθέτουν εξαιρετικά μυώδες
σώμα, με ιδιαίτερα ισχυρά εμπρόσθια άκρα
και μεγάλο κρανίο. Ο χρωματισμός της
γούνας τους ποικίλλει μεταξύ των
αποχρώσεων του πορτοκαλί ή καφέ, με
λευκές κεντρικές περιοχές και διακριτές
μαύρες ρίγες. Τα πρόσωπά τους έχουν
μακριά μουστάκια , ιδιαίτερα μεγάλα στα
αρσενικά. Οι κόρες των οφθαλμών είναι
κυκλικές με κίτρινες ίριδες. Τα μικρά,
στρογγυλεμένα αυτιά έχουν μαύρα
σημάδια στο πίσω μέρος, τα οποία
περιβάλλουν μια λευκή κηλίδα.[3] Αυτές οι
κηλίδες, που ονομάζονται οφθαλμικοί,
διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην
επικοινωνία εντός του εκάστοτε
πληθυσμού.[21] Υπάρχει μια ευδιάκριτη
σκοτεινόχρωμη εγκάρσια λωρίδα που
εκτείνεται από το κεφάλι και πάνω από το
σώμα, μέχρι την άκρη της ουράς έτσι, ώστε
η τελευταία να φαίνεται
«κουλουριασμένη».

7. Ρίγες
• Το μοτίβο των καθέτων λωρίδων είναι μοναδικό για κάθε ζώο
και, αυτές οι ξεχωριστές σημάνσεις, μπορούν να
χρησιμοποιηθούν από τους ερευνητές για την αναγνώριση
ατόμων (τόσο στην άγρια κατάσταση όσο και στην
αιχμαλωσία), με τον ίδιο τρόπο όπως τα δακτυλικά
αποτυπώματα χρησιμοποιούνται για την ταυτοποίηση στον
άνθρωπο. Είναι τις περισσότερες φορές μαύρες, αλλά στο P.
t. Page, έχει διάφορες αποχρώσεις του καφέ, ιδιαίτερα στα
πλευρά, στους μηρούς και το εμπρόσθιο τμήμα της ουράς,
ενώ παραμένουν μαύρες στο κεφάλι, τη ράχη και το οπίσθιο
τμήμα της ουράς.

8. Γούνα
• Το βασικό χρώμα της γούνας ποικίλλει από ξανθό-πορτοκαλί μέχρι Κανέλλη-καφέ
στα υποείδη που ζουν νότια, ενώ είναι ωχρό-πορτοκαλί έως σκούρο-πορτοκαλί
στους βόρειους πληθυσμούς. O χρωματισμός της κοιλιάς είναι συνήθως
υπόλευκος, αλλά σε κάποιους νότιους πληθυσμούς, υπάρχει κάποια απόχρωση
όμοια με της γούνας. Γενικά, ανοικτότερα χρωματισμένα είναι τα άτομα της τίγρης
της Σιβηρίας, αν και, πολλές τίγρεις της Βεγγάλης από τη βόρεια ή κεντρική Ινδία
είναι σχεδόν εξίσου φωτεινές σε χρώμα.
• Οι τρίχες της γούνας είναι κοντές, με μήκος 0,7-2 εκ. στη ράχη και 1,5-3,5 εκ. στην
κοιλιά για όλα τα υποείδη, πλην του P. t. altaica στο οποίο, ιδιαίτερα το χειμώνα
έχουν μήκος 4-6 εκ. στη ράχη και 7-10,5 εκ. στην κοιλιά. Τουλάχιστον στους
ζωολογικούς κήπους, όπου μπορεί να υπάρξει λεπτομερής παρατήρηση, όλα τα
υποείδη μπορούν να αναπτύξουν ένα «χειμερινό παλτό», με το μήκος της τρίχας
και την πυκνότητα, να διαφέρουν ανάμεσα στα υποείδη και, ανάλογα με τις
κλιματικές συνθήκες. Το καλοκαίρι η γούνα είναι πολύ μικρότερη και λιγότερο
πυκνή, ειδικά στο Σιβηρικό υποείδος. Η πυκνότητα των τριχών είναι περίπου 1800
τρίχες ανά τετραγωνικό εκατοστό στις τίγρεις της Βεγγάλης και 3200 τρίχες στις
τίγρεις της Σιβηρίας το χειμώνα, συγκρίσιμη με εκείνη των λεοπαρδάλεων
(συγκριτικά ο Λίγκας μπορεί να φθάσει σε πυκνότητα τις 9000 τρίχες ανά
τετραγωνικό εκατοστό). Την άνοιξη, η μακριά γούνα του χειμώνα, αντικαθίσταται
από άλλη κοντύτερη, αλλά για τις τίγρεις της Ινδίας, αυτό δεν είναι απολύτως
σαφές.

9. Μέγεθος
• Η τίγρη ποικίλλει σε μέγεθος περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αιλουροειδέσ
από την ποικιλόμορφη λεοπάρδαλ,και, ιδιαίτερα από το λιοντάρι. Τα υποείδη P. t.
tigris και P. t. altaica, αποτελούν τα μεγαλύτερα αιλουροειδή που ζουν σήμερα και,
μαζί με το εξαφανισμένο P. t. virgata, συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων
που υπήρξαν ποτέ. Ένα μέσο ενήλικο αρσενικό άτομο από τη βόρεια Ινδία ή τη
Σιβηρία υπερτερεί από ένα μέσο ενήλικο αρσενικό λιοντάρι κατά περίπου 45,5
κιλά. Βέβαια, τα θηλυκά υπολείπονται σε μήκος και βάρος από τα αρσενικά: έχουν
μέσο μήκος 200-275 εκατοστά και ζυγίζουν 65-167 κιλά, κατά μέσον όρο, με ένα
μέγιστο μήκος κρανίο που κυμαίνεται από 26,8 έως 31,8 εκ. Τα αρσενικά
κυμαίνονται σε μέγεθος από 250 έως 390 εκ. και ζυγίζουν από 90-306 κιλά, με
μέγιστο μήκος κρανίου από 31,6 έως 38,3 εκ.
• Το μέγεθος σώματος των διαφορετικών πληθυσμών φαίνεται να συσχετίζεται με
την κλιματική συνιστώσα του Κανόνα του Μπέργκεν και, μπορεί να εξηγηθεί από το
φαινόμενο της θερμορύθμισης. Οι μεγάλες αρσενικές τίγρεις της Σιβηρίας (βλ.
Υποείδη) μπορεί να φτάσουν σε συνολικό μήκος άνω των 3,5 μέτρων και να
ζυγίζουν μέχρι 306 κιλά, σημαντικά μεγαλύτερα μεγέθη από τα μικρότερα υποείδη,
όπως την τίγρη της Σουμάτρας, που φθάνει σε σωματικό βάρος από 75 έως 140
κιλά. Βέβαια, η ουρά συμμετέχει κατά ένα ικανοποιητικό ποσοστό στο ολικό μήκος
σώματος, από 0,6 έως 1,1 μέτρα, ενώ το ύψος στην περιοχή του ώμου κυμαίνεται
από 0,7 έως 1,22 μέτρα.

10. Διάφορα
• Ο σκελετός της τίγρης είναι ένας τυπικός σκελετός «γάτας» σε
μεγέθυνση και, μοιάζει πολύ με εκείνον του λιονταριού. Μόνο το
βραχιόλια οστό εμφανίζει κάποιες διαφορές. Η σπονδυλική στήλη
αποτελείται από 55-56 σπονδύλους, ενώ ο θώρακας έχει 13 ζεύγη
πλευρών. Μια καρδιά τίγρης ζυγίζει περίπου 600 έως 1100
γραμμάρια, ενώ το έντερο είναι περίπου 7 μέτρα. Η τίγρη της
Σιβηρίας κατά το χειμώνα, έχει ένα παχύ στρώμα λίπους, του
οποίου το πάχος στις λαγόνες είναι περίπου 5 εκατοστά.
• Το κρανίο της τίγρης είναι παρόμοιο με εκείνο του λιονταριού αν
και η μπροστινή περιοχή του δεν είναι συνήθως τόσο συμπιεσμένη
ή πεπλατυσμένη, ενώ η οπισθοδρομική περιοχή είναι ελαφρώς
μεγαλύτερη. Επίσης, το κρανίο του λιονταριού έχει ευρύτερα
ρινικά ανοίγματα. Ωστόσο, λόγω της κυμαινόμενης διακύμανσης
του κρανίου στα δύο ζώα, συνήθως μόνο η δομή της κάτω γνάθου
μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αξιόπιστος διαγνωστικός δείκτης.

11. Σωζόμενα
• Σήμερα, είναι καταχωρημένα 9 υποείδη
τίγρης, 3 από τα οποία έχουν εξαφανιστεί. Η
ιστορική τους κατανομή στο Μπανγκλαντές,
τη Σιβηρία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, την Ινδία,
την Κίνα και τη νοτιοανατολική Ασία, μεταξύ
των οποίων και 3 νησιά της Ινδονησίας, έχει
μειωθεί και εξακολουθεί να μειώνεται
σημαντικά. Τα σωζόμενα υποείδη,
αναφέρονται κατά φθίνουσα σειρά -άγριου
πληθυσμού:

12. Σχέση με νερό
• Η τίγρη είναι εξαιρετική κολυμβήτρια
• Οι τίγρεις, σε αντίθεση με τις κοινές γάτες,
λατρεύουν το νερό και είναι δεινές κολυμβήτριες,
απαντημένες συχνά να «παίρνουν το μπάνιο
τους» σε λεκάνες νερού, λίμνες και ποτάμια. Από
τα συγγενικά αιλουροειδή, μόνον οι ιαγουάροι,
μοιράζονται το ίδιο πάθος και τις κολυμβητικές
ικανότητες με τις τίγρεις. Μπορούν να διασχίσουν
ποτάμια με πλάτος 6 έως 7 χιλιόμετρα και,
μπορούν να κολυμπήσουν μια απόσταση μέχρι 29
χιλιόμετρα σε μία (1) μέρα

13. Ινδική τίγρης
• Ονομάζεται επίσης Ινδική τίγρη
και είναι το πιο κοινό υποείδος,
με πληθυσμούς που εκτιμώνται
σε λιγότερο από 2.500 ενήλικα
άτομα. Το 2011, ο συνολικός
πληθυσμός υπολογιζόταν σε
1,520-1,909 ενήλικα άτομα στην
Ινδία, 440 στο Μπανγκλαντές, 155
στο Νεπάλ και 75 στο Μπουτάν.
Ζει σε πτυχωσιγενή ακολουθιακά
λιβάδια, υποτροπικά και τροπικά
δάση, θαμνώδη δάση, υγρά και
ξηρά φυλλοβόλα δάση, και δάση
μακρόβιας βλάστησης.

14. liger
• Το liger είναι μια υβριδική
διασταύρωση ανάμεσα σε
ένα αρσενικό λιοντάρι και
ένα θηλυκό τίγρη. Το liger
έχει γονείς στις ίδιες γένος
αλλά διαφορετικών ειδών
. Το Liger είναι
διαφορετικό από το
παρόμοιο υβριδικό και
είναι το μεγαλύτερο από
όλα τα γνωστά σωζόμενα
αιλουροειδών .

15. Τίγρη κόμπε
• Ονομάζεται επίσης Τίγρη του Κόμπε και συχνάζει
σε δάση και ορεινές ή ημιορεινές περιοχές. Είναι
πιθανότατα ο πρόγονος όλων των υποειδών,
κατόπιν γενετικών αναλύσεων, με εμφάνιση πριν
από 72.000-108.000 χρόνια. Από όλα τα υποείδη,
εμφανίζει τη μεγαλύτερη γενετική
διαφοροποίηση σε μικροδορυφορικά
ελληνόμορφα γονίδια, στοιχείο που δηλώνει
σταθερή εξελικτική ιστορία. Όλοι οι υπάρχοντες
πληθυσμούς βρίσκονται σε ύψιστο κίνδυνο από
τη λαθροθηρία, τη μείωση της διαθέσιμης
τροφής λόγω της, επίσης, λαθροθηρίας ζώων,
όπως τα ελάφια και τα αγριογούρουνα, του
κατακερματισμού των οικότυπων και της
ενδογαμίας. Στο Βιετνάμ, σχεδόν τα 3/4 των
τίγρεων που σκοτώνονται «προσφέρουν» υλικό
για τις κινεζικές φαρμακευτικές εταιρίες.
Βρίσκεται αποκλειστικά στο νότιο τμήμα της
χερσονήσου της Μαλαισίας

16. Τίγρη Αμούρ
• Ονομάζεται επίσης Τίγρη του Αμούρ και
απαντά στην Άπω Ανατολή της Σιβηρίας.Το
υποείδος αυτό έχει χαμηλό επίπεδο γενετικής
ποικιλομορφίας, πιθανώς λόγω της
παρελθοντικής και πρόσφατης μείωσης του
πληθυσμού του.Kατατάσχεται μεταξύ των
μεγαλύτερων αιλουροειδών που υπήρξαν
ποτέ. Έχουν παχιά γούνα, ανοιχτόχρωμη
χρυσαφί απόχρωση και λιγότερες ρίγες. Η
βαρύτερη άγρια τίγρη της Σιβηρίας ζύγιζε 384
κιλά, αλλά σύμφωνα με τον Ο, αυτό το
στοιχείο δεν είναι αξιόπιστο. Το 2005, υπήρχαν
331-393 ενήλικα και ηλικιωμένα άτομα στην
περιοχή, με αναπαραγωγικά ενήλικα μόνο 250
άτομα. Ο πληθυσμός τους ήταν σταθερός για
περισσότερο από μια δεκαετία, αλλά κάποιες
έρευνες που διεξήχθησαν μετά το 2005
δείχνουν ότι ο ρωσικός πληθυσμός της τίγρης
μειώνεται.

17. Τίγρη Σέμεν
• Ονομάζεται επίσης Τίγρη του Αμόι ή Σέμεν και
είναι από τα πλέον απειλούμενα με εξαφάνιση
υποείδη της τίγρης (CR) και, ένα από τα 10 πιο
απειλούμενα ζώα του κόσμου .Είναι σχετικά
μικρή σε μέγεθος και θεωρείτο εξαφανισμένη,
διότι μεταξύ 1983 και 2007, δεν είχε ειδωθεί
στην περιοχή όπου σύχναζε, μέχρι που ένας
γεωργός εντόπισε μια τίγρη και την
φωτογράφισε. Οι εν λόγω φωτογραφίες,
ωστόσο, αποδείχτηκαν αργότερα ψεύτικες,
αντιγραμμένες από ένα κινεζικό ημερολόγιο και
επεξεργασμένες ψηφιακά, γεγονός που
θεωρήθηκε ως τεράστιο σκάνδαλο 1977, η
κινεζική κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο που
απαγορεύει τη θανάτωση άγριων τίγρεων, αλλά
αυτό μπορεί να έγινε για να σώσει το υποείδος,
δεδομένου ότι είναι πιθανώς εξαφανισμένο
στην άγρια φύση. Επί του παρόντος, υπάρχουν
59 τίγρεις της Νότιας Κίνας σε αιχμαλωσία, όλες
στη χώρα, αλλά οι οποίες προέρχονται από,
μόλις, 6 ζώα.

18. Κιρκάνια τίγρης
• Ονομαζόταν επίσης Κιρκάνια
Τίγρη ή Τίγρη του Τουρνά και
περιπλανιόταν στα αραιά δάση
και τους παραποτάμιους
διαδρόμους δυτικά και νότια
της Κασπίας Θάλασσας και, στα
δυτικά μέσω της Κεντρικής
Ασίας στην έρημο Τακλά-
Μακάν του Σινίνγκ, όπου
υπάρχουν καταγραφές μέχρι τις
αρχές της δεκαετίας του 1970.
Η τίγρη της Σιβηρίας είναι το
πιο κοντινό γενετικά, υπάρχον
υποείδος.

19. Λεύκη τίγρης
• Ένα πολύ γνωστό καλλίμορφο γονίδιο είναι η
αιτία της δημιουργίας της λευκής τίγρης,
ενός ζώου το οποίο είναι σπάνιο στη φύση,
αλλά εκτρέφεται ευρέως σε ζωολογικούς
κήπους λόγω της δημοτικότητάς του. Τυχόν
αναπαραγωγή των λευκών τίγρεων συχνά
οδηγεί σε ενδογαμία (επειδή το
χαρακτηριστικό είναι υπολειπόμενο). Πολλές
πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί για να
διασταυρωθούν «κανονικές» με «λευκές»
τίγρεις, σε μια προσπάθεια να
αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, διότι τέτοια
ενδογαμία έχει οδηγήσει σε λευκές τίγρεις με
μεγαλύτερη πιθανότητα να γεννηθούν με
φυσικά ελαττώματα, όπως στρεβλό υπερώο
και σκολίωση. Επιπλέον, τα λευκά άτομα
είναι επιρρεπή στην εμφάνιση στραβισμού.

20. Τίγρης της Μάλτας
• Η τίγρη της Μάλτας (ή μπλε τίγρη) δεν
είναι ξεχωριστό υποείδος, αλλά μία
πολύ σπάνια, «έγχρωμη έκδοση» της
τίγρης της Νότιας Κίνας, που
προέρχεται από μεταλλαγμένο γονίδιο.
Έχει ένα θαυμάσιο γκρίζο του
σχιστόλιθου χρώμα, με μπλε
απόχρωση. Η ονομασία της ποικιλίας
φαίνεται να σχετίζεται μόνο με τις
μαλτέζικες γάτες, που προέρχονται
από το νησί της Μάλτας και, έχουν
παρόμοιο χρώμα.