Hysni Milloshi (Albanië) Bijdrage op het 12de Internationale Communistische Seminarie "De Marxistisch-Leninistische Partij en het anti-imperialistische front tegen de oorlog " Brussel, 2-4 mei 2003 Toespraak van Hysni Milloshi Eerste secretaris van het Centraal Comité van de Communistische Partij van Albanië 02-05-2003

1. 1
Stalin, de grootste militaire
strateeg van Wereldoorlog II
(en alle tijden)
Hysni Milloshi (Albanië)
Bijdrage op het 12de Internationale Communistische Seminarie "De
Marxistisch-Leninistische Partij en het anti-imperialistische front tegen de
oorlog " Brussel, 2-4 mei 2003
Toespraak van Hysni Milloshi Eerste secretaris van het Centraal Comité van de
Communistische Partij van Albanië
02-05-2003
De rol die Joseph V. Stalin had in het redden van het Sovjet-moederland en de
gehele mensheid van het fascisme was niet alleen enorm en onvervangbaar, maar
ook doorslaggevend. De woorden ‘overwinning op het fascisme’ en Stalin zijn
synoniem. Als Albaniër ben ik zeer vereerd om tijdens deze internationale
bijeenkomst de grote Stalin te mogen eren, die niet alleen de grootste politieke en
militaire strateeg was van de Tweede Wereldoorlog, maar de grootste militaire
strateeg aller tijden.
Door Stalin aan te duiden als doorslaggevende factor in de overwinning van het
fascisme wens ik geenszins de rol van het Rode Leger te ontkennen, of de
legendarische moed van het Sovjet-volk, de bijdrage van de commandanten en de
staf enz.
Het probleem is dat het Rode Leger, het Sovjet-volk en Stalins Bolsjewistische
Communistische partij als één en ondeelbaar zouden moeten beschouwd worden,
waarvan Stalin het nimmer falende brein is, de enige roerganger, van wie de
nederlaag of de overwinning afhing. Niet alleen het lot van het Sovjetvolk, maar dat
van alle volkeren ter wereld, die bedreigd werden door het fascisme, was verbonden
met en hing af van Stalins houding en zijn bekwaamheid om het fascisme te
verslaan.
Tijdens de grote patriottische oorlog had de massa van het Rode Leger en het
Sovjetvolk nood aan het geniale leiderschap van Stalin, zonder wie ze verloren
waren en een nederlaag zouden kunnen lijden. De geschiedenis heeft aangetoond
dat met Stalin, de Sovjet-Unie onoverwinnelijk en was en triomfeerde in de grootste
oorlog uit de geschiedenis van de mensheid. De geschiedenis heeft later ook geleerd
dat zonder Stalin het Sovjetvolk en het socialisme zouden lijden. Het is een feit dat

2. 2
het Rode Leger bestond, als een heleboel geüniformeerde soldaten en generaals,
ook na Stalins dood, net als het Sovjet-volk, maar het is evenzeer een feit dat er
vandaag geen Sovjet-Unie meer is, en ook het Rode Leger bestaat niet meer.
Waarom is deze vernietiging en ontbinding er gekomen?
Omdat Stalin niet meer aan het hoofd van de Sovjet-Unie stond. Omdat zijn ideaal
verraden werd. Omdat de vlag met zijn naam weggegooid werd.
Net als de legers van Mussolini en Hitler vroeger, hebben de Amerikaans-Engelse
troepen tegen de internationale rechtsprincipes in op fascistische wijze Irak
aangevallen, volgens hun strategie om de wereld gedeelte per gedeelte te bezetten.
Hierbij begingen zij vreselijke terroristische misdaden volgens alle volkeren ter
wereld, die tegen deze onrechtvaardige en onwettelijke oorlog op alle continenten
geprotesteerd hebben. Toch werd de oorlog verder gezet, en de mensheid leeft in
angst voor het dreigende gevaar.
De Verenigde Naties en hun zo goed als dode Veiligheidsraad bieden de volkeren
geen enkele bescherming of veiligheid. De oorlog om olie in Irak vandaag is de
oorlog tegen andere volkeren en tegen Rusland van morgen. Vandaag beschikt de
wereld niet over een socialistische Sovjet-Unie met een Stalin aan het hoofd om de
hedendaagse fascistische oorlogsmachine het hoofd te bieden.
Tijdens Wereldoorlog II verliepen de zaken anders. Alle antifascistische volkeren ter
wereld hadden de ogen vol hoop gericht op Stalin en de Sovjet-Unie. De
revolutionairen vertrouwen Stalin volkomen. Op 22 juni 1941 zeiden de Duitse nazi’s
tegen de gevangene Ernest Telman: "Hitler heeft de Sovjet-Unie aangevallen. Dit is
het einde van je Stalin". De Duitse Ernest Telman antwoordde trots en beslist: "Dit is
het einde van jullie Hitler; Stalin zal winnen".
50 jaar na Stalins tijd zijn er meer dan 50 keer zoveel communistische partijen in de
wereld, maar ze zijn veel zwakker omdat veel van deze partijen zijn weg niet volgen;
ze zijn te bang voor de burgerij om zijn naam te vernoemen.
Enver Hodja, de grootste verdediger van Stalin en zijn persoonlijkheid van de
voorbije eeuw, verklaarde luid en duidelijk in november 1980, tijdens de bijeenkomst
van de 81 communistische- en arbeiderspartijen van de wereld in Moskou: "Het
goede werk van Stalin zou door ons allen verdedigd moeten worden. Wie dit niet
verdedigt is een opportunistische lafaard". Communistische- en arbeiderspartijen
sloegen deze waarschuwing in de wind en verdronken in angst, opportunisme en
revisionisme. Enver Hodja waarschuwde dat Stalin verraden ook Lenin verraden
was, wat onvermijdelijk zou leiden tot de afkalving van het socialistische kamp en
zelfs de ontbinding van de grote Sovjet-Unie. Deze waarschuwing werd niet ernstig
genomen en de voorspelde tragedie gebeurde. Het socialistische kamp en de Sovjet-
Unie smolten als sneeuw voor de zon.
In Albanië zeggen we ‘beter laat dan nooit’. Wie zichzelf als communist en
revolutionair beschouwt, moet Stalin herbekijken met marxistisch-leninistische
objectiviteit, in alles wat hij gedaan heeft. Indien communistische partijen over de
hele wereld niet met de vlag van Stalin in de hand als echte marxist-leninisten naar

3. 3
de proletarische slagvelden gaan, zullen zij zeker één voor één ten onder gaan in
hun clubjes en bijeenkomsten.
De verdiensten van Stalin tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn legio. In dit kort
verslag zal ik er slechts enkele vermelden.
Het ‘Barbarossa’-plan van Hitler om de Sovjet-Unie te bezetten op 22 juni 1941
faalde omdat de Duitse leiding, die slechts gebaseerd was op de fascistische
ideologie van rassensuperioriteit en militaire industrie, niet echt rekening had
gehouden met de macht die zou uitgaan van de Sovjet-Unie bij een
oorlogsconfrontatie aan het front met het Rode Leger en met het partizanenleger
achteraan, met de suprematie van het socialistisch systeem als het meest vitale en
georganiseerde systeem, en met de suprematie van Stalin zelf als volksleider en
militair strateeg. Joseph V. Stalin had voorbeeldig gewerkt aan de uitbouw van de
verdediging van zijn land, en vertoonde hierbij vooruitziendheid en waakzaamheid
voor het gevaar dat het Sovjetvolk en de hele mensheid bedreigde.
Het is een historisch feit dat de Communistische Internationale waar Stalin een
geweldige bijdrage had geleverd in zijn dertig minuten het alarm heeft geblazen voor
de fascistische dreiging voor de hele wereld. Stalin had deze dreiging duidelijk
geanalyseerd tijdens het 18de congres van de Communistische Partij van de Sovjet-
Unie in 1938.
In tegenspraak met deze feiten hebben de vijanden en de verraders Stalin ervan
beschuldigd dat hij deze fascistische dreiging niet had voorzien, dat hij de grens met
Duitsland niet had versterkt, dat hij niet veel inspanningen had gedaan om het Rode
Leger te versterken met tanks, artillerie en vliegtuigen, en daarenboven dat de
aanval de Sovjet-Unie verrast had op 22 juni 1941. Over welke verrassing en gebrek
aan vooruitziendheid spreken deze vijanden, verraders en speculanten van de
geschiedenis?
Het is wereldwijd bekend dat Stalin sinds 1939 een Engels-Franse blokkade had
voorgesteld omdat hij de fascistische dreiging voorzien had, om een anti-Hitleriaans
blok te vormen, maar de Engelsen en Fransen hebben dit geweigerd, omdat zij erop
uit waren Hitler in een oorlog tegen de Sovjet-Unie te sturen, zodat Daladier en
Chamberlain hun handen zouden kunnen warmen aan dit vuur. Nee, Stalin heeft de
oorlog voorzien, en hij werd er niet door verrast. Stalins verdiensten in de Tweede
Wereldoorlog ontkennen is al even moeilijk als een kameel door het oog van een
naald jagen. De valse beschuldigingen tegen hem zijn volstrekt ongefundeerd.
Voor het dode lichaam van Lenin, op 26 januari 1924, zwoor hij dat hij het Rode
Leger zou uitbouwen en versterken. Stalin was ervan overtuigd dat de vrede in het
land slechts tijdelijk was, een oorlogspauze. Stalin bleef zijn eed trouw, en versterkte
het Rode Leger. Maar hij had nog meer gezworen op deze pijnlijke dag, wat
neerkwam op de opbouw van het socialisme in de Sovjet-Unie. Als een grote
architect en strijder van het socialisme bestond zijn historische missie erin om de
wereld de sterkte en de vitaliteit te tonen van dit nieuwe, socialistische economisch
systeem, en om het socialisme uit te bouwen tot een onafhankelijk wereldsysteem.

4. 4
Stalin heeft zijn wereldbelangrijk doel bereikt. Was dit niet tegelijkertijd een groots en
geïnspireerd resultaat op vlak van socialistische opbouw en als verdedigingskracht?
Het is waar dat het technisch peil van het Rode Leger in het begin van de oorlog niet
zo hoog was als dat van het Duitse leger. Dit kwam omdat Hitler zijn volledig
economisch potentieel inzette voor de oorlog en de bezetting van volkeren.
Stalin beoogde niet de wereldheerschappij, en kon niet net hetzelfde als Hitler doen.
Als hij zijn land naar een wapenwedloop met Duitsland had gevoerd, zou hij de
opbouw van het socialisme hebben gesaboteerd. Natuurlijk had de Sovjet-Unie meer
tanks, wapens en vliegtuigen nodig, maar ook wagens, tractoren, fabrieken,
elektriciteitscentrales om het socialisme uit te bouwen. Stalin had in die tijd het
wapen dat alle andere wapens overtrof veilig gesteld, het wapen van de superioriteit
van het socialistisch systeem, dat het graf zou delven van de Duitse nazistische
superioriteit. Stalin kon toen niet handelen zoals zijn verraders deden na zijn dood,
die de wapenwedloop aangingen met de Amerikanen, en de economische sterkte
van het land naar de tweede plaats verschoven.
De militaire sterkte die resulteerde uit deze wapenwedloop bleek ontoereikend
tegenover het imperialisme dat met de hulp van revisionisten in het land de grote
Sovjet-Unie vernietigde. Toen de oorlog op 22 juni 1941 uitbrak, veranderde de grote
Stalin de burgerlijke industrie onmiddellijk in een militaire industrie, waarmee hij de
juiste wapens produceerde om de perfide Hitleriaanse aanval met succes tegemoet
te treden, en om later met zijn glorieuze Rode Leger een tegenaanval te doen en de
agressor uit het land te jagen en de andere volkeren van Europa te bevrijden.
Ik denk niet dat het zinvol is in te gaan op die andere kinderachtige beschuldiging dat
Stalin zogezegd de grens met Duitsland niet had versterkt. Stalin kon niet alle
krachten in één richting concentreren, omdat aan de andere kant van de grens het
militaristische Japan dreigde, terwijl een onaangekondigde oorlog plaatsvond in
Hallhin-Goll,i waar er een Turkse dreiging bestond.
Het tijdelijke voordeel van de Duitse legers op Sovjet-grond kan Stalin niet in de
schoenen geschoven worden. Oorlogen gaan steeds gepaard met verrassingen. De
Duitsers vielen de Sovjetgrenzen in het diepste geheim aan met bijna 6 miljoen
soldaten, enorm veel vliegtuigen en andere militaire technieken. Zo’n goed
voorbereid offensief met inzet van alle land- en luchtkrachten van de vijand het hoofd
bieden kon niet zonder zich even terug te trekken zonder bijvoorbeeld Leningrad,
Moskou, Stalingrad of Kancas op te geven. Stalin heeft vooral belang gehecht aan
de verdediging van Leningrad, omdat het verlies daarvan als groot industrieel- en
scheeps-centrum de Duitsers later vrije doorgang zouden geven naar Moskou, wat
de zaken niet zou vergemakkelijken. Het legendarische Leningrad werd 900 dagen
omsingeld en 800.000 mensen stierven er, maar het werd niet verslagen.
Het epos van de heroïsche soldaten en burgers van Leningrad en van de Baltische
vloot was een mooi staaltje van Stalins werk als opperbevelhebber. De politiek-
militaire betekenis ervan ligt in het feit dat het ook een grote hulp was voor het lot van
Moskou. Wie ook maar iets afweet van krijgskunde, weet dat een nederlaag voor de
Duitsers niet mogelijk was geweest aan de Russische grens. De terugtrekking was
noodzakelijk. Het is belangrijk te noteren dat deze tijdelijke terugtrekking niet door

5. 5
paniek was ingegeven, maar dat het een georganiseerde tactische terugtrekking was
van het Russische leger met een duidelijk strategisch doel, om de vijand voortdurend
frontaal en in de rug te bestoken, en tegelijkertijd een ondoordringbare verdediging
op te bouwen voor de strategische zones van het land.
Joseh V. Stalin gaf een doorslaggevende bijdrage als opperbevelhebber van de
Sovjet-Unie tijdens de Tweede Wereldoorlog, een bijdrage die door geen enkele
andere sovjetgeneraal gegeven had kunnen worden, noch door het even welke
andere generaal ter wereld. Geen enkele andere politiek-militaire leider had de test
die de Tweede Wereldoorlog voor Stalin was kunnen doorstaan.
Tijdens de grote patriottische oorlog oefende Stalin met vlag en wimpel grote en
belangrijke taken uit in functies als Eerste secretaris van de Communistische Partij
van de Sovjet-Unie, Voorzitter van de Volkscommissarissen, Voorzitter van het
Staatscomité van Defensie, Opperbevelhebber van het Generale Staf en ongetwijfeld
als Voorzitter van Internationale Relaties. Deze hoge functies konden tegelijkertijd
uitgeoefend worden door één buitengewone man, door een nooit geëvenaard
fenomeen, die niet vergeleken kon worden met enig ander individu in de
geschiedenis van de mensheid. Een multidimensionaal genie als Stalin kon slechts
één keer in deze wereld geboren worden.
Stalin heeft deze functies met competentie, verbazingwekkende intelligentie en
wilskracht uitgeoefend. Hij stond in deze beslissende functies als een onvermoeibare
Prometheus, die zijn volk uit de aarde boetseerde, vanuit het doel waarvoor hij vocht,
vanuit Marx en Lenin. Door deze functies eervol en glorierijk uit te oefenen won
Joseph V. Stalin verdient het respect van de gehele mensheid, zelfs het respect van
zijn grootste politieke en ideologische tegenstanders. Hij was een uitdaging voor alle
grote militaire strategen die de geschiedenis tot dan kende, en maakte door zijn
daden naam als grootste strateeg aller tijden.
J.V. Stalin heeft onbetwistbaar de verdienste dat hij de oorlog van zijn volk
oriënteerde en leidde naar het verdedigen van het Sovjet-moederland, als een grote
patriottische oorlog, als voortzetting van de eerdere oorlogen geleid door grote
leiders, van Alexander Nevski over Kutsuzov en Suvorov. Het was niet toevallig dat
hij tijdens de jaren van de Grote Patriottische Oorlog de portretten van Kutsuzov en
Suvorov in zijn werkkamer had, naast die van Marx, Engels en Lenin. Hij liet zich
kennen als briljant inspirator van patriottisme voor het Sovjetvolk. Zijn briljante geest
kende de enorme waarde van het patriottisme voor een volk dat vocht op leven en
dood tegen het grootste monster van die tijd, het Hitleriaanse monster.
De eenheid van het hele Sovjetvolk, met de verschillende nationaliteiten, talen en
culturen, was er niet spontaan en toevallig gekomen, maar was lange tijd een door
meester Stalin gevormde eenheid. Stalin had voor Lenin gezworen dat hij de eenheid
van de arbeiders en boeren van verschillende nationaliteiten in de Sovjetrepubliek
zou versterken, en hij heeft woord gehouden. Russen, Witrussen, Oekraïners,
Kirgiezen, Oezbeken, Armeniërs, Azerbeidzjanen, Tataren en Georgiërs, zij hadden
allemaal één vaderland, dat van de Sovjets, één vlag, die van de Sovjets, en zij
gingen samen als broeders de dood tegemoet onder dezelfde strijdkreet: "Voor het
vaderland, voor Stalin, voorwaarts!". Als iemand vandaag ongegeneerd Stalins
verdienste in het smeden van deze stevige band tussen volkeren van verschillende

6. 6
nationaliteit durft te ontkennen, rijst volgende vraag op: waarom zijn ze vandaag
gescheiden, en wie is daarvoor verantwoordelijk?
J.V. Stalin, die de situatie vlak na de aanval van de Duitse nazi’s in handen nam,
bleef in Moskou en leidde zijn land van daaruit gedurende de hele oorlog. Hij trok
zich niet terug in afgelegen bunkers om zijn vel te redden. Hij bleef in Moskou omdat
hij Lenin niet kon achterlaten. De aanwezigheid van Stalin in Moskou was de
inspiratie voor een legendarische mobilisering van Moskovieten om Moskou te
verdedigen, waar de grote weerstand koste wat het kost de eerste strategische
overwinning diende te behalen.
Als onnavolgbare militair strateeg leidde Stalin de strijd in Moskou met ijzeren hand
en ijzeren wil, zoals hij ook elke andere strijd leidde. Hij gaf het heldhaftige Rode
Leger de kans om van verdedigingsstrijd en tactische terugtrekking over te gaan tot
snelle tegenaanvallen en tegenoffensieven, waardoor het strategisch initiatief
eindelijk in zijn handen en aan de zijde van het Rode Leger kwam. In elke oorlog is
de winnaar degene die het strategisch initiatief neemt. Zelfs de grootste generaal
verliest de oorlog wanneer hij het initiatief verliest.
Dichtbij Brussel ligt Waterloo. De grootste generaal van zijn tijd, Napoleon, werd daar
verslagen net omdat hij het initiatief verloren had en genomen werd door de Engelse
Wellington. Moskou heeft geen Waterloo gekend. Nooit.
Het was overduidelijk dat in Moskou de nederlaag Hitler toebehoorde en niet Stalin.
Het is niet belangrijk dat de Duitsers 500.000 soldaten en officieren, duizenden stuks
artillerie en tanks heeft verloren aan het front van het rode Moskou, maar wel dat
daar de mythe van de Duitse onoverwinnelijkheid werd doorprikt, omdat Stalin het
strategisch initiatief nam en op die manier de eerste grote strategische overwinning
behaalde, want de strijd om Moskou legde de basis van de grote ommekeer, omdat
daar de basis werd gelegd van de vernietiging van het Duitse leger. Het vuur van de
overwinning was niet alleen aan de sovjethemel te zien, maar aan de hemel van alle
volkeren die streden tegen het fascisme. De historische slag om Moskou had
internationaal belang.
J.V. Stalin werd noch extatisch door overwinningen, noch ontgoocheld door
verliezen. De overwinning in Moskou legde de fundamenten van een grote
strategische ommezwaai, maar het was niet zelf die ommezwaai. Stalingrad volgde
nog, daar zou de grootste strijd in de geschiedenis van de mensheid plaatsvinden,
daar zou de uiteindelijke ommekeer gebeuren. Stalin had reeds nieuwe ervaringen
opgedaan en zou de juiste veranderingen aanbrengen in de militaire concepten, in
overeenstemming met de nieuwe omstandigheden, hij was als strateeg vernieuwd en
had de nodige berekeningen gemaakt om de nodige strategische reserves aan te
leggen en andere technische middelen in te zetten om grotere en bredere
tegenoffensieven te kunnen verzekeren dan die in Moskou.
In alle oorlogsarchieven ter wereld kunnen geen gegevens gevonden worden over
andere strategen die zo bekwaam waren om alle operatief-strategische
omstandigheden over zo’n breed veld zo goed te kennen en in te schatten, om te
discussiëren over alle belangrijke operatieplannen, om alle activiteiten van de leiding
en de staf op het front te volgen en zo snel de noodzakelijke wijzigingen aan te

7. 7
brengen, om contact te houden met alle belangrijkste generaals en zelfs met gewone
ingenieurs en technici, om hoge kaders van de ene post naar de andere te
transfereren, afhankelijk van hun capaciteiten en niet volgens hun onderscheidingen.
Stalin maakte het onmogelijke mogelijk. Zijn roem als opperbevelhebber komt niet
voort uit verhalen over een magische man, maar doordat hij een man was die de
problemen met zijn medestrijders oplost, die de belangrijkste verantwoordelijkheden
opneemt en van de anderen vraagt dat zij hun taken gedisciplineerd en correct
uitvoeren, die geduldig luistert en de belangrijke aanbevelingen van specialisten
overweegt alvorens hij voorzichtige en collectieve besluiten neemt. Het is absoluut
niet zo dat Stalin alleen het bevel voerde en alleen de strategische beslissingen
maakte.
Geen enkele van zijn strategische beslissingen werd arbitrair genomen. Zijn genie
sprong er binnen het geheel van denken en handelen op natuurlijke wijze uit. Tijdens
de oorlog werd een grote ommekeer gemaakt op alle vlakken van strategische
verdediging, en dan vooral op het vlak van luchtverdediging, waar de Duitsers in het
begin sterker waren. Stalin volgde persoonlijk de noodzakelijke maatregelen op en
zorgde ervoor dat binnen korte tijd de grote Sovjetluchtverdediging de Duitse
aanvallen lamlegde. Stalin stond aan het hoofd van alle belangrijke oorlogsorganen
en hij beschikte over de macht, maar hij baseerde zich steeds op progressief denken
en was er de inspiratiebron van. Op die manier verzekerde hij de kans op een
essentiële ommekeer op de slagvelden.
De historische grote ommekeer in Stalingrad staat ontegensprekelijk op naam van
Stalin. Hij werkte onvermoeibaar met de capaciteiten van een genie 16 tot 18 uur per
dag, op briljante wijze, met legendarisch doorzettingsvermogen. Hij slaagde er
zonder twijfel in het strategisch initiatief bij het Rode Leger te leggen. Dit gebeurde
tijdens de slag om Stalingrad, die enorm groot was en van internationaal belang.
Zonder de andere fronten te verwaarlozen, volgde Stalin elke stap en iedere seconde
de oorlog, samen met zijn generaals (en dan vooral Vasilievsky en Zhukov) om de
toepassing van plannen voor tegenaanvallen te onderzoeken.
Operatief-strategische verrassingen die de Sovjettroepen verwezenlijkten volgens de
plannen van Stalin en het legendarische heroïsme van het volk van Stalingrad
maakten de overwinning van de Sovjettroepen mogelijk, en vormden het begin van
de essentiële ommekeer van de oorlog in het voordeel van de Sovjet-Unie. De slag
om Stalingrad, de grootste strijd in de geschiedenis, geleid door de grote Stalin,
markeerde niet alleen het begin van de ommekeer ten voordele van de Sovjet-Unie,
maar luidde ook het onvermijdelijke einde van de fascistische machine in over het
gehele antifascistische front. Er zouden nog grote gevechten volgen in de streek van
Kursk, Orillov en Bjelgorod, en die werden allemaal zegevierend beslecht.
De geschiedenis werd met bloed geschreven, en met de opofferingen van het
Sovjetvolk. Het lot bepaalde dat de oorlog beslecht werd in Stalingrad en in Kursk, en
niet in Normandië. Stalin wenste een tweede front te starten met de Ango-
Amerikaanse bondgenoten, maar dit werd te laat geopend, in 1944 pas. De publiciteit
die de burgerij geeft aan de Strijd in Normandië heeft tot doel de geschiedenis te
vervalsen, om het Amerikaanse leger op de eerste plaats te zetten, vóór het Rode
Leger. De Amerikanen verloren ongeveer 10.000 soldaten in Normandië, wat niets is

8. 8
in vergelijking met de 500.000 soldaten die het Rode Leger verloor enkel tot aan
Berlijn, of met de 22 miljoen sovjetsoldaten die hun bloed vergoten tijdens de vijf
oorlogsjaren om het fascisme omver te werpen. De rol van de twee grote Anglo-
Amerikaanse bondgenoten moet niet ontkend worden, maar ook niet overdreven.
Roosevelt hield woord en opende het tweede front in Normandië, zoals hij Stalin
beloofd had, maar uiteindelijk zou de Tweede Wereldoorlog ook gewonnen geweest
zijn indien de slag bij Normandië er nooit was geweest, dankzij de inzet van het
Sovjetvolk en het Rode leger, die de zwaarste last gedragen hebben.
J.V. Stalin is van internationaal belang omdat hij oordeelde dat het juiste moment
daar was voor het Sovjetleger om het algemeen offensief te verbreden door grote,
doorslaggevende verrassingsaanvallen te doen in de streek van het strategisch front,
die te boek gesteld werden als de ‘tien Stalinistische slagen’. Stalin heeft zijn grote
ideeën voorgelegd aan zijn naaste medewerkers in zijn werkkamer. Deze
beschouwden zijn plannen die de campagne van 1944 zou veranderen in een
kolossaal front als juist, en er werd besloten om maatregelen te treffen voor deze
operaties. Zo begon de keten van de beroemde Stalinistische slagen.
De eerste slag leidde tot de bevrijding van Leningrad en een deel van Kalinin. De
tweede zorgde voor de bevrijding van Oekraïne en schiep de mogelijkheden voor het
offensief in Zuidoostelijk Europa, de Balkan en Roemenië. De derde bevrijdde
Krimea, Odesssa en Sebastopol. De vierde slag in de streek van het meer van
Ladoga leidde ertoe dat Finland de alliantie met Duitsland verbrak. De vijfde zorgde
voor de bevrijding van Wit-Rusland, een gedeelte van Litouwen en oostelijk Polen.
De zesde, in Kishinjev-Jasi, leidde tot de bevrijding van Moldavië, de
troependoortocht in midden-Roemenië, de oorlogsverklaring aan Duitsland van
Roemenië en de bevrijding van Bulgarije. De achtste slag, in Priballtic, verzekerde de
bevrijding van Estland en Letland. De negende in Hongarije maakte dat dit land
loskwam van de alliantie met Duitsland en de zorgde voor debevrijding van het
Joegoslavische Belgrado. De tiende slag in het noordelijk deel van het Sovjet-Duitse
front zorgde ervoor dat de fascisten verjaagd werden van de Sovjet-Unie en het
noordoostelijke deel van Duitsland.
Deze beroemde slagen die zo goed gepland en geleid werden door Stalin vormen
samen een gouden hoofdstuk in het geschiedenisboek van de krijgskunde. De tien
Stalinistische slagen zorgden ervoor dat de Sovjet-Unie en bijna geheel Europa
bevrijd konden worden, op Albanië na, dat onder leiding van Enver Hodja door de
eigen troepen volledig bevrijd werd, waarna diens heroïsche en legendarische
divisies hielpen in de internationale strijd om Joegoslavië te bevrijden.
De ‘tien Stalinistische slagen’ openden de oorlog zodanig dat kon overgegaan
worden tot de laatste operatie, de operatie Berlijn, die ook van uur tot uur door Stalin
geleid werd. Tijdens deze operatie sneuvelden duizenden Sovjetsoldaten en
officieren, maar hun bloed zorgde voor de eindzege. Om 21.50 uur, 30 april 1945
ontvouwde soldaat Jegorov de vlag met hamer en sikkel op de Reichstag. De
beroemde generaal Vasilev Ivanovich Kutsuietsov viel de eer te beurt dit nieuws te
verkondigen aan de mensheid. Diezelfde dag nog pleegde Hitler zelfmoord.
In mei 1945 werd de onvoorwaardelijke overgave van het fascistische Duitsland
aangekondigd. Als de historici tijdens de volgende decennia op zoek gaan naar de

9. 9
feitelijke opperbevelhebber van de Tweede Wereldoorlog gebaseerd op diens
waarde en verdiensten, kunnen ze niemand anders kiezen dan generaal J.V. Stalin.
Ook wat betreft internationale betrekkingen tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde
Stalin een beslissende rol. Ook op dit gebied was hij een uitmuntend politicus en
diplomaat. De coalitie met de Anglo-Amerikanen was zeer belangrijk. Dit was een
coalitie tussen legers van tegengestelde systemen, tussen vrienden en vijanden, wat
maakte dat verstand en voorzichtigheid geboden waren. Stalin stond aan het hoofd
van de Sovjet bij de zeer belangrijke meetings met Roosevelt en Churchill. Zijn grote
capaciteiten tijdens deze meetings werden warm en realistisch beschreven door de
bekende Sovjetdiplomaat en ooggetuige Andrew Gromico, maar ook analisten en
diplomaten van het andere kamp zoals Henry Kissinger, wisten zijn internationale
capaciteiten later naar waarde te schatten.
Hij werd goed en realistisch ingeschat door onder meer één van zijn vurigste
tegenstanders, de Engelse Churchill, die zei: " Het grote geluk van Rusland was dat
het tijdens de jaren van zware beproevingen geleid werd door een sterke strateeg als
J.V. Stalin. Hij was een grote, prachtige persoonlijkheid.
Stalin zat vol uitzonderlijke energie, was erudiet, beschikte over een sterke wil, en
kende geen genade tijdens het werk of in discussies. Zelfs ik kon hem nooit
tegenspreken, terwijl ik toch veel ervaring had in het Engels parlement. Zijn
werkkracht was zo groot dat hij nooit zou kunnen geëvenaard worden, enig als
staatsman aller tijden en volken. Stalin maakte een diepe indruk op ons. Zijn invloed
op het volk was niet te ontkennen. Als hij de zaal van de Jalta-conferentie
binnenkwam, gingen we allen als op bevel rechtstaan, en vreemd genoeg hielden we
onze armen strak langs onze benen. Hij beschikte over een scherp verstand. Hij was
niet te overtreffen in het vinden van uitwegen uit de moeilijkste situaties en in
schijnbaar uitzichtloze zaken. Hij heeft een enorme staat gemaakt en geleid. Hij kon
zijn vijand verslaan met de hulp van zijn vijanden; zelfs wij, die hij openlijk als
imperialisten beschouwde, kon hij verplichten de imperialisten te bekampen. Stalin
was zo groot dat hij met niets te vergelijken is. Hij is met niets begonnen, en heeft
een Rusland achtergelaten dat over kernwapens beschikt." Aan het einde voegt
Churchill nog toe: "Neen! Wat er ook over hem kan gezegd worden, de geschiedenis
en de volkeren zullen hem nooit vergeten."
J.V. Stalin is verantwoordelijk voor de historische rol die de Bolsjewistische
Communistische Partij had in de Tweede Wereldoorlog. Stalin had voor Lenin
gezworen dat de Sovjetcommunisten de grote titel van partijlid hoog en zuiver
zouden houden. Hij hield woord. Onder hem werd de Communistische Partij van de
Sovjet-Unie gezuiverd van gemene Trotskisten en gehard als staal.
Tijdens de grote patriottische oorlog stonden miljoenen sovjetcommunisten,
studenten en soldaten van Stalin in de frontlinie van de gevechten, en waren zo een
inspiratiebron voor tientallen en honderden miljoenen Sovjetsoldaten en -burgers. Als
we ons de namen van grote generaals zoals Shaposhnikov, Vasilievsky,
Rocosovsky, Govorov, Koniev, Socolovsky, Gollovanov, Voronov, Isakov, Riballko,
Zhukov, Antonov, Voroshillov, Lelushenko, Budion, Valutin, Kuzniccov, Efremov enz.
in herinnering brengen, mogen we niet vergeten dat zij niet alleen hoge militaire
officieren waren, maar op de eerste plaats ook leden van de Bolsjewistische

10. 10
Communistische Partij. De Communistische Partij was alomtegenwoordig, wat
betekent dat de kracht van de organisatie, de heldhaftigheid ervan alomtegenwoordig
was, en dus ook de immense deelname ervan aan de oorlog.
Communisten hebben op twee vlakken grote verdiensten: zowel aan het front van
het Rode Leger als aan het front van de georganiseerde partizanen, die de schrik
van nazi-Duitsland bleken te zijn. Deze grote clandestiene krachten, verdeeld over
meer dan 600 regionale comités, die de vijand in de rug enorme verliezen
toebrachten, stonden onder de directe leiding van het Centraal Comité van de partij
en van de Basispartijorganisaties. De Oleg Koshevoys vochten in de achterlinie net
zo heldhaftig als de Alexander Matrazous in de frontlinie.
De partij en Stalin waren alomtegenwoordig, waren als de lucht die door de soldaten
en het sovjetvolk ingeademd werd. Het was een titanenpartij, wiens geschiedenis
gekoesterd werd door de Albanese partizanen en communisten. Een nazi-kogel
doorboorde het boek waarin deze opgeschreven stond, en daarmee ook hun hart.
Voor, tijdens en na de oorlog, zolang Stalin nog leefde, was de Communistische
Partij van de Sovjet-Unie de vlag van het sovjetvolk en de vlag van elke echte
communistische partij in de wereld.
Kameraden,
Molotov, één der beste vrienden van Stalin, zei: "Gelukkig voor ons werden tijdens
de moeilijke oorlogsjaren het Rode Leger en het Sovjetvolk geleid door de
breeddenkende en beproefde leider van de Sovjet-Unie, de grote Stalin. Met
generaal Stalin zullen de glorieuze overwinningen van ons leger in de geschiedenis
van ons land en van de hele wereld genoteerd worden."
De woorden van Molotov zijn juist. Maar net na de Tweede Wereldoorlog, en zeker
na de dood van Stalin, begon een ‘derde wereldoorlog’, ditmaal tegen Stalin, in feite
een anti stalinistische, antisocialistische, anti leninistische, anticommunistische
oorlog. De Albanese communisten en Enver Hodja hebben deze gemene oorlog als
eersten aan de kaak gesteld.
Het kleine Albanië heeft Stalin verdedigd in een tijd waarin grote machten en staten
zijn werk verwierpen en het kleine Albanië veroordeelden tot een economische en
militaire blokkade, en zelfs bedreigden met de ‘kernramp’ van de honger.
De grootste verrader van het socialistische kamp, de grootste vijand van het
Sovjetvolk en van hen die vochten voor socialisme, vrijheid en onafhankelijkheid,
Nikita Sergejeviç Chroetsjov, betitelde Stalin hypocriet als ‘het grootste genie en de
grootste leider aller tijden". Hij verklaarde dat "we alle vijanden zullen vernietigen…
en hun as in de wind verstrooien." Maar hij verbrande het lichaam van Stalin en liet
zijn as door de wind verstrooien, en toen gooide hij het bloed van de Matrazovs en
de Kosmodemjanskajvs in de lucht, het zweet van de Stakhanovists en de triomf van
de Oktoberrevolutie.
Renegaat Chroestjov heeft gezegd: "Wie zijn hand opheft tegen Stalin, heft zijn hand
op tegen ons allen, tegen de werkende klasse, tegen de arbeiders. Wie zijn hand
opheft tegen Stalin, heft zijn hand op tegen de leer van Marx en Lenin."

11. 11
Judas Chroestjov heeft net als Judas Trotsky zelf de hand opgeheven tegen Stalin,
en hij leidde de grote Sovjet-Unie naar de vriendschap met het imperialisme, naar de
overgang tot het kapitalisme, naar de vernietiging en de tragische uiteenvalling, die
gerealiseerd werd tijdens de regeringsperiode van Michael Gorbatsjov. De tijd is
gekomen om, net zoals we het fascisme verwerpen dat leidde tot de Tweede
Wereldoorlog, dit als antistalinistisch fascisme te bestempelen, of zoals ik het noem,
‘de derde wereldoorlog tegen Stalin’.
Er kan niet tegen het imperialisme gevochten worden zonder te vechten tegen hen
die de oorlog tegen Stalin, deze grote anti-imperialist, begonnen zijn.
De revolutie kan niet verdedigd worden zonder de grote revolutionair Stalin te
verdedigen. Het Marxisme-leninisme kan niet verdedigd worden zonder de grote
Marxist-leninist Stalin te verdedigen. Het proletarisch internationalisme kan niet
verdedigd worden zonder de grote internationalist Stalin te verdedigen.
Volkeren kunnen niet verdedigd worden zonder hun grote vriend Stalin te
verdedigen.
Mei 2003
i https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Halhin_Gol (FDM, 2020)