2. Εισαγωγή
• Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, οι Ολλανδοί καθηγητές στη μέση
εκπαίδευση Pierre Van Hiele και η σύζυγός του Dina Van Hiele-Geldof,
προβληματίζονταν με τις δυσκολίες των μαθητών τους στην γεωμετρία.
• Μελετώντας τις εργασίες του Piaget ο Pierre Van Hiele συνειδητοποίησε
ότι, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα γνωστικά στάδια του Piaget, τα
προβλήματα ή οι εργασίες που ζητούνται από τους μαθητές απαιτούν
λεξιλόγιο ή ιδιότητες που βρίσκονται πάνω από το επίπεδο της σκέψης
τους.
3. Εισαγωγή
• Αν η διδασκαλία λαμβάνει χώρα σε επίπεδο πάνω από αυτό του μαθητή,
τότε η διδασκόμενη ύλη δεν αφομοιώνεται σωστά και δεν συγκρατείται
μακροπρόθεσμα.
• Η ίδια ιδέα εμφανίζεται και στο έργο του σοβιετικού Vygotsky με τη Ζώνη
Επικείμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ).
• Τα πέντε επίπεδα κατανόησης που διατύπωσαν οι Van Hiele αποτελούν τη
μία από τις τρεις συνιστώσες του μοντέλου τους.
• Οι άλλες δύο συνιστώσες είναι οι φάσεις της μάθησης και η ενόραση.
4. Επίπεδα κατανόησης
Επίπεδο 4. Αυστηρότητα ή αξιωματικοποίηση
Επίπεδο 3. Απόδειξη ή τυπική παραγωγή
Επίπεδο 2. Σύνδεση ή άτυπη παραγωγή
Επίπεδο 1. Περιγραφή ή ανάλυση ιδιοτήτων
Επίπεδο 0. Αναγνώριση ή Οπτικοποίηση
5. Πηγές
[1] Πρίντεζης, Ι., (2006) Η κατηγορική άποψη των επιπέδων Van Hiele και
άλλες οικουμενικές μέθοδοι προσέγγισης των μαθηματικών. Διπλωματική
εργασία, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών &
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Αθήνα
[2] Τζίφας, Ν., (2005) Η αξιολόγηση της γεωμετρικής σκέψης των μαθητών της
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές
προσεγγίσεις με χρήση λογισμικού. Διπλωματική εργασία, Εθνικό και
Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα
Editor's Notes
Η ΖΕΑ είναι η απόσταση ανάμεσα σε αυτά που ο μαθητής είναι ικανός να καταφέρει μόνος του χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, από αυτά που μπορεί να εκτελέσει με τη βοήθεια ενός ενηλίκου ή μιας ομάδας συνομηλίκων του.