Ξενοφώντος Ελληνικά 3.51 52

1. Ξενοφῶντος,
Ἑλληνικά,
2.3.51-52

2. [2.3.51] ἔστι δὲ ἐν τοῖς καινοῖς νόμοις τῶν μὲν ἐν τοῖς
τρισχιλίοις ὄντων μηδένα ἀποθνῄσκειν ἄνευ τῆς
ὑμετέρας ψήφου, τῶν δ’ ἔξω τοῦ καταλόγου κυρίους εἶναι
τοὺς τριάκοντα θανατοῦν. ἐγὼ οὖν, ἔφη, Θηραμένην
τουτονὶ ἐξαλείφω ἐκ τοῦ καταλόγου, συνδοκοῦν ἅπασιν
ἡμῖν. καὶ τοῦτον, ἔφη, ἡμεῖς θανατοῦμεν.

3. [2.3.52] ἀκούσας ταῦτα ὁ Θηραμένης ἀνεπήδησεν ἐπὶ
τὴν ἑστίαν καὶ εἶπεν· Ἐγὼ δ’, ἔφη, ὦ ἄνδρες, ἱκετεύω τὰ
πάντων ἐννομώτατα, μὴ ἐπὶ Κριτίᾳ εἶναι ἐξαλείφειν μήτε
ἐμὲ μήτε ὑμῶν ὃν ἂν βούληται, ἀλλ’ ὅνπερ νόμον οὗτοι
ἔγραψαν περὶ τῶν ἐν τῷ καταλόγῳ, κατὰ τοῦτον καὶ ὑμῖν
καὶ ἐμοὶ τὴν κρίσιν εἶναι.

4. Ενικός
ἀκούσας ἀκούσασα ἀκοῦσαν ἐγὼ σὺ
ἀκούσαντος ἀκουσάσης ἀκούσαντος ἐμοῦ, μου σοῦ, σου
ἀκούσαντι ἀκουσάσῃ ἀκούσαντι ἐμοί, μοι σοί, σοι
ἀκούσαντα ἀκούσασαν ἀκοῦσαν ἐμέ, με σε, σε
ἀκούσας ἀκούσασα ἀκοῦσαν
Πληθυντικός
ἀκούσαντες ἀκούσασαι ἀκούσαντα ἡμεῖς ὑμεῖς
ἀκουσάντων ἀκουσασῶν ἀκουσάντων ἡμῶν ὑμῶν
ἀκούσασιν ἀκουσάσαις ἀκούσασιν ἡμῖν ὑμῖν
ἀκούσαντας ἀκουσάσας ἀκούσαντα ἡμᾶς ὑμᾶς
ἀκούσαντες ἀκούσασαι ἀκούσαντα

5. Ενικός
καινός νόμος ὑμετέρα ψῆφος οὗτοσι ἅπας ἅπασα
καινοῦ νόμου ὑμετέρας ψήφου τούτουι ἅπαντος ἁπάσης
καινῷ νόμῳ ὑμετέρᾳ ψήφῳ τούτῳι ἅπαντι ἁπάσῃ
καινόν νόμον ὑμετέραν ψῆφον τοῦτονι ἅπαντα ἅπασαν
καινέ νόμε ὑμετέρα ψῆφε οὗτοσι ἅπας ἅπασα
Πληθυντικός
καινοί νόμοι ὑμέτεραι ψῆφοι οὗτοι ἅπαντες ἅπασαι
καινῶν νόμων ὑμετέρων ψήφων τούτωνι ἁπάντων ἁπασῶν
καινοῖς νόμοις ὑμετέραις ψήφοις τούτοισι ἅπασιν ἁπάσαις
καινούς νόμους ὑμετέρας ψήφους τούτουσι ἅπαντας ἁπάσας
καινοί νόμοι ὑμέτεραι ψῆφοι ἅπαντες ἅπασαι

6. Ενεστώτας εἰμί
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
εἰμί ὦ εἴην
εἶ ᾖς εἴης ἴσθι
ἐστίν ᾖ εἴη ἔστω
ἐσμέν ὦμεν εἴημεν-εἶμεν
ἐστέ ἦτε εἴητε-εἶτε ἔστε
εἰσίν ὦσιν εἴησαν-εἶεν ὄντων-ἔστων
Απαρέμφατο: εἶναι
Μετοχή: ὁ ὤν, ἡ οὖσα, τὸ ὄν

7. Ενεστώτας του θανατόω-ῶ
Αόριστος Παρατατικός
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Οριστική
θανατῶ θανατῶ θανατοῖμι ἐθανάτουν
θανατοῖς θανατοῖς θανατοῖς θανάτου ἐθανάτους
θανατοῖ θανατοῖ θανατοῖ θανατούτω ἐθανάτου
θανατοῦμεν θανατῶμεν θανατοῖμεν ἐθανατοῦμεν
θανατοῦτε θανατῶτε θανατοῖτε θανατοῦτε ἐθανατοῦτε
θανατοῦσιν θανατῶσιν θανατοῖεν θανατούντων ἐθανάτουν
Απαρέμφατο: θανατοῦν
Μετοχή: ὁ θανατῶν, ἡ θανατοῦσα, τὸν θανατοῦν

8. Αρχικοί χρόνοι
ἀποθνήσκω ἐξαλείφω ἀκούω
Ενεστώτας ἀποθνήσκω ἐξαλείφω ἀκούω
Παρατατικός άπέθνησκον ἐξήλειφον ἤκουον
Μέλλοντας ἀποθανοῦμαι ἐξαλείψω ἀκούσομαι
Αόριστος ἀπέθανον ἐξήλειψα ἤκουσα
Παρακείμενος τέθνηκα ἐξαλήλιφα ἀκήκοα
Υπερσυντέλικος ἐτεθνήκειν ἐξαληλίφειν ἠκηκόειν

9. Αρχικοί χρόνοι
βούλομαι γράφω
Ενεστώτας βούλομαι γράφω
Παρατατικός ἐ-ἠβουλόμην ἔγραφον
Μέλλοντας βουλήσομαι-θήσομαι γράψω
Αόριστος ἐ-ἠβουλήθην ἔγραψα
Παρακείμενος βεβούλημαι γέγραφα
Υπερσυντέλικος ἐβεβουλήμην ἐγεγράφειν