1. คำสั่งพื้นฐำนภำษำซี

2. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. ส่วนของการเขียนคาสั่งการทางานของโปรแกรม
5. }
โครงสร้ำงภำษำซี

3. • โครงสร้ำงของโปรแกรมภำษำซีแบ่งออกเป็น 3 ส่วน
• 1. ส่วนหัวของโปรแกรม
– ส่วนหัวของโปรแกรมนี้เรียกว่า Preprocessing Directive
ใช้ระบุเพื่อบอกให้คอมไพเลอร์กระทาการใด ๆ ก่อนการ
แปลผลโปรแกรม
– โดยการกาหนด preprocessing directives นี้จะต้องขึ้นต้น
ด้วยเครื่องหมาย # เสมอคาสั่งที่ใช้ระบุให้คอมไพเลอร์นา
เฮดเดอร์ไฟล์เข้าร่วมในการแปลโปรแกรม
โครงสร้ำงภำษำซี

4. • 2. ส่วนของฟังก์ชั่นหลัก
– ฟังก์ชั่นหลักของภาษาซี คือ ฟังก์ชั่น main() ซึ่งโปรแกรม
ภาษาซีทุกโปรแกรมจะต้องมีฟังก์ชั่นนี้อยู่ในโปรแกรม
เสมอ จะเห็นได้จากชื่อฟังก์ชั่นคือ main แปลว่า “หลัก”
ดังนั้น การเขียนโปรแกรมภาษาซีจึงขาดฟังก์ชั่นนี้ไป
ไม่ได้ โดยขอบเขตของฟังก์ชั่นจะถูกกาหนดด้วย
เครื่องหมาย { และ } กล่าวคือ การทางานของฟังก์ชั่นจะ
เริ่มต้นที่เครื่องหมาย { และจะสิ้นสุดที่เครื่องหมาย }
โครงสร้ำงภำษำซี

5. • 3. ส่วนรำยละเอียดของโปรแกรม
– เป็นส่วนของการเขียนคาสั่ง เพื่อให้โปรแกรมทางาน
ตามที่ได้ออกแบบไว้
โครงสร้ำงภำษำซี

6. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. cout << “ข้อความหรือตัวแปร”;
5. }
กำรแสดงผลทำงจอภำพ

7. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. //cout << “ข้อความหรือตัวแปร”;
5. }
กำรใส่คอมเม้นท์

8. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. cout << “ข้อความที่1nข้อความที่2”;
5. }
กำรจัดบรรทัด

9. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. cout << “ข้อความที่” << endl << “ข้อความที่2”;
5. }
กำรจัดบรรทัด

10. 1. #include <iostream.h>
2. main()
3. {
4. ประกาศตัวแปร
5. cin >> ชื่อตัวแปร;
6. }
กำรรับค่ำจำกผู้ใช้งำน

11. • source code ของโปรแกรมมีนามสกุลเป็น .CPP
• โปรแกรมจะต้องมี main() ฟังก์ชันเสมอ
• หากมีคาสั่ง คาสั่งต่างๆจะต้องอยู่ในขอบเขต { } ของ
main() เท่านั้น
• หากมีคาสั่ง คาสั่งทุกคาสั่งจะต้องจบด้วยเครื่องหมาย ;
(semicolon) เสมอ
• ในแต่ละบรรทัด ข้อความที่ตามหลัง // ถือว่าเป็น
comment
สรุป

12. • หากมีการเรียกใช้คาสั่งหรือฟังก์ชันใน library จะต้อง
มีการ include ไฟล์ header (นามสกุล .h)ที่ถูกต้องด้วย
• ภาษา C++ มีลักษณะเป็น case sensitive ดังนั้น main
กับ Main จะถือว่าเป็นคนละตัวกัน
สรุป