2. Նեպտունն Արեգակնային համակարգի 8-րդ
մոլորակն է` ըստ Արեգակից ունեցած
հեռավորության: Անվանումն ստացել է հին
հռոմեական ծովերի աստված Նեպտունի անունից:
Այն 1846 թ-ին միմյանցից անկախ հայտնաբերել են
անգլիացի Ջ. Ադամսը և ֆրանսիացի Ու. Լևերյեն՝
մաթեմատիկականհաշվարկների միջոցով՝ հարևան
Ուրան մոլորակի շարժման հետագծի վրա այդ
ժամանակ դեռ անհայտ մոլորակի՝ Նեպտունի
ձգողական ուժի ունեցած ազդեցությամբ:
Նեպտունի զանգվածը 17,2 անգամ մեծ է Երկրի
զանգվածից, իսկ կառուցվածքը շատ նման է Ուրանի
կառուցվածքին:
3. Նեպտունի մթնոլորտը բաղկացած է ջրածնից՝
հելիումի և մեթանի փոքրաքանակ խառնուրդով:
Մակերևույթը ծածկված է սառած ջրի և հեղուկ
գազերի (այդ թվում՝ նաև մեթանի) վիթխարի, խորը
օվկիանոսով, իսկ կենտրոնում գտնվում է չափերով
Երկրին համաչափելի ջրածնի պինդ մետաղական
միջուկը:
Նեպտուն մոլորակը մեր Երկրի նման երկնագույն է,
ինչը պայմանավորված է նրա մթնոլորտում
պարունակվող մեթան գազով: Վերջինս կլանում է
արեգակնային լույսի սպեկտրի կարմիր մասը և
անդրադարձնում է երկնագույնը: Երբեմն Նեպտունի
մթնոլորտում հայտնվում են մութ բծեր, որոնք
փոթորկվող ուժեղ մրրիկներ են:
4. Աստղադիտակով դիտելիս երևում են
Նեպտունի շուրջը պտտվող 2 արբանյակներ՝
Տրիտոնը և Ներեիդան: 1977 թ-ին
արձակված և 1989 թ-ին Նեպտունի մոտով
անցած «Վոյաջեր-2» տիեզերական սարքը
հայտնաբերել է այդ մոլորակի ևս 6 արբանյակ:
Դրանցից մեկը՝ Պրոթեոսը, քիչ ավելի մեծ է
Ներեիդայից, մնացած 5 արբանյակները շատ
փոքր են: Տրիտոնը Նեպտունի ամենամեծ
արբանյակն է. նրա տրամագիծը 2700 կմ է, և
Նեպտունի շուրջը պտտվում է արբանյակների
մեծ մասի պտտման հակառակ ուղղությամբ: