1. Mijn vriendin is zwanger. Ze heeft een ziekte waardoor het moeite heeft gekost dit te
bereiken. Ze vertelt het me als ze “dertien weken” is, op een huwelijk van vrienden. Ze drinkt
geen alcohol, het smaakt haar niet. Haar vriend steekt een sigaret op. Ik vraag haar hoe het
gaat met stoppen met roken. Denkend dat ze bij mij haar verhaal veilig heeft, biecht ze op dat
ze nog rookt als ze thuis is. Een andere kennis, verstokt roker, doet er nog een schepje
bovenop door te zeggen dat zijn vrouw bij alle drie zwangerschappen gerookt heeft en dat 1
of 5 peuken per week echt niet uit maakt. Woest maken me dit soort opmerkingen. Ze vertelt
me nog dat twee vriendinnen van haar nét bevallen zijn, van wie er één rookte en dat juist
haar baby wél 4 kilo was. Ik knap ter plekke af en het lijkt me beter haar nu niet uit te leggen
hoe het werkt met verantwoordelijkheidsgevoel en zwanger zijn. Ze vertelt nog hoe irritant ze
het vindt dat iedereen zich bemoeit met haar zwangerschap. Geheel tegen mijn gewoonte in,
kap ik het gesprek af en loop weg. Het ligt in mijn karakter om vreselijke ruzie te maken door
dit soort onverantwoordelijk gedrag waarbij een (al dan niet ongeboren) kind betrokken is.
Een kind dat niet voor de eigen rechten kan opkomen.
Mijn gedachten dwalen af. Ik drink nog maar eens een glaasje. Zoals bekend, is er een één
kind politiek in China. Door de overstromingen hebben veel Chinese ouders hun kind
verloren. De regering vindt het nu wél goed dat alleen déze Chinese ouders een tweede kind
“nemen”. Ook al zoiets onbegrijpelijks. Alsof je de dood van je eerste kind goed kunt maken
met het ”nemen” van een tweede. Wie heeft het over het “nemen” van kinderen? Als het
aankomt op het krijgen van kinderen blijf ik van mening dat iemand daar “boven” het je wel
moet “gunnen”. Op het moment dat het je gegund is heb je daar verantwoordelijkheid over te
nemen, zowel als moeder als ook als vader. De vader die zijn zwangere vrouw toestaat te
roken is net zo fout bezig als de moeder die rookt.
Een ieder die wegloopt om de zwangere op haar verantwoordelijkheid te wijzen, trouwens
ook.