Δίνονται πληροφορίες για το θαλάσσιο άθλημα της ιστιοσανίδας.

1. Η χρήση της ιστιοσανίδας για αναψυχή αλλά και για
θαλάσσιους αγώνες.
Εργασία των μαθητριών:
Πλουμίδη Μαρία και
Τελειορίδη Φανή

2. Λίγα λόγια για την ιστιοσανίδα…
.
Η ιστιοσανίδα, όπως λέγεται στα ελληνικά, είναι η
απλούστερη μορφή ιστιοφόρου
σκάφους. Η ιστιοσανίδα είναι μια ειδική σανίδα-
σκάφος που επιπλέει και κινείται με τη βοήθεια ενός
ελεύθερου πανιού. Ως ελεύθερο πανί θεωρείται ένα
κατάρτι στερεωμένο σε ένα σταθερό σημείο που
μπορεί να περιστρέφεται και να αλλάζει θέση κατά τη
διάρκεια της ναυσιπλοΐας. Η βασική της διαφορά από
το εξίσου δημοφιλές surfing, πέρα από το πανί, είναι
ότι για να κινηθεί δεν απαιτεί κύμα αλλά αέρα, ο
οποίος ιδανικά πρέπει να κυμαίνεται στα 3 με 4
μποφόρ. Με λιγότερο αέρα είναι αδύνατο να σταθεί
το πανί και να κινηθεί η σανίδα, ενώ με περισσότερο
πρέπει να είναι κανείς πολύ έμπειρος στο σπορ για
να μην διατρέξει κίνδυνο να παρασυρθεί στα βαθιά.
Μπορεί να γίνει είτε σε ήρεμα νερά, είτε σε ταραγμένα
νερά, ακόμα και όταν έχει κύματα. Διακρίνουμε δύο
κατηγορίες ιστιοσανίδων, αυτές με πτερύγιο και
τις funboard.
Επινοήθηκε το 1968 από τον
αεροναυπηγό Jim Drake και
τον Hoyle Schweitzer έναν
σέρφερ. Τα πρώτα μοντέλα
Windsurfer του Hoyle
Schweizer είχαν μήκος
τρεισήμισι μέτρα και ζύγιζαν
γύρω στα τριάντα κιλά.
Σήμερα οι ιστιοσανίδες έχουν
μήκος από δυόμισι έως
τέσσερα μέτρα και βάρος από
επτά έως είκοσι κιλά.

3. Βασικά χαρακτηριστικά του εξοπλισμού…
Ο εξοπλισμός για έναν αρχάριο αποτελείται από τη σανίδα, το πανί, τη διπλή μάτσα, το ιστίο και,
το βασικότερο, τη στολή.
H σανίδα πρέπει να είναι περίπου 3 έως 3,2 μέτρα. Ελαφριά στην κατασκευή, με επένδυση με
πλαστικό ή fiberglass για να μη βουλιάζει όταν ο αναβάτης είναι υπέρβαρος, ώστε και με λίγο
αέρα να μπορεί να μείνει πάνω στη σανίδα. Φέρει πτερύγιο κάτω από την πρύμνη και επί της
επιφάνειας foot-straps για καλύτερη συγκράτηση και ισορροπία.
Το ιστίο είναι συνθετικό, πολύχρωμο, διαφορετικού σχήματος ανάλογα με τον τύπο της
ιστιοσανίδας. Πρέπει να είναι ελαφρύ και μικρό σε τετραγωνικά, ώστε ο αναβάτης να μπορεί να
το βγάλει εύκολα έξω από το νερό. Προαιρετική είναι η ζώνη που στηρίζεται στο κατάρτι.
Οι στολές είναι ισοθερμικές και πρέπει να είναι σε άμεση επαφή με το σώμα, διαφορετικά χάνουν
την ικανότητά τους και δεν εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν. Επίσης
χρειάζονται αντιολισθητικά παπούτσια.

4. Η ιστιοσανίδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Η ιστιοσανίδα έγινε ολυμπιακό άθλημα το 1984, στο
Λος Άντζελες και το 1985 επαγγελματικό άθλημα. Ο
Robby Naish υπήρξε ο πρώτος πρωταθλητής κόσμου
στο άθλημα της ιστιοσανίδας, στην ηλικία των
δεκατριών ετών.
Ο Νίκος Κακλαμανάκης είναι Έλληνας αθλητής
της ιστιοπλοΐας και δύο φορές Ολυμπιονίκης.
Το 1986 συμμετέχει για πρώτη φορά σε διεθνή
αγώνα και παίρνει την τρίτη θέση, στο Παγκόσμιο
Πρωτάθλημα Μistral νέων. Το 1989 παίρνει τη
δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
της Φινλανδίας. Το 2004 στην Αθήνα κατέκτησε το
δεύτερο ολυμπιακό μετάλλιο, ασημένιο αυτή τη φορά.
Μάλιστα, στην Ολυμπιάδα της Αθήνας ήταν αυτός
που άναψε την ολυμπιακή φλόγα μέσα
στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το 1997 πάνω σε μια
ιστιοσανίδα έκανε τον διάπλου του Αιγαίου από
το Σούνιο στην Κρήτη σε δύο μέρες.

5. Τα ιδανικότερα μέρη για να κάνει κανείς windsurfing…
Wellington, New Zealand: Με τους μεγάλους ανέμους και την κομψή της πόλη, το
Wellington είναι για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς μια μεγάλη
περιπέτεια με την ιστιοσανίδα τους. Βρίσκεται σε ένα λιμάνι που περιβάλλεται από
καταπράσινους λόφους. Το Wellington είναι μία από τις πιο ανεμοδαρμένες πόλεις
στον κόσμο. Συχνοί ψυχροί άνεμοι σαν φυσήματα περνάνε σχεδόν ανεμπόδιστα
από την Ανταρκτική, δημιουργώντας όλο το χρόνο κατά μέσο όρο ανέμους 20 μίλια
ανά ώρα και ριπές 50 έως και 60 μίλια.
Σύμφωνα με τα λόγια ενός πρώην κάτοικου, εάν
κάποιος καταφέρει να πλεύσει και να «δαμάσει»
τα κύματα του Wellington, σίγουρα μπορεί να το
καταφέρει και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος στον
πλανήτη .Το νερό είναι ασφαλές και καθαρό, και
οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρεθούν κοντά στα
κύματα μέσα σε μισή ώρα με ένα αυτοκίνητο.
Περίοδοι αιχμής είναι κατά τη διάρκεια του
φθινοπώρου μέχρι τα μέσα χειμώνα, από το
Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο.

6. Lake Arenal, Costa Rica (Experts Only)
Αυτή η 24 μιλίων λίμνη γλυκού νερού
προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες πλάι
στο ηφαίστειο Arenal, το οποίο
«πυροβολεί» τακτικά τέφρα και φωτιά
στον ουρανό. Το νερό είναι κρύο και ο
αέρας είναι ζεστός. Το Arenal είναι
1.300 πόδια πάνω από την επιφάνεια
της θάλασσας, ανάμεσα σε δύο
οροσειρές. Από το Δεκέμβριο μέχρι
τον Απρίλιο, οι άνεμοι κατά μέσο όρο
κυμαίνονται από 15 έως 25 μίλια ανά
ώρα και τα κύματα είναι πέντε πόδια
υψηλά. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για
surfing με την αδρεναλίνη να ανεβαίνει
στα ύψη, αλλά οι αρχάριοι θα πρέπει
να μείνουν κοντά στις τουριστικές
ομάδες ή στα ήρεμα σημεία κατά
μήκος της ακτής.

7. The Outer Banks, North Carolina
Το Outer Banks της Βόρειας Καρολίνας,
μπορεί να φιλοξενήσει όλους τους
windsurfer.
Με τους αμμόλοφους, τους φάρους,
υπάρχει εύκολη πρόσβαση στην
Ανατολική Ακτή καθώς προσφέρονται
δραστηριότητες και εκτός θαλάσσης για
τους γονείς και τα μικρότερα παιδιά.
Πηγαίνετε στο Cape Hatteras, τον διάσημο
φάρο, ώστε να δείτε τη θαλάσσια ζωή και
με άλλο «μάτι».
Η ατμόσφαιρα του φάρου σίγουρα θα σας
μαγέψει σε συνδυασμό με το καταγάλανο
απέραντο της θάλασσας. Στην ηπειρωτική
πλευρά της παραλίας Ναγκς Χεντ είναι
ρηχά και με λιγότερο αέρα, κατάλληλο για

8. Τέλος εργασίας.
Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας!