2. Մարսն Արեգակնային համակարգի՝
Արեգակից հեռավորությամբ չորրորդ
մոլորակն է: Այն իր անունն ստացել է հին
հռոմեացիների պատերազմի աստված Մարսի
անունից: Վեներայից հետո Մարսը Երկրին
ամենամոտ մոլորակն է: Աստղագետները
Մարսն անվանում են «կարմիր մոլորակ»,
որովհետև նրա ապարներում և մակերևույթի
բնահողում պարունակվող երկաթի օքսիդի
(ժանգ) պատճառով այն կարմրանարնջագույն
երանգ ունի:
3. Մարսը նման է Երկրին, սակայն չափերով`
մոտ 2, իսկ զանգվածով մոտ 10 անգամ փոքր է
նրանից: Մարսն ունի կարծր կեղև,
հանքապարներից կազմված միջնապատյան
(մանթիա) և մետաղական միջուկ:
Մարսի մթնոլորտն զգալիորեն նոսր է
երկրայինից, իսկ մթնոլորտային ճնշումը
կազմում է երկրայինի 1/100-ը:
Այս մոլորակի մթնոլորտը կազմված է
հիմնականում ածխաթթվական գազից և
խոնավություն չի պարունակում: Մարսի վրա
չկան օվկիանոսներ, լճեր կամ գետսեր:
4. Բևեռամերձ ցուրտ շրջանը ծածկված է
սպիտակ բևեռային գլխարկներով, որոնց
չափերը տարվա ընթացքում փոփոխվում են.
ձմռանը մեծանում են, ամռանը՝ փոքրանում,
երբեմն էլ անհետանում: Դրանք կազմված են
չոր սառույցից՝ սառած ածխաթթվական գազից
(CO2), որի տակ տարածվում է նաև ջրի
սառույցի շերտ: Մարսի մակերևույթին կան
հսկայական ավազապատ անապատներ,
լեռներ, խառնարաններ ու հրաբուխներ:
5. Ամենաբարձր՝ Օլիմպոս հրաբուխն ունի 30 կմ
բարձրություն, իսկ Մարիներ կոչված հովիտը
մոտ 4000 կմ երկարությամբ և տեղ-տեղ մինչև
7 կմ խորությամբ վիթխարի նեղ կիրճ
(խզվածք) է: Մարսի մակերևույթի վրա կան
նաև ոչ մեծ այնպիսի «ջրանցքներ», որոնցով
ասես գետեր են հոսել: Այս ամենը վկայում է,
որ Մարսի վրա մի ժամանակ եղել են գետեր,
ծովեր: Մոլորակի վրա հաճախ փչում են ուժեղ
քամիներ, որոնք մթնոլորտ են բարձրացնում
ավազափոշու ամպեր և դժվարացնում Մարսի
մակերևույթի զննումը:
6. Մարսն ունի 2 բնական արբանյակներ՝
Ֆոբոս (Ահ) և Դեյմոս (Սարսափ):
Դրանք, համապատասխանաբար,
մոտ 30 կմ լայնական չափով տձև և 13
կմ տրամագծով քարաբեկորներ են,
որոնց վրա կան խառնարաններ:
Ենթադրում են, որ Ֆոբոսն ու Դեյմոսը
Մարսի ձգողությամբ գրավված
աստղակերպներ են: