2. Նեպտունն Արեգակնային համակարգի 8-րդ մոլորակն է` ըստ Արեգակից ունեցած հեռավորության: Անվանումն
ստացել է հին հռոմեական ծովերի աստված Նեպտունի անունից: Այն 1846 թ-ին միմյանցից անկախ հայտնաբերել
են անգլիացի Ջ. Ադամսը և ֆրանսիացի Ու. Լևերյեն՝ մաթեմատիկական հաշվարկների միջոցով՝ հարևան Ուրան
մոլորակի շարժման հետագծի վրա այդ ժամանակ դեռ անհայտ մոլորակի՝ Նեպտունի ձգողական ուժի ունեցած
ազդեցությամբ:
3. Նեպտունի զանգվածը 17,2 անգամ մեծ է Երկրի զանգվածից, իսկ կառուցվածքը շատ նման է Ուրանի
կառուցվածքին: Նեպտունի մթնոլորտը բաղկացած է ջրածնից՝ հելիումի և մեթանի փոքրաքանակ խառնուրդով:
Մակերևույթը ծածկված է սառած ջրի և հեղուկ գազերի (այդ թվում՝ նաև մեթանի) վիթխարի, խորը օվկիանոսով,
իսկ կենտրոնում գտնվում է չափերով Երկրին համաչափելի ջրածնի պինդ մետաղական միջուկը:Նեպտուն
մոլորակը մեր Երկրի նման երկնագույն է, ինչը պայմանավորված է նրա մթնոլորտում պարունակվող մեթան
գազով: Վերջինս կլանում է արեգակնային լույսի սպեկտրի կարմիր մասը և անդրադարձնում է երկնագույնը:
Երբեմն Նեպտունի մթնոլորտում հայտնվում են մութ բծեր, որոնք փոթորկվող ուժեղ մրրիկներ են:
4. Աստղադիտակով դիտելիս երևում են Նեպտունի շուրջը պտտվող 2 արբանյակներ՝ Տրիտոնը և Ներեիդան: 1977 թ-
ին արձակված և 1989 թ-ին Նեպտունի մոտով անցած «Վոյաջեր-2» տիեզերական սարքը հայտնաբերել է այդ
մոլորակի ևս 6 արբանյակ: Դրանցից մեկը՝ Պրոթեոսը, քիչ ավելի մեծ է Ներեիդայից, մնացած 5 արբանյակները
շատ փոքր են: Տրիտոնը Նեպտունի ամենամեծ արբանյակն է. նրա տրամագիծը 2700 կմ է, և Նեպտունի շուրջը
պտտվում է արբանյակների մեծ մասի պտտման հակառակ ուղղությամբ:
