3. 1. Δεν αφήνουμε τα παιδιά να παρακολουθούν
τηλεόραση χωρίς τη δική μας επίβλεψη και δεν βάζουμε
τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο.
4.
5. 2. Επειδή εμείς είμαστε το πρότυπο των
παιδιών, δεν αρκεί να τους «μιλάμε» για τις
αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης.
Πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε για τη
δική μας σχέση με την τηλεόραση και να
σκεφτούμε εάν πρέπει να αλλάξουμε
πρώτα εμείς οι ίδιοι συνήθειες.
Π.χ.
• Σχεδόν το πρώτο πράγμα που κάνουμε
μπαίνοντας στο σπίτι είναι να ανοίξουμε
την τηλεόραση;
• Κλείνουμε ποτέ την τηλεόραση, γιατί
απορρίπτουμε το πρόγραμμα;
• Κλείνουμε ποτέ την τηλεόραση, γιατί
προτιμούμε να διαβάσουμε;
6.
7. 3. Το ζητούμενο είναι να δώσω στα παιδιά
τις ευκαιρίες να κάθονται λιγότερο και να
κινούνται περισσότερο. Η τηλεόραση επιτείνει
τις αρνητικές συνέπειες της ήδη έντονα
καθιστικής ζωής που κάνουν τα παιδιά μας
(συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου που
περνούν στο αυτοκίνητο/σχολικό για τις
μετακινήσεις τους).
Γι’ αυτό βάλτε την κίνηση στη ζωή σας και δώστε
στα παιδιά την εναλλακτική να ασκηθούν.
8.
9. 4. Το «όταν βλέπουμε τηλεόραση, δεν μιλάμε»
δεν ισχύει! Αξιοποιείστε αυτό που βλέπετε σαν
αφορμή για περισσότερη κουβέντα με τα παιδιά
σας!
10.
11. 5. Εάν θεωρείτε ότι ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα
δεν είναι κατάλληλο για την ηλικία στην οποία
απευθύνεται ή προβάλλεται σε ακατάλληλη ώρα,
πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και
διαμαρτυρηθείτε στους υπεύθυνους του σταθμού.
12.
13. 6. Μην ξεχνάτε να κλείνετε την τηλεόραση, όταν όλη η οικογένεια
μαζεύεται στο τραπέζι για φαγητό.
