PROTASH OEFE GIA EXETASTIKO
•Download as PPT, PDF•
0 likes•265 views
Η πρόταση της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών για την προ΄σβαση των μαθη΄των από τη Βθμια στην Γθμια βαθμίδα εκπαίδευσης.
Recommended
More Related Content
Viewers also liked
Viewers also liked (15)
Similar to PROTASH OEFE GIA EXETASTIKO
Similar to PROTASH OEFE GIA EXETASTIKO (20)
More from edu4u
More from edu4u (16)
Recently uploaded
Recently uploaded (17)
PROTASH OEFE GIA EXETASTIKO
- 1. ΑΠΟ Τη ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ Στην ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Μια Πρόταση Αξιολόγησης Και Αξιοκρατίας
- 2. Μια Μεθοδολογία Πρόσβασης Στην Ανώτατη Βαθμίδα Εκπαίδευσης… Γιατί… Εκπαίδευση Δεν Είναι Οι Εξετάσεις Αλλά… Οι Εξετάσεις Πιστοποιούν Και Αναδεικνύουν Την Ποιότητα Της Εκπαίδευσης…
- 3. To Λύκειο Των… (Αιώνια Ανεκπλήρωτων) Ονείρων Μας…
- 14. Περισσότερο Από Έναν Αιώνα… Συνεισφέρουμε Στην Ελληνική Εκπαίδευση, Κρινόμενοι Και Κατακρινόμενοι Επειδή… Υπάρχουμε!… Ας Κριθούμε Κάποτε Για Το Έργο Και Τις Προτάσεις Μας…
Editor's Notes
- Αυτή δεν είναι μια πρόταση εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Είναι μια πρόταση εξορθολογισμού και αξιοκρατίας, για μια διαδικασία που έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ σημαντική για την Ελληνική κοινωνία: Την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η ΟΕΦΕ έχει επεξεργαστεί ολοκληρωμένη πρόταση βαθιάς και ευρείας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία μπορεί να οδηγήσει την εκπαίδευσή μας στο μέλλον με σίγουρα και πρωτοπόρα βήματα, αλλά αυτή δεν είναι του παρόντος.
- Η πολυθρύλητη και περιζήτητη «αυτοδυναμία» - «αυτονομία» του Λυκείου, απαιτεί ρίξεις και ανατροπές που έχουν δύο όψεις: Η μία αφορά στον συγκεντρωτισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος, συγκεντρωτισμός ο οποίος συχνά γίνεται ασφυκτικός, αφαιρώντας από την εκπαιδευτική μονάδα και τον εκπαιδευτικό κάθε δυνατότητα αυτενέργειας. Η άλλη, αφορά στην καταστρεπτική (αλλά ουδέποτε αναφερόμενη ή συζητούμενη) επικρατούσα άποψη, ότι το Λύκειο… υποχρεούται να παρέχει τίτλο επιτυχούς ολοκλήρωσης σπουδών, σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές του, εντελώς ανεξάρτητα από το επίπεδο γνώσης και δεξιότητας που αυτοί κατέκτησαν. Έτσι, έχουμε ένα Λύκειο που, αντί να προκαλεί και να κερδίζει το σεβασμό και την εκτίμηση των σπουδαστών του, αντιθέτως, τους προτρέπει να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο επιθυμούν, αφού ο τίτλος σπουδών που παρέχει είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένος – και εντελώς ανούσιος. Σε πείσμα των αγαπημένων συνηθειών και διεκδικήσεων της «τυπικής» Ελληνικής εκπαιδευτικής κοινότητας, η αλήθεια είναι ότι το καλό σχολείο είναι ένα αυστηρό σχολείο . Αυστηρό, όχι στις νόρμες που καθορίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις διδασκόντων και διδασκομένων, αλλά στην προσήλωσή του στον εκπαιδευτικό του στόχο, στη δομή του, στο ωράριο την ένταση και την απόδοση της εργασίας του. Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι έφηβοι μαθητές που αδιαφορούν απαξιώνοντας το σχολείο (και το ίδιο το μέλλον τους), δεν κάνουν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, από το να μιμούνται τους δασκάλους τους… Αρκεί μια ματιά στις διαφορές μεταξύ των βαθμών των απολυτηρίων και των βαθμών πρόσβασης των αποφοίτων (αλήθεια, γιατί ποτέ δεν θίγεται αυτό το θέμα;), για να συνειδητοποιήσει κανείς τον απολύτως χαοτικό και αναξιοκρατικό τρόπο με τον οποίο αξιολογούνται (;) ενδοσχολικά οι μαθητές του λυκείου. Είναι χαρακτηριστική (και επισημαίνει πολλά, πολύ περισσότερα από αυτά που αναφέρουν οι λέξεις της…), η παρατήρηση που περιέχεται στην έκθεση που παραδόθηκε από το παιδαγωγικό ινστιτούτο στο Υπουργείο Παιδείας, τον Απρίλιο του 2005: Η κακώς εννοούμενη επιείκεια δεν βοηθά στην πρόοδο των μαθητών. Αντιθέτως, υπονομεύει τις σπουδές τους και παράλληλα προκαλεί πολλά προβλήματα στην αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
- Η ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ, ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ !!! Είναι – και σωστά – θέμα χρόνου, η διεύρυνση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Κοινότοπο, χιλιοειπωμένο και αληθές, ότι η εκπαίδευση των παιδιών μας, αποτελεί το σημαντικότερο περιουσιακό μας στοιχείο, είτε αναφερόμαστε σε οικογενειακό, είτε αναφερόμαστε σε Εθνικό επίπεδο. Όταν όμως μιλάμε για «υποχρεωτική» εκπαίδευση, η «υποχρέωση» δεν εξαντλείται σε μια τυπική (σχεδόν κωμικοτραγική) απόκτηση ανούσιων τίτλων σπουδών, χωρίς κανένα αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Η «υποχρέωση», όπως αυτή καθορίζεται από την πολιτεία, προσδιορίζει το ελάχιστο της γνώσης, τη δεξιότητας και της εμπειρίας ζωής που κάθε ακαδημαϊκός πολίτης αυτής της χώρας οφείλει να διαθέτει, ώστε να μπορέσει να σταθεί, πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, στο σύγχρονο κόσμο . Αυτά τα χαρακτηριστικά οφείλουν να προϋποθέτουν και αυτά τα εχέγγυα να συνεπάγονται, η φοίτηση και οι τίτλοι προαγωγής και απόλυσης από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το Λύκειο, ως το «τελικό σύνορο» της ελάχιστης απαιτούμενης εκπαίδευσης, φέρει την βαρύτατη ευθύνη να προετοιμάσει γνωστικά, πνευματικά και ηθικά τους αποφοίτους του, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν, ανεξάρτητα από την ενδεχόμενη – ή μη – εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Η σύνδεση του λυκείου με την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αυτονόητη και αναπόφευκτη, για έναν πολύ απλό λόγο: Γιατί γεννιέται και ζει καθημερινά στο νου όλων των μετόχων του λυκείου. Είναι αναμενόμενο, απολύτως φυσιολογικό και θεμιτό, στο νου κάθε μαθητή του Λυκείου, να δημιουργούνται σκέψεις και ερωτηματικά για το μέλλον. Κυρίαρχη θέση σε αυτήν τη (χρήσιμη, σκόπιμη και δημιουργική) αναζήτηση, κατέχει το ζήτημα της συνέχισης – ή μη – των σπουδών. Αυτή η γόνιμη ανάγκη – επιθυμία των μαθητών, είναι ο σαφέστερος και ισχυρότερος συνδετικός κρίκος της ανώτερης δευτεροβάθμιας με την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως, η σύνδεση του Λυκείου με τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πέρα από τη σημαντικότατη χρονική της νομοτέλεια που αναφέρθηκε πιο πάνω, πηγάζει και από το ισχύον νομικό πλαίσιο: Σκοπός του Ενιαίου Λυκείου είναι… η προσφορά στους μαθητές των απαραίτητων γνώσεων και εφοδίων, για τη συνέχιση των σπουδών τους στην επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα… (Ν. 2525/97). Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι στα εκπαιδευτικά συστήματα των περισσότερων Ευρωπαϊκών χωρών, η φοίτηση στο Λύκειο δεν είναι αποσυνδεδεμένη από τη μετάβαση στην επόμενη βαθμίδα εκπαίδευσης. Το θέμα λοιπόν δεν είναι πώς θα αποσυνδέσουμε το Λύκειο από την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, αλλά πώς θα καταστήσουμε το Λύκειο ισχυρό , αξιόλογη και σημαντική βαθμίδα εκπαίδευσης, στη συνείδηση των μαθητών, των γονέων και ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας.
- Το να αφήσουμε κατά μέρος τις «φιλολαϊκές», δημαγωγικές και αντιπαιδαγωγικές κορώνες περί «ελεύθερης εισαγωγής όλων» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ίσως να αποτελεί την αναγκαία εκείνη συνθήκη, που θα μας οδηγήσει σε μια σοβαρή ενασχόληση με το κρίσιμο αυτό θέμα… Κατ` αρχήν, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να εξασφαλίζει και να εγγυάται σε όλους ανεξαιρέτως τους μετόχους του, τη σταθερή, μόνιμη και απαρέγκλιτη τήρηση δύο βασικών αρχών: Πρώτον, την απόλυτη, ανεμπόδιστη (και, όπου χρειάζεται, υποβοηθούμενη) δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις πτυχές και βαθμίδες της εκπαίδευσης και, δεύτερον, τη δυνατότητα της ατομικής διάκρισης, μέσα από δίκαιη και αμερόληπτη αξιολόγηση – με άλλα λόγια, την αξιοκρατία. Στην Ελλάδα του 2006, όλοι συμφωνούμε ότι ο αποκλεισμός, η στέρηση της δυνατότητας πρόσβασης σε οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία, είναι ένα απαράδεκτο φαινόμενο κοινωνικής αναλγησίας, με υψηλότατο κοινωνικό (και όχι μόνο) κόστος. Δυστυχώς όμως, φαίνεται πως δεν συμφωνούμε όλοι, ότι τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά έχει και η (προς τα κάτω) ισοπέδωση, την οποία προάγει η έλλειψη σαφών, αντικειμενικών και αμερόληπτων κριτηρίων αξιολόγησης. Κανένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν επιθυμεί φοιτητές (ή, πολύ περισσότερο, πτυχιούχους), οι οποίοι δεν πληρούν κάποια ελάχιστα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Κανένας απόφοιτος Λυκείου δεν επιθυμεί να φοιτήσει σε ένα τέτοιο εκπαιδευτικό ίδρυμα και καμία Ελληνική οικογένεια δεν επιθυμεί να στείλει το παιδί της εκεί. Η θέσπιση ικανών και δίκαιων κριτηρίων αξιολόγησης (των πάντων), αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό και απαραίτητη προϋπόθεση της ποιοτικής εκπαίδευσης που (υποτίθεται πως) όλοι θέλουμε. Στην εκπαίδευση (και, προφανώς, όχι μόνο σε αυτή), τα δίκαια και αντικειμενικά κριτήρια προάγουν την αξιολόγηση και η αξιολόγηση προάγει την αξιοκρατία. Σε αυτήν τη λογική εντάσσονται οι Πανελλαδικές εξετάσεις που καθορίζουν τη μετάβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια βαθμίδα εκπαίδευσης. Η διενέργεια των εξετάσεων με το μηχανισμό και υπό την πλήρη ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, διασφαλίζει το κύρος και την εγκυρότητα του θεσμού, παρέχοντας σε όλους τους εμπλεκόμενους την εγγύηση μιας ασφαλούς και αξιόπιστης διαδικασίας.
- Υπάρχουν 4 βαθμοί πρόσβασης. Ένας για κάθε τάξη του Λυκείου και ένας γενικός. Ο βαθμός πρόσβασης κάθε τάξης, προκύπτει (όπως ο σημερινός βαθμός πρόσβασης της Γ΄ Λυκείου), με προσαρμογή του προφορικού βαθμού στο γραπτό και στάθμιση. Ο γενικός βαθμός πρόσβασης, είναι ο σταθμικός μέσος των βαθμών πρόσβασης των τριών Λυκειακών τάξεων. Οι αντίστοιχοι συντελεστές βαρύτητας (ποσοστά συμμετοχής) κάθε τάξης είναι 10% για την Α΄, 20% για τη Β΄ και 70% για τη Γ΄ Λυκείου. Ο γενικός βαθμός πρόσβασης, συμμετέχει κατά 50% στη διαμόρφωση των μορίων, που θα κρίνουν την εισαγωγή του υποψηφίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παρατήρηση: Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά σοβαροί, στοιχειωδώς έντιμοι και ειλικρινείς στις (υποτιθέμενα υψηλές) εκπαιδευτικές μας φιλοδοξίες, ο βαθμός πρόσβασης κάθε τάξης, πρέπει κάποτε να αποτελέσει τον βαθμό προαγωγής και ο γενικός βαθμός πρόσβασης, να ταυτιστεί με τον βαθμό απόλυσης από το Λύκειο. Επειδή όμως γνωρίζουμε ότι η θέσπιση τέτοιων μέτρων και κανόνων στην παρούσα φάση, θα έπεφτε ως… κεραυνός στην αίθρια και καλομαθημένη ραστώνη της εκπαιδευτικής μας κοινότητας, αφήνουμε το θέμα ανοιχτό, για μια μελλοντική επεξεργασία, σε χρόνο που οι συνθήκες θα είναι πιο «ώριμες» (ελπίζοντας ότι ίσως ζήσουμε, για να το δούμε…). Μετά τη λήξη των απολυτηρίων εξετάσεων της Γ΄ Λυκείου, όσοι απόφοιτοι Λυκείου επιθυμούν την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και έχουν βαθμό πρόσβασης τουλάχιστον τη βάση, εξετάζονται σε εθνικό επίπεδο, στα μαθήματα της κατεύθυνσής τους. Η εξεταστέα ύλη αυτών των εξετάσεων, είναι το σύνολο της διδακτέας ύλης και των τριών τάξεων του Λυκείου. Οι βαθμοί αυτών των γραπτών, συμμετέχουν, στο σύνολό τους, κατά 50% στη διαμόρφωση των μορίων, που θα κρίνουν την εισαγωγή του υποψηφίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα Πανεπιστημιακά τμήματα, ανάλογα με τη φιλοσοφία, τη φυσιογνωμία, τους στόχους και τα προγράμματα των σπουδών τους, έχουν το δικαίωμα – αλλά και την υποχρέωση – να καθορίσουν τους επιμέρους συντελεστές βαρύτητας για κάθε ένα από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, καθορίζοντας έτσι ποιες γνώσεις και δεξιότητες των υποψηφίων επιθυμούν να πριμοδοτήσουν.
- Η ευρεία (με θεσμοθετημένο, σαφή και ηγετικό ρόλο) συμμετοχή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στη διαδικασία επιλογής των θεμάτων, θα προστατεύσει τις εξετάσεις και τους διαγωνιζόμενους από τα λάθη του παρελθόντος. Παράλληλα, η συμμετοχή των εκπαιδευτικών φορέων (ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ, ΟΕΦΕ) στις ομάδες ελέγχου και επίλυσης των θεμάτων, θα θωρακίσουν την ασφάλεια και την αξιοπιστία του θεσμού. Η επιτήρηση των εξεταζόμενων μαθητών – υποψηφίων στη διάρκεια των εξετάσεων, οφείλει να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα και την ισονομία του θεσμού. Είναι απαράδεκτα τα (υπαρκτά) φαινόμενα ελλιπούς ή και, ακόμα χειρότερα, ανύπαρκτης επιτήρησης. Πόσο μάλλον, οι (μεμονωμένες, αλλά επίσης υπαρκτές) υποδείξεις, από τους «επιτηρητές» προς τους διαγωνιζόμενους υποψηφίους… Η βαθμολόγηση των γραπτών πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και ευαισθησία και πάντα υπό τις σαφείς, έγκυρες και έγκαιρες οδηγίες της θεματοδοτικής επιτροπής. Βαθμολογικές διαφορές της τάξης των 20 και των 30 μορίων, επισημαίνουν μία (θλιβερή) αλήθεια: Ότι, σε βάρος των κόπων και των φιλοδοξιών ενός μαθητή, τουλάχιστον ένας από τους δύο βαθμολογητές δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η «διόρθωση» που προκύπτει από την παρέμβαση του 3 ου βαθμολογητή, μπορεί να συνιστά τη μείωση – αλλά όχι την αναίρεση – μιας κατάφορης αδικίας…
- Στην Ελλάδα (στην Ευρώπη, στον κόσμο…) του 2006, δεν νοείται φοιτητής που δεν γνωρίζει Αγγλικά και δεν έχει μια στοιχειώδη ευχέρεια στη χρήση των βασικών εργαλείων της πληροφορικής. Οι εξετάσεις για τα Κρατικά πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, έχουν ήδη θεσμοθετηθεί και γίνονται κανονικά. Ίσως είναι καιρός να προχωρήσουμε και σε αντίστοιχες εξετάσεις για την πιστοποίηση των γνώσεων πληροφορικής. Τα πιστοποιητικά αυτών των δεξιοτήτων μπορούν να προέρχονται είτε από Κρατικό, είτε από πιστοποιημένο ιδιωτικό φορέα. Σε κάθε περίπτωση, είναι λογικό – και απολύτως απαραίτητο – να θεωρούνται προαπαιτούμενα, για την εγγραφή σε οποιοδήποτε τμήμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα (στην Ευρώπη, στον κόσμο…) του 2006, δεν νοείται φοιτητής που δεν γνωρίζει Αγγλικά και δεν έχει μια στοιχειώδη ευχέρεια στη χρήση των βασικών εργαλείων της πληροφορικής. Οι εξετάσεις για τα Κρατικά πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, έχουν ήδη θεσμοθετηθεί και γίνονται κανονικά. Ίσως είναι καιρός να προχωρήσουμε και σε αντίστοιχες εξετάσεις για την πιστοποίηση των γνώσεων πληροφορικής. Τα πιστοποιητικά αυτών των δεξιοτήτων μπορούν να προέρχονται είτε από Κρατικό, είτε από πιστοποιημένο ιδιωτικό φορέα. Σε κάθε περίπτωση, είναι λογικό – και απολύτως απαραίτητο – να θεωρούνται προαπαιτούμενα, για την εγγραφή σε οποιοδήποτε τμήμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
- Σε μια περιεκτική αλλά σύντομη αποτύπωση, όπως αυτή που επιχειρήθηκε σε αυτές τις σελίδες, είναι φυσικά αδύνατον να γίνει πλήρης καταγραφή όλων των παραμέτρων που συνδέονται και επηρεάζουν το θέμα των σπουδών στο Λύκειο και της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για παράδειγμα, θέματα όπως ο επαγγελματικός προσανατολισμός, η επέκταση και, κυρίως, η ποιοτική αναβάθμιση της τεχνικής – επαγγελματικής εκπαίδευσης, η σύνδεση της εκπαίδευσης με τα καθημερινά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, το περιεχόμενο των αναλυτικών προγραμμάτων, η επιμόρφωση και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, είναι θέματα κεφαλαιώδους σημασίας, άμεσα συνδεδεμένα με το υπό μελέτη ζήτημα. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου, αν ρωτούσαμε τους μαθητές του Λυκείου αν – και τι – θέλουν να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όλοι θα απαντούσαν καταφατικά και θα μας ανέφεραν εμφαντικά το πολύ 9-10 («καλά» και περιζήτητα) Πανεπιστημιακά τμήματα, η διαδικασία μετάβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν μπορεί να είναι ούτε απλή, ούτε εύκολη. Με αυτά τα δεδομένα, είναι εξαιρετικά δύσκολο – ίσως και εντελώς ανέφικτο – να βρεθεί η «τέλεια» λύση στο πρόβλημα. Ωστόσο, είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε τη βέλτιστη λύση, μια λύση που θα συνάδει απολύτως με τη στρατηγική και τις φιλοδοξίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η πρόταση που προηγήθηκε, αφορά στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είτε αυτή αναφέρεται σε Κρατικά, είτε αναφέρεται σε Ιδιωτικά ιδρύματα. Εάν επιθυμούμε να κρατήσουμε ψηλά τον πήχη στα αυριανά μη Κρατικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνονται στο μηχανογραφικό δελτίο των υποψηφίων και να προσεγγίζονται με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία όπως και τα Κρατικά. Σε κάθε περίπτωση, η μεθοδολογία της σκέψης που οδήγησε στην παρούσα πρόταση, προσπαθεί να τονίσει τρία βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά: 1.Η συνεπής φοίτηση στο Λύκειο, δίνει σε όλους το δικαίωμα πρόσβασης. 2.Η αυξημένη κλίση και δεξιότητα στα μαθήματα που είναι βασικά για τον επιλεγμένο κλάδο σπουδών, βοηθά τη διάκριση . 3.Η συνολική, διαρκής και συστηματική προσπάθεια και στις τρεις τάξεις του Λυκείου, σε συνδυασμό με τη δίκαιη και αντικειμενική αξιολόγηση, οδηγεί στην ανταμοιβή και στην επιτυχία. Αυτά τα χαρακτηριστικά, νομίζουμε ότι θα πρέπει να καθορίζουν, όχι μόνο την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά την εκπαιδευτική φιλοσοφία και πρακτική όλου του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης, μπορεί να μελετήσει αυτήν την πρόταση, κρατώντας τα θετικά και απομονώνοντας τα αρνητικά της σημεία. Κάθε κακοπροαίρετος αναγνώστης, θα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Όμως, τι δουλειά έχει κάποιος κακοπροαίρετος στην εκπαίδευση;