Buong kwento. ALAMAT NG ISLA NG PITONG MAKASALANAN

2. Ang kagandahan ng
pitong dalaga ay bantog
hindi lang sa kanilang
bayan kundi maging sa
malalayong lugar.

3. Kaya naman, hindi
kataka-takang ang
kanilang tahanan ay
dinarayo ng maraming
binatang naghahangad
ng makuha ang kamay
ng isa sa mga sa
dalagang napupusuan.

4. Mahal na mahal ng ama ang
mga anak at ang labis
niyang ikinatatakot ay
makapag-asawa ang
sinuman sa kanyang mga
dalaga ng mga lalaking
maaaring maglayo sa
kanya.

5. “Sana, kung
makahahanap man ng
mapapangasawa ang aking
mga anak ay tagarito lang
sa aming isla upang hindi
sila mapalayo sa akin,”
ang naibubulong ng ama
sa sarili habang

6. pinagmamasdan ang
kanyang mga anak na
abala sa mga gawaing-
bahay.
Isang araw nga ay
isang pangkat ng
makikisig na binatang
mangangalakal

7. ang dumating sa kanilang
bayan. Nabalitaan din
pala ng mga binata ang
kagandahan ng mga
dalaga kaya’t nagsadya
sila sa bayang iyon hindi
lang para mangangalakal
kundi para

8. makilala rin ang mga
dalaga.
Sakay sila ng magagara
at mabilis na bangka.
Mamahaling regalo ang
ibinigay ng mga binata
sa mga dalaga.

9. Naging mabilis ang
pagkakaunawaan ng pitong
dalaga at ng pitong
binatang estranghero.
Inanyayahan nilang
magtungo sa kanilang
bayan ang pitong dalagang
agad namang nagsipayag.

10. Subalit hindi naging
madali ang paghingi nila
ng pahintulot sa
kanilang ama. “Hindi
n’yo pa kilala nang
lubusan ang mga
binatang iyan. Bakit
kayo sasama? Hindi ako

11. Ang matigas na wika niya
kahit pa nagpupumilit ang
kanyang mga anak na
sumama sa mga binata.
Isang araw, habang nasa
dagat at nangingisda ang
ama ay gumawa ng isang
mapangahas na pasiya ang
mga dalaga.

12. “Sasama ako sa aking
kasintahan, sa ayaw at sa
gusto ni Ama, ” ang wika
ng panganay na si Delay.
“Ako man, ako man,”
ang sunod-sunod na sabi
ng iba pang dalaga.

13. sa bangkang dala ng mga
binata palayo sa kanilang
tahanan.
Nang sila’y nasa bahagi na ng
baybayin ng Guimaras kung
saan nangingisda ang kanilang
ama ay natanaw niya ang
bangka ng mga estranghero
lulan ng kanyang pitong anak
na dalaga.

14. Buong lakas na sumagwan
ang ama para mahabol ang
kanyang pinakamamahal na
mga anak subalit lubhang
mabagal ang kanyang
maliit na bangka kompara
sa makabagong bangka ng
estranghero kaya hindi
niya

15. nahabol ang mga anak.
Buong pait na lumuha at
nagmakaawa ang ama sa
kanyang mga anak.
“Mga anak, huwag kayong
umalis. Bumalik kayo!”
Maawa kayo,” ang walang
katapusang pagsigaw at

16. pagmamakaawa ng ama
habang patuloy siya sa
mabilis na paggaod para
mahabol ang bangkang
sinasakyan ng mga anak
subalit hindi siya
pinakinggan ng mga dalaga.
Laylay ang mga balikat sa
matinding pagod sa paggaod

17. at sa labis na kalungkutan
sa paglisan ng kanyang mga
anak, walang nagawa ang
matanda kundi lumuha
nang buong kapaitan.
Wari’y nakidalamhati rin sa
kanya maging ang
kalangitan sapagkat ang

18. maliwanag na sikat ng araw
ay biglang naparam at sa
halip ay napalitan ng
pagdilim ng himpapawid.
Gumuhit ang matatalim na
kidlat na sinabayan ng
malalakas na dagundong ng
kulog.

19. Biglang pumatak ang
malakas na ulan kaya’t
walang nagawa ang
matanda kundi umuwi na
lamang.
Sa kanyang pag-uwi ay
isang napakatahimik at
napakalungkot na tahanan

20. ang kanyang dinatnan.
Hindi napigil ng matanda
ang muling pagluha nang
masagana. Wari’y
sinasabayan din ng malakas
na patak ng ulan sa
bubungan ng kanyang
ulilang tahanan ang walang

21. Katapusang pagluha ng
kaawa-awang matanda.
Labis-labis ang kanyang
kalungkutan at
pangungulila sa kanyang
mga anak. Sa kabila ng
pagsuway na ginawa ng
mga anak ay ang kanila pa

22. ring kaligtasan ang inalala
ng ama lalo pa’t ng mga
anak ay ang kanilang pa
ring kaligtasan na salubong
sa paglalakbay.
Kinaumagahan, hindi pa
sumisikat ang araw ay
pumalaot na ang matanda.

23. Inisip niyang maaaring
sumilong ang bangka ng
mga estranghero dahil sa
sama ng panahon nang
nagdaang gabi. Baka
sakaling mahabol pa niya
ang mga anak. Subalit
anong laking pagtataka
niya ng siya nasa laot na.

24. Nakatanaw siya ng maliliit na
islang tila isinabog sa pagitan
ng kanilang isla ng Dumangas
at isla ng Guimaras. Sa lugar
na ito siya nangisda kahapon
at alam na alam niyang
walang mga islang tulad nito
sa lugar na iyon ng nang
nagdaang araw

25. Kinabahan ang matanda kasabay
ng mabilis na pagtibok ng kanyang
puso ang mabilis niyang paggaod
papunta sa mga mumunting isla.
Anong laking panlulumo niya nang
makita ang nagkalat na bahagi ang
bangkang sinakyan ng kaniyang
mga anak na nalutang sa paligid

26. Binilang niya ang mumunting
isla. Pito! Pito rin ang kanyang
mga anak na dalaga.
Humagulgol ang matanda.
Parang nahulaan na niya ang
nangyari. Nalunod ang
kanyang mga anak nang ang
sinasakyan nilang bangka ay
hinamapas ng malakas na
along dala nang

27. biglang pagsama ng panahon
kahapon at sumasadsad sa mga
sa mga korales at matatalas na
batuhan kaya nagkahiwa-hiwalay
ang mga ito.
Ang mumunting isla ay
tinawag na Isla de los’ Siete
Pecados o Mga Isla ng Pitong
Makasalanan.

28. Ito ay bilang pag-alala sa
pagsuway at kasalanang
nagawa ng pitong suwail na
dalaga sa kanilang
mapagmahal na ama.