1. ΣΕΛΙΔΑ 1
Στο ποτάμι το φαρδύ,
το γνωστό Μισισιπή,
ταξίδευε όλο μεγαλείο
ένα μεγάλο πλοίο,
γεμάτο με μικρά παπιά,
που τρελά από χαρά,
εκείνο το ηλιόλουστο πρωί,
πήγαιναν όλα εκδρομή!
2. ΣΕΛΙΔA 2
Ήταν ωραίο το ταξίδι,
παρά το στριμωξίδι.
Άλλα παπιά φορούσαν παπιγιόν
κι άλλα ψαθάκια.
Άλλα παίζανε ακορντεόν
κι άλλα γλείφανε χωνάκια.
Άλλα ξεκαρδίζονταν στα γέλια
κι άλλα τρώγανε παστέλια.
Άλλα μαδούσαν μαργαρίτες
κι άλλα ρουφούσανε γρανίτες.
Άλλα παίζαν τους κουρσάρους
κι άλλα ταΐζανε τους γλάρους.
3. ΣΕΛΙΔΑ 3
Ξαφνικά μεσ’ στην ηρεμία,
μπήγει μια φωνή
ο λοστρόμος μ’ αγωνία:
-Κάποιος έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
Δεν ξεγελιέμαι, είδα
μια κίτρινη κηλίδα!
Δηλαδή πιπί ενόψει,
το γνωρίζω από την όψη!
4. ΣΕΛΙΔΑ 4
Φασαρία αμέσως ταραχή,
ρωτάνε όλα τα παπιά μαζί
Ρωτάνε το ‘ να τ ‘ άλλο
-Τι είπε ο λοστρόμος, καλέ; Τι;
-Είπε ότι κάποιος έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
5. ΣΕΛΙΔΑ 5
Παίρνει ο καπετάνιος τότε
ένα κόκκινο χωνί
και φωνάζει μ’ αυστηρή φωνή.
- Ποιο
άταχτο
παπί
έκανε πιπί
στη μέση
του Μισισιπή;
6. ΣΕΛΙΔΑ 6
Σιωπή!
Έπεσε βαριά σιωπή
μόνο ο γερο-μάγειρας
που έπαιζε κιθάρα
και τρεις ναύτες
που έκαναν γαργάρα.
7. ΣΕΛΙΔΑ 7
Υψώνει ο καπετάνιος τη φωνή
κι όλο το πλοίο αντηχεί:
-Όποιος έκανε πιπί
στη μέση του μισισιπή
να σηκώσει το χέρι
και να το παραδεχτεί!
8. ΣΕΛΙΔΑ 8
Πέρασε όλο το πρωί
έφτασε το μεσημέρι
και κανείς δε σήκοσε το χέρι
για να παραδεχτεί
ότι, ναι, έκανε πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
9. ΣΕΛΙΔΑ 9
όλα τα μικρά παπιά
ρέμβαζαν σιωπηλά
στην κουπαστή
και κοιτούσαν την ακτή
ή κάποιο κύμα αφρισμένο
με ύφος ονειροπαρμένο
10. ΣΕΛΙΔΑ 10
Παίρνει πάλι το χωνί
ο καπετάνιος και αναφωνεί:
-Αν κάθε ανυπάκουο παπί
έκανε αστόχαστα πιπί
στη μέση του Μισισιπή
θα πήγαινε χαράμι
τέτοιο υπέροχο ποτάμι!
11. ΣΕΛΙΔΑ 11
-Ναι, αν κάθε άμυαλο παπί
έκανε πιπί του κάθε μέρα,
θα γέμιζε το ποτάμι πέρα ως πέρα!
Θα ΄’ταν, σε λίγο,το μισό πιπί
και δε θα το λέγανε Μισισιπή.
Πώς θα το λέγανε;
Μπορείς κανείς να Φανταστεί;
12. ΣΕΛΙ∆Α 12
Θα το λέγανε Μισιπιπί,
προτείνει ένα έξυπνο παπί.
- Ακριβός
Και θα ‘πρεπε γι’ αυτό,
για να µη µακρηγορώ,
η Γεωγραφία να γραφτεί
φτου ξανά κι απ’ την αρχή!
,
13. ΣΕΛΙ∆Α 13…
Λοιπόν, ένα έχω να σας πω:
Ο ένοχος πρέπει να οµολογήσει
προτού το πιπί µας πληµµυρίσει
και το σύµπαν σκεπαστεί
σ΄ ένα κύµα από πιπί
14. Σελίδα 14
Όποιος το ‘χει
στην καρδιά του βάρος,
ας έχει το κουράγιο,
ας βρει το θάρρος,
να σταθεί εδώ μ προς μου
και να πει:
15. ΣΕΛΙΔΑ 15
-Ναι, εγώ έκανα πιπί
στη μέση του Μισισιπί !
Αυτά είπε ο καπετάνιος βλοσύρος
και συννέφιασε ο ουρανός
και έπεσε βαθιά σιωπή.
Κι όλοι συλλογίζονταν
τι φοβερή καταστροφή
μπορεί να προκαλέσει
μια σταλιά πιπί.
16. ΣΕΛΙΔΑ 16
Τρέμοντας εκείνη τη στιγμή
σηκώνει το χέρι ένα παπί
και λέει πνίγοντας ένα λυγμό:
-Ομολογώ, ομολογώ!
Εγώ το ανάξιο, εγώ,
εγώ έκανα πιπί
στη μέση του Μισισιπή!
Έκανα πιπί, ναι, πολύ ώρα
και μάλιστα με φόρα!
17. ΣΕΛΙΔΑ 17
-Α α α ! ! !
έκαναν όλοι μ’ ένα στόμα.
Τι θ’ ακούσουμε ακόμα !
Τι σημεία και τι τα τέρατα
στου Μισισιπή τα πέρατα !
18. ΣΕΛΙΔΑ 18
-Ξέρω ! είπε το παπί.
Έκανα μεγάλο κρίμα
κι αν από πιπί μεγάλο κύμα
τον κόσμο κατακλύσει
και το σύμπαν αφανίσει
και στο διάβα του
τίποτα όρθιο δεν αφήσει,
ούτε σπίτι ούτε βουνό
ούτε μαούνα ούτε θωρηκτό,
θα ‘ναι δική μου η ευθύνη,
που καμιά γόμα δεν τη σβήνει!
Αισθάνομαι τέτοια ενοχή,
που χωρίς δισταγμό,χωρίς ντροπή
έκανα ανέμελα πιπί
στη μέση του Μισισιπή
19. ΣΕΛΙΔΑ 19
Και ρωτάει ο καπετάνιος
με ύφος απειλητικό:
-Γιατι;
Γιατι συνέβη αυτό
Πώς μπόρεσες να κάνεις τέτοια πράξη,
που το χρώμα του Μισισιπή θ’ αλλάξει;
20. ΣΕΛΙΔΑ 20
Και το µικρό παπί
πνίγει ένα λυγµό και εξηγεί:
-Όταν ξαφνικά µεσ’ στη νηνεµία
µου ‘ρθε για πιπί επιθυµία,
ήταν δύσκολο να κρατηθώ
και στον εαυτό µου να επιβληθώ
21. ΣΕΛΙΔΑ 21
Έτρεχα λοιπόν με πανικό,
από κει και από δω,
και δεν έβρισκα την τουαλέτα,
πόρτες μόνο με λουκέτα
και καφάσια με χουρμάδες
και ναύτες βιαστικούς,
που είχαν
άλλη ασχολία
και δε μου δίναν σημασία
και εντελώς με αγνοούσαν
και στις ερωτήσεις μου
οι άθλιοι δεν απαντούσαν.
22. ΣΕΛΙΔΑ 22
Άλλοι έκαναν φασίνα,
άλλοι αναπολούσαν
τα ταξίδια στην Κίνα,
άλλοι τηγανίζαν ρέγγες,
άλλοι χτύπαγαν μαρέγγες,
άλλοι παίζαν τράπουλα, άλλοι ζάρια,
άλλοι καθαρίζανε παντζάρια,
κι άλλοι μανταρίνια,
άλλοι έστρωναν κουκέτες,
άλλοι έτρογαν γαλέτες
και κανείς τους, μα κανείς,
δε μου έδειχνε τις τουαλέτες.
23. ΣΕΛΙΔΑ 23
-Κανείς, κανείς;
-Κανείς, Κανείς;
ούτε μούτσος, ούτε ναύτης,
ούτε κελευστής.
Τότε στη μεγάλη μου απελπισία
έκανα την ιεροσυλία
Μ’ αλλά λόγια, δηλαδή
έκανα-το παραδέχομαι-πιπί
στη μέσα του Μισισιπή
χωρίς ειλικρινά να φανταστώ
την καταστροφή που προκαλώ
24. Κι είπε ο καπετάνιος
-Νεαρέ, σε συγχωρώ !
Η μετάνοιά σου φαίνεται ειλικρινής .
Κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς!
Περασμένα όλα ξεχασμένα,
φτάνει να υποσχεθείς
ότι ήταν η τελευταία η φορά
που έκανες πιπί
στου Μισισιπή τα ανοιχτά!
25. ΣΕ Λ ΙΔΑ 25
Ναι είπε το παπί,
σκύβοντας με συντριβή.
Ναι… Ναι… Πότε, Πότε, Πότε ,
καÃετάνιε αυστηρέ.
Πότε δε θα κάνω πια πιπί
στη μέση τουΜισισιπή !
Θα κάνω από δω και πέρα
πιπί µου στην… µπανιέρα!
