2. Στην Αγία Γραφή βλέπουμε ότι τα ζώα στερούμενα λογικής και
ελευθερίας δημιουργούνται όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των
αναγκών του ανθρώπου, αλλά και ως μέσα για την ωφέλεια
της ψυχής του. Τα δημιούργησε, επίσης, και για την αληθινή
ψυχαγωγία, τη χαρά και την ευφροσύνη του, ώστε μέσα από
τη μελέτη του πλήθους των δημιουργημάτων να οδηγείται
στην αληθινή γνώση του Θεού, αναδεικνύοντας το σύμπαν σε
ένα απέραντο σχολείο θεογνωσίας.
Πολλά τα παραδείγματα τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή
Διαθήκη από εικόνες αγίων όπου παρουσιάζονται να
φυλάγονται αλλά και να υπηρετούνται από ζώα.
3. Στην Καινή Διαθήκη η ενσάρκωση του Ιησού Χριστού
συνοδεύεται από την εικόνα του σπηλαίου και τα ζώα να
ζεσταίνουν με τα χνώτα τους το θείο Βρέφος. Οι καμήλες των
μάγων, τα πρόβατα των ποιμένων, το βόδι και ο ημίονος, σε
πλήρη αρμονία και γαλήνη. Επίσης, η φανέρωση του Αγίου
Πνεύματος, του ενός εκ των τριών προσώπων της Αγίας
Τριάδας, κατά τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού με τη μορφή του
περιστεριού, καταδεικνύει ότι δεν μπορεί να θεωρείται
προσβλητική μια τέτοια προσομοίωση. Φανερώνει ότι ο
Δημιουργός περιβάλλει με αγάπη και καταδεκτικότητα ακόμη
και τα άλογα πτηνά, κάθε κτίσμα του. Κι αφού ο Θεός
περιβάλλει με τόση αγάπη τα άλογα κτίσματά του ζώα,
ανάλογη αγάπη και καταδεκτικότητα οφείλει να δείχνει και ο
άνθρωπος
4. Προφήτης Ηλίας
Ο Προφήτης Ηλίας, κρύφθηκε, καθ’ υπόδειξη
του Κυρίου, σ’ ένα χείμαρρο κοντά στον
Ιορδάνη ποταμό, όπου τον έτρεφε, για ένα
μεγάλο χρονικό διάστημα, ένας κόρακας.
Κάθε πρωί του πήγαινε άρτο και, κάθε
δειλινό, κρέας.
5. Μέγας Αντώνιος – Όσιος Παύλος ο Θηβαίος
Στον Μέγα Αντώνιο παρουσιάστηκε μπροστά του Άγγελος Κυρίου
και του είπε: Πήγαινε στα ενδότερα της ερήμου, να βρεις τον Αβά
Παύλο, που είναι πιο ενάρετος από σένα, και θα λάβεις από εκείνον
μεγάλη ωφέλεια.
Ο Μέγας Αντώνιος υπάκουσε και, αφού περπάτησε τρεις ημέρες
συναντώντας μόνο ίχνη αλόγων ζώων, πατήματα θηρίων και
φαντάσματα δαιμόνων, είδε ένα λιοντάρι, το οποίο στάθηκε ήρεμο
μπροστά του. Κατέβασε το κεφάλι του, σαν να υποκλινόταν μπροστά
στον Άγιο, και μετά έκανε μεταβολή και άρχισε ν’ ανεβαίνει σ’ ένα
βουνό, κοιτάζοντας κάθε τόσο πίσω του. Ήταν ολοφάνερο πώς
προέτρεπε τον Άγιο να το ακολουθήσει. Σε λίγο έφθασαν μπροστά σ
ένα σπήλαιο και το λιοντάρι μπήκε μέσα. Ο Άγιος Αντώνιος διέκρινε
ένα φως στο σπήλαιο και κατάλαβε ότι εκεί διέμενε ο Όσιος Παύλος
ο Θηβαίος, τον οποίο αναζητούσε.
6. Μέγας Αντώνιος – Όσιος Παύλος ο Θηβαίος
Κάποια στιγμή ο Άγιος Αντώνιος είδε επάνω σ’ ένα δέντρο ένα κοράκι,
το οποίο κρατούσε στο στόμα του έναν ακέραιο άρτο. Ξαφνικά το
κοράκι άνοιξε τα φτερά του, πέταξε κοντά τους, έκανε μερικούς
κύκλους επάνω από τα κεφάλια τους και τέλος απέθεσε τον άρτο
μπροστά στα πόδια τους. Ο Άγιος θαύμασε γι’ αυτό το παράδοξο
γεγονός και τότε ο Όσιος Παύλος του εξήγησε πως, εξήντα ολόκληρα
χρόνια που ζούσε σ’ εκείνο το σπήλαιο, το κοράκι του έφερνε
καθημερινώς τροφή, αλλά μισό άρτο κάθε φορά.
-Σήμερα όμως, λόγω της δικής σου παρουσίας, διπλασίασε το
σιτηρέσιο, προσέθεσε ο Όσιος Παύλος και ευχαρίστησαν και οι δύο
τον Κύριο.
7. Ο όσ. Γεράσιμος Ιορδανίτης & το πληγωμένο λιοντάρι
Μια μέρα, που περπατούσε ο Γέροντας στην ακροποταμιά του άγιου
Ιορδανού, τον συνάντησε κάποιο λιοντάρι που πονούσε το πόδι του
και βογγούσε· είχε πατήσει ένα καλάμι, που είχε μπει άσχημα μέσα
στο πόδι του, το οποίο κακοφόρμισε, και πρήστηκε από το πολύ πύο.
Βλέποντας το λιοντάρι τον άγιο Γέροντα, τον πλησίασε και του
έδειχνε το πρησμένο πόδι του με το μπηγμένο καλάμι, και με τα
βογγητά και τους κλαυθμυρισμούς τον παρακαλούσε να το
γιατρέψει. Μόλις είδε ο Γέροντας το πρησμένο πόδι του λιονταριού
που τόσο πονούσε, γονάτισε, κ’ έκανε το γιατρό: έπιασε το κονεμένο
πόδι, άνοιξε το απόστημα προσεχτικά, κ’ έβγαλε τη σκίζα απ’ το
μπηγμένο καλάμι. Ύστερα καθάρισε καλά όλη την πληγή, και άφησε
το λιοντάρι να φύγει. Όμως, το λιοντάρι, θεραπευμένο τώρα, δεν
ήθελε ν’ απομακρυνθεί από τον γέροντα: όπου και να πήγαινε, τον
ακολουθούσε πιστά, σαν τον πιο γνήσιο μαθητή του· τόσο πολύ,
που ο Γέροντας θαύμαζε πραγματικά την ευγνωμοσύνη του θηρίου.
Έτσι, μια που δεν έφευγε από κοντά του, ανέλαβε ο Γέροντας να το
τρέφει όσο μπορούσε, δίνοντάς του ψωμί και βρασμένα όσπρια.
8. Η σχέση του Οσίου Σιλουανού με την κτίση
Η αγάπη πλημμύριζε την καρδιά του Οσίου Σιλουανού κι έτσι
αντιλαμβανόταν ως ενιαίο κομμάτι όλη την ανθρωπότητα και την
κτίση, μαζί με τα ζώα και τα φυτά της. Με τη βοήθεια του Αγίου
Πνεύματος, όλη η φύση φανερώνει ιδιότητες από τον δημιουργό της
και για αυτό της αξίζει όχι μόνο σεβασμός, αλλά απεριόριστη αγάπη.
Ο Θεός σκέφτεται τον κόσμο και η γη, το σύμπαν κινείται. Όλα
υπάρχουν με τη δική του θέληση και ενέργεια. Φέρνουν μέσα τους τη
ζωή, γιατί ζωή είναι ο Θεός, «ο Ων» όπως ο ίδιος συστήθηκε. Όταν
λοιπόν ο άγιος Σιλουανός στενοχωριόταν και για ένα φυλλαράκι, που
θα πείραζαν άσκοπα από τη φύση, χτυπώντας τις πρασινάδες που
υπήρχαν στην άκρη του μονοπατιού, αυτό δε δείχνει απλά οικολογικό
ενδιαφέρον, αλλά κάτι πολύ πιο σπουδαίο. Η καρδιά που αγαπά το
Θεό κι είναι ενωμένη μαζί Του, βλέπει και ακουμπά όλα τα πράγματα
της φύσης, σαν είναι πράγματα αγαπημένα του σπιτιού μας που τα
χαϊδεύουμε, που τα φροντίζουμε, που είμαστε συναισθηματικά
δεμένοι μαζί τους και δεν θέλουμε να τα χαλάμε.
9. Ο Άγιος Νεκτάριος και η αγάπη του για τη φύση.
Ο Άγιος σε όλη του την ζωή στάθηκε με σεβασμό απέναντι στα
δημιουργήματα του Θεού, την κτίση. Δεχόταν τα αγαθά της φύσεως,
ως δώρα Θεού και τα χρησιμοποιούσε με τον φόβο του Θεού. Όταν
πλέον εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί , στην Ιερά Μόνη της Αγίας
Τριάδος, ασχολούνταν χειρονακτικά, καλλιεργώντας κήπους και
αγρούς. Κάποτε ένα μικρό κορίτσι, που επισκεπτόταν συχνά τη Μονή
έκοβε τα λουλούδια της αυλής, τότε ο Άγιος που το είδε της είπε «Γιατί,
παιδί μου, κόβεις τα λουλουδάκια της Παναγίας;» Η χαρακτηριστική
αγάπη του Άγιου για την Παναγία, τον έκανε να της αφιερώνει κάθε τι
ωραίο. Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε και θαύμαζε όλα τα κτίσματα,
έμψυχα και άψυχα, ως αντανάκλαση της υπερβολικής αγάπης προς τον
δημιουργό τους, σε όλα τα ωραία δημιουργήματα έβλεπε το χέρι του
Θεού.
10. Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης
Λέει ο Γέρονταςστόν υποτακτικό:
– Βρέ παιδί μου,πήγαινε
στά βατράχια καί πές τα: Ά, νά
σάς πώ, ο Γέροντας λέει,
σταματήστε τώρα γιατί θέλουμε
νά διαβάσουμε εμείς τήν
ακολουθία.
– Νά ναι ευλογημένο, Γέροντα.
– Ακούστε εδώ, βατράχια,
είπε ο Γέροντας νά
σταματήσετε τώρα, γιατί
θέλουμε νά διαβάσουμε
εμείς τήν ακολουθία.
11. Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης
–,
Μίλησε τό βατράχι εκεί!
– Πές τού Γέροντα, τώρα τελειώνουμε κι εμείς τήν δοξολογία τού
Θεού καί θά πάμε κι εμείς νά ξεκουραστούμε.
Καί τά βατράχια υμνολογούν τό Θεό! Όλη η φύση, υμνολογεί,
δοξολογεί τόν Θεό, καί κατά τήν καθαρότητά μας ακούμε κι εμείς
αυτήν τή μυστική δοξολογία, τή μυστική, τήν άφωνο υμνολογία πού
κάνουνε καί οι πέτρες ακόμη
12. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και τα ζώα
Στον Γέροντα δόθηκε το χάρισμα να συναναστρέφεται με τα
άγρια θηρία, χωρίς να τον βλάπτουν, όπως συνέβαινε στον
Αδάμ προ της πτώσεως και σε πολλούς Αγίους.
Κάποια φορά ήρθαν δύο μικρές αρκούδες μέσα στην αυλή του
μοναστηριού του Στομίου. Ο Γέροντας τις έπιασε από το
σβέρκο και τις είπε: «Άλλη φορά να μην μπαίνετε μέσα στο
Μοναστήρι. Να έρχεσθε πίσω από την κουζίνα, για να σας
ταΐζω», και τις οδήγησε στο μέρος αυτό.
13. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και τα ζώα
«Είχε έρθει μια ομάδα Κυπρίων στην “Παναγούδα” για να δει τον
Γέροντα. Τους είπε να πάρουν λουκούμια. Μόλις άνοιξαν το καπάκι,
έκαναν ένα μορφασμό, κοιτάχθηκαν και μουρμούρισαν. Το κουτί ήταν
γεμάτο “λίμπουρους” (τα μυρμήγκια στα κυπριακά). Φαίνεται κάποιος
προσκυνητής δεν έκλεισε καλά το καπάκι και γέμισε μυρμήγκια, αν και
ο Γέροντας είχε γράψει πάνω στο καπάκι να κλείνουν το κουτί. Ήταν
τόσα πολλά, ώστε είχαν μαυρίσει τα λουκούμια δεν φαίνονταν.
»Ο Γέροντας, μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί, έριξε μια ματιά στο κουτί
και αμέσως με φυσικότητα πήρε ένα λουκούμι το άφησε πιο πέρα και
με στοργή, αλλά και με σοβαρότητα και κάπως επιτακτικά είπε προς τα
μυρμήγκια: “Αυτό είναι δικό σας. Πηγαίνετε να φάτε και αφήστε τ’
άλλα να πάρουν οι άνθρωποι”.
»Το εκπληκτικό είναι ότι τα μυρμήγκια έκαναν υπακοή, βγήκαν όλα
από το κουτί και μαζεύτηκαν να φάνε το δικό τους λουκούμι».
14. Όλα ο Θεός τα δημιούργησε με κάποια χρήσιμη
ενέργεια και μας τα έδωσε ως δώρο,ώστε με την
μελέτη της ομορφιάς , και την ποικιλία των
δημιουργημάτων να οδηγείται ο άνθρωπος στην
αληθινή γνώση του Θεού και τη δοξολογία του. Και
όπως αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος ότι χωρίς το
πρόσταγμα του Θεού ούτε φύλλο πέφτει από το
δένδρο, ούτε πουλί πέφτει στην γη.
