1. ΣΕΛΙΔΑ 1
Στο ποτάμι το φαρδύ,
το γνωστό Μισισιπή,
ταξίδευε όλο μεγαλείο
ένα μεγάλο πλοίο,
γεμάτο με μικρά παπιά,
που τρελά από χαρά,
εκείνο το ηλιόλουστο πρωί,
πήγαιναν όλα εκδρομή!
2. ΣΕΛΙΔΑ 2
Ήταν ωραίο το ταξίδι,
πάρα το στριμωξίδι.
Άλλα παπιά φορούσαν παπιγιόν
κι άλλα ψαθάκια.
Άλλα παίζανε ακορντεόν
κι άλλα γλείφανε χωνάκια.
Άλλα ξεκαρδίζονταν στα γέλια
κι άλλα τρώγανε παστέλια.
Άλλα μαδούσαν μαργαρίτες
κι άλλα ρουφούσανε γρανίτες.
Άλλα παίζαν τους κουρσάρους
κι άλλα ταΐζανε τους γλάρους.
3. Σελίδα 3
Ξαφνικά μεσ’ την ηρεμία
μπήγει μια φωνή
ο λοστρόμος μ’ αγωνία:
-Κάποιος έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
Δεν ξεγελιέμαι, είδα
μια κίτρινη κηλίδα!
Δηλαδή πιπί ενόψει,
το γνωρίζω από την όψη!
4. ΣΕΛΙΔΑ 4
Φασαρία αμέσως ταραχή,
Ρωτάνε όλα τα παπιά μαζί.
Ρωτάνε το ‘να τ’ άλλο
με πανικο μεγάλο
τι ειπε ο λοστρομος,καλέ; τι;
Είπε ότι κάπιος εκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
5. ΣΕΛΙΔΑ 5
Παίρνει ο καπετάνιος τότε
ένα κόκκινο χωνί
και φωνάζει μ ‘ αυστηρή φωνή.
---ΠΟΙΟ
άταχτο
παπί
έκανε πιπί
στη μέση
του Μισισιπή;
΄
6. ΣΕΛΙΔΑ 6
Σιωπή!
Έπεσε βαριά σιωπή,
δεν ακουγόταν ούτε ανάσα,
μόνο ο γέρο – μάγειρας
που έπεσε γκρανκάσα,
ένας μούτσος
που έπαιζε κιθάρα
και τρεις ναύτες
που έκαναν γαργάρα.
7. ΣΕΛΙΔΑ 7
Υψώνει ο καπετάνιος τη φωνή
κι όλο το πλοίο αντηχεί:
-Όποιος έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή
να σηκώσει το χέρι
και να το παραδεχτεί!
8. ΣΕΛΙΔΑ 8
Πέρασε όλο το πρωί
έφτασε το μεσιμέρι
και κανείς δε σήκωνε το χέρι
για να παραδεχτεί
ότι, ναι, έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
9. ΣΕΛΙΔΑ 9
Όλα τα μικρά παπιά
ρέμβαζαν σιωπηλά
στην κουπαστή
και κοιτούσαν την ακτή
ή κάποιο κύμα αφρισμένο
με ύφος ονειροπαρμένο.
10. ΣΕΛΙΔΑ 10
Παίρνει πάλι το χωνί
ο καπετάνιος και αναφωνεί:
Αν κάθε ανυπάκουο παπί
έκανε αστόχαστα πιπί
στη μέση του Μισισιπή
θα πήγαινε χαραμι
τέτοιο υπέροχο ποτάμι;
11. ΣΕΛΙΔΑ 11
-Ναι, αν κάθε άμυαλο παπί
έκανε πιπί του κάθε μέρα,
θα γέμιζε το ποτάμι πέρα ως πέρα!
θα’ταν, σε λίγο, το μισό πιπί
και δε θα το λέγανε Μισισιπί.
Πώς θα το λέγανε;
Μπορεί κανείς να φανταστεί;
12. ΣΕΛΙΔΑ 12
Θα το ΄λέγανε Μισιπιπί
προτείνει ένα έξυπνο παπί
-Ακριβως !
Και θα πρεπε γι αυτό
για να μη μακρηγορω
η Γεωγραφια να γραφτέι
φτου ξανα κι α΄π την αρχή
13. ΣΕΛΙΔΑ 13
Λοιπόν,ένα έχω να σας πω:
Ο ένοχος πρέπει να ομολογήσει
προτού το πιπί μας πλημμυρίσει
και τον κόσμο κατακλύσει
και το σύμπαν σκεπαστεί
σ’ ένα κύμα από πιπί
14. ΣΕΛΙΔΑ 14
όποιος το’ χει
στην καρδιά του βάρος,
ας έχει το κουράγιο,
ας σταθεί εδώ μπρος
και να πει:
15. ΣΕΛΙΔΑ 15
-Ναι, εγώ έκανα πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
Αυτά είπε ο καπετάνιος βλοσυρός
και συννέφιασε ο ουρανός
και έπεσε βαθιά σιωπή.
Κι όλοι συλλογίζονταν
τι φοβερή καταστροφή
μπορεί να προκαλέσει
μια σταλιά πιπί.
16. ΣΕΛΙΔΑ 16
Τρέμοντας,εκείνη την στιγμή
σηκώνει το χέρι ένα παπί
και λέει πνίγοντας ένα λυγμό
Ομολογώ, ομολογώ !
Εγώ το ανάξιο , εγώ,
εγώ έκανα πιπί
στη μέση του Μισισιπή !
Έκανα πιπί, ναι, πολύ ώρα
και μάλιστα με φόρα!
Γιώργος
17. ΣΕΛΙΔΑ 17
-Ααα!!!
εκαναν ολοι μ’ ένα στομα
τι θ’ ακου σουμε ακομα!
τι σιμεια και τι τερατα!
στου μισισιπη τα περατα!
18. ΣΕΛΙΔΑ 18
-Ξέρω ! είπε το παπί.
Έκανα μεγάλο κρίμα
κι αν από πιπί μεγάλο κύμα
τον κόσμο κατακλύσει
και το σύμπαν αφανίσει
και στο διάβα του
τίποτα όρθιο δεν αφήσει,
ούτε σπίτι ούτε βουνό
ούτε μαούνα ούτε θωρηκτό,
θα ‘ναι δική μου η ευθύνη,
που καμία γόμα δεν σβήνει!
Αισθάνομαι τέτοια ενοχή,
που χωρίς δισταγμό, χωρίς ντροπή
έκανα ανέμελα πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
19. ΣΕΛΙΔΑ 19
Και ρωτάει ο καπετάνιος
με ύφος απειλητικό
-Γιατί;
Γιατί συνέβη αυτό;
Πώς μπόρεσες να κάνεις τέτοια πράξη,
που το χρώμα του Μισισιπή θ’αλλάξει;
20. ΣΕΛΙΔΑ 20
Και το μικρό παπί
πνίγει ένα λυγμό και εξηγεί:
-Όταν ξαφνικά μες’ στη νηνεμία
μου ‘ρθε για πιπί επιθυμία,
ήταν δύσκολο να κρατηθώ
και στον εαυτό μου να επιβληθώ!
21. ΣΕΛΙΔΑ 21
Έτρεχα λοιπόν με πανικό,
από κει και από δω,
και δεν έβρισκα την τουαλέτα
μόνο πόρτες με λουκέτα
και καφάσια με χουρμάδες
και βαρέλια και κουβάδες
και ναύτες βιαστικούς,
που είχαν άλλη ασχολία
και δε μου δίναν σημασία
και εντελώς με αγνοούσαν
και στις ερωτήσεις μου
οι άθλιοι δεν απαντούσαν.
22. ΣΕΛΙΔΑ 22
Άλλοι έκαναν φασίνα,
άλλοι αναπολούσαν
τα ταξίδια τους στην Κίνα,
άλλοι τηγανίζαν ρέγγες,
άλλοι χτύπαγαν μαρέγκες,
άλλοι παίζαν τράπουλα, άλλοι ζάρια,
άλλοι καθαρίζανε παντζάρια,
κι άλλοι μανταρίνια
άλλοι γυαλίζανε τα φινιστρίνια,
άλλοι έστρωναν κουκέτες,
άλλοι έτρωγαν γαλέτες
και κανείς τους, μα κανείς,
δε μου έδειχνε τις τουαλέτες.
23. ΣΕΛΙΔΑ 23
-Κανείς, κανείς;
Κανείς, κανείς,
ούτε μούτσος, ούτε ναύτης,
ούτε κλεύτης.
Τότε στη μεγάλη μου απελπισία
έκανα την ιεροσυλία,
έκανα - το παραδέχομαι – πιπί
στη μέση του Μισισιπή,
χωρίς ειλικρινά να φανταστώ
την καταστροφή που προκαλώ!
24. ΣΕΛΙΔΑ 24
Κι είπε ο καπετάνιος:
-Νεαρέ, σε συγχωρώ!
Η μετάνοιά σου φαίνεται ειλικρινής.
Κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς!
Περασμένα όλα ξεχασμένα,
φτάνει να υποσχεθείς
ότι ήταν η τελευταία η φορά
που έκανες πιπί
στου Μισισιπή τα ανοιχτά!
25. ΣΕΛΙΔΑ 25
-Ναι, είπε το παπί,
σκύβοντας με συντριβή.
Ναι… Ναι… Ποτέ, ποτέ, ποτέ
καπετάνιε αυστηρέ.
Πότε δε θα κάνω πια παπί
στη μέση του Μισισιπή!
Θα κάνω από δω και πέρα
πιπί μου στην… μπανιέρα!!!
